พอครบทั้ง 23 คน (มีคนไทยประมาณ สิบกว่าคนค่ะ นอกนั้นเป็นชาวเยอรมันและภรรยาชาวไทยอีกหนึ่ง)ไกด์ก็จะแนะนำตัวเอง แนะนำบริษัท แนะนำประวัติของหมู่เกาะสิมิลัน การเตรียมตัวลงเรือ การใช้อุปกรณ์ดำน้ำ กฏ ระเบียบต่างๆ บร้าๆๆๆๆ เป็นต้น  อ้อ...ลืมบอกค่ะว่าเราได้ "ไกด์มิวสิค" ดูแลกรุ๊ปเราในวันนี้ค่ะ และที่ขาดไม่ได้ก็คือ ..... ไกด์มิวได้เฉลยสิ่งที่เราสงสัย ว่าทำไมเราได้นั่งเรือยอร์ชนั่นเอง ไกด์มิวแจ้งว่าวันนี้เป็นวันครบรอบ 3 ปี ของบริษัท Love Andaman ค่ะ และผู้ที่ติดตาม Love Andama ผ่านทาง facebook จะได้รับสิทธิพิเศษค่ะ ว้าว..... (โชคเข้าข้างเราแล้ว แต่ว่ากลุ่มฝรั่งเยอรมัน ห้าคนนั่นมันเกี่ยวด้วยเหรอเนี่ย!!)

โชคดีที่เราไม่ขึ้นไปนั่งตามคนอื่น เพราะเรือแล่นไปสักพัก น้ำก็กระเด็น สาดขึ้นมาอย่างแรง ทุกคนเปียกหมดเลย 555  เรานั่งหลับๆ ตื่นๆ ไปประมาณสองชั่วโมง ก็ถึงที่หมายค่ะ แต่ไกด์มิวแจ้งว่าจะพาเราไปดำน้ำก่อน แล้วค่อยขึ้นเกาะค่ะ ตอนแรกเราว่าจะไม่ดำน้ำแล้ว เพราะยังแสบผิวไม่หาย แต่คุณแฟนยุค่ะ ลงก็ลง เสื้อผ้าก็ไม่ได้เตรียมมาเปลี่ยนเลยลงมันทั้งชุดที่ใส่มานั่นแหละค่ะ คราวนี้ดำแบบไม่สวมชูชีพค่ะ (โปรดอย่าทำตามนะค่ะ ไม่ดีเพราะอาจเกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิดขึ้นได้ สวมไว้ดีกว่าเพื่อความปลอดภัยค่ะ) ส่วนคุณแฟนเราก็อีกตามเคยให้ไกด์มิวลากไปดูปลาค่ะ ก่อนลงน้ำเจอน้องเต่าตัวใหญ่เบ้อเริ่มเลย ว่ายเร็วมาก ถ่ายรูปไม่ทันเลย












ก่อนหน้านั้นไกด์มิวแจ้งให้ทราบว่าใครประสงค์จะเล่นน้ำหน้าหาดหรือจะขึ้นเขาไปดูจุดชมวิว หรือจะนอนพักผ่อนก็ตามอัธยาศัยเลยค่ะ แต่หลังจากที่ไกด์มิวไปรอบนจุดชมวิวของหินเรือใบแล้ว ไกด์มิวจะไปรอบริการเสริฟน้ำเย็นที่ต้นมะพร้าวสองต้นที่อยู่บนเกาะค่ะ (เดินหากันเองเน้อ) แต่ว่า้ไอ้เจ้าต้นมะพร้าวสองต้นที่ว่านั่นมันก็อยู่ตรงข้ามกับป้ายนี่แหละค่ะ




























หลังจากกินลม ชมวิว กันจนหน่ำใจแล้วเราก็ลงไปทานน้ำที่จุดนัดพบค่ะ ขอบอกว่าแดดร้อนมากๆ แต่ยังไงก็ไม่เท่ากะที่ต้องเดินเท้าเปล่าบนหินที่อมความร้อน ไม่ต้องเจอกะทะทองแดงแค่มาที่สิมิลันนี่ก็เท้าจะพองแล้วค่ะ นั่งพักจนหายเหนื่อยเราก็ต้องขั้นเรือยางไปขึ้นเรือยอร์ชที่จอดรออยู่กลางทะเลอีกต่อค่ะ ลาจาก "เกาะ 8"  กันด้วยภาพ "หินโดนัลด์ดั๊ก" ค่ะ พร้อมที่จะไปดำน้ำต่อกะเรารึยังค่ะ ตามมาเลย