BlogGang.com : : Froggie : [Books] บึงหญ้าป่าใหญ่

[Books] บึงหญ้าป่าใหญ่ - เทพศิริ สุขโสภา

"แม่จ๋า ทำไมสีแดงชอบมาอยู่ตามดอกไม้"

มีความตั้งใจว่าปีนี้จะอ่านหนังสือภาษาไทยอย่างน้อย 12 เล่ม ปรากฏว่าผ่านมาไตรมาสแล้วก็ยังไม่ไปไหน เลยขีดเส้นว่าครึ่งหลังของเดือนเมษาจะอ่านแต่หนังสือภาษาไทยเท่านั้น (ยกเว้นฟังหนังสือเสียง)

นี่อ่านไปหลายเล่มแล้ว เพิ่งเจอที่ถูกใจจริงๆเอาเล่มนี้แหละ เราประทับใจเกือบทุกอย่างในเล่ม โดยเฉพาะภาษาที่บรรยายจนเคลิบเคลิ้มเหมือนได้เข้าไปอยู่ในเรื่อง จินตนาการในหัวพาให้เรารู้สึกถึงลมพัด หอมกลิ่นดินกลิ่นหญ้าและไอแดด ถึงสภาพแวดล้อมจะต่างกันมากแต่อ่านแล้วทำให้คิดถึงเวลาวิ่งในทุ่งสมัยเด็กนิดหน่อย

ฤดูฝนอันสดใสปลุกผมให้ตื่นขึ้นมา ให้ลิ้มรสความลี้ลับแห่งเม็ดฝนเมื่อยามตกต้องแผ่นดิน เพื่อการเกิดใหม่ของพฤกษามาทำให้โลกนี้เป็นอุทยานสีเขียวประดับดอกไม้ ใครหนอจะนึกเชื่อว่าฤดูร้อนเคยมาอยู่ที่นี่ อากาศอุ่นๆไม่มีแล้ว ฤดูฝนปัดควันมัวๆไปเสียจากฟ้า หน้าฝนกวาดผืนพสุธาเสียใหม่จนไม่เหลือฝุ่น สายน้ำในลำแควไหลเร็วกว่าหน้าแล้ง และเอ่อขึ้นมาถึงครึ่งค่อนฝั่ง

ใครจะยั้งเท้าไว้ได้ ใครจะยั้งใจไว้อยู่ "ต้นไม้ ต้นไม้" ผมตะโกน "แกกินน้ำฝนอร่อยไหม"

ถ้าให้เล่าก็คงต้องบอกว่าเป็นเรื่องของมิตรภาพและชีวิตในชนบทของเด็กชายสองคนที่ผูกพันช่วยเหลือเกื้อกูลกัน แต่สำหรับเราแล้ว เราคิดว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับหัวใจของเด็กกับธรรมชาติ ผู้เขียนสื่อแง่มุมที่ใสบริสุทธิ์ของวัยเยาว์ออกมาได้น่ารักมาก ธรรมชาติก็มีแต่ความงดงามรื่นละมุนตื่นตาตื่นใจ แทบไม่เอ่ยถึงความโหดร้ายหรือยากเข็ญเลย เรียกได้ว่าเน้นความงดงามของโลกอุดมคติได้อย่างสมเป็นวรรณกรรมเยาวชน

ทั้งหมดนี้จนกระทั่งบทสุดท้าย ที่รู้ทั้งรู้ว่าโลกแห่งความจริงต้องกระแทกเข้ามา แต่ก็ยังไม่อยากยอมรับมัน เป็นตอนจบที่แฝงอารมณ์เศร้าเหงาๆ อย่างเด็กที่ต้องเติบโตขึ้น และลืมตาจากจินตนาการ

