BlogGang.com : : scimovie : เรื่องสั้น : งานศพของขอทาน

เรื่องสั้น : งานศพของขอทาน

งานศพของขอทาน
โดย เดอะ แหลม

นภาแต้มดาว ลมหนาววูบไหวใบไม้โรยรา...

เสียงคลื่นของใบไม้ร่วงพัดเป็นระลอกตามสายลมหนาวไปตามทางทราย ต้นไม้ยืนทอดกิ่งเดียวดายเหงาซึม เฝ้ามองการพรากจากของก้านใบ สลัวรางในม่านน้ำค้างยามสิ้นฤดูเก็บเกี่ยว หอมกลิ่นฟางข้าวฟุ้งฟ้าเสียงแคนจากใครกันหนอหวนครวญกล่อมฟ้าป่าดาว กระดิ่งคอควายเล่าก็ลั่นกระทบเป็นท่วงดนตรีอันไพเราะ เสียงเขาโค้งกระเทือนคอกกึกกัก ยืนผิงไฟไล่หนาว สายลมเหมือนคมมีดกรีดผ่าน หอบเอาเสียงสะอื้นจากศาลาพักศพเข้าไปในหมู่บ้าน เบื้องหน้าของหญิงชราคือร่างของชายร่วมทุกข์ร่วมสุขมาเกือบชั่วชีวิตอันขมปร่า สองวันแล้วที่นางนั่งเฝ้าศพเพียงลำพัง ดวงตาของนางบอดโลกความจริงของนางมืด แต่น้ำตาของนางก็เป็นเยี่ยงเดียวกับคนอื่น มันกลั่นออกมาจากหัวใจที่ผากแห้งและกร่ำทุกข์

"อย่าโทษข้าเลยเฒ่าแสง ข้าไม่มีเงินนิมนต์พระมาสวดส่งวิญญาณให้เอ็งดอก" เสียงของนางผสมสะอื้นกลืนความโศกเข้าไปในอก กลิ่นธูปกำจายลอยวกยักเยื้อง มือของนางยังคงคลำหาธูปเพื่อจุดหน้าฐานพระ "คืนนี้ข้าจะจุดธูปให้เอ็งตลอดคืน ขอให้ควันธูปนี้พาเอ็งไปสู่สวรรค์ชั้นฟ้าเถิด" นางพนมมือก้มกราบครั้งแล้วครั้งเล่า รูปพุทธองค์ยังคงสงบงาม พระเนตรที่มีเมตตานั้นมองดูนาง ทว่านางกลับมองไม่เห็นความเมตตานั้น

๒.
เสียงเพลงธรณีกันแสงจากหมู่บ้านดังสะท้อนไปทั่วท้องทุ่ง สลับเสียงสวดมนต์ของพระสงฆ์องค์เจ้าที่ถูกนิมนต์มาหลายสิบรูปเพื่อ สวดส่งวิญญาณของกำนันให้สู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์

รูปของกำนันในกรอบทองตั้งอยู่โดดเด่น เบื้องหลังกระถางธูปใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยต้นธูปปักแน่นขนัด จนไม่มีพื้นที่ให้ธูปดอกอื่นได้ลงร่วม บางคนเล่าก็ปักกันทีละกำมือใหญ่ ลูกหลานของกำนันที่มาจากเมืองกรุง จึงต้องเวียนเก็บก้านธูปเก่าออกไม่ว่างมือ ชาวบ้านแต่งตัวด้วยชุดดำ ดวงตาหม่นซึมทั่วถ้วนใบหน้า ก้มปักธูปเป็นคนสุดท้ายต่อจากข้าราชการผู้หลักผู้ใหญ่ทางอำนาจบ้านเมือง น้ำตาของชาวบ้านเองก็ไหลไม่ต่างกัน เหมือนกำนันเป็นญาติแท้ๆ ที่คลานตามกันมา อาจเป็นเพราะดอกเบี้ยที่กู้ยืมเงินกำนันก็หลายอยู่ ชาวบ้านทุกคนล้วนพึ่งพิงอำนาจทางการเงิน จากกำนันแทบทั้งสิ้นไม่ว่าจะเรื่องปุ๋ย เรื่องขายข้าว แทบทุกเรื่องที่ต้องจับจ่ายกำนันเป็นต้องแบกรับให้เสมอ พระคุณเลิศแล้วพ่อกำนันเอ๋ย...

