เสียงสายฝน


ของขวัญสุดพิเศษในวันนี้  ฉันมอบ

กระเป๋าสีชมพูใบล่ะห้าร้อยเป๊ะ ๆ ให้กับ

ตัวเอง  พร้อมกับการนวดร่างกายในราคา

สี่ร้อยห้าสิบ  และหนังดีดีเรื่องหนึ่ง

ฉันได้อะไรมากมายเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้

เป็นช่วงสิบเอ็ดโมงเช้าที่ฉันตื่นเป็นครั้ง

ที่สองของวัน  ฉันอาบน้ำด้วยการสระผม

ด้วยแชมพูขวดสีเขียว  สบู่ก้อนสีเขียว

แปรงสีฟันหลอดเก่าที่ฉันยังใช้ไม่หมด

ฉันสาดขันน้ำราดผมที่อยู่สูงกว่าศรีษะ

ของฉัน  ฉันหยิบยาสระผมบรรจงสระหัว

ตัวเอง  ฟองสีขาวฟูขึ้นบนหัวเปอะเปื้อน

ไปในฝามือของฉัน  สบู่ก้อนสีเขียวที่ฉัน

บรรจงทาทาบลงบนข้อมือซ้ายไล่ไปยัง

ท่อนแขนซ้าย  จนกระทั้งถึงหัวไหล่ซ้าย

ฉันเปลี่ยนจากมือซ้ายมาเป็นด้านมือขวา

บ้าง  ลูบไร้ลำคอ แผงอก ท้อง  หลัง

ก้น ต้นขา  ไล่ไปยังจุดต่ำสุดของร่างกาย

ไม่นาน  เมือกสบู่ก็เกาะติดผิวหนังของฉัน

ทั่ว  ฉันสาดน้ำรดตัวเองอีกครั้ง  ฉันหยิบ

โฟมล้างหน้าขึ้นมา  บีบมันออกมาเล็กน้อย

บนฝามือซ้าย  ใช้สองมือประกบบดให้มัน

กระจายไปทั้งสองมือ  ก่อนที่จะทาบลงบน

ใบหน้าของฉัน  ฉันหยิบผ้าเช็ดตัวผืนสีเขียว

อ่อนซับที่ใบหน้าก่อนเป็นอันดับแรก  ตามด้วย

ผม  ขยุ่มขยุ่มจนมันไม่มีน้ำหยดจากผม

ฉันไล่ลงมาตาม คอ หัวไหล่ แขนขวาและซ้าย

หน้าอก แผ่นหลัง และต้นขาจนกระทั้งถึงเท้า

ย้อนกลับไปในอดีต  ฉันเคยอาย...สมัยเมื่อฉัน

เรียนมัธยมต้น  ฉันไปเข้าค่าย ณ ที่ที่หนึ่ง

หลังอาบน้ำเสร็จฉันจะนำผ้าขุนหนูเช็ดที่

หน้าแข่งด้วย...(เช็ดหน้าแข่งในห้องน้ำไม่มีใครรู้)

เพียงแต่นี้ฉันอาบน้ำรวมกับเพื่อน ๆ ฉันได้

นำผ้าขุนหนูผืนนั้นเช็ดลงไปที่หน้าแข่งขวาและซ้าย

แล้วฉันนำมันมาเช็ดหน้าอีก  เพื่อนของฉัน

เห็นพอดีก็  อาปากกว้างบอกคนไปทั่วเพื่อ

ล้อเรียนฉันที่ทำแบบนั้น  ฉันรู้สึกอายอย่างมาก

ฉันบอกปฏิเสธออกไปว่าไม่ได้ทำ  เพียงเพราะ

ความ "อาย" เท่านั้น  ฉันรู้สึกอายจริง ๆ 

หลังจากวันนั้น  หลาย ๆ ครั้งที่ฉันจะเช็ดหน้า

แข้ง  ฉันก็จะนึกถึงเรื่องราวนั้นด้วยเสมอ

ก็เลยเป็นเหตุให้บางครั้งฉันก็เช็ดหน้าแข้งบ้าง

ไม่เช็ดบ้าง  หลัง ๆ ฉันก็เริ่มไม่เช็ดแล้วแหละ

หลังจากฉันเดินออกจากร้านนวดก็ได้ยินเม็ด

ฝนจำนวนนับไม่ท้วนที่สร้างเสียงดังขณะที่

มันกระทบกับหลังค้าห้างสรรพสินค้า  ฉันเดิน

มาถึงประตูกระจกอัตโนมัติ  มองลอดออกไป

ฝนยังตกไม่หยุด  ฉันครุ่นคิดว่าจะ  ขับรถตาก

ฝนเลยดีไหม  หรือว่าเดินเล่นในห้างสรรพสินค้า

ต่อ  ฉันเลือกเดินกลับเข้ามายังห้างสรรพสินค้า

อีกครั้ง  ฉันคิดไว้ว่าจะซื้อขนมปังซะหน่อยแต่

แล้วก็ต้องเปลี่ยนใจ  เมื่อมองไปเห็นลูกชิ้นปลา

สายตาของฉันวิ่งผ่านลูกชิ้นปลาไปทางด้านซ้าย

ฉันหยุดอยู่ที่  ทอดมันปลากราย  ฉันถามถึงราคา

ขายจากแม่ค้า  ฉันลังเลและชั่งใจอยู่นานเนื่องจาก

แม่ค้าเสนอโปรโมชั่นพิเศษ  ขีดเดียวสี่สิบ  กับสามขีด

ร้อยหนึ่ง  ฉันลังเลอยู่พักหนึ่งแล้วมีความคิดถึงที่บ้าน

วิ่งเข้าสู่นามธรรมแห่งความคิด  เอ่อ...ถ้าเราซื้อกลับ

ไปกินที่บ้านด้วย  คงจะได้กับข้าวเย็นเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งอย่าง

บนโต๊ะอาหาร  ฉันบอกแม่ค้าออกไปว่า  งั้นเอาสาม

ขีดล่ะกัน  ฉันหยิบธนบัตรสีแดงออกจากกระเป๋าสีน้ำเงิน

ส่งให้แม่ค้าไป  วกเข้าสู่นามธรรมแห่งความคิด เอ้...

ทอดมันปลากรายในถุงนี้มันน้อยจังหว่ะ  สามขีดได้

แค่นี้  (ซื้อในห้างก็คงต้องทำใจหล่ะหว้า) อาจจะเพิ่ม

ค่าเช่าที่ไปด้วย  ฉันเดินกลับไปที่ประตูทางออกอีกครั้ง

ฉันเดินออกไปด้านนอก  แล้วก็ชั่งใจอีกแล้ว  เอ้...

เราจะขับรถตากฝนกลับบ้านดีไหม  เสื้อเปียกแล้วก็

แห้งได้ ฉันเดินออกประตูกระจกไป  นั่งที่ม้านั่งข้าง

ห้างสรรพสินค้า  นั่งมองรถยนต์เคลื่อนที่ของมันไป

เรื่อย ๆ ราวกับมดแดงเดินไม่แตกแถว  ฉันนึกถึงใคร

คนหนึ่ง  เขาสวมกระเป๋าสีชมพู  ที่ข้างกระเป๋าถูกยัด

ด้วยร่มคันหนึ่ง...ฉันคิดแล้วอ่านไปถึงอุปนิสัยของเขา

วิ่งเข้าสู่นามธรรมแห่งความคิด เอ้...เขาคนนี้คงจะ

เตรียมตัวอยู่เสมอ  ชอบเตรียมพร้อมที่จะเจออะไร

ในทุก ๆ สถานะการณ์  เธอคนนี้น่าจะไม่มีรถส่วนตัว

เอ่อ...หรืออาจจะมีเพียงแต่นั่งรถโดยสารมาเอง

ฉันนั่งอยู่บนม้านั่งสแตนเลสสีเงิน  น้ำหยดลงบนหัว

ฉัน  ละอองน้ำกระจายมาสู่ฉัน  ฉันปล่อยความคิด

ให้ล่องลอยไป  ฉันเปิดเบาะขึ้นแล้วก็ได้พบกับ

ชุดกันฝนที่ซ่อนอยู่ภายใต้เบาะนั่งชั้นในสุด  มันเป็น

ชุดกันฝนสีฟ้า  ที่ฉันเคยใส่มันมาแล้วหนึ่งครั้ง

และครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่สองของการใช้มัน  ฉันรู้สึกดี

ใจมาก  คาดไม่ถึงว่ามีมันซุกอยู่ภายในรถของฉันด้วย

ฉันขับยานพาหนะผ่าสายฝน  กลับบ้าน  ฉันพยายาม

ขี่มันอย่างช้า ๆ ระวังน้ำ  หลุม และน้ำที่จะกระเด็น

ออกมาจากยางรถคันอื่น ๆ เมื่อมันวิ่งแซงฉันไป

ฉันหลบระวังได้ในตอนแรก  ฉันคิดว่าฉันเก่งแล้ว

แต่แล้ว  ฉันก็โดนน้ำจากยางรถมอเตอร์ไซด์และ

ยางรถยนต์จนได้  ตลกดีแฮะ...ฉันมอบรอยยิ้ม

นั้นให้กับตัวเอง  เมื่อถูกน้ำจากพื้นคอนกรีตสาด

เข้ามาที่กางเกงขายาวของฉัน  มันเปียกทั้งเสื้อ

และกางเกง  ฉันยิ้มอย่างมีความสุขภายใต้หมวก

กันน๊อคสีขาว



Create Date : 23 สิงหาคม 2560
Last Update : 26 สิงหาคม 2560 13:42:35 น.
Counter : 1050 Pageviews.

1 comments
  
ดีจ้า มาทักทายนะจ้ะ sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน ร้อยไหม adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้วถาวร ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ
โดย: สมาชิกหมายเลข 4245812 วันที่: 8 ธันวาคม 2560 เวลา:18:02:49 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

อยากบอกว่าหลง
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



หวังไว้ว่าผู้ที่ได้อ่านจะผ่อนคลาย

จากการงานและความเครียด

ลงบ้าง
สิงหาคม 2560

 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
19
20
21
22
24
25
26
27
28
29
31
 
 
23 สิงหาคม 2560
All Blog