คณะร่วมติ่งครั้งนี้ของเราคือปอ หรือ ญ ของน้อง และ เอฟ น้องพี่ที่ความติ่งทำให้เรายังอยู่กันมาจนถึงทุกวันนี้ ไปถึงธันเดอร์โดมกันเรียบร้อย เดี๊ยนไปรับบัตร เอฟกับ ญ ไปช็อปปิ้งของหน้าคอน แล้วเราก็มาปักหลักกัน ทีแรกเรามุดเข้าไปอยู่กันใต้สเตเดี้ยมของ SCG เมืองทอง เราอยู่กันอย่างสงบ และเหล่น้องคนหนึ่งเป็นระยะ เป็นอะไรที่เจริญตามาก จนเรามารู้ทีหลังว่า นางเป็นนักฟุตบอล 55555 สุดท้ายเราก็โดนไล่ค่ะ นักฟุตบอลจะมาเปลี่ยนชุด เตรียมขึ้นรถไปแข่ง ป้าทั้งสามเลยต้องมูฟมาอยู่กันที่หน้าห้องน้ำแทน เจอน้องกวินทร์ด้วยนะเออ แฟนๆ ที่ไปรอดูคอนเสิร์ต วิ่งไปขอถ่ายรูปกันใหญ่
เราก็รอไป ส่องคนที่มาดูคอนไป จนพักนึง sound check เสียงทากะร้อง Heartache ก้องเลย แบบ โฮ้วววววววววววว นี่มันใช่แน่นอน เสียงไยของป้า เสียงกลอง เสียงเบส เสียงกีตาร์ ซึ่ง แม้มองไม่เห็น แต่เราจะเหมาเอาเลยว่า ทุกคนได้ลองขึ้นเวทีไปเล่นเรียบร้อยแล้ว ระหว่างนี้ เราก็วาดแขนเล่นของเราไป เอฟเรียก low cost tattoo อายไลน์เนอร์นี้ช่างมีประโยชน์ ปลงกับลายเส้นเดี๊ยนหน่อยนะคะ
ทางทีมงานเริ่มเรียกบัตรยืนมาต่อแถว เราก็พากันย้ายไปหาอะไรกิน งานเริ่ม 2 ทุ่ม เราจะขาดมื้อเย็นไม่ได้ 2 สาวบอกมาม่าสิคะรออะไร ส่วนเดี๊ยนฮ็อทด็อกไปอันนึง เราก็ย้ายกลับมาเดินเล่น เดินตีโค้งด้านหลังฮอลล์ไปเจอประตู 5 ซึ่งมันเป็นประตูของทีมงาน แอร์เย็นฉ่ำออกมาถึงข้างนอก แล้วแบบ อยากเข้าไปร้องขอพี่ รปภ ให้หนูนั่งตรงนี้เถอะค่ะ แต่ก็นะ ได้แต่ฝันหวาน
สุดท้าย เราก็เดินวนกลับมานั่งรออยู่ที่เดิม ซึ่งเป็นประตูที่ใกล้เราที่สุดละ
แล้วก็ถึงเวลา
จนกระทั่ง...
เสียงเพลงสรรเสริญพระบารมีดังขึ้น ทุกอย่างก็เป็นไปตามธรรมเนียม รออีกอึดใจ เสียงกลองของโทโมยะก็ดังขึ้น เพลง 35 เป็นเพลงเปิดคอนเสิร์ตตาม list อีป้านี่โหยหวนรับเลยค่ะ
แล้วคนที่ป้ารอคอยก็ออกมา แพะเบบี๋ของป้า ขาวสว่าง และกล้าม 3 มิติ มาก มาพร้อมเบสไฟแดงของนาง เสียงเบสของเรียวตะทำให้หัวใจป้าเต้นผิดจังหวะนะจ๊ะ โปรดรู้ไว้ พอโทรุหรือที่พวกป้าก๊วนนี้เรียกกันว่าท่านออกมา เสียงกรี๊ดยิ่งดังนะ บรรยากาศมันพีคขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุด ทากะ ก็ปรากฏตัว
เสียงเธอช่างดีงามสามโลก เป็นคนที่ร้องเพลงดีจริงๆ เสียงดีจนไม่รู้จะพูดยังไง แต่ตอนที่พูด แถวที่นั่งโซนบีไม่ค่อยได้ยินนะ บรรยากาศรอบๆ สนุกสนานกันดี คุณพี่ด้านหน้า เย้วกันดี แต่ก๊วนด้านหลังกริบมาก ส่วนเด็กๆ ข้างปอ นางดีดกันตับทรุดเลยค่ะ
ตอน Heartache นี่ดี๊ดี สวยมาก ไฟในฮอลล์สวยงาม ส่วนเพลงอื่นๆ ก็ดีดกันเหมือนกินม้ามาทั้งตัว รวมถึงป้าเองด้วย จบ Mighty Long fall นี่เหมือนหมดก๊อก และ ไม่ได้ยินที่ทากะบอกให้ทำ circle pit อะ เวลาพูดนี่ ไม่ค่อยชัดจริงๆ
