ไม่ได้อัพบล๊อคนานมากเลย เพราะหายไปทำงาน เป็นแอพพลิเคชั่นแฟชั่นที่รวมร้านไอจีค่ะ ทำให้ต้องไปงานออกร้านไอจี ส่องไอจี อัพไอจี วันๆเลยอยู่แต่ไอจีจนลืม FB และบล๊อคตัวเองไปเลย 555 แต่ก็ยังแวะมาตอบคอมเม้นน้องๆที่ถามเรื่องเรียนต่อเกาหลีกันมาทุกวันอยู่น้า ><

ไหนๆก็ทำงานมาจะครบปีแล้ว ได้เรียนรู้อะไรจากแม่ค้า Gen Y ก็เยอะมาก เลยอยากมาแชร์สิ่งที่ทำให้ร้านไอจีดังๆเค้าประสบความสำเร็จกันนะคะ 

ก่อนอื่น แม่ค้าไอจีดังในที่นี้ของเราคือ ร้านที่ทำแบรนด์ของตัวเอง มี follower 8,000 ขึ้นไป มี Like ต่อรูป 60-100 ขึ้นไปนะ อย่างว่าเดี๋ยวนี้ซื้อฟอลกันเยอะ จะดูแต่ follower ก็ไม่ได้เน้อ ส่วนบางคนเถียงว่าร้านไอจีดัง ที่ไม่ได้ทำแบรนด์เอง pre มาก็มีดังก็เยอะ อันนี้ไม่เถียง แต่เราขอแชร์เฉพาะร้านกลุ่มนี้ที่เราได้สัมผัสมาโดยตรงนะจ๊ะ :)

ร้านไอจีดังส่วนใหญ่ จะให้ความสำคัญกับรูปถ่ายมาก จะมีถ่ายคอลเลกชั่นเป็นเรื่องเป็นราว จ้างช่างกล้อง หรือวานเพื่อนที่สนิทแล้วถ่ายรูปสวยๆมาถ่ายให้ ในกรณีที่แม่ค้าหน้าตาดีอยู่แล้วอาจจะเป็นแบบเอง หรือยิ่งถ้าใครมีเพื่อนเป็น influencer (ลีดจุฬา ธรรมศาสตร์ ทูต หรือคนที่มี follower เยอะๆในไอจี) ก็ยิ่งทำให้รูปน่าสนใจมากขึ้น แล้วยังดึง follower จากนางแบบนั้นมาที่ไอจีร้านของเราได้อีก 

เรื่องนางแบบนอกจากจะเลือกคนหน้าตาดีแล้ว ควรจะเลือกคนที่ represent image ของแบรนด์ได้ด้วย บางแบรนด์อยากให้คนใส่ดูน่ารัก ใสๆ แต่เลือกคนหุ่นเอ๊กซ์ เซ็กซี่มาเป็นแบบก็ไม่ใช่นะ อย่าลืมว่าลูกค้าส่วนใหญ่จะจินตนาการว่าเราใส่เสื้อแล้ว จะสวยเหมือนคนนี้ ใสเหมือนคนนี้ ถ้าเราอยากให้ลูกค้าเข้าใจแบรนด์เราเป็นแบบไหน ก็ควรจะเลือกนางแบบที่มี image สอดคล้องกันนะ

p.s. จากการทำ research พบว่าลูกค้าส่วนใหญ่จะชอบแบบที่เป็นคนไทยหน้าตาดี หุ่นธรรมดาๆ ไม่สูง 160 นิดๆ มากกว่านางแบบฝรั่ง ด้วยเหตุผลที่ว่า 1. เป็นนางแบบ ใส่อะไรก็สวยอยู่แล้วนิ (ชั้นใส่จริงอาจจะไม่สวยก็ได้) 2. ฝรั่งขายาว ชั้นขาสั้น จะสวยเหมือนเค้ามั้ย 3. จินตนาการตัวเองไม่ออกว่าใส่แล้วจะเป็นยังไง อยากบอกว่าบางร้านเจ้าของหน้าตาน่ารัก แต่ไม่เซลฟ์ ไปจ้างนางแบบฝรั่งมา ตอนหลังเชียร์ให้เป็นแบบเอง ขายดีกว่าตอนจ้างนางแบบซะอีกนะ