ไหนจะพวงหรีดหลากหลายรูปแบบจากผู้คนที่มาร่วมไว้อาลัยประดับให้งามพร้อมแทบไม่มีที่วาง พวงหรีดอันใหญ่สุดนั่นสะดุดตาผู้คนเป็นของ ส.ส.ผู้ที่กำนันเคยหาเสียงให้คราเลือกตั้งสมัยก่อน ส่วนอีกอันใหญ่โตไม่แพ้กันจากผู้ว่าประจำจังหวัดและของนายอำเภอไล่เลียงมาถึง ของผู้ใหญ่บ้านในตำบล ทั้งห้อยแขวนระโยงระยางเต็มเต็นท์ โลงศพของกำนันก็จัดทำใหญ่โตสมเกียรติ เป็นโลงแอร์เย็นฉ่ำเช่ามาคืนละ หลายพันบาท ชาวบ้านเพ่งตามอง ชั่วชีวิตไม่เคยได้ตากแอร์ให้ปอดชื้น มีแต่ตากแดดตากฝนไม่ต่างโคควาย ได้แต่อิจฉากำนันไปตามๆกันว่า ไปสวรรค์ตั้งแต่ตายเชียว

ยามดึกเล่า อิเล็กโทนวงใหญ่จากในอำเภอถูกจ้างมาเพื่อกล่อมศพไม่ให้เดียวดาย ทั้งนักร้อง หางเครื่องโชว์เว้าแหว่งอาบแสงหลอดไฟ หลากสีดูมีเสน่ห์นัก บนโต๊ะหลายสิบโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารจากเนื้อวัวตัวผอมที่ถูกฆ่า ทั้งลาบ ทั้งต้มเครื่องใน แกงอ่อม ผัดหมี่ อาหารหลากชนิด เหล้า เบียร์พร้อม คนที่มาร่วมงานต่างก็สวมเสื้อผ้ากันเอี่ยมใหม่ เพราะนอกจากชาวบ้านย่านถิ่นแล้ว นายอำเภอ นายตำรวจ ข้าราชการต่างๆ ก็มาพร้อม ทั้งร่วมทำบุญด้วยซองขาวที่แน่นนูนด้วยธนบัตรสีสะดุดตา ทั้งจองเป็นเจ้าภาพสวดอภิธรรม โต๊ะจึงถูกจัดเป็นพิเศษปูผ้าแดงเพื่อต้อนรับแขกบ้าน แขกเมือง ส่วนชาวบ้านก็หากินกันเองตามท้ายครัวหรือจะห่อกลับไปฝากทุกคนที่บ้าน ก็มีถุงพลาสติกไว้บริการเสร็จสรรพ ร้านขายของชำก็เทียว ลำเลียงเหล้ายามาส่งไม่ขาดสาย

เมื่อแขกคนสำคัญทยอยกันกลับ เสียงเพลงยิ่งกระหึ่มดังขึ้นไม่เกรงใจพระสงฆ์องค์เจ้าที่จำวัด หางเครื่องเต้นสะบัดก้นเห็นขอบกางเกงใน สีแดงฉูดฉาดไม่อายใคร คนเฒ่าตามบ้านเห็นเนื้อปลีขาอ่อน เหล้าแทบกระฉูดออกปาก หัวเราะกันเกรียวเผยฟันแทบนับซี่ได้ บางพวกก็ลุกขึ้นไป ส่ายฟ้อนให้ครึกครื้น ยิ่งดึกนักเลงพนันทยอยกันมาสับเปลี่ยน วงไพ่ ไฮโล กุ้งไก่ จับจองสถานที่กันตามใจชอบ ชาวบ้านผู้มาเป็นเพื่อนเจ้าของงานศพ ต่างแยกย้ายกันไปตามกลุ่มนักพนัน มือไฮโลมักเป็นนักพนันมืออาชีพที่มาจากต่างบ้านทำมาหากินด้วยการสั่นไฮโลในงานศพโดยเฉพาะ ไม่ว่าจะอยู่ไกลปานพวกนี้จะเสาะแสวงหาจนเจอ ยิ่งงานศพคนใหญ่คนโตอย่างนี้เป็นถูกอัธยาศัย เสียค่าตั้งวงให้กับเจ้าของงานแล้วก็หาทำเลได้เลย ยิ่งเป็นคืนสุดท้าย ชาวบ้านต่างแน่นขนัดตลอดคืน รถจอดแออัดกันเต็มสองฝั่งทาง ตั้งแต่ดาวประจำเมืองขึ้นจนคล้อยต่ำเมื่อรุ่งสาง ก็ไม่ได้ทำให้นักพนันรู้สึกถึงกาลเวลา เสียงโห่เสียงเชียร์ ยังคงแว่วไหวจนพระมาสวดมนต์ตอนเช้าโน่นแหละถึงเลิกลา

