พังงาทริป ตอนที่ 2 : อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์ 3 วัน 2 คืน

การไปหมู่เกาะสุรินทร์ในครั้งนี้ เป็นครั้งแรกของเราค่ะ เราจึงเลือกที่จะไปกับทัวร์ก่อน เพื่อความสะดวกสบาย ^^ จองแพ๊คเก็จกันข้ามปี จนใกล้จะหมดอายุจึงงัดออกมาใช้ อิอิ 
      "ซาบีน่าทัวร์" เป็นทัวร์ที่เราตกลงปลงใจ ฝากเนื้อฝากตัวในครั้งนี้ค่ะ ตกลงกับพี่มลว่าจะไปแบบ 3 วัน 2 คืน ระหว่างวันที่ 25-27 กุมภาพันธ์ 2556 (ตอนแรกจะไปช่วงวันมาฆะบูชา แต่พี่มลแนะนำว่าให้มาก่อนหรือไม่ก็มาหลังดีกว่าเพราะคนจะได้ไม่เยอะมาก เทศกาลก็งี้แหละ ) ปรากฏว่าเราเป็น 2 คนที่เป็นลูกค้าแพ็คเก็จของซาบีน่า เลยได้รับการดูแลอย่างดี ^^ ตั้งแต่เริ่มต้นยันจบทริปเลย

ประเดิมกันที่รูปแรกที่ท่าเรือคุระบุรีค่ะ


        เดินทางโดยเรือ speed boat เราเลือกนั่งท้ายเรือ โห...กว่าจะถึงเกาะ.....ดำเพราะแดดเผา
ไม่พอ ยังโดนน้ำทะเลสาดกระจาย (วันที่เราไปคลื่นค่อนข้างสูงค่ะ เรือโต้คลื่นตลอด มีเลี้ยว มีโค้ง โอ๊ย....มันส์ปนเสียวสยอง) กว่าจะถึงเกาะก็หลับๆ ตื่นๆ ไปได้พักใหญ่


         พอถึงเกาะ ก็มีสตาฟของซาบีน่าแนะนำโน่นนี่นั่น พาไปดูเต้นท์ที่พัก และนัดเวลาทานข้าวค่ะ วันที่ 25 กุมภาพันธ์ นี่ที่เกาะยังเจี๊ยวจ๊าวอยู่เลย คนเยอะมาก แอบผิดหวังเล็กน้อย ว่าทำไมมันหนวกหูจังฟะ ตรูมาพัทยารึเปล่าเนี่ย อุตส่าห์หนีมาตั้งไกลแล้วนะ สงสัยงานนี่ดำน้ำเจอแต่ปลาตีนแหงๆ :(




        ถ่ายบรรยากาศเต้นท์ที่พักมาให้ดูค่ะ บางเต้นท์ก็ไม่ได้เรียงเป็นพรืดแบบนี้นะ (แล้วแต่ดวง หรือว่าต้องบอกทัวร์เองมั้ง) แต่เต้นท์ที่พักของเราอยู่โซนที่ 9 ค่ะ ใกล้ห้องน้ำ แถมอยู่ใต้ต้นไม้ เกือบติดหน้าหาด (แอบเคืองที่มีบุ้งเล็กน้อย) แต่ปรากฏว่าสถานที่ตั้งเต้นท์ดีมากค่ะ ร่มเย็น ยิ่งหลังสี่ทุ่มนี่แอร์ธรรมชาติชัดๆ เย็นมากๆ เย็นจนหนาว ห้องน้ำก็ใกล้



ถ่ายรูปเพลินจนเริ่มหิว เลยเดินไปโรงอาหาร ทางสต๊าฟเตรียมอาหารไว้ให้เราพร้อมค่ะ (ไกด์เราแอบบ่นด้วยว่าหาเราตั้งนาน)

เราเลือกชุดอาหารเป็นเซ็ททุกมื้อค่ะ  เอาแบบจัดหนักทุกมื้อเลย  กลัวหิวอะ ปรากฏว่าทานทุกมื้อก็เบื่อนะ อยากกินอาหารตามสั่งแบบคนอื่นบ้าง (รอรอบหน้าละกัน) แต่อาหารเซ็ทเดิมได้ตลอด ตราบเท่าที่อาหารยังเหลือนะ
       หลังทานอาหารเสร็จไกด์บอกว่าจะไปดำน้ำตอนประมาณบ่ายสอง รอให้อาหารย่อยก่อน เราก็เดินชมนกชมไม้กันต่อ สตาฟแนะว่าตรงป่าโกงกางของหาดไม้งามจะมีลูกปลาฉลามครีบดำ ว่ายหาอาหารอยู่ ให้ไปดูฆ่าเวลาได้เลย เดินไปเดินมาเจอตัวนี่ก่อนอะ


