จำฝังใจจนเป็นผู้ใหญ่ ไมใช่ ลูกคนโปรด
จำฝังใจจนเป็นผู้ใหญ่ ไมใช่ ลูกคนโปรด
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยที่ผู้ที่เป็นพ่อแม่จะมองข้าม เพราะการที่ลูกได้ยินว่า ตนเองไม่ใช่ลูกรัก ไม่ใช่ลูกที่พ่อแม่ชอบ ไม่ใช่คนที่พ่อแม่โปรดปรานและอื่นๆ สิ่งที่ลูกได้ยินนั้น มันจะจดจำฝังใจลูกไปจนกว่าลูกกับพ่อแม่จะปรับความเข้าใจกัน หรืออาจจะตลอดชีวิตก็ได้
เด็กเล็กที่ขี้โมโห และวัยรุ่นที่ไม่ถูกกับพี่น้อง เป็นพฤติกรรมปกติเพื่อเรียกร้องความสนใจจากแม่ แต่เมื่อเด็กเหล่านั้นโตเป็นผู้ใหญ่ และความสงสัยว่าตัวเองเป็นลูกคนโปรดของแม่หรือเปล่าย้อนกลับมาอีกครั้ง นั่นอาจหมายถึงการต้องเข้ารับการบำบัด งานวิจัยของศาสตราจารย์คาร์ล พิลเลเมอร์ สาขาพัฒนามนุษย์ มหาวิทยาลัยคอร์เนลล์ในนิวยอร์ก ที่ศึกษาจากความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูกที่โตแล้ว 275 ครอบครัวในแถบบอสตัน พบความเชื่อมโยงระหว่างการที่พ่อแม่รักลูกคนใดคนหนึ่งมากกว่าลูกคนอื่นๆ กับสัญญาณของอาการซึมเศร้า การที่พ่อแม่ปฏิบัติต่อลูกแต่ละคนต่างกันอาจมีผลอย่างมากต่อภาวะที่เป็นสุขทางจิตใจ แม้เมื่อลูกเข้าสู่วัยกลางคนแล้วก็ตาม ศาสตราจารย์พิลเลเมอร์อธิบาย ถึงแม้เคยมีการศึกษาอย่างละเอียดเกี่ยวกับปัญหาด้านพฤติกรรมในหมู่เด็กวัยเรียนจากการที่พ่อแม่มีลูกคนโปรด แต่พิลเลเมอร์บอกว่าการตรวจสอบความเชื่อมโยงเกี่ยวกับเรื่องนี้ภายหลังพ้นวัยเรียนแล้ว ยังค่อนข้างเป็นเรื่องใหม่ หลังจากที่ลูกโตเป็นผู้ใหญ่วัยกลางคนแล้ว เมื่อแม่ถูกถามว่ามีความผูกพันทางอารมณ์ที่แนบแน่นกว่าหรือมีปัญหากับลูกคนใดคนหนึ่งเป็นพิเศษหรือไม่ ปรากฏว่าแม่กว่า 2 ใน 3 ที่ถูกสัมภาษณ์แสดงให้เห็นว่ายังมีลูกคนใดคนหนึ่งที่โปรดปรานเป็นพิเศษอยู่ ขณะเดียวกัน ลูกที่อยู่ในวัยกลางคนแล้ว 90% ก็บอกว่าแม่ของตนมีลูกคนโปรดที่อยากให้เป็นผู้คอยดูแลยามแก่เฒ่า คำตอบที่ได้จากการศึกษาคราวนี้ ยังเป็นการหักล้างความคิดที่ว่า ลูกที่ไม่ได้เป็นคนโปรดของพ่อแม่เท่านั้นที่มีความเชื่อมโยงกับอาการซึมเศร้าอย่างชัดเจน เนื่องจากพิลเลเมอร์และจิลล์ ซุตเตอร์ จากมหาวิทยาลัยเพอร์ดิวในสหรัฐฯ ซึ่งเป็นผู้ร่วมจัดทำรายงาน พบว่า ลูกรัก มีปัญหาซึมเศร้าด้วยเช่นกัน บ่อยครั้งที่ลูกคนโปรดต้องต่อสู้กับความรู้สึกผิด และรู้สึกว่าตนมีหน้าที่ที่ต้องดูแลเมื่อพ่อแม่แก่ชรา นอกจากนี้ ลูกคนโปรดยังรู้สึกไม่ค่อยลงรอยกับพี่น้องคนอื่น พิลเลเมอร์เสริมว่า การเปิดประเด็นเรื่องที่พ่อแม่มากมายมีลูกคนโปรดเป็นขั้นตอนแรกในการจัดการกับความรู้สึกเลวร้ายที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมดังกล่าวของพ่อแม่ อย่างไรก็ดี อาจเป็นเรื่องยากที่พี่น้องภายในครอบครัวจะยอมรับว่าการที่พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันเป็นเรื่องปกติในระดับหนึ่ง นั่นไม่ได้หมายความว่าพ่อแม่รักลูกเป็นบางคน ทว่าลูกแต่ละคนมีความแตกต่างกัน พ่อแม่จึงปฏิบัติต่อลูกแต่ละคนไม่เหมือนกัน พิลเลเมอร์ทิ้งท้าย
ที่มา ผู้จัดการออนไลน์
Create Date : 08 กรกฎาคม 2553 |
Last Update : 23 ตุลาคม 2553 11:19:56 น. |
|
0 comments
|
Counter : 1175 Pageviews. |
|
|
|
|
|