ช่วงปี 2532  สุดแต่ใจจะไขว่คว้า เป็นละครเรื่องหนึ่งที่พระเอกของเรา (พี่เสกสรร) เป็นช่างซ่อมรถ มีอู่ซ่อมรถ เป็นละครที่ดีมากๆ ได้รางวัลมากมาย (หากจะไม่ผิด หากผิดเรื่องก็ขออภัยด้วย) โด่งดังอย่างมากในสมัยนั้น ซึ่งผู้เขียนอยู่ในช่วงการเรียน ม. 4 ทำให้มีความคิดว่า อยากจะเปิดอู่ซ่อมรถเป็นของตนเองตามละคร (สงสัยเป็นช่วงของวัยรุ่นใหม่ๆ) น้าชายเองก็บอกว่าเห็นด้วย กับการเปิดอู่มาช่วยกันทำ แต่ต้องไปฝึกก่อนถึงจะมาเปิดได้ เอาที่น้ำยืนหรือที่อุบลก็ไม่ว่ากัน       ในปีเดียวกัน ได้ออกจากโรงเรียน ม. 4  ได้ตะลอนทัวร์ตะลอนเที่ยวไปหลายๆ ที่ทั่วเมืองอุบลราชธานี แบบอิสระเสรี แบบวัยรุ่นสมัยนั้น แม่ได้ขึ้นไปรับที่อุบลราชธานี เพื่อเอาลงมากรุงเทพมหานคร  พาไปฝึก เป็นช่างซ่อมรถ พร้อมกับพาไปฝากกับอู่ซ่อมรถใกล้ๆบ้านที่กรุงเทพ เป็นอู่เล็กๆ วันที่ไปเจอกับเจ้าของอู่ ได้ดูสภาพของการทำงาน พูดคุยซักถาม ดูบรรยากาศต่างๆ และนัดหมายกันว่าจะมาในวันรุ่งขึ้น เพื่อมาฝึกงานมาเรียนรู้การเป็นช่างแบบจริงจัง       พอกลับมาที่บ้านก็คิดหลายๆตลบว่า เอาอย่างไรดีนะ จะฝึกเป็นช่างเลย หรือ จะไปเรียนก่อน ค่อยมาฝึก เพราะพอฟังนายช่างเล่าเรืองราวจริงให้ฟังมันคำศัพท์ต่างๆ มากมาย มันไม่รู้เรื่อง  มีมากมายหลายชื่อ ฟังแล้วงง หรือไม่เข้าใจ อีกอย่างเราก็เรียนมาทางสายสามัญไม่ใช่สายอาชีพ เลยไม่ค่อยมีพื้นฐานเรื่องแบบนี้        คืนนั้นเลยตกลงใจว่าต้องเรียนก่อน ต้องรู้พื้นฐานก่อนค่อยไปฝึกตัวจริง จะได้มีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับเครื่องยนต์และการช่าง จะทำการเป็นช่างได้เร็วมากขึ้น  พอรุ่งขึ้นแม่ก็ไปบอกเจ้าของอู่ว่า เด็กมันใหม่ อยากจะให้เรียนช่างก่อนค่อยมาฝึกจริง จะได้มีความรู้พื้นฐานเรื่องช่าง      ขั้นตอนต่อมาคือ ให้ที่เรียนระยะสั้น จะให้เรียน ปวช. จริงคงไม่ทัน ไม่ไหว เลยต้องหาที่เรียน พอดีเห็นในหนังสือพิมพ์ว่าเป็นโรงเรียน ส.สะพานมอญ แถววัดโพธิ์ นั้นเอง สุดสายรถเมล์สาย 44 แฮบปี้แลนค์-ท่าเตียน หรือ สาย 96 สวนสยาม-เสาชิงช้า สุดสายแล้วเดอนเอาหน่อยก็ถึงพอดี        เป็นโรงเรียนที่สอนให้ซ่อมเครื่องยนต์เล็ก ต่างๆ ให้สามารถรู้และซ่อมเป็น จนทำอาชีพต่อไปได้ เรียนรวม 6 เดือน วันธรรมทุกวัน 5 วัน คล้ายๆ กับเป็นเด็กช่างนั้นละ แต่เป็นฝึกอาชีพระยะสั้นนั้นเอง แบบนั้นการทำเป็นจริงๆ ตอนนั้นก็หมดไปหลายพันเหมือนกัน จากนั้น พอได้เวลาเปิดเรียนก็ไปเข้าเรียน มีเพื่อนร่วมชั้นเรียนสิบกว่าคนจากหลายๆจังหวัดทั่วประเทศ เป็นพวกที่อยากจะเป็นช่าง เป็นเจ้าของอู่รถแบบเดียวกัน มาเจอกันอาทิตย์ละ 5 วัน        ตลอด การเรียน 6 เดือน ทำให้ได้รู้ว่าระบบเครื่องยนต์เป็นแบบไหนบ้าง