ปลาอะไรก็ไม่รู้ ว่ายเร็วมาก (โปรดสังเกตน้ำทะเล ยังกะในกลอน "น้ำใส ไหลเย็น เห็นตัวปลา" ว่าไปโน้น)   ส่วนรูปนี่ก็แถวๆป่าโกงกางถิ่นพี่หลามเขาละ


เดินลุยน้ำตั้งนานก็ไม่เห็นพี่หลามซะที จนมีคนเรียกให้ดู (โง่จังตรู) !! คราวนี้พอสายตาเราจับเป้าหมายได้แล้วก็ แชะๆๆ รัวเลย ลุยน้ำตามน้องฉลามไปซะงั้น


มันว่ายวนไปวนมาหลายตัวมาก (แอบดีใจอย่างแรง  เพราะใฝ่ฝันอยากเห็นตัวเป็นๆ น้องฉลามมานาน สมกับที่ตั้งใจรอคอย ลงทุน ลงแรง เสียตังค์หลายบาทมาดู) หันซ้าย หันขวาก็ฉลามครีบดำ แต่มัน....ว่ายหนีกล้องเร็วมาก แถมชอบว่ายหนีไปตรงป่าโกงกางอีกต่างหาก (ปรากฏถามไปถามมาเขาบอกกันว่าตรงนั้นคือบ้านของมัน )  ไล่ถ่าย ตามดูน้องฉลามได้สักครึ่งชั่วโมงก็เริ่มเอียนแล้ว หน้ามืด ตาลาย แดดก็ร้อน หันไปหันมาก็เจอน้องหลาม งั้นขอตัวไปถ่ายอย่างอื่นมั้งละกัน เลยชวนคุณแฟนไปรอไกด์ที่หน้าหาดไม้งาม


วันนี้คนกลับขึ้นฝั่งเยอะพอสมควร แต่คนที่อยู่ค้างที่เกาะก็ยังเยอะอยู่ดี พี่ไกด์ก็แนะนำเรื่องการใช้อุปกรณ์ดำน้ำ และระหว่างเรารอไกด์เตรียมความพร้อมเราก็หาถ่ายไรเก็บไว้เป็นที่ระลึก



















ระหว่างนั่งรอชาร์จแบตเตอร์รี่กล้องฯ บรรดาไกด์ของซาบีน่า ที่คอยดูแลเราก็เรียกให้ไปดู "ปูกระป๋องค่ะ" เราเลยให้แฟนเราไปดูแทนเพราะเราถอดคอนแท๊คเลนส์ออกแล้วมองไม่เห็นอะ ^^

       พอใกล้ๆ จะสี่ทุ่มเราต้องรีบเดินกลับเต้นท์ค่ะ เพราะเดี๋ยวเขาดับไฟแล้วจะมองไม่เห็นทางเดิน กลัวสะดุดโน่น นี่ล้มค่ะ (แถมไฟฉายอันเล็กที่ยืมพ่อไปก็ถ่านหมดซะงั้น ทั้งๆ ที่ก่อนมาลองแล้วก็ยังดีอยู่แท้ๆ ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าตลอดค่ะ ใช้แสงไฟจากโทรศัพท์มือถือส่องในเต้นท์แทน) จะลุกไปเข้าห้องน้ำตอนกลางคืนก็กลัวเพราะไม่มีไฟฉาย กรรมแท้ๆ เลยพยายามไม่กินน้ำเยอะ คืนแรกที่ค้างบนเกาะไม่น่ากลัวเลยค่ะ เพราะคนยังเยอะอยู่เต้นท์ข้างๆ ก็ยังมีคน เลยไม่วังเวง พอจะนอนก็ยังมีเสียงคนคุยกันดังอยู่เลย (ดังข้ามโซนเลย พวกวัยรุ่น เฮฮา ปาจิงโกะตลอด) น่าจะเกรงใจกันบ้าง

