เรื่อง จอมนางคู่บัลลังก์ 1-4

โดยนักเขียนเฟิงน่ง  แปลโดย หลินโหม่ว

สำนักพิมพ์ ฟิสิกส์เซ็นเตอร์

จำนวนหน้า407+405+397+255=1464

หน้าราคาปก 240+240+240+185บาท

ก่อนอื่นเลยต้องขอบคุณพี่สาวพี่แม่ไก่ บล็อกแก๊งค์ ที่ใจดีที่ให้ยืมหนังสือเรื่องนี้มา  เพราะว่าถ้าไม่ได้พี่แม่ไก่ตัวเองก็คงต้องอีกนานเลยค่ะกว่าจะได้อ่านเรื่องนี้เรื่องที่ใครๆก็บอกว่า ... “มันดีงาม” แน่นอนว่าตัวเองได้อ่านแล้วยอมรับเลยว่าดีใจที่สุดที่ได้อ่านและได้รู้จักนามปากกา เฟิงน่ง และนักแปลที่ชื่อว่า หลินโหม่ว ในงานเขียนเรื่องนี้ค่ะ

จอมนางคู่บัลลังก์ 1-4

เรื่องนี้สำหรับตัวเองเรียกว่า ครบเครื่อง ดีนะคะเรียกว่า มีทั้งรักโรแมนติก ดราม่า รันทด น้ำตารื้อ อึนๆกับตัวละคร การบ้านการเมือง การสู้รบวางแผน บู๊ บุ๋น เรียกว่าประมาณนี้ก็ครบรสใช้ได้เลยค่ะแม้ว่าสำหรับบางคนอาจจะไม่ได้หนักหนาหรือว่าจัดเต็ม แต่ส่วนตัวเองที่เพิ่งเริ่มอ่านบอกได้ว่าประมาณนี้ล่ะค่ะอ่านได้เพลินและกำลังงามเลยเพราะว่าถ้ามากกว่านั้นอาจจะเป็นอีกอารมณ์ไปเลยก็ได้นะคะ

ในเรื่องนี้นั้น ... จะมีการบอกกล่าวเล่าถึง 4 แคว้นใหญที่ทำให้เราได้เห็นภาพอย่างชัดเจน 4แคว้นที่ว่านี้ก็คือ กุยเล่อ / ตงหลิน /เป่ยม่อ / อวิ๋นฉาง และแต่ละแคว้นก็จะมีการปกครองโดยมี #ต้าหวาง หรือ กษัตริย์ – พระราชา ปกครองตนเอง โดย

-แคว้นกุยเล่อ มี ต้าหวางเหอซู่

-แคว้นตงหลิน มี ตงหลินหวาง และ ฉุเป่ยเจี๋ย แม่ทัพยอดขุนพลซึ่งเป็น อนุชาของต้าหวางแห่งตงหลิน

-แคว้นเป่ยม่อ มี เป่ยม่อหวาง และ ขุนพลเจ๋ออิ่นเป็นแม่ทัพเกรียงไกร

-แคว้นอวิ๋นฉาง มี องค์หญิงเย่าเทียน

เล่มแรกเปิดตัวมาให้เราได้รู้จักกับตัวละครหลักๆ หลายตัวโดยเฉพาะ จอมนาง ที่ว่า นั่นก็คือ ป๋ายพิงถิง   นางเป็นคนกุยเล่อแต่นางเป็นกำพร้าแต่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีในวังจิ้งอานหวาง แม้เธอจะถูกเลี้ยงดั่งคนใช้แต่ก็ดันเป็นคนใช้พิเศษเอาเรื่องอยู่  เพราะนางถูกเลี้ยงดูเหมือนเป็นน้องสาวของ เหอเสียง -ลูกชายคนเดียวของวังจิ้งอานหวาง ที่พิงอิงเรียกว่า‘นายน้อย’ เสียมากกว่า ไม่ว่านายน้อยจะทำอะไรพิงอิงก็จะทำเป็นเพื่อนเรียนหนังสือ วาดภาพ ดีดพิณ  ไปรบ เรียกว่าแทบทุกอย่างที่นายน้อยทำพิงถิงก็ทำได้หมดเติบใหญ่นางถึงได้มีวิชามากมายที่เก่งกาจ ร้องรำเย็บปักถักร้อยและการดีดพิณที่ถือว่าพิงถิงไม่น้อยหน้าใครเพราะเป็นถึง หนึ่งในสองพิณของกุยเล่อเพราะฉะนั้นอย่าได้ประหลาดใจไปเลยว่าสตรีนางนี้แม้ปากบอกว่าถูกเลี้ยงดูเป็นคนรับใช้ในวังจิ้งอานหวางแต่เธอก็ไม่ใช่หญิงโง่แต่กลับเป็นหญิงที่ฉลาดปราดเปรื่อง แม้ว่าหน้าตาจะงามแบบธรรมดาไม่โดดเด่นเหมือนหญิงงานอื่นใด แต่ความฉลาดล้ำความมีสมองนั่นต่างหากที่ทำให้นางมีความสวยงามในแบบของนางและนั่นก็เป็นคุณสมบัติที่หลายคนมองเห็นและอยากได้นางไปเคียงข้างทั้งในบ้านและนอกบ้านอย่างไม่อับอายใคร

ความเติบใหญ่ของการมีอำนาจในมือ เมื่อ เหอเสีย นายน้องของพิงถิงแห่งวังจิ้งอานหวางกลับมาจากการนำทัพรบกับแคว้นตงหลิน แต่กลับมาครั้งนี้กลับได้รับการใส่ความจากกษัตริย์แคว้นตัวเอง– ต้าหวางเหอซู่เพราะคิดว่าการกลับมาอย่างมีชัย มีกองกำลังทหารหนุนมากกลัวบัลลังก์ตัวเองจะถูกโค่นล้มเลยหาเรื่องใส่ความเหอเสียว่าคิดการกบฏจนต้องเผาวังจิ้งอานหวางที่อยู่มาแต่เล็กแต่น้อยของเหอเสียทิ้ง นั่นเลยทำให้ทั้งครอบครัว พิงถิงและนายน้อยรวมถึงเจ้าหนูน้อยอีกคนที่รับใช้นายน้อย ตงจั๋ว ต้องหนีกระจัดกระจายกันไป โดยพิงถิงเองก็มีเหตุบังเอิญถูกจับมาแคว้นตงหลินของศัตรู แต่ในเมื่อเธอไม่มีหนทางไปเพราะถูกขายให้กับครอบครัวตระกูลฮัว...เธอก็ต้องอยู่เป็นสาวใช้เพื่อที่จะสืบหาว่านายน้อยอยู่ที่ไหน และการมาอยู่กับคุณหนูตระกูลฮัวนี่เองทำให้เธอได้เจอกับกับลู่เป่ยจิ๋ง --- อนุชาของกษัตริย์ที่เป็นแม่ทัพใหญ่เลื่องลือนามที่เพิ่งจะออกรบไปกับนายน้อยของนาง อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นแรกเริ่มก็รู้จักกันอย่างเข้าใจผิดเพราะบังเอิญได้ยินเสียงพิณของพิงถิงแต่คิดว่าเป็นคุณหนูฮัวดีดก็กลายเป็นตกหลุมรักโดยไม่รู้ว่าเสียงพิณนั้นมาจากใคร จนเมื่อสืบเสาะได้ว่าเป็นพิงถิงเล่นและเมื่อได้มาอยู่ด้วยกันเพราะหลงเสียงพิณและเสน่ห์ของพิงถิงก็เลยเกิดเป็นการตกหลุมรักกันอย่าง“เหมาะเจาะ” สำหรับ ลู่เป่ยจิ๋งนั้นแน่นอนก็ต้องสงสัยว่าพิงถิงเป็นใครเป็นแค่คนรับใช้จริงหรอกเหรอ ส่วนพิงถิงแม้ว่าจะยอมรับกับตัวเองว่านางก็หลงรักลู่เป่ยจิ๋งไปแล้วจริงๆแต่ว่าการมาอยู่ด้วยกันครั้งนี้ก็เป็นเพียงแค่การที่จะสืบหานายน้อยของนางเท่านั้นว่าอยู่ที่ไหน แม้ความรักที่มีให้กับลู่เป่ยจิ๋งจะเป็นเรื่องจริงแต่ก็ต้องวางไว้ก่อนเพราะคงอีกไม่นานจะได้กลับไปหานายน้อยเหมือนเดิมจนเมื่อมีเหตุการณ์หนึ่งที่นางและ ตงจั๋ว –คนสนิทของนายน้อยอีกคนถูกจับ นางเลยเลยต้องหักหลังลู่เป่ยจิ๋งกับความรักแล้วพากันวกกลับไปหานายน้อยเหมือนเดิม ----- นั่นเป็นความเจ็บปวด ... และแม้ว่าการที่พิงถิงได้กลับไปหานายน้อยของนางแต่มันก็ไม่เหมือนเดิมที่ว่าใจเธอถูกพรากไปแล้ว และนายน้อยเองก็ไม่วางใจพิงถิงอีกแล้วเพราะว่าเมื่อก่อนพิงถิงจะกลับมาอยู่กับเขาอีกแต่เขาเห็นแล้วว่าทั้งลู่เป่ยจิ๋งศัตรูคู่อาฆาต กับ พิงถิงมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งต่อกันไปแล้ว และนั่นเป็นความเจ็บปวด อิจฉา แค้น ที่เหอเสียมีกับเรื่องนี้

