ชีวิตของคนชนบทกับชีวิตคนเมือง ถ้าไม่เอาเรื่องรายได้มาเปรียบเทียบกัน

คนชนบทมีความเป็นอยู่มั่งมีความสุขมากกว่ามากมายนัก

   ในยุคที่ความเจริญทางเทคโนโลยีเข้ามาครอบงำ

สำหรับคนเมืองถ้าไม่มี 7-11 ไม่ทราบชีวิตจะอยุ่กันอย่างไร

กลายเป็นส่วนจำเป็นในชีวิตประจำวันไปแล้ว เรียกว่าขาดไม่ได้

ของกินหรือทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องใช้อยู่ที่นี่ทั้งหมด

สำหรับคนชนบทห่างไกลความเจริญ ไม่จำเป็นต้องขวนขวายแสวงหา

มันมีอยู่รอบข้างโดยธรรมชาติ ไม่ต้องใช้เงินซื้อก็อยู่ได้อิ่มได้ 

ชีวิตดำรงค์อยู่ได้ไม่ทุกข์ร้อนแต่อย่างใด

  เมื่อความเจริญย่างกรายเข้ามา ก็เอาส่วนเกินความจำเป็นของชิวิตแฝงติดเข้ามาด้วย

ความอยากมีอยากได้อย่างคนเมืองก็กลายเป็นสิ่งจำเป็น สร้างหนี้สร้างสินโดยปริยาย

  เด็กๆเมื่อหิวนอกจากมื้อข้าวปกติ ก็เป็นไม้ผลต่างๆ ตามฤดูกาล 

หรือไม้ผลที่มีทั้งปีไม่อดอยาก อยู่ตามสวน ตามไร่

ที่ริมคลองมีต้นมะกอกต้นใหญ่ผลดก พวกเรามักจะเก็บกินจากลูกที่ร่วงตกลอยอยู่ในน้ำ

เพราะรสออกเปรี้ยวอมหวาน-มัน ต่างกับที่ติดอยู่กับต้นมักเปรี้ยวฝาดไม่อร่อยระคายลิ้น

สิ่งที่ขาดไม่ได้คือเกลือคลุกน้ำตาลปี๊บ สำหรับจิ้มแกล้มเพิ่มรสชาติของความอร่อย