      เข้าเต้นท์ตอนแรกแอบเคืองตัวเองไม่น้อยเพราะร้อนมาก ไม่มีแอร์ ไม่มีพัดลม ไม่มีไฟ (ตรูมาทรมานสังขารเพื่อ.....?!?) แต่ก็นึกอีกแง่หนึ่งว่าสมัยนี้ความสะดวกสบายมันเยอะเกิน (เกินความจำเป็น) จนทำให้เราลืมชีวิตความเป็นอยู่แบบสมัยก่อน เราคิดไปเองว่ามันลำบาก ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่ เราติดหรู ติดสบายกันเองมากกว่า ร้อนนิดหน่อยก็ต้องเปิดแอร์ พอไม่มีไฟก็ทำอะไรไม่ได้ อ้างว่ามองไม่เห็นซะงั้น ฯลฯ อีกมากมาย

พอหลังสี่ทุ่ม บรรยากาศเริ่มเย็น มีเสียงปูเสฉวนเดินในกองใบไม้ข้างเต้นท์ที่เราพักดัง แกร๊กๆ ๆ (ไอ้เราก็นึกว่าเสียงตัวไรวะ เดินทั้งคืน มันจะเดินเข้าเต้นท์ไหมเนี่ย )  เสียงคลื่นกระทบฝั่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ บางครั้งซัดแรงเสียงดังน่ากลัว - - !! นอนคิดอะไรเพลินจนหลับไปเลยค่ะ สะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนไหนไม่ทราบ ฟ้ายังมืดอยู่เลย แต่รู้สึกหนาวมาก.....กกกก ลมก็ไม่แรงนะ แถมพื้นทรายที่ปูเต้นท์ยิ่งดึกยิ่งเย็น ต้องคว้าผ้าห่มมาห่ม (เย็นกว่านอนเปิดแอร์อีก) รู้สึกมีความสุขจัง ชีวิตติดเกาะ อิอิ 

      เสียงนาฬิกาจากมือถือเริ่มดัง ตามที่เราดังปลุกไว้ตอนหกโมงครึ่ง (ฟ้ายังไม่สว่างเลย) เสียงคนเริ่มมีบ้างแต่ไม่ดังมาก โผล่หน้าออกไปดูยังมองไม่เห็นทะเลเลย (จะรีบออกไปดูพระอาทิตย์ขึ้นนะเนี่ย) เลยนอนเล่นต่อลุกขึ้นมาอีกทีตอนเจ็ดโมงกว่าๆ เดินออกไปดูพระอาทิตย์กันดีกว่าค่ะ   




















เราไปเรือลำเดิม หมายเลข 3 ของซาบีน่าทัวร์ค่ะ วันนี้มีผู้ร่วมเดินทางออกไปดำน้ำกับเราอีกสองคนค่ะ พี่เราะแจ้งว่าวันนี้ฟ้าโปร่งจะพาเราไปที่เกาะตอรินลา กับอ่าวผักกาดค่ะ (ตอนเช้าดำ 2 จุด และตอนบ่ายอีก 3 จุด ดำกันทั้งวันให้มันกันไปเลย)



          สองรูปนี้จำไม่ได้ว่าจากที่ไหน เพราะตอนที่เราดำน้ำอยู่ที่เกาะตอรินลาอยู่ดีๆ กระแสน้ำเริ่มพัดแรงขึ้นจนตัวลอย ว่ายทวนกระแสน้ำแทบหมดแรง (นี่ขนาดใส่ชูชีพนะ) ว่ายตามพี่เราะที่ลากแฟนเราดำน้ำแทบไม่ทัน แอบเห็นปลาใต้น้ำปลิวด้วยละ (ขนาดปลายังทวนกระแสน้ำไม่ไหวเลย) พอโผล่หน้ามาก็ผู้ร่วมทริปอีกสองคนลอยไปไหนก็ไม่รู้ค่ะ เห็นพี่เราะโบกมือให้สัญญาณเรียกขึ้นเรือ ทั้งๆ ที่เพิ่งจะดำไปไม่ถึง 10 นาทีเอง (เราว่ายน้ำเป็นเลยรู้สึกเลยว่าเช้านี้ จุดดำน้ำที่เกาะตอรินลาวันนี้ กระแสน้ำไหลเชี่ยวมาก ว่ายเหนื่อยมากไม่คุ้มแรงเลย พอเรามาถึงเรือพี่เราะเลยแจ้งว่า น้ำเชี่ยว ไม่ไหว ให้ไปดำจุดอื่นดีกว่า แรงขนาดที่ว่าเราเหนื่อยจนปีนขึ้นเรือแทบไม่ไหว เกาะบันไดเรืออยู่น้ำพัดมาก็ปลิวลอยไปท้ายเรือ ต้องให้พี่เราะลากมาใหม่ 

