คนเรามักจะกลัวในสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้..
โดยเฉพาะเรื่องยอดฮิตของคนทั่วโลก.. ใช่แล้ว เรื่องผีนั่นเอง..
เรื่องของ คนที่ตายแล้ววิญญาณยังวนเวียนอยู่รอบๆในจุดที่เขาตาย
การปรากฏตัว แสดงตัวตนให้คนอื่นเห็น ว่าเขายังอยู่ตรงนี้ตรงนั้น..
คนที่เชื่อเรื่องอย่างนี้ต่างก็มีเหตุผลมารองรับกันเต็มที่..
นั่นไงเขามาขอส่วนบุญ เขายังไม่สงบ เขาต้องการมาสื่อสาร
หรือ ต้องการบอกอะไรบางอย่างกับเรา..
ส่วนคนที่ไม่เชื่อก็ค้านกันอย่างเต็มที่เหมือนกัน..
ถึงขนาดมีการตั้งชมรม หรือแกงค์ก๊วนที่จะขอพิสูจน์เรื่องอย่างว่าให้มัน รู้ชัดเจนไปเลย
ว่า ผี มีจริงหรือเปล่าหรือเป็นเพียงเรื่องเล่าเขย่าขวัญสั่นประสาท ของพวกจิตอ่อน กันแน่..
หรือจะเรียกว่า ลองของ หรือ ลองดี ก็ไม่น่าแปลกอะไร ก็อยากเจอจริงๆนี่นา..
ผี หรือ วิญญาณ เอาเฉพาะที่คนไทยบางส่วนเชื่อว่ามีจริงนั้น
จริงๆแล้วมีหลายหมวดหมู่มาก..
เพราะในความเข้าใจของคนที่เชื่อ ก็นับกันแทบไม่หวาดไม่ไหว..
หากเอาแบบแบ่ง ชนชั้นวรรณะของผีก็มีหลายชนชั้นเหมือนกัน..
ผีชั้นสูงก็พวก เจ้าที่เจ้าทาง เจ้าป่าเจ้าเขา เทวดาอารักษ์ ที่ถือว่าเป็นวิญญาณชั้นสูง
มีหน้าที่ประจำคือปกปักรักษาอาณาบริเวณนั้นๆ มีพื้นที่รับผิดชอบแน่นอน
มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง มีระดับหน่อยก็คือต้องมีคนเซ่นไหว้ให้อาหาร..
ต่อมาก็พวก ผีบ้านผีเรือน ผีปู่ผีย่า พวกนี้ก็จะลดระดับลงมาอีกนิด มีหน้าที่รักษาบ้านเรือน
ปกป้องสมาชิกในครอบครัวนั้นๆให้อยู่เย็นเป็นสุข ไม่ให้พยัญอันตรายกล้ำกลาย
แบบนี้ก็ต้องมีการเซ่นไหว้ให้อาหารเหมือนกัน..
และก็พวก ผีเร่ร่อน ที่ไม่มีที่อยู่ที่แน่นอน ผีพวกนี้คนที่เชื่อก็จะมีหลายจำพวก เช่น
ผีตายโหง เปรต สัภเวสี หรือพวกที่แสวงหาที่เกิด กลุ่มนี้จัดได้ว่า น่าสงสารมาก
ส่วนใหญ่เชื่อว่าพวกนี้ยังไม่รู้ตัวว่าตนเองได้ตายไปแล้ว ยังไม่สามารถรับสภาพ
ของภพภูมิใหม่ได้ หรือไม่ก็ก่อนตายยังมีความโลภ ยังห่วงหวงสมบัติ คนรักอยู่มาก
เรียกว่า ตายตาไม่หลับ วิญญาญจึงไม่สงบ วนเวียนเวียนวนหาทางออกไม่เจอ..
ต้องอดอยากหิวโหย ไม่มีใครอุทิศอาหารคาวหวาน หรือแผ่อุทิศผลบุญให้..
นี่ยังไม่นับรวม ผี ในเวอร์ชั่นเก่าๆ เช่น ผีปอบ ผีกระสือ ผีกระหัง ผีกองกอย ฯลฯ
แล้วแต่ความเชื่อในท้องถิ่นนั้นๆมากมายจนนับไม่ไหว..
คนที่เชื่อเรื่องผี จะไปว่าเขาเหล่านั้น งมงายไร้เหตุผล ได้หรือเปล่า..?
ไม่เชื่อแต่อย่าลบหลู่ เป็นคำพูดยอดฮิตของคนที่มี อารมณ์เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
กั๊กๆไว้ก่อนเผื่อพลาด..
ครับ เรื่องผีๆก็มีเสน่ห์ตรงที่ ไม่ว่าโลกจะก้าวไปไกลขนาดไหน
แต่ความเชื่อเหล่านี้ก็ยังฝังแฝงอยู่กับ วิถีชีวิตของคนเราอย่างแยกกันไม่ออก..
ลองดูเถิดว่า คนไทยส่วนมากก่อนจะทำอะไรสักอย่างไม่ว่า จะมีการสร้างบ้านเรือน
การละเล่น แม้แต่การกินการนอน ก็ยังต้องมีเรื่องราว บนบานสานกล่าว ติดสินบนสิ่งศักสิทธิ์
ให้เห็นอยู่เสมอ..
จะว่าเป็นเรื่องของ ขวัญกำลังใจ ก็ว่ากันไป เรื่องอย่างนี้ไม่มีผิดไม่มีถูกหรอกครับ
มันอยู่ที่มุมมองของใคร ใครได้ใครเสีย..
เพราะตราบใดที่ความเชื่อเหล่านี้ ยังไม่ได้ไปทำลายหรือไปริดรอนสิทธิเสรีภาพของใคร
ก็เชิญเชื่อกันตามสบาย เอาที่สบายใจก็แล้วกัน..
แต่ในความเห็นของผู้เขียนก็ยังเชื่อว่า..
คนที่เชื่อเรื่องผี หรือคนที่กลัวผีนั้น มีแนวโน้มจะเชื่อเรื่อง กฏแห่งกรรม ด้วย..
คือมีแนวโน้มจะเชื่อเรื่อง ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว กลัวว่าหากทำชั่วแล้วตายไปจะต้องชดใช้กรรม
เป็น ผีขี้ทุกข์ ไม่มีความสงบ ทุกขฺ์ทรมาน และไม่ได้้ไปเกิดในที่ดีๆ..
มีแนวโน้มจะหมั่นทำบุญสร้างกุศลให้แก่ตัวเอง เพราะยังหวังภพชาติที่ไม่ตกต่ำ..
ถึงแม้จะเป็นความเชื่อความศรัทธาในระดับที่ยังไม่ประกอบ ปัญญา มากนัก
แม้ยังเป็นความเห็นความเข้าใจต่อ เรื่องการสร้างบุญบารมี ในระดับต่ำๆ ก็ตาม..
ก็ก็ยังดีกว่า คนที่ไม่เกรงกลัวต่อบาปกรรม ยังสร้างเหตุเบียดเบียนตนเองและผู้อื่นอยู่เนืองๆ
แทนทีจะเกรงกลัวต่อ ผีภายนอก อย่างที่ว่ามาในข้างตน
กลับมาสร้าง ผีภายใน เพิ่มขึ้นอีกหลายตัว..
ทั้ง ผีโลภ ผีโกรธ ผีหลง ตะบี้ตะบันสร้างกันไม่หยุดหย่อน..
หากผีสาง เทวดา ทั้งหลายมีจริง ก็น่าจะมาแสดง อิทธิฤิทธิ์ ให้คนชั่วได้หวาดกลัวกันบ้าง..
ให้คนคิดชั่วใจโฉด นอนหวาดผวากันบ้างก็คงดีไม่น้อย..
จะได้เลิกเบียดเบียนชาวบ้านตาดำๆกันเสียที..
เพราะแค่ลำพังผีภายในตนเอง คงไม่ทำให้สำนึกได้เองหรอก
คงต้องใช้ ผีภายนอกมาช่วยเล่นงานให้หราบจำ..
ว่าแต่ว่าใครอยากจะไปเจรจากับ ผีพวกนั้นบ้าง..
หากเป็นคนไม่กลัวผีก็ว่ากันไป..
แต่ถ้าเป้นคนที่ กลัวผี จนขึ้นสมอง ก้็คงต้องใจเย็น กันนิดหนึ่ง..
รอให้ กฏแห่งกรรม มันทำหน้าที่ของมันเองน่าจะดีกว่า..
ขอขอบคุณเจ้าของภาพสวยๆทุกภาพครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
จะมีแนวโน้วไม่เชื่อเรื่อง"ผลของกรรม"หรือภาพนี้ภพหน้า
เป็นเรื่องน่ากลัวมากๆหากสังคมไหน มีมนุษย์แบบนี้เยอะๆ
คงสร้างแต่ปัญหา ทั้งเบียดเบียนตัวเองและผู้อื่นไม่รู้จักจบแน่นอน