เรื่อง : คอนดักเตอร์ วาทยากรเลือด
เขียนโดย : คามินากะ มานาบุ
แปลโดย : นภสิริ เวชศาสตร์
สนพ. : JBook (บลิส)
จำนวนหน้า : 312
ภาษา : ไทย (แปลจากภาษาญี่ปุ่น)





รายละเอียดจากปกหลัง

นาโอมิ นักเป่าฟลุตสาวกำลังทุกข์หนักด้วยถูกฝันร้ายหลอกหลอน

ภาพตัวเองดิ้นทุรนทุรายในกล่องแคบคล้ายโลงศพ มีชายลึกลับชุดดำถือหัวกะโหลกคอยวนเวียนไม่ห่าง...

ไม่นานนัก ตำรวจพบศพนิรนามในอพาร์ตเมนต์ว่างเปล่า มีเพียงสัญลักษณ์ประหลาดคล้ายผลแอปเปิ้ลเขียนไว้บนผนัง ศพไร้กะโหลกศีรษะ ถูกจัดให้นั่งหันหน้ามองนอกหน้าต่าง ซึ่งตรงกับแมนชันของนาโอมิพอดี


หญิงสาวตื่นตระหนก และตัดสินใจปรึกษาจิตแพทย์ แต่เธอกลับยิ่งหวาดผวา เมื่อพบว่าในอัลบัมรูปถ่ายสมัยนักศึกษา มีภาพถ่ายตัวเองอิงแอบกับชายหนุ่มปริศนา ซึ่งใบหน้าถูกระบายทับด้วยหมึกดำ

เธอเริ่มค้นความทรงจำ โดยไม่รู้เลยว่าจะเป็นชนวนสู่ปมฆาตกรรมน่าสะพรึง


...


ไอซ์ซื้อหนังสือเล่มนี้มาตั้งแต่งานหนังสือครั้งที่แล้วโน่นแน่ะค่ะ แต่เก็บเอาไว้ เผื่ออ่านตอนเซ็งๆ พอดีวันนี้ (4 เม.ย.) ปวดท้องนอนแหง็กอยู่กับบ้าน ก็เลยหยิบมาอ่านเสียเลย

ผู้เขียนเรื่อง "คอนดักเตอร์ วาทยากรเลือด" เป็นผู้เขียนคนเดียวกับที่เขียนซีรียส์ "ยาคุโมะ" และ "ฟ้าสั่งมาสืบ" นะคะ เรื่องนี้ได้อารมณ์เป็นผู้ใหญ่มากกว่าสองซีรียส์นั้นมากๆ คงเพราะตัวละครมีความเป็นผู้ใหญ่ อยู่ในวัยทำงานกันแล้วนั่นเอง


เรื่องก็เริ่มต้นเหมือนกับปกหลังนะคะ "นาโอมิ" ฝันร้าย ทำให้เธอไปพบจิตแพทย์ ขณะเดียวกับที่เธอได้รับงานเล่นฟลุตของวงออเครสตร้าประกอบการแสดงละครเวที

ในวงเดียวกันนี้ นาโอมิได้ร่วมงานกับเพื่อนที่เคยเรียนมหาวิทยาลัยดนตรีด้วยกัน นั่นก็คือ อาคิโฮะ ที่เล่นไวโอลิน / ทากามิ เล่น เปียโน / ยูคิ เป็นวาทยากร


ขณะเดียวกันนั้นเอง ทางตำรวจก็พบศพที่เหลือแต่โครงกระดูก และไม่มีส่วนกะโหลกอยู่ในแมนชั่นฝั่งตรงข้ามของแมนชั่นที่นาโอมิอาศัยอยู่ มีเพียงห้องของนาโอมิเท่านั้นที่หน้าต่างมองเห็นห้องพักที่เกิดเหตุพอดี ในมือของศพมีรูปถ่ายของคนห้าคน ซึ่งเก่ามากจนมองเห็นใบหน้าไม่ชัด

ตำรวจที่ตามสืบคดีนี้มีสองคนคือ สารวัตรอิชิคุระ นายตำรวจวัยกลางคน และรองสารวัตรอารางาคิ นายตำรวจหนุ่มผู้สอบสัญญาบัตรได้ เลยไต่เต้าขึ้นตำแหน่งเร็วตามระบบ อิชิคุระไม่ค่อยชอบหน้าตำรวจรุ่นน้องนัก


การเดินเรื่องจะมีมุมมองหลักๆ ตามต้วละครเด่นข้างบนนะคะ

นาโอมิไปปรึกษาจิตแพทย์ชื่อมัตสึซากิ เพื่อปรึกษาเรื่องความฝัน ทำให้นาโอมิรู้ว่า ตัวเองสูญเสียความทรงจำช่วงหนึ่งไป เธอลืมผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเคยสนิทสนมกันมาก และต้องการสืบหาว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร

ส่วนยูคิเคยคบกับอาคิโฮะมาก่อนตอนสมัยเรียน แต่ก็เลิกรากันไปเพราะยูคิได้รับทุนไปเรียนต่อที่เยอรมนี พอยูคิไป อาคิโฮะก็คบกับทามากิจนใกล้จะแต่งงานกัน

แท้จริงแล้วในกลุ่มเพื่อนทั้งสี่คนนี้ มีความหลังอะไรบางอย่างที่ดำมืดอยู่

ทางตำรวจก็สืบเรื่องราวไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเรื่องราวบรรจบกันและเฉลยปมปริศนาทั้งหมด

....


สนุกมากค่ะ >_<

ผู้เขียนดำเนินเรื่องดึงคนอ่านให้อยากรู้เรื่องต่อไปได้ดี น่าติดตามมากๆ ถึงจะพอเดาๆ ได้ว่า น่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวละครไหนบ้าง เพราะผู้เขียนทิ้งคำใบ้เอาไว้เป็นระยะๆ แต่ก็เหมือนกับรูปภาพที่ปิดบางส่วนเอาไว้ ทำให้มองไม่เห็นภาพทั้งหมด จนกระทั่งเฉลยในบทสรุปสุดท้าย

ไอซ์ว่าสนุกกว่ายาคุโมะอีกนะเนี่ย ติดใจค่ะ

ตอนจบทิ้งท้ายไว้เหมือนกับจะสามารถทำเป็นซีรียส์ได้เลย ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้มีนะคะ

คิดว่า "คามินากะ มานาบุ" จะเป็นนักเขียนอีกคน ที่ไอซ์สามารถซื้อหนังสือได้ทันทีที่เห็นชื่อผู้เขียนค่ะ ((แต่คนแปลก็ต้องแปลดีด้วยนะคะ ^^"))

เชียร์ค่ะ ^^

สปอยล์


ปกติไอซ์จะต้องมาเขียนสรุปเรื่อง เฉลยปม สำหรับเล่มนี้ ทุกอย่างเฉลยอยู่ใน "บทส่งท้าย" ของเรื่องเลยค่ะ

ตอนอ่านก็นึกสงสัยอยู่แล้วว่า ทำไม

- ทำไมจิตแพทย์มัตสีซากิถึงได้รู้เรื่องราวของนาโอมิดีนัก
- ทำไมนักข่าวโนจิมะถึงได้ยุแยงทามากิอย่างผิดปกติ
- ทำไมไอบะถึงได้โยกโย้กับยูคิ

มันเป็นความผิดปกติในเนื้อเรื่อง มันจะต้องเป็นคำใบ้แน่ๆ แต่ไม่นึกว่า จะช่างกล้าเฉลยว่า ทั้งหมดคืนคนเดียวกัน 555 เป็นหนังสือโอเคค่ะ แต่ถ้าทำเป็นหนังสงสัยจะหลอกคนอ่านลำบาก

ชอบตอนเฉลยว่า ทั้งหมดเป็นการวางแผนของ "นักฆ่า" ผู้วางแผนคล้ายกับ "วาทยากร" ชักใยให้ผู้ก่อเหตุร้ายเมื่อห้าปีก่อนพบกับจุดจบที่น่าอถาจ


ที่สงสัยก็คือ นายตำรวจอารางาคิ ((สงสัยนายตำรวจนี่มาตลอดเรื่องเช่นกัน กับความ "แบ๊ว" ที่ผิดปกติ ฮา)) ขอให้ "วาทยากร" วางแผนสร้างความพินาศให้กับคนผิดทำไม ได้อารมณ์ประมาณเด็กซ์เตอร์นิดๆ

ตอนท้ายมีการพูดถึง "เป้าหมายต่อไป" ถ้ามีอีกก็ดีสิคะ อยากอ่าน ^^

Create Date : 08 เมษายน 2553
Last Update : 8 เมษายน 2553 7:44:49 น.		13 comments
Counter : 3014 Pageviews.
Share Tweet