อีกเรื่องนึงคือ สถานที่ถ่าย บางร้านชุดสวย แต่ถ่ายกับระเบียงตึกแถว บางคนนั่งแปะกลางสนามหญ้าหน้าบ้าน บางคนฉากสวยนะ แต่เฟอร์นีเจอร์หลุยส์สุดๆ พอแย๊บๆถามว่าทำไมเอาฉากนี้ (ไม่กล้าคอมเมนต์ตรงๆ) บอกว่าบ้านเพื่อน ง่ายดี อันนี้ก็อยากให้นึกถึง image ของแบรนด์เป็นหลักนะ ว่าอยากให้ลูกค้าเราใส่ออกไปเดินเล่น หรือไปงานการ์ล่า ถ้าเป็นอย่างแรก อาจจะต้องเปลี่ยนสถานที่ถ่ายแล้วล่ะ

ร้านไอจีที่ทำแบรนด์เอง มักจะมีปัญหาเรื่องการตั้งราคา โดยมักจะ base จากความคิดของตัวเอง เช่น กระเป๋าชั้นทำจากหนังวัวจากอิตาลี ราคา 3,000 บาท กางเกง blazer ชั้น สั่งตัดเอง ผ้ารองกาวทั้งตัว 2,200 บาท สุดท้ายขายไม่ออก แล้วก็ไม่เข้าใจว่าทำไมขายไม่ออก

เวลาตั้งราคาอยากให้ตั้งจาก value proposition ในสายตาของ customer คิดว่าสินค้าเรามีคุณค่ากับเค้ามากขนาดไหน แบรนด์นึง เสื้อตัวละ 1,700 ขายได้ แต่ของเราราคาเท่ากัน ขายไม่ได้ อาจเป็นเพราะเจ้าของแบรนด์เค้าเป็น influencer ที่กำลังดัง คนใส่แล้ว tag แบรนด์นี้ เค้ารู้สึกว่าได้ยืด ได้อวดเพื่อนว่าใส่เสื้อแบรนด์นี้ เป็นคุณค่า (value) อื่นๆที่เค้าได้มากับสินค้า นอกจากตัวสินค้าเพียวๆ แต่ถ้าเรายังเป็นแบรนด์น้อยๆ มี follower ไม่ถึงพัน และไม่ได้รู้จักมักจี่กับคนดังอะไรที่จะมาช่วยรีวิวให้ การตั้งราคาสูงปริ๊ดแบบเค้า ก็อาจทำให้ไอจีร้างได้ง่ายๆ

วิธีง่ายๆ อาจจะลอง research ดูก่อน โดยเอาสินค้าให้เพื่อนที่ช๊อปไอจีอยู่แล้วดู (เน้นว่าคนที่ช๊อปไอจี หรือออนไลน์ เพราะพฤติกรรมคนที่ช็อปออฟไลน์กับออนไลน์จะต่างกัน ขนาด IG กับ FB ยังต่างกันเลย) แล้วถามเค้าว่า ราคาเท่านี้รับได้มั้ย ถ้าไม่ใช่แบรนด์ของคนรู้จักจะซื้อมั้ย หรือให้เค้าประเมินให้ฟังก็ได้ว่าคิดว่าตัวนี้จะซื้อที่ราคาเท่าไหร่ แล้วลองมาปรับดู หากราคาที่เค้ารับได้นั้นถูกกว่าที่เราคิดว่า อาจจะต้องลองเปลี่ยนจากหนังวัวอิตาลี เป็นหนัง PU นำเข้าธรรมดาๆก็พอ ถ้าเค้าไม่ได้รู้สึก wow ไปกับความเว่อวีว่าของหนังวัวที่เราภูมิใจนำเสนอ

ตามประสบการณ์แล้ว ราคาเหมาะสมที่ขายดีสำหรับแบรนด์ไอจี (ออกแบบเอง) มีดังนี้

เสื้อผ้า 600-1,000 บาท (ยกเว้น blazer 1,000+)

