BlogGang.com : : scimovie : ลักษณะทางกายภาพเวียงกุมกาม และการล่มสลายของเวียงกุมกาม

ลักษณะทางกายภาพเวียงกุมกาม และการล่มสลายของเวียงกุมกาม

ลักษณะทางกายภาพเวียงกุมกาม

ร่องรอยของเวียงกุมกามปรากฏอยู่ในเขตพื้นที่ตำบลท่าวังตาล อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ โดยมีระยะห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 5 กิโลเมตร ลักษณะที่ตั้งและรูปร่างของเวียงกุมกามนั้น จากการศึกษาภาพถ่ายทางอากาศและจากการสำรวจ ร่องรอยของคูน้ำคันดินที่เป็นกำแพงเวียงโบราณที่เหลืออยู่พบว่า เวียงกุมกามมีผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้ามีความยาวประมาณ 850 เมตรไปตามแนวทิศตะวันออกเฉียงใต้สู่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือและกว้างประมาณ600 เมตร ตัวเมืองยาวไปตามลำน้ำปิงสายเดิมที่เคยไหลไปทางด้านทิศตะวันออกของเมือง

ดังนั้นในสมัยโบราณตัวเวียงกุมกามจะตั้งอยู่บนฝั่งทิศตะวันตกหรือฝั่งเดียวกับเมืองเชียงใหม่ แต่เนื่องจากกระแสของแม่น้ำปิงเปลี่ยนทิศทาง จึงทำให้เวียงกุมกามเปลี่ยนมาตั้งอยู่ทางฝั่งด้านตะวันออกดังที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงกระแสน้ำดังกล่าวคาดว่าน่าจะอยู่ระหว่างพุทธศตวรรษที่ 23 การเปลี่ยนแปลงของกระแสน้ำครั้งนั้น ทำให้เกิดน้ำท่วม เวียงกุมกามครั้งใหญ่จนเวียงกุมกามล่มสลาย และวัดวาอารามจมอยู่ใต้ดินทราย จนกลายเป็นเมืองร้างไปในที่สุด

ร่องรอยที่สันนิษฐานว่าเป็นแม่น้ำปิงสายเดิมที่ยังหลงเหลืออยู่ทุกวันนี้

การล่มสลายของเวียงกุมกาม

เวียงกุมกามกำเนิดในรัชสมัยพญามังราย และมีความเจริญรุ่งเรืองสืบต่อมาจนกระทั่งถึงสิ้นสมัยราชวงศ์มังราย(พ.ศ. 1839 - 2101 ) ในช่วงระยะเวลาสองร้อยกว่าปีที่เวียงกุมกามมีความเจริญรุ่งเรืองนั้น เป็นผลจากที่ตั้งเวียงกุมกามซึ่งตั้งอยู่ริม แม่น้ำปิง (ปิงห่าง ) ในอดีตแม่น้ำปิง เป็นเส้นทางการคมนาคมสายสำคัญ

แม่น้ำปิงจะไหลผ่านเวียงเชียงใหม่ เวียงกุมกามและเวียงลำพูน และ ไหลไปสู่เมืองทางตอนใต้ เมืองที่แม่น้ำปิงไหลผ่านสามารถติดต่อสื่อสารกันได้อย่างสะดวก เวียงกุมกามตั้งอยู่บนเส้นทางคมนาคม และเป็นเส้นทางผ่านของสินค้า เวียงกุมกามจึงมีฐานะเป็นศูนย์การค้า

แม่น้ำปิง (ปิงห่าง) เปรียบเสมือนเส้นชีวิตของเวียงกุมกามที่ส่งผลให้เวียงกุมกามกำเนิด และเจริญรุ่งเรือง และในที่สุดแม่น้ำปิงก็ท่วมท้น ทำลายเวียงกุมกาม น้ำท่วมเวียงกุมกามครั้งใหญ่ ทำให้แม่น้ำปิงเปลี่ยนเส้นทางจากเดิมซึ่งเคยไหลในแนวปิงห่าง คือไหลไปทางด้านตะวันออกของเวียงกุมกาม หลังจากน้ำท่วมแม่น้ำปิงเปลี่ยนมาไหลทางด้านตะวันตกของเวียงกุมกาม ซึ่งกลายเป็นแนวแม่น้ำปิงในปัจจุบัน

อุทกภัยครั้งใหญ่ที่เวียงกุมกาม สภาพวัดต่าง ๆ เหลือเพียงแต่ซากวิหารและเจดีย์ร้าง ซึ่งจมอยู่ใต้ดินในระดับ ความลึกจากพื้นดินปัจจุบันลงไปเฉลี่ยประมาณ 1.50 -2.00 เมตร วัดที่จมดินลึกที่สุดคือวัดอีค่าง มีชั้นดินปิดทับ อยู่ ประมาณ 1.80 - 2.30 เมตร จากระดับพื้นดินเดิมของวัด วัดที่จมดินลึกรองจากวัดอีค่าง คือวัดปู่เปี้ย ซึ่งอยู่ในระดับความลึก จากพื้นดินปัจจุบันประมาณ 1.50 -2.00 เมตร จากสภาพวัดซึ่งอยู่ตำจากพื้นดิน ปัจจุบันลงไปมากทำให้เวียงกุมกามได้รับการสมญานามว่า เมืองใต้ดิน

บริเวณวัดอีค่างถูกน้ำท่วมใหญ่ ทิศทางของกระแสน้ำมาจากทิศเหนือ และตะวันตกเฉียงเหนือไหลเข้ามาทางด้านตะวันตกของวัดอีค่าง มาปะทะกับวิหารด้านตะวันตกเฉียงเหนือ การปะทะกับวิหารทำให้กระแสน้ำอ่อนกำลังลง กรวดและทรายหยาบมากจะตกจมลงในบริเวณนี้ กระแสน้ำที่ไหลมาจะต้องไหลเชี่ยวและแรงพอสมควร จึงพัดพาก้อนกรวด ทรายขนาดโตกว่า 4 มิลลิเมตรได้ ตะกอนเหล่านี้มีลักษณะกลมมนเหมือนก้อนกรวดตามท้องน้ำ และบางแห่งวางตัว เป็นชั้น เฉียงระดับ

wiang koomkam
ลักษณะดินที่เป็นชั้นๆ สันนิษฐานว่าเกิดจากตะกอนเมื่อครั้งน้ำท่วม

Create Date : 24 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 26 สิงหาคม 2552 13:58:30 น.

0 comments

Counter : 1380 Pageviews.