|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
สมมติว่ามีผู้วิเศษ
คุกกี้ : ไก่โต้ง วันนี้พี่บีออซเขาขอให้เรามารอเขาที่นี่
แจ้ : จะเดินทางไปไหน
คุกกี้ : มันเป็นสิ่งที่สมตติขึ้นมา ไม่ได้มีจริงหรอก ผู้วิเศษน่ะ เห็นพวกพี่ฟังค์พังค์และสตีฟบอกว่า รู้จริงในเรื่องของคุกกี้
บีออซกลับมาถึงที่นัดหมาย ซึ่งอยู่ใจกลางเมืองก่อนที่จะไปภูเขาทางเหนือ อันเป็นสถานที่ผู้วิเศษตนหนึ่งนั่งขัดสมาธิมีการเปร่งแสงออร่ากระจายไปกับสายลม
แจ้ : ไอ้ปลวกตาตี่ ฉันต้องคิดบัญชีกับแก
บีออซ : เออ ใครเขาชวนแกมาล่ะ
คุกกี้ : เฮ้ยๆ พอๆ อย่าทะเลาะกัน ไอ้แจ้ นี่แกคือเพื่อนฉันที่อยู่กลุ่มบีออซ หรือแกเป็นเพื่อนโอนิสึกะกันแน่ นี่ฉันเอาแกมาเป็นเพื่อนฉันนะโว้ย อยู่ร่วมกันให้สงบสุขหน่อยสิ
ฟังค์พังค์ : เออ แรงของบีออซที่ว่าน่ากลัวแล้ว แต่รู้สึกว่าไก่โต้งมีพลังที่สูสีกันจริงๆ เปรียบเสมือนฝ่ายตรงข้ามกันเลย
คุกกี้ : ไปๆ เอาไอ้แจ้ไปด้วย มันเพื่อนผม
และแล้วการเดินทางไปภูเขาทางเหนือก็เสร็จสมบูรณ์
บีออซ : ท่านผู้นี้บอกว่า คุกกี้ คือคนที่มีปัญหาชีวิต ที่ท่านผู้วิเศษเข้าใจอย่างลึกซึ้ง
ผู้วิเศษ : สวีดัดคุกกี้
คุกกี้ : ครับ สวัสดีครับ
สตีฟ : คุกกี้บอกความในใจเรื่องความรักสิ
คุกกี้ : ก็ ตอนนี้มันยุควรางคณาครับ แต่ผมไม่เห็นความรักวรางคณาเลย ผมจึงเปลี่ยนใจ
บีออซ : ท่านว่าคุกกี้เขาต้องการหรือมอบวรางคณาให้ผู้อื่นและท่านพอจะรู้อะไรไหมครับว่า ความรู้สึกของคุกกี้ต่อเปาและแจ้ และก้ามปูกลับให้ความรู้สึกว่าคุกกี้ยอมโอนิสึกะ
ผู้วิเศษ : ฟังนะพวกเธอ การที่เจ้าคุกกี้มันยอมเสียก้ามปู น่าจะเรียกว่าคุกกี้ ค้นพบความสุขในตัวผู้หญฺิงคนนี้
บีออซหันมามองคุกกี้ : หืม
คุกกี้ : ท่านรู้ได้ไง
ผู้วิเศษ : ก็รู้อยู่ข้าเป็นผู้วิเศษ ตอนที่เจ้าคิดเรื่องไม่ครอบครองก้ามปู เพราะเจ้ามองหาอนาคตที่มีต่อวรางคณาไม่ได้ แต่เห็นอนาคตของก้ามปูว่าเอาใจใส่ วรางคณาให้ความทุกข์ ทำไมจึงไม่เสียวรางคณา เจ้าพอจะมีเหตุผลไหมที่จะเสียก้ามปู
คุกกี้ : ก็ จริงๆ ผมรักวรางคณาเพราะความรู้สึกมันให้น้องเขาไปอยู่แล้วล่ะ ผมมีผู้ชายที่ว่าเกี่ยวข้องด้วยอย่างเปา และอย่างไอ้หอกนี่....