ถึงแม้ผู้เล่าเรื่องจะเป็น "ผม" แต่ตัวเด่นในเรื่องแน่นอนว่าคือ โทน ตอนแรกเราคิดว่าโทนเหมือน ฮัค ในทอม ซอว์เยอร์ แต่แนวเรื่องมันไม่ใช่แบบนั้น เราชอบจินตนาการของโทนเสียจนคิดว่าหมอนี่ควรจะมาเขียนวรรณกรรมแฟนตาซี ^^ ก้อนไฟกับเงาฉาย เมฆหายไปเป็นต้นไม้ ฤดูลม ฤดูไฟ ฯลฯ

"ฤดูไฟน่ะหรือ อะไรๆก็จะติดไฟ ไฟจะลุกไปทั่ว มีไฟทุกสี สีเขียวตองอ่อน สีฟ้า สีดำ สีคราม สีม่วง สีลายๆ ไม่ใช่มีแต่ไฟสีส้มๆแดงๆอย่างเดี๋ยวนี้ แล้วก็ไม่ใช่มีแต่ไฟร้อนๆเท่านั้น ยังมีไฟเย็น ไฟหนาว ไฟอุ่น ก็แล้วแต่ว่าใครจะอยากใช้ไฟแบบไหน หน้าหนาวก็ใช้ไฟอุ่น หน้าร้อนก็ใช้ไฟเย้น เปลวของมันก็มีหลายแบบ ลุกเป็นฝอยๆ เป็นแผ่นบิดพันเหมือนเลื้อยช้าๆ ม้วนเป็นเกลียวไปมา บ้างก็ลุกปลายแหลม บ้างก็ลุกปลายบาน เดี๋ยวนี้เหลือแต่ไฟร้อนๆสีแดงๆสะบัดเปลวพรึ่บๆอยู่แบบเดียว ฉันไม่อยากจะเอ่ยถึง เมื่อก่อนมีไฟอยู่ทั่วไป ในดิน ในน้ำ ก้อนกรวด ก้อนหินติดไฟได้ทั้งนั้น... เมื่อก่อนฤดูไฟเคยช่วยให้ลูกไม้สุก อย่างมันเทศ ฟักทอง ข้าวโพด พอมันแก่แล้วก็สุกหอมคาต้น ที่เหนียวก็จะนิ่ม ที่แข็งก็จะนุ่ม มันเทศจะเนื้อร่วนซุย ฟักทองเจะเหลืองหวานอร่อย แล้วเดี๋ยวนี้เป็นไง เราต้องเสียเวลามาต้มไฟก่อนถึงจะกินได้"

เสียดายที่ตอนจบทำให้ใจหายนิดๆ แต่พอคิดว่าโทนก็เหมือนกับ forest spirit ใน Princess Mononoke ก็โอเคนะ

ของกินในเรื่องบรรยายได้ชวนหิวสมเป็นหนังสือเด็ก อ่านแล้วคิดถึงบ้านเล็กในป่าใหญ่มากๆ น้ำลายสอท้องร้องด้วย อ่านแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปเป็นเด็กอีก อินไปกับตัวละครแทบทุกอย่าง ฉากที่เห็นบึงหญ้าครั้งแรกก็ตื่นเต้นเหมือนขึ้นไปยืนอยู่บนต้นไม้ใหญ่ด้วยกัน ฉากปู่เรือเป็นลมเราก็กลัวด้วย (เป็นเอามาก) ตอนจบบทแข่งกีฬา หัวใจเราบีบจี๊ดๆ ชอบภาษาคุณคนเขียนจริงๆ

แอบเห็นแนวทางการศึกษาแบบบูรณาการที่แฝงอยู่ในเรื่องด้วย ทำให้เราคิดว่าเรามาถูกทางแล้ว น่าเสียดายที่เราไม่มีธรรมชาติบริสุทธิ์อย่างในเรื่องให้เด็กๆสัมผัสอย่างนั้นอีกแล้ว

4.5 ดาว

Create Date : 18 เมษายน 2558

Last Update : 25 ธันวาคม 2562 10:07:59 น.

4 comments

Counter : 6256 Pageviews.