.............................

ความรู้สึกหลังอ่าน 

จากข้างบน ..จะว่าไปแล้วมันยังมีเรื่องราวอีกมากมายยิบย่อยซับซ้อนกันอยู่อีกเยอะค่ะเกรงว่าเล่ามากอาจจะหมดความสนุก แต่ว่าอีกนิดก็ได้คะ คือความรักนี่เวลามันอยู่ด้วยแล้วมันรักมากแค้นมาก อาจจะไม่ถึงกับแค้นแต่มันคงปนเปกับความโกรธ ความน้อยใจ อย่างกรณีของพระเอกอย่าง ลู่เป่ยจิ๋ง นั้นเมื่อรู้ว่า พิงถิงเป็นใครและนางถูกพรากเพราะว่าอยากกลับไปหานายน้อยแม้ว่าจะมีความรักต่อกันแต่เพราะพิงถิงเลือกจะกลับไปอยู่กับเหอเสีย เหมือนเดิม ใจมันเลยเคืองขุ่นโกรธ รักมากโกรธมาก อารมณ์มันเลยเจ็บปวดค่อนข้างมากแต่มีความรักเป็นพื้นฐานก็ถึงกับปั้นปึ่งในแบบของจอมทัพคนเก่งที่อยากหาทางเอาคืนมากๆแต่ก็นั่นล่ะค่ะ รู้ว่ารักแต่ทำไม่รักนั่นล่ะเจ็บปวดอย่างหนึ่ง ส่วน เหอเสียกับพิงถิงความที่นางถูกเลี้ยงมากับนายน้อย ความสัมพันธ์ 15 ปีที่เรียกว่าเติบโตมาเป็นเงาด้วยกันมันย่อมเลี่ยงไม่ได้และยิ่งเหอเสีย-นายน้อย ที่เป็นผู้ชายที่ก็คงรักแต่ไม่ได้บอกกล่าวพิงถิงเพราะคิดว่าไม่มีใครแย่งของๆ เขาไป และพิงถิงก็คิดว่าเขาเป็นดั่งพี่ชายเท่านั้น เมื่อของรักถูกพรากไปและยังสำคัญคือ พรากไปด้วยน้ำมือศัตรูที่เป็นยอดฝีมือเก่งกาจเป็นจอมทัพที่มีชื่อเสียงไม่น้อยกว่าตัว - นั่นเลยยิ่งเป็นความแค้นและต้องการเอาคืนให้สาสม มันเลยเป็นที่มา และเพราะความที่เหอเสียแห่งวังจิ้งอานหวางแคว้น กุยเล่อ ดันหน้าตาดีและเก่ง เมื่อเกิดความแค้นก็คิดหาทางจะรวบรวม แคว้น 4 แคว้นใหญ่เพราะฉะนั้นอ่านไปอ่านมาก็จะมาเจอกับอีก 1 แคว้นเพิ่มเติม เพราะว่าดันเป็นแคว้นที่เหอเสียจะต้องแต่งกับ องค์หญิงเย่าเทียนแห่งแคว้นอวิ๋นฉาง เพื่อจะอาศัยตรงนี้ครองแคว้น แต่ก่อนจะคิดการณ์ได้ตรงนั้นก็เหมือนว่าจะต้องเอาคืนอีกเพราะว่า พิงถิงสาวใช้ที่รักของตนกลับมาอยู่กับลู่เป่ยจิ๋งอีกรอบ นั่นก็หมายถึงเขาก็ต้องหาทางเอาคืนตรงนี้และนั่นก็เป็นเรื่อง “บีบคั้น”อีกเรื่อง ซึ่งถือว่ามันเหมือนเป็น รักแค้น วางแผน เอาคืน และครอบครองทั้งเรื่องเลย

.