         ส่วนที่อ่าวผักกาดน้ำเชี่ยวเหมือนกันค่ะ แต่ไม่แรงเท่าที่แรก สักพักน้ำนิ่งดำได้สบายปะการังที่อ่าวนี้ไม่เป็นแนวลาดชันแบบภูเขาเหมือนที่อ่าวแม่ยายนะค่ะ จะราบไปกับพื้น ไม่ต้องกลัวดำไปชนปะการังค่ะ (แต่ขอบอกว่าปะการังบางอันใหญ่กว่ากระดานดำอีก ....สุดยอด แม่เจ้า!!! ใช้ต้องใช้เวลากี่พันปีเนี่ย กว่าจะใหญ่ได้ขนาดนี่)  ปลาบางตัวใหญ่กว่าทีวีจอแบนขนาด 32 นิ้วอีก สุดยอดจริงๆ ธรรมชาติช่างสรรค์สร้างความงาม  พอได้เวลาไกด์ก็เรือเราขึ้นเรือเพื่อไปพักทานอาหารกลางวันค่ะ ที่โรงอาหารของอุทยานค่ะ

       ตอนบ่ายเราต้องไปดำน้ำกันอีกตั้ง 3 จุด เหนื่อยใช่เล่นนะเนี่ย แถมตอนบ่ายมีเหลือแค่เรากับแฟนค่ะ เพราะผู้ร่วมทริปดำน้ำอีกสองคนได้กำหนดกลับขึ้นฝั่งตอนบ่ายแล้วค่ะ เราเลยปรึกษากับคุณแฟนว่าจะเอาแบบไหน ไปดำน้ำต่อไหม หรือว่าอยากรอดูประการังน้ำตื้นหน้าหาด รอถ่ายรูป เลยสรุปได้ว่าตอนบ่ายเรากับคุณแฟนเลือกที่จะไปเที่ยวชม หมู่บ้านมอแกนแทนค่ะ ไม่ออกไปดำน้ำแล้ว เพราะดำไปดำมาเริ่มเอียนปลาเหมือนกันหมด แต่เพลินดีนะค่ะ อีกอย่างสงสารไกด์ค่ะที่ต้องลงดำน้ำกับเราทุกจุดเพราะแฟนเราว่ายน้ำไม่เป็นเลย ยิ่งน้ำเชี่ยวไกด์ยิ่งเหนื่อยสองเท่าเลยค่ะ  (ยอมขาดทุนละกันเนอะ) เอาแบบที่เราชอบ ชิวๆ ไม่อยากเหนื่อยมากแบบมาทั้งทีต้องดำครบ 10 จุด ไม่งั้นขาดทุน ไรแบบเนี่ย .......

        โม้มานาน มาต่อกันที่หมู่บ้านมอแกนกันค่ะ นั่งเรือมาไม่นานก็ถึงแล้วค่ะ ความจริงพี่เราะแนะนำว่าน่าจะมาพรุ่งนี้เช้าดีกว่าเพราะแดดไม่ร้อน แต่เราบอกว่าไม่เป็นไรค่ะ ไหนๆ ก็เปียกแล้ว เปียกทีเดียวเลยละกัน พรุ่งนี้เช้าเราขอตื่นสาย เตรียมเก็บของกลับขึ้นฝั่งแบบไม่รีบร้อนดีกว่า บอกพี่เราะว่าพรุ่งนี้เช้าก็ไม่ออกไปดำน้ำนะค่ะขอเดินถ่ายรูปเล่น แถวหาดไม้งามดีกว่า ชิวๆ อีกแล้ว












