ขอบคุณทุกคำตำหนิ ด่าทอ ที่ทำให้รู้ว่าเราไม่สามารถทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ทุกคนถูกใจได้ทั้งหมด..
ขอบคุณความแล้งน้ำใจของใครบางคน ที่ทำให้รู้ว่าคนทุกคนย่อมรักตัวเองทั้งนั้น
ขอบคุณความเฉยเมยเย็นชาของใครบางคน ที่ทำให้รู้ว่าเราต้องรู้จักรักตัวเองให้มากขึ้น
ขอบคุณปัญหาและอุปสรรคน้อยใหญ่ ที่ทำให้รู้ว่า ความสำเร็จ นั้นมีค่าแค่ไหน..
ขอบคุณข่าวร้ายๆในชีวิต ที่ทำให้รู้ว่าการเตรียมตัวเพื่อยอมรับมันจะทำให้เราเจ็บตัวน้อยลง..
ขอบคุณความเจ็บป่วย ที่ทำให้รู้ว่าตอนร่างกายเป็นปรกตินั้นเราช่างเป็นคนที่โชคดีกว่าคนอื่น..
ขอบคุณความสับสนวุ่นวาย ที่ทำให้รู้ว่า ความสงบรำงับ นั้นเป็นสิ่งมีค่ายิ่ง
ขอบคุณเส้นผมที่หลุดร่วง ที่ทำให้รู้ว่าความสวยหล่อนั้นไม่ยั่งยืนเลย..
ขอบคุณความหิว ที่ทำให้อาหารธรรมดาจานหนึ่งนั้น เป็นมื้อที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมา
ขอบคุณอากาศที่หนาวยะเยือก ที่ทำให้รู้ว่าผ้าห่มผืนเก่ายังมีความหมาย..
ขอบคุณคำชื่นชม ที่ทำให้รู้ว่าบางครั้ง กำลังใจ มีค่ายิ่งกว่าเงินทองในธนาคาร..
ขอบคุณรอยยิ้มหวานๆ ที่ทำให้รู้ว่าโลกของเราไม่ได้มีแค่ดอกไม้เท่านั้นที่สวยน่ามอง..
ขอบคุณหนังสือดีๆ ที่มาเจือจาง ความโง่เขลา เรื่องบางเรื่องในชีวิต..
ขอบคุณบ้านหลังน้อย ที่ทำให้รู้ว่า ความอบอุ่นไม่ได้ขึ้นอยู่กับ ขนาด ของมันเลย..
ขอบคุณต้นไม้ใบหญ้ารอบๆต้ว ที่ทำให้รู้ว่า อากาศดีๆไม่จำเป็นต้องไปไกลถึงชายทะเล..
ขอบคุณอ้อมกอดของคนที่เรารัก ที่ทำให้รู้ว่าวันนี้เราจะมีชีวิตอยู่เพื่อใคร..
ขอบคุณคนที่ตายไปแล้ว ที่ทำให้รู้ว่าไม่มีใครเป็นอมตะ ไม่มีใครเคยอยู่ค้ำฟ้า..
ขอบคุณเด็กทารกที่เกิดใหม่ ที่ทำให้รู้ว่า เราต่างมามือเปล่าด้วยกันทั้งนั้น..
ขอบคุณพ่อและแม่ ที่ทำให้คนๆหนึ่งได้เกิดมาเพื่อเรียนรู้ว่า ชีวิต นั้นมีค่าแค่ไหน..
และ ขอบคุณลมหายใจอุ่นๆ ที่ทำให้รู้ว่าหากไม่มีสิ่งนี้คอยหล่อเลี้ยงร่างกาย
เราก็คงมีค่าน้อยกว่า ก้อนดินเม็ดทราย... ที่มีประโยชน์
ยอมทอดตัวเองบนพื้นโลกเพื่อให้คนอื่นๆ ได้เหยียบยืน..
ขอบคุณจริงๆ..
ขอขอบคุณเจ้าของภาพสวยๆทุกภาพครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [