Group Blog |
"ห้องเช่าที่ทั้งชั้น...มีคนเช่าแค่ห้องเดียว" สวัสดีคะนี้เป็นเรื่องแรก...เรื่องนี้อ้างอิงจากสถานที่จริง...และแต่งเติมตาม จินตนาการผู้แต่งเท่านั้นคะ...ไม่ได้มีเหตุการเกิดขึ้นจริง
ดารุณีเป็นคนต่างจังหวัดที่เข้ามาหางานทำในเมืองหลวง....ใช้ชีวิตโลดโพน พอสมควรได้เงินมาก็เอาไปซื้อของใช้ฟุ่มเฟื่อยทำตัวเองเหมือนไม่มีญาติพี่น้อง และไม่มีพ่อแม่...แต่จริงๆแล้วมีครบเกือบทุกอย่าง
ยกเว้นแม่.....เมื่อถึงวันแม่ ใครๆมักจะถามว่าพาแม่ไปทานข้าวที่ไหน.. เธอก็ได้แต่ บอกไปว่าไม่..เพราะไม่มีแม่ ..บางครั้งก็เห็นใจ แต่บางครั้งก็ดูเหมือนจะเป็นคนเย็นชา หลายคนสงสารเสียใจกับคำถามที่อยากรู้หรือถามเพราะมันเป็นเทศกาลพอดี เธอก็ได้แต่บอกออกไปว่า เฉยๆไม่ได้คิดอะไรมาก..เราไม่ได้เจอแม่ตั้งแต่เกิดได้ 6 เดือนแล้ว.... ดารุณีกลายเป็นคนเย็นชาในเรื่องของคำว่า แม่ ไปเลยทันที..ด้านดีก็มี ที่ไม่ต้องร้องไห้เสียใจให้ใครสงสารหรือเห็นใจ ด้านแย่ๆใครเขาก็มองว่าอกตัญญู ไม่สำนึกถึงแม่บ้าง...จะให้พูดยังไงหละ..การโตมากับแม่เลี้ยงและผู้ชายในหมู่มาก ทำให้เข้มแข็งแหละมั่ง...การได้เจอแม่เลี้ยงแย่ๆ..ก็ไม่ได้เติมเต็มคำว่าแม่ได้... ไม่มีความรู้สึกอยากได้แม่สักนิด...แต่ทุกครั้งในวันเกิดก็จะอธิบายขอบคุนแม่ตลอด นึกถึงแม่ที่ให้เราเกิดมาให้เราอาศัยเกิดมาในโลกใบนี้... แม้จะไม่ได้เลี้ยงดูเราก็ตาม... เธอรู้แค่ว่าคนเรามีกรรมแตกต่างกันไป..บางคนมีบุญได้เกิดมาในครอบครัว ที่พร้อมหน้า.. แต่บางคนมีบุญได้แค่อาศัยท้องเขาเกิดมา.....โดยหารู้ไม่ว่าบาปกรรมมันมีจริง.. ชีวิตที่ไร้ขอบเขตไร้ซึ้งมีคนห้ามปรามมันคือความอิสระและความสุข..แต่จะ รู้สึกเดียวดายก็ต่อเมื่อต้องนอนซมอยู่ร.พแล้วไม่สามารถบอกที่บ้านได้...ไม่ ต่างกับคนไข้อนาถาไร้ญาติเหลียวแล...ก็ถ้าบอกที่บ้านเรื่องคงไม่จบง่ายแน่ๆคงจะแห่กันมาทั้งบ้าน..... ดารุณีมาเช่าห้องอยู่ใจกลางเมืองที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบ.. การเดินทางดีร้านค้ามากมาย..และห้องพักที่แสนจะเล็ก...................... แต่....ทั้งชั้นมีห้องเธอที่เช่าพักอยู่ห้องเดียว...
...คืนวันหนึ่งในความฝันดารุณีได้รู้ว่าตัวเองมีเพื่อนฝั่งตรงข้ามเป็นสองแม่ ลูกย้ายเข้ามา.ทั้งคู่อัธยาศัยดี.. (ฝันที่ชัดเจนเห็นหน้าแม่ลูกชัดจนเสมือนจริง)
......ในเช้าวันถัดไป..ก็พบว่าห้องฟังตรงข้ามยังคงเงียบและเหมือนไม่มีใครอยู่.... ในใจยังคิดว่ามันคือความฝันหรือความจริง...แต่ก็ไม่ได้มีเวลาคิดมากนัก.... ซึ้งถ้ามีก็คงต่างคนต่างอยู่เท่านั้น...