แต่ไม่ได้รู้ทั้งหมดของตัวรู้ เน้นที่เครื่องยนต์เป็นหลัก ระหว่างเรียนได้รู้เรื่องใหม่ๆที่ไม่เคยได้เจอ เพราะเป็นเรื่องใหม่ๆ แปลกสำหรับเรา ในตอนนั้นมั่นใจมากว่า พอเรียนจบจะเป็นช่าง และฝึกในอู่รถ จนสามารถไปเปิดกิจการของตนเองได้แน่นอน แม้จะต้องไปทำงานในอู่ซ่อมรถก่อน  สมความตั้งใจของตนเอง ตามละครเรื่อง สุดแต่ใจจะไขว่คว้า นั้นเอง    โรงเรียนนี้มีความโดดเด่นอีกอย่างคือ ชอบสายพระ มีพระพุทธรูปองค์ใหญ่เอาไว้ในโรงเรียน มีซอง มีต้นกฐิน ผ้าป่าเป็นประจำ ในโรงเรียน สามารถไหว้และทำบุญได้       พอเรียนจบจากโรงเรียน การติดต่อกันกับเพื่อนๆ ไม่ได้มากเท่าไหร่เพราะว่าไม่มีโทรศัพท์  มีแต่จดหมาย มีโทรเลข เท่านั้น มือถือหรือ ไม่เคยได้ยิน ไม่เคยสัมผัสว่าเป็นแบบไหน  ทำให้การเชื่อมสัมพันธ์ไม่ได้กันในสมัยนั้น จนทุกวันนี้ก็ไม่ได้ติดต่อกัน แต่ที่จำได้แม่นยำคนหนึ่งคือ คนเมืองพาน จังหวัดพะเยา มีนามสกุลว่า เชื้อเมืองพาน จำนามสกุลได้แม่นเลย เพราะมันแปลกๆ  ดี นั้นเอง ส่วนคนอื่นๆ จำอะไรไม่ได้เลยละ       สมัยนั้นแถวสนามหลวง วัดโพธิ์ วัดสุทัศน์ เสาชิงเช้า ถนนเจริญกรุง รถไม่ได้ติดวุ่นวายขนาดนี้ จำได้ว่าจากบ้านที่ถนนลาดพร้าวซอย 41 รถจะมากแต่ไม่ติดก็ที่ห้าแยกลาดพร้าว แยกสะพานควาย อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ  เท่านั้นเอง ไม่เหมือนทุกวันนี้ที่ติดกันตั้งแต่ขึ้นรถก็ว่าได้       หนังสือที่เรียนก็เอาหนังสือพิมพ์ มาห่อเอาไว้ ไม่ได้อายหรือปกปิดอะไรหรอก แต่กลัวหนังสือมันเสีย ปกมันขาด เลยเอาหนังสือพิมพ์ห่อเอาไว้จะได้ถือง่ายๆ นั้นเอง         ใกล้ๆโรงเรียนของเราก็จะมีโรงตั้งตรงจิตพาณิชยการ นี่ละอยู่ติดกับวัดโพธิ์ ทำให้มีชีวิตชีวาตอนขึ้นรถสาย 44 ซึ่งต้องผ่านและสิ้นสุดสายที่แถวๆนี่พอดี      รถเมล์ สาย 8 สาย 44 สาย 96 ตอนนั้นน่าจะ 1.50 บาท กับ 2 บาท (มั้ง) อาจจะจำผิดก็ได้ แต่ก็ประมาณนี่ละ จำได้ว่าเป็นหกสลึงนี่ละ แต่ไม่มั่นใจว่าเป็นรถเล็กหรือรถ ขสมก. นะ            นั้นละเป็นที่มาของการได้เป็น ช่างเครื่องยนต์เล็ก สายช่างคนหนึ่ง แม้จะไม่ได้ทำอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ เพราะ กลับบ้านบวชเลย ก่อนที่จะได้เข้าอู่ซ่อมรถตามความตั้งใจ จนทุกวันนี้บอกเลยว่า ลืม หมดล่ะ เรื่อง ช่างเครื่องยนต์เล็ก  แต่ก็ได้ประสบการณ์ที่ดีเยี่ยมในการเรียนช่าง ได้อีกมุมมองหนึ่ง ที่ไม่เคยได้เรียนรู้มาก่อน  สงสัยเราเองคงไม่ใช่คนจะเติบโตสายนี้  Create Date : 09 มกราคม 2564 Last Update : 10 มกราคม 2564 20:55:59 น. 0 comments Counter : 428 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณhaiku