ชายหนุ่มบัณฑิตจบใหม่ยิ้มอย่างภาคภูมิกับผลตอบรับบริษัทที่เขาเพิ่งผ่านการสอบสัมภาษณ์ 

ด้วยคะแนนเฉลี่ยสูงสุดกับเกียรตินิยมอันดับหนึ่งนั้น 

ไม่ยากหรอกที่จะเป็นใบผ่านทางนำเขาก้าวเข้าบริษัทชั้นดีของประเทศ

เพราะเขาคือผู้ถูกเลือก

เหมือนดั่งตัวลอยได้เมื่อคิดว่าตัวเองชนะการแข่งขันอย่างดุเดือดเลือดพล่านกับผู้สมัคร

หลักพันซึ่งแต่ละคนก็คงแข่งเสนอความเก่งกาจของตัวเองให้เข้าตาคณะกรรมการผู้ทรงเกียรติ

หึ หึ หึ เขาหัวเราะเยาะคนอื่นที่หน้าเสียหลังเดินออกจากห้องฟังผล 

คงจะไม่ผ่านสินะ ก็แน่ล่ะสิ ถ้าไม่เก่งระดับอภิมหาหัวกะทิชั้นดีมีมันสมองแน่นเต็มกะโหลกทุยๆอย่างเขาล่ะก็ 

ยากนะเกลอที่จะชนะ และในตอนนี้ เขาคือ...

“ผู้ถูกเลือก”

“ใช่แล้ว ผมคือผู้ถูกเลือก” เขาหันไปตอบเจ้าของเสียงดังที่ขึ้นด้านข้างเอ๊ะ ไม่ใช่สิ ด้านบน 

ชายหนุ่มเงยหน้ามอง ย่นคิ้วประหลาดใจกับบุคคลผิวกายสีแดงที่มีรอยยิ้มแสนอบอุ่นขัดกับใบหน้าเหี้ยม 

เขี้ยวยาวโง้วโผล่จากเหงือก

“ยินดีด้วย และได้เวลาไปกับเราแล้ว” ชายผิวกายแดงปรบมือแสดงความยินดียื่นมือลงมาเอ่ยชักชวน 

ตัวลอยราวกับมีสลิงค์เกี่ยวร่างจากด้านบน

ที่นี่เขามีการรับน้องกันแบบนี้ด้วยหรือ แต่เขาบอกว่าอะไรนะชายหนุ่มจึงถาม 

“ไป? ไปไหนครับ ยังไม่ถึงกำหนดวันเริ่มงานเลยนะครับ”

เขี้ยวงามดูน่ากลัวสำหรับเขาทีเดียว และไม่เหมาะกับปากที่คลี่ยิ้มพยายามให้ดูละมุนละไม 

ชายผิวกายแดงร่อนตัวเองลงมาจอดสนิท ยืนเอามือประสานกันที่ด้านหน้า เอ่ยบอกว่า

“แต่คุณต้องไปกับเรา เพราะเราต้องการคุณ”

??? เขางงเป็นไก่ตาแตก

“คุณมาจากบริษัทอะไร”พูดพลางมองเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบปักโลโก้ที่หน้าอกว่า “HEAVEN”

“เดี๋ยวๆ ผมขอทบทวนนิด” บัณฑิตคนเก่งยกมือขึ้นทำท่าปางห้ามญาติ แล้วหลับตาใช้สองมือนวดขมับวนไปเวียนมา

ความรู้สึกแปลกๆ เจ็บแปลบๆ เกิดขึ้นทั่วร่าง เป็นๆ หายๆ เสียงเซ็งแซ่ของผู้คนรอบกายดังแว่วราวกับ

เกิดเหตุวุ่นวายอะไรสักอย่าง เขาลืมตาขึ้นมองใบหน้าสีแดงของชายแปลกหน้าเขี้ยวยาว 

แล้วต้องตกตะลึงเมื่อมีคนวิ่งผ่านร่างใหญ่ทะลุทะลวงราวกับชายคนนี้เป็นเพียง

กลุ่มควันแล้วกลับมาจับตัวรวมกันใหม่!

“ผีหลอก !!!”

หันหลังขวับเตรียมตัวโกยทันที แต่ขามันไม่ขยับตามเหมือนติดกับอะไรสักอย่าง 

ชายหนุ่มก้มมองขาของตัวเอง แล้วกรีดร้องเสียงหลง

“คนตาย !!!”

แต่เดี๋ยวนะ เขายืนอยู่บนคนตาย ร่างกายบิดหักผิดส่วน คอพลิกกลับเหมือนตุ๊กตาบลายธ์ที่เขามักแกล้ง

หลอกน้องสาวเป็นประจำ จะว่าไปถ้าไอ้หมอนี่ไม่ตาย มันคงเป็นผู้ชายหน้าตาดีมากเชียวล่ะ

นิ้วป้อมๆ สีแดงสะกิดที่ไหล่ของชายหนุ่ม พร้อมกับยื่นเครื่องมือสื่อสารแบบบางเฉียบพิมพ์

ภาพลายเส้นสับปะรดแหว่งให้ดูคลิปวีดีโอที่ถูกบันทึกไว้

“ดูให้ดี ผู้ถูกเลือก หน้าคล้ายกันไหม”

เขามองเงาสะท้อนตัวเอง แล้วก้มมองใบหน้าเบี้ยวตาเหลือกของร่างผู้เสียชีวิต สลับไปสลับมา 

ความทรงจำบางอย่างกระแทกเข้าที่หัวคล้ายโดนค้อนปอนด์ทุ่มเต็มแรง 

เขาฟังผลการสัมภาษณ์ เขาผ่าน เขาหลงระเริงกับความเก่งของตัวเองจนไม่ระวัง 

เดินไปเหยียบพื้นลื่นๆ ทั้งที่มีป้ายเตือน เขาตกบันไดขั้นบนสุด กลิ้งร่วงลงมาจนถึงชั้นล่าง 

และมานอนคอหมุนอยู่ตรงนี้ !

