วะฮะฮ่าาาาา หายหน้าหายตาไปนานมว๊ากกกจริงๆ เลยล่ะ
อย่างว่าชีวิตมันก็มีอะไรให้ทำเยอะแยะไปหมดแหล่ะ จนลืมไปเลยว่าเคยมีบล็อก เอิ๊ก
สงสัยความชราจะเข้าครอบงำ โชคดีที่ยังจำพาสเวิร์ดได้ ปั๊ดโธ่วว
ความจริงในโหมดชีวิตก็ค่อนข้างจะเรียบง่าย ไปทำงาน ไปยิมบ้าง กลับบ้าน กิน นอน
วันพักผ่อนคือวันทำงานบ้าน อยู่แต่กับบ้าน
บางสัปดาห์ก็ไปหาพ่อแม่ที่บ้านนอก วนลูปไป คนโสดก็แบบนี้
แล้ววันนึงก็มีโอกาสที่จะได้ออกเดินทางแล้ว ห่างหายจากการท่องเที่ยวไป 2 ปี เย้เย้
กระโดดโหยงเหยงดีใจไปล่วงหน้าไปเกือบๆเดือน
แต่มันก็ดันมีเหตุให้คาดไม่ถึงจนลังเลคิดว่าจะไปดีไหม เพราะตอนนี้มีเหลือแค่ตั๋วขาไปอย่างเดียว
แผนการเดินทางที่เคยวางไว้กับคนหนึ่ง พังพินาศก่อนเดินทางเพียงไม่กี่ชั่วโมง
แต่จะอะไรยังไง จนแล้วจนรอดก็ไปจนได้ อะไรที่ไม่มีก็เตรียมใหม่ไอ้ตอนก่อนจะขึ้นเครื่องนี่แหล่ะ
ทั้งตั๋วขากลับ โรงแรม เซฟข้อมูลลงในมือถือสักหน่อย
นับว่าในมรสุมครั้งนี้ยังมีความโชคดีอยู่หน่อย และมีเพื่อนให้ช่วยจัดแจงในเรื่องบางเรื่อง
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของประเทศที่เราจะไปนี้ คือประเทศไต้หวัน
เราโชคดีที่ก่อนหน้านี้เราอยากไปประเทศนี้ ช่วงนี้เค้าฮิตกันมากโดยเฉพาะหลังจากที่ฟรีวีซ่า
ก็เลยได้แอบอ่าน แอบดูข้อมูลไปเรื่อยๆบ้าง แต่ไม่ค่อยจะอยู่ในหัวสักเท่าไหร่
ไม่เป็นไรถึงภาษาอังกฤษ และภาษาจีนอ่อนมาก แต่เราไม่กลัวการเริ่มต้นเที่ยวแบบนี้
>คืนนี้เราเริ่มต้นเดินทางกับนกสกู๊ต ที่มีข่าวคาวมาเยอะในเรื่องของการโดนเท
แต่ปัจจุบันน่าจะลดลงแล้วมั้ง ไม่ค่อยได้ตามอ่านพันทิปเท่าไหร่
เที่ยวบินตอน 01.45 ถึงไทเป 06.25 ครั้งแรกกับที่นี่
ถึงจะมีเรื่องในตื่นเต้นมากกว่าการกลัวตกเครื่องก็ตาม แต่เราก็มีสติอยู่เต็มเปี่ยม
ชาร์จแบตไว้ให้พร้อม รอขึ้นเครื่อง
<นั่งชิดติดเบาะ ไม่ได้เครื่องแรงหรืออะไร เบาะมันบังคับน้อ
นี่คือข้า หน้าบูดๆ เอิ๊กๆ
เวลานี้เราควรจะนอนนะ มีวูบหลับไปน่าจะช่วงตี4-5 แค่นี้ล่ะ แล้วก็เบลอๆ
วนๆคิดแผนสองแผนสามอะไรไปเรื่อย เท่าที่ข้อมูลโหลดมาไว้ในมือถืออำนวย
แล้วก็มาถึงสนามบินแล้ว ยืนตรงนี้มองแล้วก็ถ่ายรูปมา 1 ใบ
แบบขาวดำ เพราะในหัวมีแต่สีเทาๆ (เอิ่มไม่ใช่ fifty shade of grey นะ 555)
ออกจาก Immigration มา ที่นั่งกึ่งนอนพร้อมที่ชาร์จแถมไวไฟแรงเฟร่อ
แล้วไปแวะซื้อชานมกับขนมมากินรองท้องไปก่อนแปปนึง เดี๋ยวเราไปต่อ
ตอนที่ไปอากาศกำลังดีมากๆ เลย เย็นสบาย ทำให้เราลืมเรื่องร้ายๆไปเลยแหล่ะ
หลังจากออกมาจากแอร์พอร์ตแล้วลมปะทะหน้าทีแรก โอ้วว นี่อมฮอลล์หรือไร
เย็นชื่นใจกว่าปลิกลี่ฮิตซะอีกวุ้ย
