ศาสนา เป็นหลักวิธีการปฏิบัติเพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข ไม่เบียดเบียนกัน
ในหมู่สัตว์โลกทั้งหลาย เป็นการเกื้อกูลในทางกายภาพ ตามอัตภาพ ในเบื้องต้น และก้าวสู่การพัฒนา
จิตใจ ขัดเกลาจิตใจให้สงบสุข เข้าใจโลก และธรรมชาติทั้งหลาย จนสามารถอยู่กับความแปรผัน
ของโลกได้ ไม่ต่อต้านโลก แต่มีความเข้าใจอย่างละเอียดลึกซึ้ง เข้าใจในความเป็นไปของมัน
มีความสันโดษพอใจ ไม่ดิ้นรนตามความอยาก ผลคือ มีทุกข์ทางใจน้อยลงๆ ทุกที...
ศาสนา ที่เน้นเอาปริมาณของ มวลชน เป็นตัววัด ความศรัทธา นั้นกลายเป็นเรื่องที่ ล่อแหลม
ต่อ ความเห็นผิด จนอาจจะกลายเป็น ความงมงาย และในที่สุดก้จะกลายเป็นการ ปิดกั้นทางปัญญา
ไปเสียสิ้น เพราะในทางความเชื่อทางศาสนา จะไม่นำเกณฑ์ใครมีมาก ใครมีน้อย มาเป็นตัว
เปรียบเทียบ แต่จะวัดจาก ความสุขสงบ ความเจริญทางปัญญา เอาความเข้าใจใน ธรรมะ
แล้วมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้อย่างแนบเนียน ราบรื่น ต่างหาก...
ความศรัทธา ในศาสนา แม้จะเป็นเหตุแห่งความเพียรในการค้นหาคำตอบให้กับชีวิตของตน
แต่ก็อาจจะกลายเป็น ดาบ ที่ไปฟาดฟันเชือดเฉือน ความจริงแท้ ที่ควรจะรู้ ควรจะได้รับประโยชน์
ให้กลายเป็นของไร้ค่า หากใช้มันมากเกินไป จนอาจจะกลายเป็น เหยื่อ ของความเชื่อทางศาสนา
ที่เราๆท่านๆ ต่างก็เห็นกันได้ไม่ยาก ในสังคมยุค ดิจิตอล นี้..
จนเริ่มมีคนบางกลุ่ม กล้าที่จะประกาศตนเองว่า ฉันเป็นคนที่ไม่มีศาสนา
เพราะเชื่อว่าแท้จริงแล้ว ศาสนา ก็กลายเป็นเพียงความเชื่อทาง นามธรรม สัมผัสจับต้องไม่ได้
เพราะมองเห็น ความงมงาย ไร้เหตุผล ในพิธีกรรม การเรี่ยไร รับบริจาค การสร้างถาวรวัตถุ
ที่ใหญ่โต เอาไว้อวดอ้างความสำเร็จ เอาไว้อวดคนที่ยังหลงในบุญบาป ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าตา
ของทั้งบุญทั้งบาป เป็นเช่นไร ไม่เชื่อว่าชีวิตหลังความตายมีจริง เป็นเพียง นิยายเรียกศรัทธา
ของคนที่ไม่มีหลักคิดเป็น วิทยาศาสตร์ ขาดการพิสูจน์รับรอง
ขอเชื่อในความคิดความเห็นของตนเองดีกว่า ที่จะเอาชีวิตไปผูกมัดกับอะไรๆที่ เป็น
เพียงแต่ทำตามๆกันมา ว่าตามๆกันมา และ หลงตามๆกันมา ขอเป็นอิสระทางใจอย่างแท้จริง
ถามว่าคนเหล่านี้ ผิดหรือไม่ ที่จะไม่ขอเอาอะไรเป็นหลักยึด ให้กับชีวิตตน..
ก็ขอตอบแบบไม่เอาใจใครๆว่า ไม่ผิดแน่นอน
เพราะศาสนา หรือ ลัทธิ ความเชื่อใดๆ ที่เคยเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ ก็เป็นเพืยง วิธีการ แบบแผน
การปฏิบัติ ที่ พระศาสดาของศาสนา ของลัทธิความเชื่อนั้น ประกาศขึ้น ให้เหล่าสาวก
ผู้มีความเห็นพ้องในคำสอนนั้นๆ น้อมนำไปปฏิบัติ โดยยกประโยชน์และโทษของการนำ และ
ไม่นำไปใช้ว่าจะมีผลอย่างนี้ๆ แต่ก็มีคนในสังคมนั้นๆไม่น้อยที่ไม่เห็นด้วย และไม่ยอมรับ
กลับเลือกทางเดินที่แตกต่าง จากคนส่วนใหญ่ ยินดีรับผลของการตัดสินใจของตน..
คนที่ไม่ยอมรับความเชื่อใดๆ ไม่ใช่เรื่องแปลก และไม่ใช่คนที่ผิดปรกติแต่อย่างใด..
เพราะตราบใดที่คนเหล่านั้น ยังคงรักษา สิทธิ ของตนเองบนความเคารพ สิทธิ ของผู้อื่น
โลกของเราก็ยังคงมี ความสงบสุขได้เสมอ..
คนที่เลือกทางเดินที่แตกต่างจากคนอื่นมีมาก แต่คนที่ ใจกว้าง พอที่จะยอมรับความคิดที่แตกต่าง
นั้นกลับมีน้อยเหลือเกิน..
แม้วันนี้เราจะต้องมีชีวิตอยู่กับคนที่มีความคิดความเห็นแตกต่างกันมากมายในสังคม
แต่นั้นไม่ใช่ปัญหา สำหรับคนที่มองเห็นความเป็น มนุษย์ ของคนอื่นๆ
ที่เขาก็ยังต้องกิน นอน เสพกาม และต้องตาย เหมือนๆกับเรา...
ก็มีแต่ ความเห็นของเรา เท่านั้นแหละที่ยังบิดเบี้ยวไปตาม อัตตา ที่ทับถมหัวใจเรา
จนมองไม่เห็นความเป็น ธรรมดา ของชีวิตหนึ่งที่ต้องเป็นไปตามวัฏจักรของมัน..
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [