วันเดินทางไปเทรนที่ไต้หวัน
ก่อนวันเดินทาง 4 วัน ทางสายการบินก็นัดพวกเรา 18 คน (ที่จะไปเทรนในรุ่นนี้) มาที่สนามบินก่อนเพื่อไปดูว่าเวลามาบินจริงจะต้องไปรายงานตัวที่ไหนอย่างไร เราเองตอนอยู่ที่เก่าไม่เคย เพราะว่าเบสอยู่ที่ต่างประเทศ แต่นี่เบสที่เมืองไทยก็ต้องรายงานตัวที่นี่ สรุปวันนั้นก็เข้ามาเดินดูในสนามบินสุวรรรณภูมิ และคุยกับพี่ๆสายการบินอีกเกี่ยวกับรายละเอียดการเดินทางไปเทรน สรุปเราได้ชื่อจีนแล้ว ทางสายการบินตั้งให้ อ่านออกเสียงว่า ม่งหนาน เอ่อ คือเพื่อนขำ มันคล้ายมู่หลานยังไงไม่รู้ แต่เราก็ไม่แก้ เอาตามนี้ จำง่ายดีด้วย จากนั้นก่อนเดินทาง สามสี่วัน เราก็ยังคงไปร้านเหมือนเดิม ไม่พัก
วันเดินทาง 4 พ.ค.57
ไม่ได้ให้ใครไปส่งนอกจากป๊อก ... พอใกล้ๆวันเดินทางสงสารเหมือนกันเพราะเหงาเลย เราไปนานมาก 63 วันทีเดียว คือที่สำคัญคือภาระในการดูแลร้านค้าทั้ง 2 ร้าน ไหนจะร้านที่ป๊อกดูอยู่อีก แต่ป๊อกก็บอกไม่เป็นไร ไหว ก็โอเค ต่างคนต่างไปทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ก็ให้กำลังใจกันไป ...
ออกจากบ้านตี 5 ครึ่งแต่ไก่โห่ ไปถึงสนามบินประมาณ 6 โมง เค้านัดที่เชคอินเคาเตอร์ 6.30 เราก็ไปเชคอิน รวมตัวกัน พอถึงเวลาก็ถ่ายรูปร่วมกัน แล้วก็ทะยอยเดินเข้าเกทไป ระหว่างนั้นก็เดินเรียงแถวกันแล้วตั้งแต่แรก แถมแต่งตัวเหมือนกันอีก คนดูผ่านๆนึกว่าแอร์ เพราะพี่เค้าสั่งให้แต่งมาเต็มตั้งแต่วันเดินทางเลย
ถ่ายรูปร่วมกันก่อนการเดินทาง สภาพเรียบร้อยมากๆๆ ขอบอกว่าเดินทางไม่ค่อยสบายเท่าไรกับชุดนี้
... ..
การเดินทางก็ราบรื่นดีค่ะ ใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมงกว่าไปถึงไต้หวัน พอลงจากเรื่องก็มีคนจากสายการบินมารับ เป็น student leader คนนึงเป๊ะมากและดุมาก อีกคนใจดี เค้าบอกว่าพวกเราใส่เสื้อตัวในเป็นระบายจีบๆกันแบบนี้ไม่ผ่าน ในวันเทรน ทุกคนจะต้องใส่เสื้อข้างในที่เรียบๆไม่มีระบาย เอาล่ะสิ ซวยแล้วตู คือจัดมา 5 ตัวยกเซต มีระบายทุกตัว ซวยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วพักแถว airport จะไปหาเสื้อขาวที่ไหนนนนนนนนนนนนนนนนน แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก่อนเข้าโรงแรมพวกเราก็แวะ family mart ก่อนเพื่อตุนพวกน้ำดื่มและของว่างเพราะเผื่อหิว จากนั้นขึ้นบัสไปลงโรงแรม
ถึงที่พักแล้ว เค้าให้พักที่โรงแรมติดกับสถานที่เรียนเลย โรงแรมดีมากๆ แต่ให้นอนห้องละ 2 คน อาหารเช้าฟรี ทุกอย่างดีหมดยกเว้นว่าการซักผ้าเป็นไปได้อย่างลำบากคือต้องซักและตากในห้องกันเอง จะส่งซักก็งกเลยซักเองหมดเลย พอเก็บของแล้ว บังเอิญเจอพี่แอร์คนไทยบินมาไต้หวัน เค้าอาสาจะพาพวกเราเข้าในเมืองเถาหยวนเพื่อไปหาซื้อเสื้อเชิ้ตสีขาว พวกเราเปลี่ยนชุดเลยแล้วลงมาเจอกันเลยแบบไม่พัก
คือนั่งรถนานมากๆๆๆกว่าจะถึง ประมาณเกือบชั่วโมงเลย ลงมาฝนก็จะตกแล้ว
เอาจริงๆเราไม่เคยมาไต้หวันเลย นี่เป็นครั้งแรกค่ะ
จากนั้นกองทัพของพวกเราก็เข้าไปในร้านอาหาร local แห่งหนึ่ง อาหารที่ไต้หวันขึ้นชื่อว่าอร่อย เราก็ไม่เคยลองเลย แต่รู้สึกว่ารสชาติจะถูกปากเรา ที่ไต้หวัน อาหารพวกที่เป็นอาหาร local หรือของขายข้างทางอร่อยทั้งนั้น ทั้งติดแบรนด์และไม่ติดแบรนด์ อย่างร้านนี้ลองเข้าไป สั่งข้าวหน้าไก่ทอดมา โห อร่อยมาก
ไก่มันกรอบๆเค็มๆนิดๆอร่อย ปลาที่ราดมาเป็นปลาเค็มๆเผ็ดๆเป็นเครื่องเคียงอย่างดี 95 บาท
จานนี้ของน้องอีกคนนึง น่าทานเหมือนกันค่ะ เป็นหมู ราคาประมาณ 40 บาทเอง
เดินมองขนมปังซื้อไปตุนเสบียง
แต่จนแล้วจนรอดก็หาเชิ้ตขาวราคาย่อมเยาว์ไม่ได้ จนต้องกลับโรงแรมแล้ว
กลับโดยคลำทางตามพี่เค้าไป นั่งรถ shuttle ที่จะไปรถไฟฟ้าความเร็วสูงกลับโรงแรมค่ะ
... .. .
กลับมาโรงแรมก็ unpack กระเป๋าคือเหนื่อยมาก กระเป๋าหนัก 25 โล จัดที่จัดทางกันกะน้องที่เป็นรูมเมท ของเยอะกันทั้งสองคนปวดหัวเลย ตอนนอนเราก็ดันอาการภูม้แพักำเริบ หายใจไม่ออก หอบกำเริบอีก ต้องพ่นยาทั้งเข้าปาก ต้องพ่นจมูกด้วยเพราะไม่พ่น จมูกบล๊อค เซ็งมากๆทำไมต้องเป็นตอนมาเทรนด้วย ปีนึงจะเป็นซักที เฮ้อออ
กว่าจะหลับลงก็ปาไป 5 ทุ่มของที่นี่ได้ ส่วนวันรุ่งขึ้นต้องตื่นตี 5
คลาสเริ่ม 8 โมง แต่ว่า 8 โมงต้องนั่งที่โต๊ะของตัวเอง หน้าผม เสื้อผ้า เมคอัพต้องเป๊ะทุกกระเบียดนิ้ว ไม่งั้นบอกได้คำเดียวว่าซวย
to b continued...
Create Date : 08 พฤษภาคม 2558 |
Last Update : 8 พฤษภาคม 2558 20:55:23 น. |
|
5 comments
|
Counter : 2253 Pageviews. |
|
|
|