คนสุดท้าย..
เวลาที่ท้องฟ้าสวยสดใส มันมักจะมีกลิ่นไอเมฆฝนเจือปนมาด้วยเสมอ..
หากเราเป็น นักลงทุน หรือนักธุรกิจ คำกล่าวนี้มันจะเป็นการเตือนเราว่า
" อย่าได้ไว้ใจหรือหลงระเริง กับสถานะการณ์ที่ดูเหมือนสงบเงียบเชียบ "
มันไม่มีอะไรที่แน่นอน ให้เตรียมตัวพร้อมรับความพลิกผันที่ไม่คาดคิด
นัยคือ อย่าประมาท นั่นเอง..
จริงอยู่ว่า คงไม่มีใครอยากจะมีชีวิตอยู่กับความเครียด ต้องเฝ้าระแวงอะไรๆตลอดเวลา
มันเหมือนชีวิตเราจะต้องถูกกดดันจาก มือที่มองไม่เห็น
ที่พร้อมจะเล่นงานเราอยู่เสมอ..
ทุกคนอยากมีชีวิตที่เป็นอิสระจากความหวาดกลัว ความไม่มั่นคง
แต่อย่าลืมนะว่า บรรพบุรษของเราในอดีตที่เอาตัวรอดจากภยันอันตรายต่างๆมาได้
ก็เพราะ ความไม่ประมาท ไม่ไว้ใจอะไรง่ายๆ เรียกว่าเตรียมตัว ออกศึก อยู่ตลอดเวลา
ทั้งศึกนอกศึกในรอบด้าน..
เพราะชีวิตของคนๆหนึ่งไม่ใช่เรื่องล้อเล่น
แม้ในบางเวลา เรามีความสุขเหลือล้น โลกนี้กลายเป็นสีชมพู
ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนจะควบคุมได้ด้วยมือเล็กๆของเราเอง
แต่ลองไปถามคนที่เขาเจอความทุกข์แสนสาหัส บาดเจ็บบอบช้ำกับอุบัติเหตุชีวิตดูได้เลย
ว่าเขาเคยผ่าน อารมณ์แบบนั้นมาบ้างใหม..
คนที่เตรียมตัวเตรียมใจ พร้อมรับความไม่แน่นอนของชีวิต
ที่แม้วันนี้จะยังปรากฏเค้าลางของความหายนะ
ก็ต้องยอมรับว่า เขาได้เข้าถึง สัจธรรมความจริง บางด้านของชีวิตแล้ว
เริ่มยอมรับความฝันแปรของโชคชะตา ที่พร้อมจะเล่นตลกกับตนเองเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
เหมือนกับคนที่ไม่เคยเชื่อว่า ในประเทศไทยจะมีคลื่นยักษ์สึนามิ เมื่อสิบปีก่อน
เหมือนกับคนที่ไม่เชื่อว่า เศรษฐกิจที่กำลังเฟื่องฟูสุดขีดในยุคหนึ่ง
จะพังพินาศอย่างย่อยยับ ในวิกฤติการณ์ต้มยำกุ้ง
เหมือนกับคนที่ไม่เคยเชื่อว่า ตนเองที่ทำงานในบริษัทข้ามชาติ
ได้รับเงินเดือนระดับหลักหลายแสน จะถูกเลย์ออฟ
ทั้งที่บริษัทพึ่งมีนโยบายขยายกิจการไปทั่วโลกเมื่อไม่กี่ไตรมาสที่ผ่านมา..
บทเรียนจากความไม่เตรียมตัวรับการเปลี่ยนแปลงและไม่แน่นอนของชีวิต
มักจะถูกซื้อด้วยคำว่า เสียดาย และ เสียใจของผู้ถูกกระทำ
ถ้ารู้อย่างนี้.. ฉันจะทำอย่างนั้น จะไม่ยอมให้เรื่องอย่างนี้เกิดขึันแน่นอน..
มนุษย์นั้นเป็นผู้หมุนโลก ให้เป็นไป เราต่างก็เสาะแสวงหาทางชนะธรรมชาติ
ถึงแม้ว่าเราจะเก่งแสนเก่งอย่างไร ก็ต้องพบกับความพ่ายแพ้อยู่ดี
ไม่วันนี้ก็วันหน้า.. ธรรมชาตินั้นยิ่งใหญ่เสมอ
อย่าปล่อยให้ตัวเองเป็น เหยื่อ ของความประมาท
อย่าปล่อยให้ตนเองกลายเป็น คนทีถูกกระแสโลกกัดกินจิตวิญญาณ
อย่าปล่อยให้ตนเองเป็น คนสุดท้าย ที่รู้ตัวว่า
เงื้อมือของมหาภัยร้ายแรงกำลังเข้ามารุมทำร้ายชีวิตจิตใจ จนหนีไม่ทัน..
เพราะหากวันนั้นมาถึงจริงๆ อาจจะไม่มีใครอยู่คอยปลอบประโลมเช็ดน้ำตาให้อีกแล้ว ก็เป็นได้..
ขอขอบคุณเจ้าของภาพสวยๆทุกภาพครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [