อ่านใหม่ : บท แผลเก่า ไม้ เมืองเดิม
อ่านใหม่
หนังสือที่ทำให้เราต้องกลับไปอ่านใหม่อีกครั้ง
อ่านใหม่ .... แผลเก่า ไม้ เมืองเดิม
เคยได้ยินชื่อหนังสือเล่มนี้มานานแล้วค่ะ แต่วันนั้นนึกจับพลัดจับผลูยังไงมิทราบหยิบขึ้นมาด้วยพร้อมกับ วารสาร Writer ที่อยู่ในชั้นวางใกล้กัน
บอกตามตรงว่า ไม่ได้เปิดอ่านคำนำผู้เขียน หรือคำโปรยอะไรเลย แต่ตัดสินใจซื้ออ่าน เพราะสนใจวลีบนหน้าปก
"เมือง กับ ชนบท ในวรรณกรรมไทย"
จึงคิดว่าน่าจะเป็นการตีความอะไรเทือกนั้น
ซึ่งพอได้อ่านบทแรก กล่าวไว้ว่า การอ่านใหม่ในที่นี้หมายถึง การอ่านในวัยที่แตกต่างไปจากเดิม ความรู้สึกนึกคิด ประสบการณ์ และค่านิยมของตัวเองอาจเปลี่ยนไปจากการอ่านครั้งแรก
ฉะนั้น... จึงต้องอ่านใหม่
น่าสนใจดีนะคะ แล้วพอเข้าบทที่คุณชูศักดิ์เขียนถึงการตีความเมืองและชนบทในวรรณกรรมชื่อดัง อมตะ และคิดว่าจะนิรันดร์กาลไปตลอดชั่วลูกชั่วหลาน นั่นคือ...เรื่อง
"แผลเก่า" ของครูนักเขียน ไม้ เมืองเดิม
คุณชูศักดิ์ตีความได้ถึงกึ๋นจนขั้นขนลุก ต้องรีบหาดินสอขีดเส้นใต้ และแปะกระดาษโพสอิทแทรกไว้ทีเดียว
คุณชูศักดิ์กล่าวในหนังสือว่า ไม้ เมืองเดิม เปรียบเทียบ ให้ขวัญ หนุ่มนักเลงแห่งบางกะปิ อุปมาเป็น ชาวบ้าน ชนบทที่มีชีวิต ตรง เรียบ ไม่ซับซ้อน มีใจนักเลง
เรียม เป็นหญิงสาวชาวชนบท ใส ซื่อ และพร้อมที่จะถูกครอบงำ (ในเรื่องนี้ เรียมจะมีสองตัวตน ไม่ได้เป็นหญิงลังเลในความรัก แต่เธอเป็นทั้งสาวชาวบ้านที่รักชีวิตแบบเดิม กับ สาวชาวกรุงที่ถูุกปรุงแต่งอบรมจนมองความดิบเถื่อนของอ้ายขวัญเป็นเรื่องน่าขัน และบ้านนอก)
ส่วนสมชาย คนกรุงเทพฯ ที่มีแต่ความศิวิไลซ์ ทันสมัย และอยากครอบครองความใสชื่อ บริสุทธิ์ ของเรียม และต้องการกำราบขวัญ ซึ่งเป็นตัวแทนความดื้อดึง แข็งขืน
ตรงนี้ค่ะ... จะค่อนข้างอ่อนไหวนิดนึง เพราะมีเรื่องที่เกี่ยวพันกับปัญหาบ้านเมืองในปัจจุบัน ซึ่งก็เป็นเพียงการตีความของคุณชูศักดิ์เท่านั้น ไม่อยากสปอยล์ แต่อยากให้ลองไปหยิบอ่านดู แล้วอาจรู้สึกเหมือนเราว่า... เป็นการตีความชวนขนลุก (ไม่เกี่ยวกับแอร์ร้านหนังสือนะคะ)
...........................................
จากในวัยเยาว์ เรื่องแผลเก่าเป็นนิยายที่เราไม่เคยอ่านหรอกค่ะ แต่เคยดูภาพยนตร์สมัยยังเด็กเล็ก แล้วก็มีละครสมัยใหม่นำมาสร้าง การถ่ายทอดของผลงานนั้นทำให้เราซึมซาบเพียงว่า ขวัญและเรียมมีความรักแสนเศร้าคล้ายกับโรมิโอและจูเลียต บทจบไม่สุขสมหวังในการอยู่ร่วมกันด้วยความรัก แต่เป็นการตายร่วมกันด้วยความรัก
ทีนี้... ในสิ่งที่คุณชูศกดิ์กล่าวนั้น ทำให้เรารู้สึกมากกว่าแค่เรื่องความรัก ก็ตามที่หน้าปกว่าไว้ ในเรื่องแผลเก่านั้นมีอุปมาอุปมัยหลายอย่างที่ทำให้เราคิดได้มากกว่านิยายรัก แต่มันเป็นการเปรียบเทียบความคิดด้านสังคมในแง่ เมือง และ ชนบท
ซึ่ง ไม้ เมืองเดิม นั้นอาจแทรกไว้ในเรื่องราวให้คนอ่านคิดตามแต่ไม่เป็นการยัดเยียด...จึงทำให้ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรซ่อนอยู่ (ในวัยที่เรายังไม่ผ่านโลกมามากขนาดนี้)
ตรงนี้หรือเปล่าที่ทำให้นิยาย "แผลเก่า" นั้นมีคุณค่าเชิงวรรณกรรม (ความแตกต่างระหว่างวรรณกรรมกับนิยาย เป็นอย่างไร อย่าถามนะคะ เพราะยังไม่ได้ศึกษา แต่เข้าใจว่า วรรณกรรมคือ เรื่องราว หรือ บทประพันธ์ที่ทรงคุณค่าต่อผู้อ่าน ต่อสังคมในหลายๆ มิติเน้นว่า ในหลายๆ มิติ)
รายละเอียดการตีความของแผลเก่าจากความคิดคุณชูศักดิ์ ปลุกความสนใจในตัวเราให้ไปตามหาหนังสือแผลเก่าแบบพลิกแผ่นดินสยาม(กูเกิลไทยแลนด์ ฮา) หายากจริงๆ ค่ะ หนังสือเรื่องแผลเก่า แต่ก็ไม่ได้ไม่มีเสียทีเดียว ยังมีเป็นแบบอีบุคให้โหลดฟรีมาอ่าน
แต่ด้วยความเป็นคนชอบกรีดนิ้วบนหน้ากระดาษ จึงไม่ย่อท้อในการตามหาแผลเก่า ที่ไม่ว่าจะเก่าแค่ไหน(ขอให้หน้าครบ ไม่ขาด)มาให้ได้
ถึงแม้ว่าจะรู้เรื่องราวอยู่แล้ว แต่... ก็อยากอ่านใหม่
จากสารบัญ จะเห็นว่ามีวรรณกรรมที่คุณชูศักดิ์ตีความ เมือง กับ ชนบทไว้หลายเรื่อง มีแต่เรื่อง คำพิพากษาเท่านั้นที่เคยอ่าน นอกนั้นไม่เคยอ่านเลยค่ะ อย่ากระนั้นเลย ครั้นไม่อ่าน ก็กลัวจะไม่อินกับการตีความ จึงออกตามล่าทุกเรื่องที่สารบัญระบุไว้
ตอนนี้มีแผลเก่า ฉบับอีบุ๊ค
ทุ่งมหาราชมือสอง (สภาพขลังมาก โอ๊ย ชอบจัง เพิ่งรู้ตัวว่าชอบหนังสือเก่า และเพิ่งรู้ว่าเรื่องนี้เป็นหนังสืออ่านนอกเวลาของมัธยมปลายปีที่หก ซึ่งดิฉันสอบเทียบค่า เลยไม่มีโอกาสได้อ่านกระมัง)
ปีศาจ หามาได้โดยการไหว้วานเพื่อนที่อยู่สำนักพิมพ์มติชน ขอบคุณสุดซึ้ง
ส่วนเรื่องอื่น กำลังตามล่า... พร้อมกับการไล่หานิยายของไม้ เมืองเดิมมาอ่านให้มากที่สุดเท่าที่จะหาได้ แปลกดีนะคะ หนังสืออะไรกันนี่ ที่ทำให้อยากอ่านหนังสือเล่มอื่นมากถึงสิบกว่าเล่ม ขอบคุณจริงๆ ที่เขียนหนังสือดีๆ แบบนี้มาให้เราได้เปิดโลกทัศน์
ขณะนี้กำลังอ่านทุ่งมหาราช... บอกเลยว่าแค่อ่านไปไม่กี่หน้าก็ "สนุก" แล้วจะมารีวิวในบล็อกต่อไปนะคะ
Create Date : 02 กรกฎาคม 2558 |
Last Update : 8 กรกฎาคม 2558 21:20:54 น. |
|
19 comments
|
Counter : 1882 Pageviews. |
|
|
บางเล่ม อ่านสามรอบ ก็ยังสนุก