ขอขอบคุณผู้เขียนเรื่องนี้มากเพราะเขียนได้อย่างน่าทึ่งจริงๆ
และขออนุญาตคุณวีระกานต์ มุสิกพงศ์ และมติชนรายวัน
เพื่อเก็บเรื่องราวไว้ศึกษาต่อไป ดังนี้
//www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1439372991
คลองไม่ได้มีไว้ถอยหลัง
วีระกานต์ มุสิกพงศ์
อโหสิกรรม
มติชนสุดสัปดาห์ 7-13 สิงหาคม 2558
(หมายเหตุมติชนออนไลน์ - ผู้เขียนส่งบทความชิ้นนี้มาให้
กองบรรณาธิการมติชนสุดสัปดาห์พิจารณาตีพิมพ์ ก่อนจะประสบเหตุการณ์โศกนาฏกรรม สูญเสียบุตรชาย เมื่อปลายเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา)
จริงอยู่ คลองไม่ได้มีไว้เพื่อให้คนแล่นเรือถอยหลัง
แต่เมื่อ 22 พฤษภาคม 2557 รัฐนาวาไทย ก็แล่นถอยหลังเข้าคลองจนได้
การถอยหลังเข้าคลองวันนั้น ยังอยู่มาจนถึงวันนี้
ทำเอาคนอย่างข้าพเจ้าซึ่งติดอยู่ในเรือ ต้องกลายเป็นคนกลางคลอง
ร้องตะโกนโหวกเหวกอยู่ที่สถานีโทรทัศน์ Peace T.V. ด้วยความไม่เต็มใจ
จนเส้นเสียงอักเสบ เสียงแหบเสียงแห้งเต็มที
กระทั่งเวลานี้ รัฐนาวาของคณะรัฐประหาร
เริ่มแสดงอาการปริแตกใกล้อับปาง ข้าพเจ้าเห็นว่าหากเก็บความคิดความอ่าน
ไว้คนเดียว คงจะอกแตกตายเสียก่อนเป็นแน่ จึงกระเสือกกระสนมาหาที่
ระบายเท่าที่คิดว่าจะหาได้
ก็สถานที่แห่งใดเล่าจะเปิดโอกาสให้คนหลากหลายความคิดได้นัดพบ
เพื่อเสพเสวนากันอย่างเสรีได้เท่ากับ มติชนสุดสัปดาห์ แห่งนี้
ว่าแล้วข้าพเจ้าก็ตรงมาที่มติชนสุดสัปดาห์ และก็ไม่พบกับความผิดหวัง
เวทีขนาด A4 2 แผ่น ของมติชนสุดสัปดาห์ยังเปิดกว้างต้อนรับข้าพเจ้า
อยู่อย่างกระตือรือร้น และไม่อินังขังขอบกับสำนวนไทยที่ว่า
ชักน้ำเข้าลึก ชักศึกเข้าบ้าน เลยแม้แต่น้อย
ข้าพเจ้าจะเริ่มยังไงดี?
เริ่มตรงที่ ดิน ฟ้า อากาศ จะดีไหม?
ได้ยินผู้สันทัดกรณีเกี่ยวกับการบ้านการเมืองเขาพูดกันหนาหู
ว่ารัฐบาลยิ่งลักษณ์ (ปี พ.ศ.2554) จะไปเพราะปัญหาน้ำท่วม
และรัฐบาลของ พล.อ.ประยุทธ์ จะไปเพราะปัญหาฝนแล้ง
ข้าพเจ้าไม่ทันได้ปรึกษากับ ศรคีรี ศรีประจวบ และ ครูไพบูลย์ บุตรขัน
จึงยังไม่รู้ว่า น้ำท่วมดีกว่าฝนแล้ง หรือฝนแล้งดีกว่าน้ำท่วม
รู้แต่ว่าน้ำแห้งทำให้ถนนพังได้เป็นแถบๆ
ส่วนฝนนั้น ผู้รู้ทางไสยศาสตร์เขาบอกว่า
บ้านเมืองใดผู้ปกครองอยู่ในศีลในธรรม ฝนจะตกต้องตามฤดูกาล
แต่ถ้าบ้านเมืองใด ผู้ปกครองไม่อยู่ในศีลในธรรม
ฝนจะไม่ตกต้องตามฤดูกาล สำหรับผู้อยู่ใต้การปกครอง
ประพฤติประการใดจะเกิดผลเช่นไร ไม่เห็นบอกไว้ให้ชัดแจ้ง
ในความเป็นจริง ข้าพเจ้าสังเกตมาหลายวันแล้ว
ว่าบางวันเมฆฝนครอบคลุมทั่วพื้นที่กรุงเทพฯ และปริมณฑล
ลอยต่ำเกือบจะเรี่ยดิน ประหนึ่งว่านั่งรถไปยื่นมือหยิบเมฆไป
ก็สามารถกระทำได้ แต่แล้วลมก็พัดเมฆนั้นกระจายไปเสียเฉยๆ
หรือบางครั้งมีตกลงมาบ้างอย่างเสียไม่ได้ แต่ก็ตกเพียงพรูเดียวแล้วพ้นไป
อย่างกับว่าจะล้อเล่นกับคนกรุงเทพฯ
ซึ่งผลก็คือน้ำที่จะผลิตประปายังไม่พออยู่เช่นเดิม
และท้องคลองหลายสายยังคงแตกระแหงอยู่ตามปกติ
ฝนแล้งปีนี้ ทำให้รู้สึกว่า เรื่องฟ้า เรื่องฝน ไม่ใช่เรื่องธรรมชาติ
และเป็นเรื่องวิทยาศาสตร์อย่างที่เราพยายามเชื่อกัน
แต่มันกำลังจะกลายเป็นเรื่องไสยศาสตร์ หรือเรื่องของเทพเทวดา
ไปตามความเชื่อเดิมๆ ของสังคมไทย
ฝนเทียมจึงไม่ได้ผล!
อุตุนิยม ก็ไม่ค่อยแม่น!!
การสร้างเขื่อนใหญ่ๆ ที่โฆษณากันว่าจะได้เก็บน้ำไว้เพื่อการเกษตร
และยังเก็บน้ำส่วนหนึ่งไว้เพื่อการอุปโภค บริโภคในยามแล้ง
ก็เลยไม่เป็นไปดังคำโฆษณา
ยังเหลือความจริงเพียงแต่ว่า
สร้างเขื่อนไว้เพื่อนำน้ำไปปั่นกระแสไฟฟ้าได้เพียงอย่างเดียว
ที่พอจะรักษาหน้านักสร้างเขื่อนไว้ได้
ใจข้าพเจ้าอยู่ข้างจะเชื่อว่า ฝนแล้งคราวนี้เป็นเรื่องกรรมรวมของคนไทย
ถึงคราวที่จะต้องใช้กรรมร่วมกันก็ต้องรับกรรมร่วมกัน
เพียงแต่ว่าเราไม่รู้ว่ากรรมที่จะต้องใช้ร่วมกันนั้น เป็นกรรมอะไร
และเราได้ร่วมกระทำด้วยกันตั้งแต่เมื่อใด นี้คือความมืดมนประการหนึ่ง
เช่นเดียวกับเรื่องน้ำท่วมเมื่อปี 2554 ที่ข้าพเจ้าเห็นว่าเป็นผลจากกรรมรวม
ของคนไทย เป็นแต่ยังไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นกรรมร่วมจากการตัดไม้
ทำลายป่า หรือเป็นกรรมร่วมจากการประพฤติปฏิบัติอุบาทว์ลามก
นอกศีลนอกธรรมเท่านั้นเอง
เมื่อเห็นว่าเป็นเรื่องของกรรม ทั้งยังเป็นกรรมร่วม
ไม่ใช่กรรมของใครคนใดคนหนึ่งเสียแล้ว ก็ต้องค้นหาต่อไปว่า
จะแก้กรรมนั้นอย่างไร
เท่าที่นึกได้ก็เห็นอยู่อย่างเดียว คือการอโหสิกรรม
ข้าพเจ้าเห็นว่า คนไทยหรือสังคมไทยนั้น นับถือพุทธศาสนาเสียเปล่า
แต่ไม่รู้จักปฏิบัติธรรมของพุทธศาสนา
ดังนั้นจึงไม่สามารถรับผลแห่งธรรมนั้นตามควรแก่กรณี
มีบ้าง สำหรับผู้ที่ปฏิบัติธรรมเป็นเอกเทศ หรือปฏิบัติเป็นกลุ่ม เป็นหมู่ เป็นเหล่า
แต่ก็เป็นการปฏิบัติเพื่อเป้าหมายอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการเฉพาะ เช่น
การปฏิบัติเพื่อให้ได้โชคได้ลาภ หรือได้ยศ ได้สรรเสริญ
หรืออย่างน้อยก็เพื่อให้ได้แก้ว ซึ่งไม่ใช่เป้าหมายแท้จริงของการปฏิบัติธรรม
การปฏิบัติธรรมตามหลักของพุทธศาสนานั้นเป็นการปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์
หรือเบาบางจากทุกข์ ไม่ใช่ปฏิบัติเพื่อเพิ่มทุกข์
ดังนั้น ถ้าผู้ปฏิบัติเพื่อให้ฝ่ายตัวเองอยู่รอด หรืออยู่ดี อยู่เจริญ
ขณะเดียวกันก็ให้ฝ่ายตรงข้ามฉิบหายๆ
มันก็ไม่ใช่การปฏิบัติธรรมตามหลักพุทธศาสนา
หลายปีมาแล้วที่สังคมไทยตกอยู่ในภาวะแห่งทุกข์
ทุกข์ทั้งจากภัยธรรมชาติ และภัยจากคน ทุกข์จนหลายคนเรียกร้องร่ำหา
"ความปรองดอง สมานฉันท์" แต่ทันใดที่มีเสียงเรียกร้องหาความปรองดอง
ก็มีเสียงคัดค้านในอัตราเท่าเทียมกัน
ข้าพเจ้าไม่กล้าสวนกระแสการเรียกหาความปรองดอง สมานฉันท์
ทั้งไม่กล้าสวนกระแสผู้คิดค้าน จึงไม่ขอเรียกร้องจากใคร
เพียงแต่ต้องการเสนอความจริงจากการศึกษา
และปฏิบัติธรรมอันน้อยนิดให้ชาวพุทธได้ฉุกใจได้คิดกันว่า
การปฏิบัติธรรมเพื่อคลายทุกข์นั้น มีทางทำได้อยู่
การปฏิบัติธรรมเพื่อแก้กรรมนั้นก็พอมีทางจะทำได้อยู่ แต่ทั้งนี้
ต้องเริ่มปฏิบัตินับหนึ่งจากตัวเราก่อน
นั่นคือ การรู้จักแผ่เมตตาให้แก่กัน
เมื่อแผ่เมตตาให้มากๆ เข้า จนคุ้นชินก็ค่อยๆ ฝึกให้อโหสิกัน
เมื่อฝึกให้อโหสิกันได้มากๆ แล้ว สังคมก็จะหายรุ่มร้อน
คลายความตึงเครียด และจะค่อยๆ เข้าสู่ความสงบร่มเย็นไปเอง
กรรมไม่ดี ซึ่งนำมาซึ่งความทุกข์รวม ก็จะค่อยๆ
จืดจางหายไปด้วยอำนาจแห่งอโหสิกรรม
สังคมก็จะเข้าสู่ความสงบสุข
โลกก็จะเข้าสู่ความสงบสุข
ตามหลักที่ว่า เมตตาธรรมเป็นเครื่องค้ำจุนโลกนั่นเอง/จบ
......................................................................................................
ความเห็นส่วนตัว งานเขียนชิ้นนี้มีความงดงามในตัวเองหลายประการ
ไม่ว่าการเชื่อมโยงเรื่องการเมือง ศาสนา และธรรมชาติ
สุดท้ายพบว่ายังเป็นการเรียบเรียงเรื่องราวไว้อย่างเรียบง่าย
มีการใช้สำนวนอุปมาอุปมัย ผูกเข้ากับวัฒนธรรม ประเพณีพื้นบ้าน
ที่สำคัญสไตล์การถ่ายทอดมุมมองที่เป็นตัวของตัวเองไว้อย่างน่าทึ่ง
ไม่พบเห็นข้อเขียนดีๆเช่นนี้บ่อยนักในปัจจุบัน
...............................................................................................................................
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
