Bloggang.com : ดาเรน : ..คืนวันที่หลงลืมจากปลายนิ้วที่เลอะเลือน..และ..จุด จุด จุด..(ตอนที่ 5)

..คืนวันที่หลงลืมจากปลายนิ้วที่เลอะเลือน..และ..จุด จุด จุด..(ตอนที่ 5)

.. 5 ..

ไม่มีอะไรอย่างที่คิดเดา..

บอกให้ก็ได้..กว่าจะได้สัมผัสเรื่องเพศจริงจัง..โน่น..ตอนไปติววาดรูปเพื่อสอบเอ็นทรานส์เข้ามหาวิทยาลัยศิลปะ..

ห้องแถวห้องที่สามต่อดีกว่า..ผิดกันลิบกับห้องที่สอง (ร้านหยู)..ร้าน “หัวล้าน” เรียกกันอย่างนี้จริง..เป็นร้านขายผัก..เจ้าของตัวเตี้ยดำหัวล้าน..แต่เมียสวยมาก ขาวงาช้าง สาวๆ อิจฉากันทุกคน..หนุ่มๆ ก็เช่นกัน..ไม่ได้อิจฉาผิวขาว แต่อิจฉาไอ้หัวล้านที่มีเมียสวย..นอกจากขาวแล้วยังอวบเต่งตึง โดยเฉพาะหน้าอก..ก็จะไม่ให้อวบอิ่มได้อย่างไร..เต็มไปด้วยน้ำนมอย่างนั้น (มีลูกอ่อนแนบอกตลอดทั้งปี)

ห้องแถวที่ผมเล่ามานี้มีสองชั้นทุกห้อง แต่ร้านหัวล้านใช้ชั้นล่างเพียงชั้นเดียว..ที่มุมห้องซ้ายในสุด มีเตียงไม้ตั้งอยู่ มุ้งคร่ำคร่ากางไว้ตลอด..เมียไอ้หัวล้านนั่งให้นมลูกทั้งวันแทบไม่ได้ทำอะไร..ไอ้หัวล้านวิ่งขายผัก ยิงฟันเหลือง ก้มคำนับฮ่อๆ คนเดียว..ลูกค้าชอบซื้อมากกว่าร้านสีฟ้าที่สอง แม้ผักจะไม่สวยเท่าแต่ถูกกว่าและอัธยาศัยดีกว่า

“ไอ้ฮง” พี่ชายของหยู (เพิ่งนึกชื่อออกวันนี้) คอยห้ามพ่อแม่ทะเลาะกัน..เหตุเพราะลูกไอ้หัวล้านหิวนมบ่อย! (??..ปล่อยให้งง..) ฮงเองก็ไม่ใช่ย่อย (เป็นหนุ่มแล้ว หล่อกว่าหยู) หยูเสียอีกที่ไม่มีพิษมีภัยเหมือนสองหนุ่มในบ้าน

ห้องที่สี่..ร้านกาแฟของแป๊ะไหน..ปู่ของเกียง..ห้องนี้ไว้เล่าทีหลังเพราะมีเรื่องราวมากมาย

ห้องที่ห้าท้ายสุดเป็นร้านตัดเสื้อผ้าชาย..เจ้าของร้าน (เจกช่างตัดเสื้อ)..ชื่ออะไรจำไม่ได้..แม่เคยให้ไปตัดครั้งหนึ่ง..ไหล่ตั้งยื่นจากไหล่จริง..ผมไม่ชอบใส่เลยนอกจากแม่คะยั้นคะยอ

ถัดจากห้องสุดท้ายเป็นซอยแคบๆ ที่มีห้องเล็กห้องน้อยของคนจน บางทีมีบ้านซึ่งส่วนใหญ่มีฐานะ..เจ้าของที่..คนไทยโบราณเจ้าของรกรากเดิม..น่าสังเกตว่าคนในซอยแทบไม่มีคนจีนอาศัยอยู่

ไม่ใช่ว่าคนจนในซอยจะเป็นคนไม่มีคุณภาพเหมือนคนจีนที่ค้าขายอยู่ด้านนอก..บางคนทำราชการ..เป็นครู..เสมียนห้าง..นักดนตรี (แตรวง)..นักแสดง (ลิเก จำอวด)..ผมเองก็เข้าออก ขลุกอยู่ในซอยบ่อยๆ ไปขอดูทีวีที่บ้านแม่ค้าขาใหญ่ในตลาด..เสียงดัง..ตัวใหญ่..คล้ายจะเป็นทอม (ตอนนั้นไม่รู้หรอก..คิดย้อนหลังกลับไปจึงคะเนได้)

“ป้ามูล” (แม่ค้า) เลี้ยงนกขุนทองช่างพูดไว้ตัวหนึ่ง พูดเลียงเสียงเจ้าของชัดมาก..พอเห็นผมจะทักว่า “มาดูทีวีหรือ” (ร.เรือกระดกชัดเจน..เหมือนเสียงกลั้วคอ) บางคนแค่โผล่หน้าเข้ามามันจะส่งเสียงเกรี้ยวกราด “อีห่า!..จะมาขอยืมเงินอีกหรือ..กูไม่ให้” (อย่าว่าแต่คนที่ได้ยินเลย แม้แต่คนถูกด่าก็อดหัวเราะไม่ได้ เพราะบางทีเขาไม่ได้มายืมเงินสักหน่อย)