คืนนี้ฝนตกหนัก..ลมแรงบ้าง อากาศเย็นสบาย..ดารุณีเปิดประตูหน้าและหลัง ห้องทิ้งไว้..มีผ้าม่านไหววูบตามแรงลมไปมา...ประตูห้องฝั่งตรงข้ามก็ยัง ปิดอยู่ (ดูเหมือนจะฝันจริงๆเธอได้แต่บอกตัวเอง..) และเผลอหลับไป... จนเวลาดึกพอสมควร (ภาพนาฬิกา 23.30) ดารุณีสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงเรียกของเพื่อนห้องฝั่งตรงข้าม..เงาตะคุ้มสี ดำหลังผ้าม่านทำให้ตกใจอยู่ไม่น้อย. ดารุณีรีบเปิดผ้าม่านจึงเห็น คุนป้าและลูกสาวเนื้อตัวเปียกเพราะฝน...(อ๋อ...มีคนย้ายเข้ามาใหม่จริงๆ ด้วยซินะ) ทำไมไม่ปิดประตูห้องนอนหละจ๊ะ...ดารุณียิ้มกล่าวทักทายกลับ..และปิดประตูห้องของตนเอง.. เสียงทีวีที่ดังจนได้ยินเข้ามาในห้องทำให้อยากรู้ว่าป้ากับลูกสาวทำอะไร..จึงได้ยืดตัวส่องช่องตาแมวเล็กๆ(เงาดำผ่านวูป) ดารุณีตกใจ และส่องใหม่อีกครั้งจึงมองเห็นเพียงประตูห้อง 405 ที่ปิดอยู่และเสียงทีวีที่เบาลง..
2 วันผ่านไป
....คืนนี้ดารุณีมีเฝ้าพิเศษช่วงกลางคืนเมื่อถึงแผนกได้เจอกับป้าห้อง ฝั่งตรงข้าม มาเฝ้าลูกที่ป่วย..เลยทักทายกันนิดหน่อยถามไถ่ถึงอาการ..
...กลางดึกเวลา ตี 01.15 นาที คนไข้ทุกคนหลับหมดได้ยินแต่ เสียงเครื่องช่วยหายใจและเสียงไอ ของคนไข้บางราย...มีพี่พยาบาล ประจำแผนกอยู่ 2คนและมี ผู้ช่วยอีก2 คน รวมกับดารุณีเปน 5 คน ในแผนก..ของคืนนี้...ดารุณีนั่งข้างเตียงคนไข้และคอยสังเกตุอาการตามที่ ได้รับมอบหมาย.. ""กลางดึก ระว่างทางเดินเข้าห้องน้ำซึ้งอยู่อีกฝั่งของแผนกผู้ป่วยแสงไฟส่องตามทางเดินเท่าที่จำเป็น ความเงียบเข้าครอบงัมพยาบาลและผู้ช่วยคนอื่นๆต่างพักเอาแรงที่จะถึงในไม่ช้า...ทุกสิ่งเงียบงัด (บางคนยังเขียนเอกสารที่ต้องเตรียมส่งเวรในช่วงเช้า) หนู....ไม่ง่วงเหรอจ้ะ...ดารุณีสะดุ้งกับคำทักทายของป้าห้องตรงข้ามที่มาเฝ้า อาการลูก...แกมีสีหน้าอ่อนเพลียซีดเซียวมากและเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมกัน... มันคือคำทักทายที่บางครั้งไม่ต้องการคำตอบเท่านั้นเอง ป้าเดินเข้าห้องน้ำห้องแรก ส่วนฉันห้องที่สาม... เสียงกดชักโครงและเสียงเปิดประตูที่ปิดดังให้รู้ว่าป้าเสร็จธุระและเดินออกไปแล้ว เหลือแค่ฉันที่อยู่คนเดียว...ฉันนั่งกดโทรสับเล่นไปมา..และได้ยินเสียงกดชักโครก ดังขึ้นมา..จึงเอ๊ะใจว่าป้าแกยังไม่ออกไปหรือมีคนเข้ามาใหม่ ..แต่ก็ไม่ได้ร้องถามอะไรมาก คิดว่าคงมีคนมาเข้าห้องน้ำเหมือนกัน... เสียงชักโครกดังขึ้นอีกและใก้ลเข้ามามากขึ้น...ฉันเริ่มเอ๊ะใจและตระหนก... รีบเก็บโทรศัพท์.........เสียงน้ำก๊อกล้างมือดังขึ้นมาให้ได้ยินเหมือนมีคนล้างมือ และเงียบไป...ดารุณีจึงรีบกดชักโครกและเปิดประตูออกมา เดินผ่านห้องน้ำที่สอง...ซึ่งยังปิดอยู่ เสียงกดชักโครงดังขึ้นมาอีกครั้ง..ฉันมองเงาใต้ประตูแต่ก็ไม่ได้เห็นอะไร... หยดน้ำที่ตกลงมาหน้าประตู..และตกลงใส่หน้าผากทำให้ฉันค่อยๆเงยหน้า ขึ้นไปและสติก็ดับลง""
ดารุณีสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็เห็นพี่พยาบาลกำลังทำหน้าที่ของตน.. แอบหลับเหรอจ้ะ...พี่พยาบาลอีกคนที่เดินตรวจความเรียนร้อยกลางดึก ทักขึ้นยิ้มๆ เธอมองไปรอบๆที่นั่งพบว่าตัวเองนั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย(แค่ฝันหรือนี้)... ดารุณีนึกถึงภาพลูกสาวป้าห้องฝั่งตรงข้ามปีนอยู่บนประตูห้องน้ำเนื้อตัว เปียกโชกมองลงมาที่ตัวเอง เธอมองไปที่นาฬิกา 04.00 เสียงรถเข็นเตียงทำให้ต้องหันไปมองเห็นป้า ห้องฝั่งตรงข้ามเดินก้มหน้าร้องไห้ตามพนักงานเข็นเตียงซึ่งมีร่างลูกสาว นอนบนเตียง ซึ้งเข็นไปยังลิฟที่อยู่สุดแผนกตามทางเดินไปช้าๆ ดารุณีหน้าซีดเหงื่อออก... นึกถึงภาพที่เห็นสองแม่ลูกเปียกฝนกลับมาห้องและหน้าป้าที่เจออยู่ทาง เดินไปห้องน้ำและลูกสาวป้าที่ปีนประตูห้องน้ำ..
07.30ระหว่างทางกลับห้องยังสับสนและตื่นกลัว.... ดารุณีเปิดประตูคีย์การ์ดเข้ามาผ่านในชั้นเลยมองไปยังที่ห้องสุดท้ายทาง เดินซึ้งเปนห้องตนเองและห้องของคุณป้า...ประตูห้องคุณป้าค่อยๆเปิด ออกช้าๆ....พร้อมเสียทีวีที่ดังออกมา (ซ่าาาาาาาาาา).....เธอค่อยๆเดิน...และหันหน้าเข้าประตูห้องและรีบไข ประตู หนู..เพิ่งกลับเหรอจ้ะ...ป้าห้องตรงข้ามนั่งอยู่บนเตียงมองฉันและ ถามออกมา.. ใบหน้าที่ซีดเซียวและตาที่บวมผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก... ดารุณีตื่นตระหนกกลับภาพตรงหน้าอยู่ไม่น้อย...คะค่ะ..ค่ะ... มือกำลูกปิดแน่น ป้ารอลูกสาวป้า เขายังไม่กลับมาเลย ดารุณีรีบไขกุญแจห้องพักและปิด ประตูลง.... (เสียงโทรศัพท์ เธอสะดุ้งตกใจ ทรุดนั่งลงพิงผนังประตู "พะ..พ่อ...เปล่าคะสบายดี (น้ำเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้) กำลังจะอาบน้ำนอนคะ คะ ) เธอคุยกับพ่อสักพสบายใจขึ้นจึงอาบน้ำเข้านอน
ดารุณีฝันเห็นภาพลูกสาวของป้ายืนยิ้มที่หน้าหอพักและร้องไห้ไปพร้อมๆกัน.. เนื้อตัวเปียกฉุ่มไปด้วยน้ำฝน..เสียงร้องไห้โหยหวนแข่งกับเสียงฝนที่ตกลงมา.... .เธอกำลังเดินกลับเข้าซอยห้องเช่าในกลางดึก...ลูกสาวป้าหันหน้ามาหา และกรี๊ดร้องเข้ามาใก้ลๆตัว (เสียงนาฬิกาปลุก) ดารุณีตกใจตื่นขึ้นมาในเวลา 17.30 น เก๊าะ เก๊าะ คุณดารุณี เสียงเคาะประตูที่ คุณลุงเจ้าของห้องเช่ามาร้องเรียก เธอส่องมองเห็นลุงกับป้าสองคนยืนอยู่จึง เปิดประตูออกไป...มองผ่านไปเห็นเจ้าหน้าที่มูลนิธิและตำรวจอยุ่อีกห้อง ตรงข้าม "เกิดอะไรขึ้นค่ะ".... "เมื่อเช้ามืดผู้เช่าห้องฝั่งตรงข้ามได้เสียชีวิตไม่ทราบว่าคุณได้ ยืนเสียงหรือเห็นอะไรบ้างหรือเปล่าครับ" ตำรวจนายหนึ่งถาม "มะไม่...." และเป็นลมหมดสติลง
ณ โรงพยาบาล..แผนกผู้ป่วยในจิตเวช
ดารุณีนั่งเหม่อลอย ร้องไห้อยู่บนเตียง..มือทั้งสองข้างถูกพันไว้ด้วยชุดของ ผู้ป่วยจิตเวช.. ข้างกายมีป้าและลูกสาวอยูู่ด้วย (ลูกสาวสวมกอดเธอ..และมีป้าคอยหวีผมให้....(วิญญาณ))
สรุป ป้ากับลูกสาวคือ แม่กับน้องสาวต่างพ่อของเธอ....... ในห้องเช่าของป้ามีรูปพ่อกับแม่และดารุณีในวัยเด็กตั้งอยู่ ซึ้งเหมือนกับภาพที่ตั้งไว้ข้างทีวีในห้องดารุณีเช่นกัน สุขสรรวันแม่...
|
สมาชิกหมายเลข 1776053
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] มือใหม่ | ||||||||||||