ช่วงอังกอร์ บอกตรงๆ ว่าเป็นห่วง จากประสบการณ์การให้คนหมู่มาก มาร้องเพลงยาวๆ พร้อมๆ มันเป็นเรื่องยากมาก ยิ่งถ้าไม่มีการซักซ้อมกันมาก่อน กลุ่มที่เป็นคนนำเป็นกลุ่มเล็ก แถมเป็นเพลงใหม่ด้วย
ขอออกความเห็นตามประสาคนที่ติ่งและเคยเห็นโปรเจ็คจากทางแฟนเกาหลี แม่งานอาจจะต้องลงทุนมากกว่านี้หน่อยนะคะ พิมพ์ใส่กระดาษแล้วตัดเป็นการ์ดเล็กๆ แจกคนในงาน อธิบายไปว่าจะทำอะไรบ้าง เรื่องงบ จะออกกันเอง หรือเปิดโดเนท ก็แล้วแต่ แต่ทางเกาหลี เปิดโดเนทกันซะส่วนมาก
ส่วนวิธีอังกอร์ อยากให้เป็นอะไรที่ง่ายๆ สั้นๆ จะตะโกน วันโอคุ หรือเป็นโค้ดปรบมือสั้นๆ ก็ว่ากันไป ส่วนวิธีที่ฝากข่าวข่าวกันมาทาง SNS นั่นดีอยู่แล้ว แต่ถ้าจะให้รู้กันกว้างกว่านี้ ก็คงต้องรบกวนคนจัดช่วยอีกแรง ซึ่งคิดว่าคุณวัฒน์ก็คงจะเต็มใจช่วย เธอออกจะใจดี เรื่องนี้นี่ ไม่ตำหนิใครทั้งสิ้นนะ วงโตขึ้น คนดูเพิื่มขึ้น บางคนไม่ได้มาในฐานะแฟนคลับ แฟนเพลง แฟนวง เค้าจะมาฟังเพลง เพราะฉะนั้น ถ้าเค้าอาจจะนิ่งกันไปบ้าง ก็อย่าไปว่าเค้าเลย
หมดเสียงเรียกของแฟนๆ สี่หนุ่มออกมาอีกครั้ง เพื่อเพลงที่ป้ารอคอย แต่ป้าบอกเลยว่าหมดแรง ยังร้องได้ แต่โบกมือแทบจะไม่จบเพลง ถ้าดูในคลิปของทางฟิลิปปินส์เพลงนี้เคาก็เปิดไฟฉายกันนะ พลังเยอะกันจริงๆ ประเทศนี้นี่ โคตรจะเป็นประเทศแห่งการติ่ง ที่พูดอย่างนี้เพราะ เราเคยเห็นประธานาธิบดี ทีกล้าจ้างนักร้องที่ดังระเบิดในช่วงนั้น มาเปิดคอนเสิร์ตทั้งที่หมดทัวร์ไปแล้ว เพื่อเอาใจฐานเสียงตัวเอง
2 เพลงสุดท้ายแล้ว No scared กับ Kanzen kankaku dreamer อีป้านี่ดีดอย่างเดียว ดีดจนจบเพลง เพราะเรารู้ว่าหมดจริงๆแล้ว คอนเสิร์ตจบลงด้วยความประทับใจ ปลาบปลื้ม ชื่นชม มีความสุข มันคุ้มค่าทุกอย่าง และเรารู้สึกว่า นี่ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่จะได้เจอกัน เพราะฉะนั้น ป้าจะรอพวกเธอกลับมา
นั่งรอกันแป๊บนึงให้คนออก เราก็เดินออกมาหารถกลับบ้าน ตกลงกันว่าเดินไปเรียกที่โณงแรมเหอะ น่าจะมีรถมากกว่า ข้ามถนนมาแป๊บเดียว ก็ได้ยินคนกรี๊ด มารู้ทีหลังว่า หนุ่มๆ โผล่ซันรูฟออกมาโบกมือให้ แต่มันยังชวดไม่พอค่ะ ถึงโรงแรม เห็นแฟนๆ ส่วนนึงยืนรอกันอยู่ก็ไม่มากนะ รู้สึกยึกๆ ยักๆ มันเป็นยึกๆ ยักๆ รอดีมั้ยวะ แท็กซี่มาพอดีเรียก แท็กซี่ไปค่ะ เอ้าขึ้น หันไป รถตู้จอดฟ้าบหน้าโรงแรม เอฟเห็นหลังโทรุไวๆ
ผิดที่แท็กซี่นี่แหละที่รับ ผิดที่แท็กซี่!!!
เราสามคนแยกย้ายกันกลับบ้าน เดี๊ยนกับเอฟไปพักเอาแรง ตอนเช้าเราตกลงกันว่าจะไปส่ง ก็ตื่นเช้า ไปส่งเด็กๆ ไปสิงคโปร์ รอกันนานเหมือนกันกว่าจะมา แต่ก็ได้ส่งในที่สุด ดูคลิปแล้วกันนะ
ส่วนเรื่องอื่นๆ เช่นการจัดการในคอนเสิร์ต ก็ตามที่หลายคนพูดถึง คือดีถึงดีมาก เจ้าหน้าที่สุภาพมาก ตอนเตือนคนถ่ายรูปในคอนก็ยังเป็นอะไรที่ดีงาม คือส่องไฟกันอย่างเดียวนะ ไม่มีมาตบกล้องหรือต่อว่าใดๆ
เอาเป็นว่า ประทับใจกับคอนเสิร์ตวันโอเคร็อคที่ไทยมากมาย
จะรอจนกว่าเราจะได้เจอกันใหม่นะ เด็กๆ
^////^