|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
 |
|
|
ซึมเศร้า.. เดี๋ยวเราเล่าให้ฟัง |
|
สวัสดีเพื่อนร่วมโลกทุกคน ทั้งคนที่กำลังมีความสุข และคนที่กำลังเป็นทุกข์ เรามาตั้งกระทู้นี้เพื่อถ่ายทอดช่วงเวลานึงของชีวิต ที่มันมีความสุขมากๆ จนวันนึงความสุขนั้นจากไป เรารับความจริงนั้นไม่ได้ ปล่อยตัวเองจมจนดิ่งลงเหว .. อ่านมาถึงตรงนี้ ใครที่กำลังร้องไห้ ปาดน้ำตาก่อนนะ อ่านสิ่งที่เราจะเล่าให้ฟังก่อน ใครที่กำลังจะฆ่าตัวตายเพราะคิดว่าชีวิตไม่เหลืออะไรแล้ว หยุดความคิดนั้นก่อนนะ อ่านจบแล้วจะยังไงต่อค่อยว่ากัน
เริ่มจากเราคือวัยเบญจเพสคนนึงนี่แหละ เราก็ทั่วไป มีความรู้สึก มีความรัก เอาง่ายๆคือชีวิตมันเดินมาจนถึงช่วงมรสุมชีวิตนั่นแหละ คือหนักมากที่สุดในชีวิตแล้วจริงๆ ทั้งโดนทิ้ง ทั้งปัญหาทางบ้าน ซึ่งสาเหตุทั้งหมดเราคิดว่าทุกคนคงไม่เหมือนกัน แต่สุดท้ายคือเราเจ็บเหมือนกัน อันนี้เราเข้าใจกันเนาะ
จนวันนึงเราเริ่มค้นหาพวกแบบสอบถามในเว็บเกี่ยวกับภาวะซึมเศร้า มันฟ้องว่าเรามีความเสี่ยงสูงมาก ซึ่งถ้าใครมาถึงตรงนี้ ถึงโดยที่ไม่ได้เป็นการเรียกร้องความสนใจจากใคร มันเป็นที่เรารู้สึกแย่กับตัวเองเป็นเวลานานระยะนึง เกินสองอาทิตก็ถือว่านานแล้ว รู้สึกโดยที่ไม่ได้อยากให้ใครมารู้ว่าเราเป็น เรารู้สึก เราอยากตาย เรารู้สึกเหนื่อยกับการตื่นมาเจอว่าเรายังหายใจอยู่ซ้ำๆ ตื่นมาเจ็บซ้ำๆจนเหมือนโดนฝังไว้ทั้งเป็นตอนหลับ และถูกขุดขึ้นมาแทงซ้ำๆด้วยอะไรก็ตามแต่ที่ทำร้ายจิตใจเราตลอดเวลา แทงจนหนำใจแล้วเอาเราลงไปฝังที่เดิม ตื่นมาก็เหมือนโดนขุดขึ้นมาแทงใหม่ไม่มีวันจบสิ้น .. ถ้ารู้สึก ลุกขึ้นไปหาหมอนะคับ เชื่อเรา อย่างน้อยไปเล่าให้เขาฟังก็ยังดี ไปหาจิตแพทย์ไม่ได้แปลว่าจะต้องเป็นโรคจิตเสมอไปนะ
ภาวะนึงที่คนเรามันอยากตาย มันเป็นการตัดสินใจสำคัญเลยนะ แต่อยู่ที่ว่าตอนนั้นเราอยู่ที่ไหน กับใคร และตรงหน้าเรามีอะไร คืองี้ คือพอคนเรามันคิดตรงนี้แล้วอ่ะ มันคงไม่ใช่คนที่มีความสุขกับการใช้ชีวิตถูกมั้ย ยิ่งตอนนั้นเราอยู่คนเดียว มันยิ่งดิ่ง จะรอดไม่รอดขึ้นกับตอนนั้นเราอยู่ห้องชั้นไหน มีอะไรอยู่ตรงหน้า ปืนพร้อมกระสุน มีด ยานอนหลับ ยาแก้แพ้ รึลูกอมฮอลคูล ถ้าตรงหน้ามีสิ่งเหล่านี้ เราแนะให้เลือกฮอลคูลนะคับ วะฮ่าาาาา จะได้มีโอกาสอ่านกระทู้ต่อไปของเราไง .. ยิ้มหน่อยย ^^