ความที่มันไม่ได้เป็นความรักของพระเอกนางเอกเพียงอย่างเดียว แต่เรื่องนี้พูดเรื่องความสัมพันธ์ของตัวละคร  การวางแผนทางการเมืองการสู้รบที่โผล่มาเพราะมันจะต้องมีเรื่องของการครอบครองแคว้นตางๆ เอาไว้    subของเรื่องราวแห่งการครองบัลลังก์ของกษัตริย์และมเหสีของแต่ละแคว้นก็เป็นเรื่องที่อ่านแล้วสนุกเพราะว่ามันเป็นเรื่องของความอิจฉาริษยา   การหวาดระแวงในความมั่นคงของตน การอยากเขามามีอำนาจและการใส่ความของมือขวามือซ้าย ของแต่ละแคว้นน้อยใหญ่   เอิ่มขอบอกว่าอ่านได้มันส์และเพลินคะ เพลินจนลืมไปว่าภาษาและชื่อเป็นอุปสรรคเพราะเมื่ออ่านผ่านไป 1 เล่มแล้ว ภูมิปัญญาการจดจำในเรื่องของชื่ออาจจะดีขึ้นได้แม้ว่าชื่อจะต่างยังมีตำแหน่งการเรียกขานก็ต่างไป คนอื่นเรียกอย่าง ตัวเองเรียกแทนตัวอีกอย่างหรือเรียกคนอื่นอีกอย่าง แต่เชื่อค่ะว่าอ่านได้ไม่งงเพราะว่าเวอร์ชั่นของคุณหลินโหม่วที่แปลมีให้ตลอดเส้นทางไม่มีงงแน่นอนค่ะเพราะตัวละครหลักๆจะโผล่มาบ่อยจนจำได้นั่นล่ะพอแล้วล่ะค่ะ    สำหรับเรื่องนี้นั้น  ดราม่า อึน มีแน่นอน สำหรับความรักของพระนางนั้นก็ไม่แคล้วค่ะเพราะมีเนืองๆ กินใจด้วย  แต่ว่าที่กินใจไม่แพ้กันนั้น อาจจะต้องยกให้กับเหอเสีย หรือนายน้อยของพิงถิง ตรงนี้ต้องบอกว่าบุรุษผู้นี้แม้จะรัก ร้ายแต่เขาก็มีเหตุผลของเขาพอสมควร  แต่เราก็อดสงสารไม่ได้เหมือนกันเพราะความรู้สึกของคนอยากครอบครองและอยู่จุดสูงสุด   --- ยิ่งสูง ยิ่งหนาว ยิ่งเหงา ยิ่งโดดเดี่ยว ---- ตรงนี้ที่เราอ่านแล้วรู้สึกรื้นเศร้าไปกับเขาด้วยไม่ว่าคนๆนี้จุดจบเป็นยังไง เราก็ยังคงรู้สึกกับคนๆ นี้ไปได้อีกนาน   

เรื่องนี้ขอบอกค่ะว่า .. เป็นเรื่องประทับใจส่วนตัวอีกเรื่องเลยล่ะค่ะสำหรับแปลแนวจีนๆนี้ ใครคิดว่าอ่านยากก็ต้องบอกว่าไม่ยาก ใครว่าไม่สนุกหรือสนุก มันก็ต้องลอง แล้วจะรู้ว่าที่เขาคุยมาว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงหรือไม่อย่างไร..เพราะของแบบนี้ต้องลองค่ะเพราะไม่อย่างนั้นใครๆ ทีพูดกันว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องรักเรื่องโปรด เราจะไม่รู้เลยว่ามันใช่หรือไม่ มีโอกาสหาอ่านกันนะคะแต่ว่าอาจจะต้องรอปีหน้าสำหรับรีปริ้นท์เพราะว่าเล่มเก่าสำหรับคุณหลินโหม่วแปลหมดตลาดเกลี้ยงแล้วล่ะค่ะกลายเป็นของหายากดัมเบิ้นดอลกันไปแล้ว

อดทนรอเค้าพิมพ์ใหม่ปีหน้าโน่นค่ะซึ่งตัวเองก็ไม่พลาดอีกเหมือนกันค่ะ