แจ้ : เฮ้ย ทำไมแกพูดถึงฉันว่าไอ้หอก
คุกกี้ : ผมมองไม่เห็นอนาคตเรื่องความรักวรางคณาเลย อาจจะมองก้ามปูที่ไม่รู้ว่ารักใคร เขาลือว่านี่รักแท้ แต่ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ผมคิดเรื่องความทุกข์ที่เกิดจากการรักวรางคณาเป็นสิ่งที่ตัดขาดได้เมื่อผมรู้สึกรักก้ามปู
ผู้วิเศษ : เอาอย่างนี้นะ เจ้าคุกกี้รู้สึกเจ็บช้ำที่วรางคณาไม่รัก ก้ามปูจริงๆไม่เป็นแบบนั้น แต่เจ้าจะได้เรียนรู้ความรักของเจ้า ถ้าเจ้ารู้ว่า ก้ามปู เป็นความสุข เจ้าจะเข้าใจผู้หญิงมีต่อโอนิสึกะเอง ว่าวรางคณาจะมีเปาหล่อ มัแจ้หล่อ เจ้าลองคิดว่า โอนิสึกะเป็นความสุขของผู้หญิงเหมือนที่ก้ามปูไม่สวยก็เป็นความสุขของเจ้า เจ้าอาจจะทำให้วรางคณายอมรับว่า โอเค รู้ตัวว่าหน้าตาดีอย่างเดียวไม่ไม่มีค่าให้รัก ก็จะลดความเกลียดขีงให้ก็ได้ เจ้าว่าเปาหล่อ แต่มองข้ามโออย่างไร
คุกกี้ : เปามีอะไรดีทั้งหมดเลยครับ สมอง นิสัย
ผู้วิเศษ : เจ้าเคยเห็นโอนิสึกะด้านสว่างไหม สหเวชจุฬา ถึงแม้จะไม่มีหลักฐาน เจ้าจะได้มองเห็นว่าเพื่อนเจ้ามีดี ในเมื่อโอนิสึกะมีนิสัยใจบุญ ตั้งใจเรียน ก็จะรู้ว่าเปาเป็นแค่พ่อสื่อ เขาอาจจะไม่ใช้คนที่วรางคณาเลือกจนเจ้าจะให้เขารักกัน หรือเจ้าพอจะรู้ว่าโอนิสึกะมันควรรักใคร
คุกกี้ : ผมค้นพบวรางคณามีแต่เรื่องทุกข์ จริงๆ ตอนเรื่องบุ๋ม...
ผู้วิเศษ : นั่นเจ้าก็เจอความทุกข์มามากน่ะสิ ไม่ว่าเขาจะให้ข่าวว่าแฟนเขาหมั้น และเจ้าอาจจะมองข้ามปัญหาครอบครัวเช่น ถ้่าบุ๋มมีลูก เจ้าจะมองข้ามและดูเขาไปพรางๆ เหมือนว่าเขามีปัญหากับแฟนเขาอยู่
คุกกี้ : เรื่องบุ๋มผมเคยทุกข์แน่ครับท่าน ก็ผมยังเดาไม่ออกว่า ผัวเขามีสองหน่อ ไอ้โอนิสึกะบ้าง ไอ้เหี้ยนี่ก็บ้าง
แจ้ : ..........
คุกกี้ : ผมให้คนรักเป็นแต่คนหน้าตาดี แต่ปัญหาคือจริงๆการมองของผมมันอาจจะไม่ใช่ ผมเคยรู้สึกว่าโอนิสึกะกับไอ้แจ้เนี่ย เป็นคำตอบ และผมก็ปล่อยไป ไม่รู้ว่าจะให้เขามีปัญหากับแฟนและพอรักเขา ไม่คิดเรื่องแฟน ผมก็เจอแต่ทุกข์ใจ
บีออซ : ที่พี่ติดต่อบุ๋มบิ๋มเอง เขาก็มีความรู้สึกดีต่อนะ
คุกกี้ : ช่างมันเถอะ ขนาดวรางคณาพี่บีออซก็จีบไม่ติด ไอ้เรื่องบุ๋มมันปัญหาเก่าๆ
ผู้วิเศษ : เจ้าลองนึกถึงบุ๋มได้ไหม เผื่อว่า แฟนเขาก็ถูกรัก ไอ้เรื่องจะรักก้ามปูนี่ เจ้าเห็นอนาคตของเจ้าไหม เผื่อว่าบุ๋มเป็นคนสุดท้ายแล้ว
คุกกี้ : เอ่อ เรื่องบุ๋มมันเป็นความทุกข์อยู่หรอก ไอ้เรื่องที่เราตัดใจก็ไม่ได้ทุกข์เท่าผัวบุ๋มล่ะมั้ง
ผู้วิเศษ : หรือถ้าเจ้ารู้ว่าวรางคณาจะจบปัญหาโดยที่เจ้าพอใจในสิ่งที่วรางคณาจะเลือก ลองให้วรางคณาที่ดูเหมือนไม่มีแฟน ไปจดทะเบียนสมรส จัดงานแต่ง ถ้าทำได้แล้ว เจ้าจะรู้สึกว่า เขารู้สึกดี เจ้าก็ดีใจสินะ
แจ้ : แล้วทำไมดูเหมือนบุ๋มจะถูกทำให้มีลูกโดยไม่มีข่าวเรื่องงานแต่ง ไม่ได้จดทะเบียนสมรส
คุกกี้ : เออ คือกูไม่รู้นะว่าเป็นมึงหรือโอด้วยซ้ำ แต่กูว่าสมัยยุคปานวาดอะ สมัยแรกเป็นรักแท้ไอ้เบนซ์ สมัยต่อมาเป็นสมัยเข้าหา เข้าใกล้ ตอนนั้นปานวาดยังเคยอารมณ์ดีจริงๆ แต่เราไม่รู้ว่าบุ๋มเขากำลังจะหาเราแล้วล่ะ ก็เห็นเอ็งทำตัวโวยวายเป็นทุกข์อะไรอย่างนั้นตอนนั้น แต่เอ็งก็ไม่ได้เกี่ยวกับบุ๋มล่ะ ใช่ไหม ไอ้บางคนให้กลับไปหาบุ๋ม จนตอนนี้มาคิดว่า คิดเรื่องบุ๋มทำไมวะ ไม่เห็นมีอะไรเลย
ผู้วิเศษ : บุ๋มเป็นปัญหา แต่จอยเป็นอะไรที่ดีมากๆ ถ้าเจ้าคิดว่ารักจอย เจ้าก็รู้ว่าความสุขมันมากมาย แต่ไอ้การที่บุ๋มมันจะมีคนมารับไป เจ้าก็มีแต่ความรู้สึกไม่สมใจ แต่ข้าไม่สามารถสรุปได้แน่ๆหรอก ว่าจอยมันรักเจ้าที่สุดหรือไม่ในปัจจุบัน
คุกกี้ : บางทีผมคิดเรื่องจอยดู ถ้ามันไม่ใช่ผม ผมก็หลงตัวเอง แต่ผมเป็นคนที่จอยเก็บไว้เป็นรองอะ อันดับหนึ่งมันไอ้โอล่ะมั่ง
ผู้วิเศษ : ก็ให้เจ้าได้เรียนรู้ไว้ ความรักไม่ได้เกี่ยวกับใบหน้าก็จริง เจ้าอาจจะใจแคบ และเรื่องเห็นโอได้ดี เจ้าก็มาคิดแข่ง ว่าเจ้าจะได้ดีด้วย แบบนี้วรางคณาเขาคงจะไม่มองอยู่ดี
คุกกี้ : เรื่องคุณภาพ นี่เราเป็นรองโอเลย แต่เรื่องแจ้ผมกำลังแข่งกันหล่อครับ
ผู้ิวิเศษ : ยุคนี้ความหล่อมันไม่ใช่เครื่องหมายของความถูกใจแล้ว ผู้หญิงเขาชอบคนที่รับผิดชอบ เรียนทำงานดูแลเขาได้ดีก็พอ และที่สำคัญ ความสุข เจ้าน่าจะคิดได้นะ โอนิสึกะเขาอาจจะเป็นสัญลักษณ์แห้่งความสุข เหมือนที่เจ้าค้นพบความสุขจากก้ามปู แต่ผู้วิเศษอย่างฉันคิดว่า ก้ามปูอาจจะไม่ได้รักเจ้าหรอก เจ้าแค่ไม่รู้ว่า จริงๆแล้วน้องเขาเป็นแค่คนกลาง
คุกกี้ : จอย......
บีออซ : หมอนี่มันไม่ได้เห็นค่าของชีวิตจอยหรอกครับ มันชอบที่จะให้ผู้หญิงต่างๆมีความชอบมัน
ผู้วิเศษ : แหม ไอ้คุกกี้ไอ้คนเห็นแก่ได้ เดี๋ยวก็เป็นคนหลงตัวเองเรื่องจอยไปหรอก ก้ามปูจริงๆแล้วเป็นแค่เลสเบียนก็เป็น
Create Date : 29 มกราคม 2560 |
Last Update : 29 มกราคม 2560 20:14:46 น. |
|
0 comments
|
Counter : 634 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|