ขาอ่อนปวกเปียกเป็นลมไปทันทีแต่แล้วก็ลุกขึ้นนั่งใหม่ด้วยมือใหญ่ของคนจาก HEAVEN

“ไม่จริง ถ้าคุณเป็นคนจาก HEAVEN อะไรนี่จริงคุณต้องมีวงแหวนอยู่บนหัว หรือไม่ก็ 

ต้องใส่ชฎาอะไรสักอย่าง อ๋อ ผมรู้แล้ว หรือว่านี่คือรายการทีวีล้อกันเล่นใช่ไหม 

ผมรู้จักคุณ หน้าตาแบบนี้ คุณคือตลกคาเฟ่ชื่อดังปลอมตัวมาหลอกผม”

“อย่ามาขำ ผู้ถูกเลือก คุณถูกพวกรายการทีวีพวกนั้นหลอกเอาแล้วล่ะ 

เคยมีคนตายกลับมาเล่าหรือว่าเทวดาต้องมีวงแหวนอะไรเหนือหัว 

ไปกับเราเสียที งานบนสวรรค์กำลังต้องการคนเก่งอย่างคุณ”

ชายผิวสีแดงทำหน้าละเหี่ย ฉุดแขนให้ชายหนุ่มลุกขึ้นชายหนุ่มสะบัดแขนหนี 

แต่ทำไมมีชายคนนี้เท่านั้นล่ะที่สัมผัสตัวเขาได้แล้วไอ้คนที่ใส่ชุดเหลืองคนนี้

ทำไมล้วงมือผ่านตัวเขาได้สบาย เดี๋ยวมันกำลังจะทำอะไรกับร่างผิดรูปของเขา มันจะหามร่างเขาไปไหน

“ผมไม่ไป คนที่นี่ต้องการผม ผมเพิ่งผ่านการคัดเลือกตำเหน่งสถาปนิกของที่นี่ ผมไม่ไป!”

“ผู้ถูกเลือกเอ๋ย คนที่เลือกคุณจริงๆ น่ะ อยู่บนโน้น”พูดจบก็ใช้นิ้วป้อมสีแดงชี้ขึ้นฟ้า

“ผมไม่ไป!” เขายังดื้อ “จนกว่าคุณจะบอกว่า ผมจะได้ค่าตอบแทนเท่าไหร่ 

มีสวัสดิการอะไรบ้าง การปรับตำเหน่งเป็นอย่างไร มีส่งไปอบรมไหมและมีพักร้อนให้ผมกี่วัน”

“อยู่บนโน้นไม่ต้องใช้ตังค์ มีเมฆเป็นพาหนะส่วนตัวให้ มีการประเมินปรับตำเหน่งตามระบบเทวภูมิ 

ส่งไปอบรมกับศาสดาทุกพิภพ ส่วนพักร้อนยิ่งไม่ต้องห่วงเพราะบนสวรรค์...อากาศเย็นตลอดปี”

“แล้วผมไปทำตำเหน่งอะไร” เขาเอ่ยถาม

“สถาปนิกคุมงานก่อสร้างชั้นดาวดึงส์” ชายผิวสีแดงยิ้มตอบ

“ทำไมต้องเป็นผม”

“คุณเป็นสถาปนิกที่เก่งในโลกนี้ ทางสวรรค์จึงเลือกคุณให้ไปทำงาน 

เรากำลังมีโครงการเมกะโปรเจค และต้องการคนเก่งจากทุกสารทิศ”

“มันไม่แฟร์เลย คุณควรจะให้ผมตัดสินใจก่อนสิ อีกอย่างผมก็ไม่ได้ส่งใบสมัครไป HEAVEN สักหน่อย”

“มั่นใจนะว่าไม่ได้ส่ง”

เขาย่นคิ้วเอียงคอ เกิดเครื่องหมายคำถามลอยบนหัวเต็มไปหมด

“ถ้าลูกช้างตายไป ขอให้ได้ขึ้นสวรรค์”

คำบนบานสารกล่าวในวัยกระเปี๊ยกของชายหนุ่มปรากฏในโทรศัพท์มือถือผู้มาจากสวรรค์

“ยินดีด้วยลูกช้าง คุณคือผู้ถูกเลือก”

ตามด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจจากคนของสวรรค์ ชายหนุ่มตัวลอยไร้น้ำหนัก ปลิวไปตามเส้นบางๆ 

ที่นำทางไปสู่พิภพเบื้องบนที่มีป้ายไฟกระพริบระยิบระยับเหนือน่านฟ้าข้อความว่า