มาที่แหล่งวัยรุ่นก่อนเลย เพราะวัยอย่างเราต้องเริ่มต้นที่นี่ Ximending
มีคนเยอะแยะ มีกลุ่มเด็กวัยรุ่นมาแสดงพื้นที่ตรงนี้ แวะดูไปเรื่อย
เดินๆ ไปก็เจอคนยืนต่อแถวมากมาย พอเหล่ๆดู อ้อ จำได้ละ บะหมี่อาจงที่โด่งดัง
ต่อแถวซิคะ รออะไร เรื่องกิน เราไม่หวั่นโน๊ะ
เราซื้อแบบถ้วยเล็ก เพราะกะว่าจะกินอย่างละนิดอย่างละหน่อย
ชิมทีแรก คือแบบลิ้นชาเหมือนกินพริกหมาล่า
ไม่ได้เผ็ดหรอก แต่ร้อนมาก ลวกลิ้นข่อยเด้ 555
แต่โชคดีต่อมรับรสยังใช้การได้ และบอกว่า เออ อร่อยแหะ ดีงามค่ะ
อันนี้เดินไปเจอเด็กๆ เค้ามานอนเล่นกัน
เดี๋ยวนะเข้าใจอะไรผิดไหม 555 น้องเค้ามาเต้นคัพเวอร์กันแหล่ะ น่ารักดี
มีเด็กวัยรุ่นเยอะดี เพลินตาเพลินใจเป็นอย่างมากเลย
ชักกระหายขึ้นมา แวะซื้อชานมไข่มุกสักหน่อย ร้านอะไรไม่รู้เล็กๆ เดินผ่านในซอย
แวะซื้อกิน เฉยชามาร้านนี้ เอิ๊กๆ แต่กินหมดเพราะหิวน้ำ (จริงๆ)
เดินไปเรื่อยอีกแล้ว เจอวัด โอ๊ย ร้อน 555 เดี๋ยว!! มันใช่หรอเกโย
ไหว้พระขอพร ขอให้ราบรื่นตลอดทริป
วัดอะไรอย่ารู้เลยเน๊อะ 555
เสร็จเราก็ขึ้นรถไฟฟ้าเพื่อจะไป Tamsui เดินเล่นวนไป
ผู้คนเยอะแยะมากมายเลยที่นี่ เริ่มตื่นตาตื่นใจ เพราะเจ้าปลาหมึกตัวใหญ่ๆ ทอดได้อย่างน่าเอ็นดูนี่ล่ะ
เหมือนกลับไปสู่โหมดเด็กน้อยอีกครั้ง
แถวนี้มีตู้หยอดเหรียญเล่นเกมเยอะมาก
บรรยากาศโดยรอบ
เห็นเด็กๆขับรถกันไหม น่ารักดี
และท้ายสุดเราก็ได้ลองเต้าหู้เหม็น 臭豆腐 รัศมีกลิ่นเธอแรงมากจนฉุดไม่อยู่จริงๆ
แต่ไหนๆมาและ ลองดิฟระ 555 คิดว่ามันก็คงคล้ายๆทุเรียนแหล่ะมั้ง (หรอ??)
แบบว่าบางคนก็ว่าเหม็น บางคนก็ว่าหอม และมันก็อร่อยด้วยนะ
นึกถึงตอนที่เรียนภาษาจีนเลยที่พูดถึงเจ้าทุเรียนนี่ว่า
"榴莲是闻起来臭，吃起来香
ทุเรียนพอได้ดมก็ว่าเหม็น แต่พอได้กินแล้วจะหอม
โถ มโนไปกะเต้าหู้เหม็นด้วยกันไหม...ได้ 2 คำเท่านั้นแหล่ะ
5555 แต่จริงๆ คิดว่า ถ้าได้กินคราวหน้าอาจจะมีความต้านทานมากกว่านี้
แล้วคิดว่าน่าจะอร่อยขึ้นก็ได้ ใครจะรู้ เอาจริงๆ รสชาติมันไม่ได้เลวร้ายเลยนะ
แต่กลิ่นนี่เกินรับไหวจริงๆ
จบค่ำคืนแรกของไต้หวันแบบฉบับผิดแผนไปแบบสบายๆ
ไม่เร่งรีบ ไม่ร้อนใจ กลับไปนอนดีกว่า อะไรที่ผ่านมาก็ให้ผ่านไป
รกสมองไปทำไม พรุ่งนี้เรายังมีเวลาตะลุยกันต่อ
สวัสดี
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
ตามไปเที่ยวไต้หวันด้วยคน
ตอนนี้อยากไปเที่ยวมากเพราะเบื่องาน ยังไม่รู้จะไปไหนดีเลย
ขอตามไปเที่ยวไต้หวันก่อนแล้วกัน เห็นเด็กขับรถกันแล้วน่ารักจัง อยากพาหลานตัวน้อยเข้าร่วมวงด้วยอะ
เต้าหู้เหม็นชื่อก็ไม่คิดอยากลองแล้ว แต่พอพูดเปรียบเทียบกับทุเรียน เอ๊ะ! ยังไงนะ ชักอยากลองชิม 5555
โหวต Travel Blog