ที่เข้าไปขลุกอยู่ในซอยอย่างหนึ่งคือ..(อย่าเอ็ดไป) เข้าไปเล่นไพ่ผสมสิบ..เพื่อนเด็กคนหนึ่งมาเล่นๆ กันที่บ้าน แล้วต่อมาชวนเข้าไปที่บ้านชองเธอ..บางวัน..เสาร์อาทิตย์หรือเย็นๆ แม่ยังไม่กลับบ้านผมเข้าไป..การพนันเป็นสิ่งไม่ดี ถ้าเริ่มแล้วมักเลิกยากพอกับยาเสพติดสมัยนี้..แถมยังไม่มีโครงการทูบีฯ เสียด้วย..ผมเองเลิกได้เมื่อถูกม้ากระทืบเจียนตาย (เหมือนเด๊ะกับนายตี๋..”คือรัก”)

เพื่อนที่โรงเรียนคนหนึ่งของผมอยู่ในซอยนี้ ชื่อ “ประสิทธิ์” (เป็นญาติกับบ้านที่ไปเล่นไพ่)..ประสิทธิ์ ย้ายมาจากจังหวัดเชียงใหม่..ตัวล่ำ..คิ้วเข้มหนา..ขนาดยังไม่เป็นหนุ่มก็ขนดกทั้งตัว..หน้าตาดี..เสียอย่างเดียวสายตาสั้นมาก แว่นหนาเตอะ..ถ้าเพื่อนแกล้งเอาแว่นไปซ่อนเมื่อไหร่เดินไม่ถูกทางเชียวละ..ข้อเด่นของประสิทธิ์คือการดนตรี..เล่นได้เกือบทุกชนิด ที่ยอดเยี่ยมคือทรัมเป็ต (55..ถูกชาวบ้านปาหลังคาเสมอ)

ประสิทธิ์มาหาผมที่บ้านบ่อยๆ ข้ออ้างคือให้ช่วยสอนการบ้าน (เรียนไม่เก่ง)..ผมเองก็ไม่เก่งนักแต่ดีกว่าประสิทธิ์..ดูไปๆ ประสิทธิ์เป็นเด็กที่น่ารักคนหนึ่ง..จ้ำม่ำ..เวลาก้มหน้าตั้งใจทำการบ้านมักน้ำลายย้อย..ขยับแว่นที่คอยเลื่อนออกจากดั้ง (ก็อยากไม่โด่งเหมือนผมนิ!)..ข้อเสียอีกอย่าง..ตัวเหม็นฉี่ (เรื่องจริง)

ผมใจร้อน..อยากเล่าเรื่องของเพื่อนบ้านร่วมห้องแถว (แถวที่ผมอยู่..ไม่ใช่ริมทางเดิน แต่เป็นด้านติดตัวตลาด)..ผู้คนและความสัมพันธ์แบบเก่าๆ ที่ไม่โจ่งแจ้งอย่างเดี๋ยวนี้..แต่ขอเล่าเรื่องของประสิทธิ์ให้จบก่อน

ประสิทธิ์เคยชวนผมเข้าไปในห้องของเขา..ห้องเป็นพื้นไม้กระดานยกพื้นสูงจากพื้นดินประมาณหนึ่งฟุต..ไม่มีอะไรนอกจากโต๊ะเตี้ยๆ สำหรับนั่งทำการบ้าน โคมไฟเล็กๆ กองหนังสือเรียน และม้วนเสื่อเครื่องนอน

บนพื้นห้องมีรูกลมอยู่รูหนึ่ง..ประสิทธิ์บอกอย่างอายๆ ว่าเวลากลางคืนถ้าปวดฉี่เขาจะฉี่ทางรูนั้น..ย่าของประสิทธิ์ก็บ่นให้ฟังว่าหลานชายตัวเหม็นฉี่เพราะเหตุนี้

เอ่อ..เด็กผู้ชายวัยขนาดพวกผมถึงแม้จะไม่มีความรู้และทักษะเรื่องเพศอย่างจริงจัง แต่ธรรมชาติของผู้ชายย่อมมีเป็นธรรมดา..อีกทั้งเรื่องล้อเลียน..เรื่องเล่าค่อนข้างลามก จากเพื่อนโข่งแก่แดดที่มีอยู่หลายคนในห้อง..เมื่อประสิทธิ์ออกตัวเรื่องรูกลมบนพื้นกระดาน..นอกจากเสียงอายๆ แล้ว..ดวงตาหลังเลนส์หนา..มี..

ประกายวาวกระทบผมอย่างจัง!

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2558

Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2558 13:18:07 น.

0 comments

Counter : 759 Pageviews.