ประเทศไทย เป็นประเทศที่อยู่ในเขตร้อน ถึงเวลาฤดูร้อน ก็ร้อนเสียสุดประมาณ.. คงมีคนเคยพูดถึงความร้อนระอุในหน้าร้อนว่า โอว์..ปีนี้ทำไมมันร้อนตับแตกอย่างนี้นะ..
เพราะความ ร้อนและแล้ง ของมันนี่เอง จึงทำให้เกิด ประเพณีตามความเชื่อ ในท้องถิ่นต่างๆ
เช่น ประเพณีแห่นางแมว ประเพณีจุดบั้งไฟขอฝน หรือแม้แต่ การเล่นสงกรานต์..
ก็มีเหตุผลเรื่อง ความร้อนของอากาศในขณะนั้นเป็นเหตุผลประกอบอยู่ด้วยแน่..
แสงแดด เป็นสิ่งที่ธรรมชาติสร้างสรรค์ขึ้น แม้คนเมืองร้อนจะ ชอบบ่นถึงความ ไม่ชุ่มฉ่ำ
เอาเสียเลย พาลนึกถึงความ เหนอะหนะ แห้งผาก อบอ้าว เสียนี่..
ผิดกับ คนเมืองหนาว เช่น ในประเทศยุโรบ หรือ พวกแถบขั้วโลกเหนือ หรือ ไต้ นั้นกลับชื่นชอบ
แสงแดดเป็นพิเศษ กลายเป็น ของหายาก หรือ นานๆมาที..ขออาบแดด ให้ชุ่มปอดสักหน่อย
หากเป้นเมื่อสักห้าสิบปีก่อน หากคนไทยเห็น ฝรั่งนอนอาบแดด คงมองเป็นเรื่องตลกขบขันแน่
เมื่อ กาลเวลา หมุนเวียนเปลี่ยนไป ฤดูร้อน เลื่อนไป ฤดูฝน คืบคลานเข้ามาแทนที่
แดดที่ร้อนเปรี้ยงๆ เริ่มกลายเป็นความ ขมุกขมัว แทน คนที่ไม่ชอบแดดก็ชอบใจ อากาศเริ่ม
เป็นไปในทาง ชุ่มชื้นขึ้น ต้นกล้าเริ่มยิ้มรับสายฝน ที่เริ่มโปรยปราย พืชพันธุ์ธัญญาหาร
เบิกบาน รับ วสันตฤดู ที่กำลังจะมาเยือนอย่างเต็มตัว
หน้าฝน ไม่ใช่ว่าจะดีเสมอไป เพราะมีคนบางกลุ่มที่ยังต้องวุ่นวายกับ สายฝน หรือ กลุ่มเมฆที่
กำลังก่อตัวเป็น เมฆฝน นั่นคือ แม่บ้าน
โดยเฉพาะแม่บ้านที่ต้อง ทำงานบ้านแทนคนในครอบครัว เช่น ซักผ้า ตากผ้า ถนอมอาหาร
เอาเนื้อหรือปลาไปตากแห้ง ที่เราเรียกว่า เนื้อแดดเดียว ปลาแดดเดียว นั่นแหละ..
ในช่วงหน้าฝน แม่บ้านเหล่านี้จะต้องทำงานแบบนี้ตลอดเวลา เพราะสมัยนั้นยังไม่มี เครื่องอบอาหาร
เหมือนกับปัจจุบัน แดด จึงเป็นสิ่งมีค่าในเวลานั้นๆ
คงไม่มีใครอยากใส่เสื้อผ้าที่ เหม็นอับ กลิ่นไม่ชวนดม หรือ กินปลาแดดเดียว ที่มีกลิ่นตุๆ
เป็นแน่แท้ แต่เป็นเพราะ ความเสียดาย แสงแดด ของแม่บ้านที่ต้องรับผิดชอบหน้าที่ของตนเอง
อย่างเข้มข้น จึงทำให้คนในครอบครัว ได้ใส่เสือผ้าที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆของแดด หรือ
ได้กิน เนื้อแดดเดียวที่เวลากินกับข้าวสวยร้อนๆก็ อร่อยอย่าบอกใคร..
แสงแดด ใน หน้าฝน ก็เป็นเหมือน โอกาสในชีวิต ที่มีมาไม่บ่อยนัก คนที่มีความเพียรในหน้าที่
ของตน ย่อมเอาใจใส่ในการงานของตน ไม่ทอกทิ้งแม้ในยามที่ โอกาสที่ดี ไม่วิ่งเข้ามาง่ายๆ
คนที่เอาใจใส่ ไม่ปล่อยให้ ช่วงเวลาดีๆ และ หายาก หลุดลอยไปก็ต้องถือว่าเป็น ผู้มีความ
เป็น มืออาชีพ หรือในทางธรรม ก็ต้องเรียกว่า เป็นผู้ที่มี อิทธิบาทสี่ ครองตน..
สุดท้ายก็จะต้อง ประสบความสำเร็จ ในหน้าที่การงานอย่างแน่นอน..
เพราะแม้ แสงแดด ใน หน้าฝน ยังสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ให้ตนเองได้..
จะไปนับประสาอะไรกับ โอกาสดีๆ ที่พร้อมวิ่งชน คนจริง ทุกเมื่อเชื่อวันเล่า..
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [