เปลือก

“เปลือกคือสิ่งที่ห่อหุ้มเนื้อแท้แต่เนื้อแท้ที่ถูกห่อหุ้มนั้นจะสวยงามหรือน่าเกลียดก็สุดแล้วแต่”ความคิดนี้เกิดขึ้นขณะนั่ง คิดถึงโจทย์งานตะพาบครั้งที่หนึ่งร้อยสามสิบสี่ 

ระหว่างนั่งคิดก็เหลือบเห็นเงาะลูกโตเปลือกสีแดง ปลายขนเขียวๆ หยิบแกะเปลือกแล้วงับดูดน้ำหวานและเนื้อฉ่ำของมันอย่างเอร็ดอร่อย

เจ้าเงาะ... มองดูเปลือกที่ถูกแกะ...มันก็ไม่ได้มีเปลือกที่ชวนให้น่าชิมอะไร ถ้ามนุษย์เราไม่เห็นสัตว์กินก่อนก็คงไม่คิดจะกินมัน ผลไม้อะไรมีแต่ขนยุ่บยั่บ 

คงกับการคบคนกระมัง บางคนรูปร่างหน้า ไม่ชวนให้คบหา แต่พอคบกันแล้วถึงรู้ว่า “เนื้อแท้” ของเขานั้นเป็นอย่างไรกับบางคน รูปดีมีแรงดึงดูด 

แต่พอได้ลองคบแล้ว แทบอยากจะหนีจากกันไป กระนั้นคบใครก็ต้องให้ดูนานๆ เพราะเปลือกของบางคนนั้นหนาจนต้องใช้เวลาในการแกะเปลือกของเขาออก 

ในทางกลับกัน บางคนอาจไม่ยินยอมที่จะให้เราแกะ จนกว่าเขาจะแน่ใจและกะเทาะเปลือกของเขาออกเอง... ทำไมน่ะหรือ 

ก็เพราะเปลือกสำหรับบางคนนั้นหมายถึงป้อมปราการ หรือหมายถึงที่หลบภัยของเขาไงนึกถึงปู หรือ หอย หรือเต่า ถ้าไม่มีเปลือก ก็ตาย อยู่ไม่ได้หรอก 

แต่ก็มีปูบางประเภทที่ไม่รู้ว่าจัดเป็นปูหรือเปล่า อย่างปูเสฉวนเจ้าปูตัวนี้มันห่าม โตขึ้นก็ต้องเปลี่ยนเปลือกให้ใหญ่ขึ้น 

บางครั้งมีการแย่งชิงเปลือกกันอีกน่ะ ร้ายจริง เหมือนคนบางคนในสังคมมนุษย์ไหมยิ่งใหญ่โตก็ต้องยิ่งหาเปลือกให้ใหญ่ตามต้องหนาและแข็งแรงพอที่จะคุ้มภัยตัวเองด้วย...

มาถามตัวเองบ้าง อยากมีเปลือกกับเขาไหม... อยากสิ มีแล้วมีหลายแบบด้วย เกิดราศีกรกฎนะ เป็นปูในสังคมคน เลยต้องมีเปลือก (เกี่ยวไหม) 

แต่ไม่ได้ใส่เปลือกตลอดเวลาหรอก เปลือกถอดง่าย ยิ่งอยู่กับคนที่ไว้ใจแทบไม่ได้ใส่เปลือกเลย เรียกได้ว่า... 

เปลือยหมดเปลือก... ก็เลยถูกทำร้ายได้ง่ายจากคนที่ไว้ใจด้วยไง...ก็เปลือยเปลือกแล้ว เจอแต่เนื้อนิ่มๆ นี่นาว้าแย่จัง เผยจุดอ่อนเสียแล้ว

.... บล็อกนี้พูดเรื่อยเปื่อย