รองเท้า 900-1,200 

กระเป๋า 1,000-1,500 

กระเป๋าจะขายดีที่สุด เนื่องจากไม่มีไซส์ ยังไงก็ใส่ได้ชัวร์ บวกกับคนจ่ายแพงกับกระเป๋าได้มากกว่าสินค้าอื่นๆอยู่แล้ว รองลงมาแปลกแต่จริงคือ รองเท้า เนื่องจากอยากได้รองเท้าที่คุณภาพดี ทน ดีไซน์ไม่เหมือนห้าง หรือ199 ตามตลาด และส่วนใหญ่เราก็รู้อยู่แล้วว่าตัวเราใส่ไซส์อะไร 34-41 ไม่ต้องลุ้นมาก สุดท้ายเป็นเสื้อผ้า ที่เหมือนจะซื้อง่ายสุด แต่มีปัจจัยอื่นๆมาเกี่ยว เช่น ขนาด ที่มีหลาย dimension เหลือเกิน เดี๋ยวติดไหล่ เดี๋ยวสะโพก กลัวไม่พอดี แถมยังมีตัวเลือกเยอะอีก ทั้งแบรนด์ดังออฟไลน์ อย่าง H&M รวมถึงเว็บไซต์ e-commerce ต่างๆ 

แบรนด์ส่วนใหญ่สินค้าที่ขายได้ จะไม่ได้มีวัสดุที่ดีสุดๆ แบบที่ unique สุดๆเหมือนมาจากโอกูตูร์ แต่เน้นวัสดุที่ดีระดับนึง มีคุณภาพ แบบเพลนๆทั่วไป อาจจะมีลูกเล่นนิดหน่อย แต่ไม่ได้ถึงกับพิสดาร ถ้าเป็นแบรนด์เสื้อผ้า ก็เป็นเสื้อเรียบๆสั่งตัด กระโปรงรองกาว กางเกงขายาวเรียบๆเข้าชุดกับเสื้อ crop ซึ่งดูเผินๆดีไซน์ไม่ได้ต่างกับที่มีขายทั่วไป แต่พอได้สัมผัสจริงๆ เวลาใส่นี่มันให้ความรู้สึกต่างกันนะ แบบ รู้สึกแพงอะ5555 (นีพิมพ์อยู่ก็เริ่มเพ้ออยากไปช๊อปอีกละ) คือด้วยป้ายยี่ห้อ กับแพ็คกิ้ง ถุงของแบรนด์อะไรอีกหลายอย่าง บวกกับฟีลลิ่ง "เสื้อสั่งตัด" ทำให้รู้สึกว่า เหยยย >< มันทำมาเฉพาะเราอ้ะะ

เพ้อไปนาน555 สรุป! เราไม่ได้ต้องคิดสินค้าให้ประหลาดอะไรมาก เพื่อให้แตกต่าง ทำสินค้าให้มีคุณภาพ ยึดแบบทั่วไป (เสื้อผ้าทรงมาตรฐาน ไม่ต้องดิ้นทอง หางยาว 3 เมตร กระเป๋าสี่เหลี่ยม ไม่ใช่ครึ่งวงกลม พระจันทร์เสี้ยว ฯลฯ) แต่เติมลูกเล่นให้เล็กน้อย แล้วไปสร้างความแตกต่างที่ branding (แบรนด์ การสื่อสารทางภาพ แพ็กเกจจิ้ง กิจกรรมกับลูกค้า ฯลฯ) แทน จริงอยู่ว่าดีไซน์ของเราอาจจะไม่เหมือนใคร แต่ถ้าคนที่ชอบแนวเดียวกะเรานี้ มันมีน้อยมาก ก็คงไม่คุ้มที่จะ target กลุ่มนี้นะ อย่าลืมว่าเราจะเป็นดีไซน์เนอร์บนไอจี ไม่ใช่ห้องเสื้อที่สยามเซ็นเตอร์น่ะ

ว่าแล้วก็อย่าลืมไปสำรวจแบรนด์ของตัวเอง และศึกษาแบรนด์ดังๆดูนะคะ จะได้เรียนรู้อะไรอีกเยอะเลย จริงๆยังมีหลายสิ่งที่พิชสังเกตได้จากร้านดังๆเหล่านี้อีก ไว้คราวหน้าจะมาแชร์ต่อนะ :D

Credit photo: Moni brand on  www.GalaxyReflection.com