สภาพบ้านที่ชาวมอแกนอาศัยอยู่ค่ะ เรียบง่ายดี เราเดินอยู่นานพอควร วิ่งหลบที่ร่มบ้าง เพราะแดดร้อนมากๆ ร้อนจนตัวดำ ที่หมู่บ้านมอแกนมีสถานีอนามัย มีห้องสมุดเล็กๆ ที่มีเจ้าหน้าที่ดูแลอยู่ด้วยนะค่ะ ชาวมอแกนในช่วงเวลาว่างๆ จากที่เราเห็นนั้นก็ บางคนก็สานตะกร้า บางคนหาผมหงอกให้กัน บางคนนั่งคุยกัน เลี้ยงเด็กมั่ง บางก็ไปหาปลาหน้าหาดค่ะ เป็นวิถีชีวิตที่เรียบง่ายมากค่ะ ตอนขาจะกลับขึ้นเรือที่หน้าหาดหมู่บ้านมอแกนเราเห็นเปลือกหอยนี้ค่ะ สวยดี พี่เราะบอกว่า ชื่อ "หอยเล็บมือนาง" ค่ะ


         ตอนบ่ายแก่ๆ เราเลยขอเดินเล่นที่หน้าหาดไม้งามค่ะ ให้พี่เราะไปพักผ่อนตามสบาย เราอยากรอถ่ายรูปปะการังน้ำตื้น ที่เมื่อวานเย็นถ่ายๆ ไม่ทันค่ะ เพราะกว่าจะกลับจากดำน้ำก็เย็นแล้ว แถมต้องเดินลุยน้ำ เหยียบโขดหิน เหยียบก้อนปะการังเป็นระยะทางกว่า 200 เมตรเข้าฝั่งอีก เพราะน้ำลงจนเรือเข้าไปจอดที่หน้าหาดไม่ได้ วันนี้เลยขอแก้มือ นั่งรอเวลาน้ำลงเลยค่ะ ระหว่างรอน้ำลงก็เดินลุยน้ำเล่นสำรวจ โน่น นี่นั่น อยู่กะคุณแฟนสองคน (วันนี้คนกลับขึ้นฝั่งกันเกือบหมดแล้วค่ะ เกาะสงบ เงียบขึ้นเยอะ ประหนึ่งว่ามีแค่เราสองคน ฮาๆ)

       แรกๆ ก็เดินคู่กันไปค่ะ แล้วก็ทะเลาะกันแบบเด็กๆ เพราะเวลาเราจะถ่ายรูปมันต้องใช้สมาธินะ ต้องรอเวลา รอให้น้ำนิ่ง คุณแฟนเราก็นะ......แบบว่าชอบแหย่ เรียกให้มาดูโน่นเร็ว มาถ่ายนี่ให้หน่อยสิ นั้นด้วย แถมบางครั้งระหว่างที่เราก้มๆ เงยๆ ถ่ายภาพใต้น้ำอยู่พี่แกก็เดินลุยน้ำ ตูมๆ มาหาซะงั้น.... จบกัน ....ชีวิต ....น้ำขุ่น ทรายปลิวผ่านหน้ากล้องฟุ้งซะงั้น โอ๊ย....ปรี๊ด...ดดดดแตกค่ะ คิดดูสิค่ะ ว่ารอตั้งนานกว่าจะได้ภาพสวยๆ สักช๊อต อีตานี่มาทำพังหมด กว่าน้ำจะใส กว่าทรายจะตกตะกอนมันกินเวลากี่นาที แถมนายแบบพวก กุ้ง หอย ปู ปลา ตรูเพ่นหายเรียบ ช่างกวนจริงๆ พอเราบ่นมากก็นะ ทำงอน ไม่เดินมาหา แต่ว่า.....พี่แกย่ำน้ำให้เป็นระลอกคลื่นซะงั้น น่าฆ่าจริงๆ สุดท้ายเลยขอแยกกันถ่ายค่ะ (ห่างกันสักพักในระยะไม่เกิน 300 เมตร เผื่อมีไรฉุกเฉินจะได้ช่วยกันทัน) แถมบังคับให้ส่งเสียงคุยกันตลอดจะได้รู้ว่ายังอยู่ตรงไหน เอากะพี่แกสิ ยิ่งกว่าพ่อตรูอีก รู้นะว่าห่วงแต่บางครั้งเสียงดังปลามันหนี อะค่ะคุณพี่




