๓.
ศพของเฒ่าแสงยังคงนอนอยู่บนผืนเสื่อขาด แกไม่ได้นอนในโลงแอร์ นอกจากสายลมหนาวเท่านั้นที่ผ่านมาให้รู้สึกถึงความเย็น ชั่วชีวิตค่อนวัยชรา ลูกหลานไปแสวงหางานทำที่เมืองกรุง ต่างไม่เคยกลับมาเยี่ยม แสงสีเสียงดูดเอาลูกของแกให้จมปลักอยู่กับสังคมเมือง จนมันอาจคิดไปว่าเกิดมาจากโรงงาน ลืมไปเลยว่ามีพ่อแม่ที่เฝ้ารอคอยการกลับมาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เฒ่าแสงไม่มีไร่นาแกรับจ้างเขามาตลอด ยิ่งแก่ตัวจะไปทำงานรับจ้างเหมือนเก่าก่อนนั้นร่างกายก็ไม่อำนวย มันขบมันล้าไปทั้งเอ็นทั้งกระดูก จะนั่งพักสังขารนายจ้างก็ด่าทั้งหักค่าแรง หาว่าทำงานเงอะงะ จนสุดท้ายเลิกจ้าง ดวงตาของเมียคู่ยากบอดสนิทตั้งแต่อายุห้าสิบกว่าๆ ด้วยว่าไม่มีเงินพอไปหาหมอบำบัดรักษาให้ถูกวิธี

นางจึงตกอยู่ในโลกแห่งความมืด มีเพียงมือของเฒ่าแสงเท่านั้นที่จูงนางมาเป็นระยะเวลาหลายปี เฒ่าแสงยังพอมองเห็นฝ้าฟาง ก็พาเมียคู่ยากเดินเท้าเปล่าไปตามถนนยางมะตอยตั้งแต่ตีสี่ตีห้า เพื่อเข้าไปขอทานในเมือง ได้เศษสตางค์จากผู้ใจบุญเล็กน้อย พอได้ซื้อกล้วยน้ำว้าสักหวี มากินกับข้าวเหนียว เฒ่าแสงได้แต่เฝ้าภาวนาอย่าให้ตนตกตายก่อนเมียคู่ทุกข์ เพื่อว่าจะได้อยู่ดูแล แต่คำภาวนาก็ไร้ผล แกหลับใหลไม่ตื่นตอนค่อนรุ่งปล่อยเมียตาบอดให้อยู่บนโลกอันหนาวเหน็บเพียงลำพัง ไม่มีมืออุ่นจะจูงเดินต่อไปอีกแล้ว

เสียงสวดมนต์จากในหมู่บ้านยังคงแว่วมา...นางได้แต่พนมมือฟังเสียงพระสวด และอธิษฐานจิตให้ผัวไปสู่แดนสวรรค์เช่นเดียวกัน คำอธิษฐานยังไปไม่ถึงครึ่งทางต้องพลัดหล่นจากฟากฟ้าเสียก่อน เมื่อเสียงรถแว่วผ่านเข้ามาใกล้ และดูเหมือนมันจอดสงบอยู่ไม่ไกลนัก จากศาลาพักศพ เสียงฝีเท้านั่นเดินตรงเข้ามา นางยิ้มบนแก้มเหี่ยวย่น

"หลวงพ่อแม่นบ่ นิมนต์สวดส่งวิญญาณให้เฒ่าแสงแน่เถาะข้าน้อย" นางพนมมือผอมเหนือเส้นผมขาวโพลน
"ผมไม่ใช่พระหรอกยาย พวกผมมาเตรียมผูกผ้าประดับศาลา ยายต้องย้ายพ่อเฒ่าแสงไปไว้หลังป่าช้าก่อน"
"ขอให้มันได้อยู่ชายคาศาลาได้หรือเปล่า จะได้ฟังพระสวด เอาไว้มุมใดมุมหนึ่งก็ได้ ข้าอยากให้มันไปสวรรค์ ชาติหน้าจะได้ไม่ตกทุกข์ได้ยาก"
"ยิ่งไม่ได้ใหญ่ พวก ส.ส.ผู้ว่าราชการจังหวัด หรือข้าราชการต่างๆ แขกเหรื่อมากมายเขาก็มาร่วมงาน มันจะดูไม่งามตาเอา เสียภาพพจน์ของกำนัน"
"ข้าอยากให้กำนันชวนมันไปสวรรค์ด้วย"
"ไม่ได้หรอกยาย เตรียมเก็บของเถอะ เดี๋ยวพวกผมจะช่วยยกเฒ่าแสงขึ้นรถให้เอง"

น้ำตาของนางไหลอีกครั้งความหวังจะให้เฒ่าแสงขึ้นสวรรค์ดูริบหรี่ ชายหนุ่มหลายคนช่วยกันยกศพของเฒ่าแสงขึ้นรถ พวกเด็กหนุ่มวางเฒ่า แสงลงหลังรถดังกระแทกจนนางได้ยินขอร้องให้เบามือ จูงมือนางให้ขึ้นไปนั่งบนหลังรถ แล้วตะบึงเหยียบคันเร่ง ไม่ถนอมทั้งคน ศพ สู่ท้ายป่าช้า ร่างของนางโยกคลอน หัวใจนางโยกคลอนยิ่งกว่าต่อโชคชะตาที่ตัวเองแบกรับ เมื่อพวกเด็กหนุ่มช่วยกันยกศพเฒ่าแสงลงมาวางไว้ใต้ร่มไม้ใหญ่ ก็พากันกลับโดยไม่กล่าวคำลา

งานศพของขอทานเฒ่าจึงถูกจัดอยู่ท้ายป่าช้า บนเสื่อผืนขาด และกระถางธูปเล็กๆนั่นมีเพียงธูปดอกเดียวของเมียคู่ยาก ผู้ที่มาร่วมงานศพเห็นเพียงเหล่าแมลงวัน มันบินเสียงดังราวพัดลมแก่คราง ไหนจะแมลงอื่นๆอีกเล่า ต่างหลั่งไหลกันมาร่วมงาน แมลงวันวางไข่เหนือศพ เหมือนประหนึ่งมอบดอกไม้จันทน์สีขาว ตัวแล้วตัวเล่าเพื่อไว้อาลัย มืออันเหี่ยวย่นของนางโบกผ้าผืนมอซอไล่อยู่ไม่วางมือ กลัวว่าการหลับใหลของเฒ่าคู่ยากจะถูกรบกวน

๔.
หลังสิ้นพิธีสงฆ์ในช่วงเพล ขบวนรถถูกจัดประดับประดาด้วยผ้าผูกเป็นรูปดอกไม้งามตา ดูเหมือนมีเพียงงานศพกำนันเท่านั้นที่จัดได้ยิ่งใหญ่ ในรอบหลายสิบปีที่ผ่านมา รถจอดต่อแถวยาวตั้งแต่หัวบ้านจรดท้ายบ้าน ไหนจะขบวนชาวบ้านที่เดินเท้าทอดยาวขยายแนวออกไปสุดลูกหูลูกตา โลงแอร์ถูกยกออกเปลี่ยนเป็นโลงไม้ลายทอง มีเทพเทวดาประดับงดงาม ลายกระหนกรอบๆราวเถาวัลย์ให้เกาะดึงขึ้นสวรรค์ โลงถูกยกเบามือ ไม่ให้กระเทือนการนอนของกำนันจากเพื่อนพ้องชาวบ้านที่เป็นชาวนา ยกขึ้นรถประดับดอกไม้ ที่โยงต่อสายสิญจน์เอาไว้ด้วยกัน ปลายสายสิญจน์ คือพระและสามเณรผู้ชักนำวิญญาณไปสู่สุคติสุขในภพชาติ ต่อแถวยาวทั้งลูกหลานที่บวชหน้าไฟอีกเกือบยี่สิบรูป ไหนจะพระที่นิมนต์มาครบ ทุกตำบล ต่อแถวยาวจีวรเหลืองพลิ้วสะบัดล้อลมหนาวท่ามแดดสีเหลือง มุ่งไปสู่ป่าช้าจุดนัดหมายแห่งความตาย รถเคลื่อนเสียงดนตรีส่งท้าย ด้วยเพลงโศกแห่งชีวิต น้ำตาใครต่อใครเริ่มไหลไปตามกัน เมียกำนันสะอื้นจนเป็นลม ลมบ้าหมูหมุนวกเป็นลูกข่างพัดเอาเศษฟางในทุ่งกว้าง ปลิวคว้างเต็มฟ้าจาง ขบวนแถวงานศพขยับย้ายไปบนเส้นทางผ่านความคลุ้งของสายลม

ศาลาพักศพถูกเปลี่ยนเป็นคล้ายวิมานชั้นฟ้า ด้วยผ้าผูกและดอกไม้ประดับตกแต่งมันน่าจะเป็นคฤหาสน์มากกว่าศาลาพักศพธรรมดา โซฟาบุนวมวางยาวให้แขกคนสำคัญได้พักก้นราคาแพง เครื่องดื่มประเภทไร้แอลกอฮอล์ก็ถูกเรียงรายมาแจกจ่ายคนในงาน ดื่มให้เย็นคอ ดับร้อนได้ดีแท้ ส่วนทิวแถวขบวนศพก็วกอ้อมเมรุสามรอบ พร้อมโยนดอกไม้เงินดอกไม้ทองในห่อกระดาษแก้วหลากสี เด็กน้อยลูกคน ยากวิ่งหัวชนกันแทบปริแตก บ้างเอาตีนดำเหยียบตะครุบ บ้างกระโดดเกลือกกลิ้งทับมือไขว่คว้า ดอกไม่เงินถูกหว่านไปทางไหนพวกเด็กๆ ก็จะวิ่งแห่แหนไปทางนั้น ให้พวกคนเมืองแอบหัวเราะกันอยู่ในลำคออันอ้วนกลม

ศพถูกยกมาวางบนเมรุที่ประดับตกแต่งไว้งามไม่แพ้ในศาลา โยงด้ายสายสิญจน์ให้พระในพิธีสวดส่งเสียงพระเกือบห้าสิบรูปนั้น สวดโดยพร้อมเพรียง ดังกระหึ่มถึงเพดานสวรรค์ ตบท้ายด้วยการชักผ้าบังสกุลและให้พร รับจตุปัจจัย พิธีกรรูปหล่อในงาน ออกมายืน ท่ามฝูงชนประกาศเกียรติคุณความดีงามของกำนันชนิดละเอียดยิบตั้งแต่เกิดจนกระทั่งวายชนม์ ทั้งชีวิตของกำนันไม่เคยทำบาปเลย เป็นเทวดาโดยแท้ ในนั้นไม่มีเรื่องของดอกเบี้ย ไม่มีเรื่องของราคาข้าว ไม่มีเรื่องของการจำนองที่นา ลูกหลานของกำนันต่างร้องไห้ เมื่อเสียงอันทรงเสน่ห์ของพิธีกรดึงและเล่นล้อกับอารมณ์เศร้าได้อย่างน่านับถือ เมื่อกล่าวจบลง ทุกคนต่างยืนไว้อาลัยโดยพร้อมเพรียง เพลงปี่พาทย์ถูกขับขึ้นผสมลมหนาวกล่อมป่าใบไม้แห้ง หนาวเยือกถึงวิญญาณ พลุถูกจุดขึ้นก้องกระหึ่มใบไม้หล่นกราว แผ่นดินสะเทือน เทวดาจำเป็นต้องตื่นขึ้นมารับรู้ และเพ่งมองเครื่องเซ่นอันหอมยวน

แถวพระขึ้นวางดอกไม้จันทน์เหนือร่างกำนันด้วยกิริยาแห่งความสำรวม แล้วตามด้วยลูกหลานเครือญาติแขกบ้านแขกเมือง ตามลำดับ ความสำคัญทางชนชั้นจนมาถึงชาวบ้าน กว่าจะวางดอกไม้จันทน์เสร็จก็กินเวลายืดยาว ร่างของกำนันถูกเคลื่อนเข้าไปในช่องเตาเหล็ก ไม่นาน ไฟก็ถูกจุดพรึบขึ้น มีเพียงเปลวควันสีดำที่ลอยอ้อยอิ่งออกจากปลายปล่องเมรุ ร่างของกำนันก็ไม่ต่างจากร่างของคนอื่นไม่ทนไฟและต่างกลับ กลายเป็นเถ้าธุลีในที่สุด

๕.
นางพนมมือรับฟังเสียงพระสวดจากงานศพกำนันฟากป่าช้า ด้วยหัวใจอันปลื้มปีติลำพัง มือของนางสั่นเมื่อพระสวดยถาฯเพื่อให้พร นางคลำหาขวดน้ำที่เตรียมมาหยาดในถุงหมาก มือของนางสั่นรินน้ำลงผืนดิน อีกมือก็ไล่แมลงวันที่บินวนเกินสามรอบ น้ำตาของนางไหล ปากเหี่ยวของนางขยับพูด
"เอ็งขึ้นสวรรค์แล้วเฒ่าแสงเอ๊ย พระท่านมาโปรดถึงป่าช้าแล้ว"

ที่มา
//www.sakulthai.com/ruengson/2692.asp

Create Date : 02 มกราคม 2554

Last Update : 2 มกราคม 2554 15:24:16 น.

0 comments

Counter : 2038 Pageviews.