        รูปนี่ไม่ทราบเหมือนกันค่ะว่าอะไร ไม่รู้ดอกไม้ทะเลหรือเปล่า เดินไปเจอตรงโขดหินอีกมุมหนึ่งไกลเหมือนกัน อยากเห็นตอนน้ำขึ้นจังค่ะว่ามันจะเป็นแบบไหน (ใครทราบช่วยบอกทีนเะค่ะ พิกัดมันอยู่ที่หน้าหาดไม้งามที่เรือจอดค่ะ แต่เดินเลาะไปทางป่าโกงกางที่มีโขดหินตอนน้ำลงค่ะ อ้อมหินไปพอสมควรค่ะ)









         "หอยมือเสือ" ขนาดและสีสันที่ต่างกันออกไปค่ะ สวยมากมาย รูปมุมล่างด้านซ้ายมือ "หอยมือเสือสีเหลือง" นั่นฝีมือแฟนเราเองค่ะ เค้าว่ามันอยู่เดียวๆ กลางทะเลเลย แต่น้ำตื้นมาก ตัวใหญ่มาก เราว่ามันน่ากลัวอะ ยังกะดอกไม้กินคน ดูปากมันดิ











        รูปนี่ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ว่าตัวอะไร เห็นมันดึบๆ ได้ อยู่ตรงหาดไม้งามฝั่งเดียวกับฉลามครีบดำค่ะ เจอตอนเย็นช่วงน้ำลงค่ะ แถวนี้มีคนเจอ "ปลาสิงโต" ด้วยนะค่ะ แต่เราไปไม่เจอต่ะ เพราะเราลืมด้านนี่ไปเลย มันแต่ดีใจที่เจอนีโม่ด้านหน้าหาดไม้งามที่จุด 200 เมตร


        คืนที่สองบนเกาะเงียบมากค่ะ เต้นท์รอบๆ เราไม่มีใครเหลือเลย กลับขึ้นฝั่งกันหมด ชอบมาก ตอนเช้ามาอยากที่บอกไว้ค่ะ เราทานอาหารเช้ากันแล้วก็เดินเล่นถ่ายรูป โน่นนี้ นั่น นอนเล่นริมหาดเอาเบาะมาปู เอาหนังสือมาอ่านรอเวลาขึ้นเรือกลับฝั่งตอนบ่ายโมง (ปรากฏว่าพอสายๆ น้ำขึ้น ซัดมาเกือบถึงเบาะที่เรานอนเล่น หนีกันแทบไม่ทัน ) เลยต้องเก็บเบาะเข้าเต้นท์ แล้วออกมาเล่นน้ำที่หน้าหาดส่งท้ายแทน

       พอใกล้เวลาทานอาหารกลางวันเราก็ไปเก็บของ เตรียมตัวเดินทางกลับฝั่งคุระบุรีค่ะ แต่ทว่าเรือกลับแวะที่ "อ่าวช่องขาด" ก่อนค่ะ ต้องรอต่อเรือจากหางยางเป็น speed boat แทน สต๊าฟซาบีน่าเลยให้เวลาเราเดินชมอ่าวช่ิองขาดประมาณ 1 ชั่วโมงค่ะ เท่าที่สำรวจเราว่าที่อ่าวช่องขาดนี้ดูชื้นและมีแมลงเยอะกว่าที่หาดไม้งามค่ะ ไม่น่าพักเลย ดูแคบๆ ยังไงก็ไม่รู้ มีบ้านพักอุทยานด้วยนะค่ะ แต่เก่าแล้วละ มองไปมองมาเจอเจ้าตัวนี้ค่ะ ไม่ทราบว่าตัวอะไร แต่แฟนเราบอกว่ามันมีแผลงที่คอกางออกมาด้วย




พอใกล้ถึงฝั่งคุระบุรี ฝนตกค่ะ เซ็งจริงๆ เขาหลักมีฝนอีกแล้ว เราถึงท่าเรือประมาณ 16.00 น. ค่ะ เย็นนี้เราต้องเดินทางไปพักที่ "ศูนย์วิจัยจุฬาภรณ์" ที่ทับละมุ (ลำแก่น) (ขอยกเครดิตที่พักให้คุณ Pinksoda ค่ะ เพราะทำรีวิวขอมูลไว้ได้ละเอียดมาก ขอขอบคุณจริงๆ ค่ะ) พอเห็นฝนตก ถนนลื่นเลยตัดสินใจให้รถของทางซาบีน่าทัวร์ไปส่งถึงที่พักเลยค่ะ จะได้ไม่เป็นการเสียเวลา เหนื่อยแล้วค่ะ อยากนอนเตียงบ้าง เลยยอมเสียค่ารถให้พี่มลอีกคนละ 300 บาท (ปรากฏว่านายหัว สามีพี่มลพร้อมกับพี่มลขับรถส่วนตัวไปส่งลูกค้าเองเลย บริการทุกระดับ ประทับจิตจริงๆ ค่ะ) ระยะทางจากคุระบุรีไปทับละมุก็ไกลพอสมควรค่ะ ถ้ามารถทัวร์เองก็คงจะค่ำมืด ฝนก็ตกอีกต่างหาก เราไปถึงที่พักเวลาประมาณเกือบห้าโมงครึ่งค่ะ เช็คอินและเก็บของเรียบร้อยก็ออกไปหาอาหารเย็นแถวๆ นั้นทานแล้วก็กลับมาพักเอาแรงค่ะ พรุ่งนี้วางแผนเอาไว้ว่าจะหยุดพักเที่ยวแถวทับละมุ - เขาหลักสัก 1 วัน ก่อนจะเดินทางไปเที่ยวหมู่เกาะสิมิลันค่ะ


         ตื่นเช้ามาประมาณ 10.00 น. หลับสบายสุดๆ กะว่าอาบน้ำเสร็จจะออกไปหาอะไรทานก่อน ปรากฏว่าที่พัก....น้ำไม่ไหลค่ะ สอบถามได้ความว่าเขาซ่อมแทงค์น้ำกันอยู่ (สถานการณ์ฉุกเฉินอีกแล้ว) อะไม่เป็นไรน้ำในขวดยังมี แก้ขัดไปก่อนก็ได้ใช้เท่าที่จำเป็น   เช้านี่เราก็ฝากท้องไว้ที่เดิมค่ะ นั่นคือ....."ร้านสมาคมภริยาทหารเรือค่ะ"






ตรงข้ามกับ "ร้านสมาคมภริยาทหารเรือ" จะมีร้านขายของชำเล็กๆ มีบริการแท๊กซี่ออกไปปากซอยด้วยค่ะ คิดค่าบริการคนละ 50 บาท (แท๊กซี่ที่ว่านี่ก็คล้ายๆ ซาเล้งค่ะแต่ต่อด้านข้างเอาไว้ขนของ) เราแจ้งให้น้องไปส่งเราที่จุดจอดรถ บขส. ลำแก่นค่ะ พอใกล้เวลารถ บขส. มา (ประมาณ 13.00 น. สอบถามข้อมูลจากเจ้าหน้าที่ บขส. ค่ะ) เราก็ออกไปยืนรอโบกรถค่ะ แดดดร้อนมาก ร้อนจนตัวดำ (กลับที่พักไปก็ไม่มีน้ำใช้ งั้นไปตายเอาดาบหน้าก็แล้วกัน ขนาดที่แวะทานข้าวเช้าเมื่อกี้น้ำยังไม่ไหลเลยค่ะ) ค่าโดยสารจาก บขส.ลำแก่นไปเขาหลักคนละประมาณ 35 บาทค่ะ เขาหลักยามบ่ายยังไม่คึกคักเท่าที่ควร เงียบมากค่ะ ร้านรวงก็ไม่ค่อยเ้ปิด เราเดินไปหามอไซต์เช่าหลายร้านมากค่ะ พอได้ร้านที่พอใจก็ตกลงเช่า 1 วัน ได้ในราคา 250 บาท พร้อมค่ามัดจำ 5,000 บาท (คืนตอนนำรถมาส่งค่ะ) ค่าน้ำมันต่างหากนะค่ะ เราเลาะเที่ยวแถวหาดเขาหลักไปเรื่อยๆ เข้าซอยที่ยังไม่เคยเข้าไปกันแบบเรื่อยๆ ไม่รีบค่ะ เข้าไปดูสภาพบ้านที่โดนสึนามิ ไม่ค่อยมีแล้วค่ะ มีน้อยมาก เจริญหมดแล้ว เราแวะไปที่แหลมปะการังเป็นที่สุดท้ายค่ะ ขอพักเอาแรงสักหน่อย

Create Date : 28 มีนาคม 2556 Last Update : 4 เมษายน 2556 21:08:22 น. Counter : 10089 Pageviews.		2 comments
Share Tweet