เอาล่ะ จริงจังนะ ถ้ารู้ตัวว่าคิดมาก จม แล้วควบคุมตัวเองไม่ได้ พยายามอยู่ให้ห่างของมีคม ของที่มีผลต่อความเป็นความตายไว้เยอะๆนะคับ เสี้ยววินาทีตัดสินชีวิตมันมีอยู่จริง ตอนนั้นถ้าไม่ไหวจริงๆ ให้หยิบโทสับขึ้นมาโทรหาใครซักคนที่เราไว้ใจ เพื่อนหรือใครก็ได้ที่มันมีพลังบวกมากพอที่จะฟังเราเล่าความไม่ไหวของเราในตอนนั้นได้ แล้วเล่าออกมา ถ้าอยากร้อง ร้องไห้ดังๆเลยคับ ร้องให้หมด ร้องให้ตัวงอ เอาหน้ากดหมอนแล้วร้องให้สุด เอาให้พอ เหนื่อยก็หยุดเอง หลังจากนั้นเราจะไม่รู้สึกดีขึ้นในทันทีหรอก แต่เราแค่เหนื่อยและหยุดคิดได้ซักพัก ซึ่งมันนานพอที่จะทำให้เราเปลี่ยนใจไม่ตาย
พูดถึงการไปหาจิตแพทย์บ้างดีกว่า มันไม่ได้แย่นะ และมันดีกว่าที่คิด ก่อนอื่นโทรไปนัดเขาไว้ก่อนก็ได้คับหรือถ้าไม่ไหวไปทางห้องฉุกเฉินให้เขาส่งตัวหาจิตแพทย์ทันทีได้ ขอให้เรากล้าไป แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเรื่อยๆเอง
เริ่มแรกเขาจะให้เรากรอกประวัติ นั่นนี่นู่นรวมถึงสาเหตุที่เรามา เขียนมันลงไปให้หมดเลยนะ ไม่หมดเดี๋ยวก็มีพยาบาลมาช่วยซักเอง เขาใจดีทุกคนนะ อย่ากลัวเลย ..
จากนั้นก็รอพบหมอ พอเจอหมอก็จะทำความรู้จักก่อน ถามชื่อถามที่ทำงาน ซึ่งเราไปเรากะว่าจะแค่ไปพบ ให้มันสบายใจขึ้นหน่อย แต่หมอเขาเก่งนะ ชวนคุยจนเราเล่าทุกอย่างในใจออกมาหมด เหมือนรู้จักกันมาซักสิบปี อย่างเคสเราคือปัญหาที่บ้านบวกกับโดนทิ้ง นั่นหละคับ ถ้าเราดีพอเขาคงไม่ทิ้งใช่มั้ย ส่วนใหญ่อาจจะคิดแบบนี้ ทำให้เราเกิดคำถามกับตัวเองว่าทำไมๆๆๆๆๆๆๆ ซ้ำๆจนเรารู้สึกลบกับตัวเอง ตรงนี้หมอเขาห้ามเลยนะ ให้เลิกถาม ซึ่งเราก็ทำไม่ได้ในทันที แต่มันทำได้ เชื่อเราดิ ยิ่งเปนเคสอกหัก คือคนไม่รักมันก็คือไม่รัก คนจะไปก็คือคนจะไป และความดีกับความรัก ไม่เป็นเหตุและผลซึ่งกันและกัน สิ่งที่เราทำได้คือยอมรับความจริงให้ได้ หาทาง บวชก็ได้แต่แนะนำให้อย่าบวชในสถานที่เคร่งมากๆ บังคับทำตามไทม์ไลน์เวลา เรายิ่งเครียด เอาแค่ทำวัตรเช้าเย็น กลางวันให้มีเวลานั่งอ่านหนังสือธรรมะ เวรกรรม นรก สวรรค์ อะไรทำนองนี้ คืออ่านละไม่คิดได้ก็หลับ มีอยู่แค่นั้น555555 แต่มันดีขึ้นนะ ลองดูๆ เสร็จละก็กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ทั้งที่ตามอยู่และกำลังตาม เอ่ยชื่อรวมเขาไปด้วย แผ่กุศลให้เขาไป พอเราเริ่มรับความจริงได้ มันจะเลิกถามไปเอง หันไปมองวันที่ร้องไห้ตัวงอ วันนั้นทำไมเสียใจได้ขนาดนั้น พอใจเราแข็งแรงขึ้น บวกกับได้ยาจากหมอช่วย มันก็จะดีขึ้นเรื่อยๆเองนะ ถึงตอนนั้นแล้วเราจะลืมตอนนต้นที่เคยอยากตายไปเลย .. ถึงตรงนี้ ยังอยากตายอยู่มั้ยคับ? ถ้าวันนั้นทำสำเร็จคนเสียใจจะเป็นใครบ้าง? .. ใช่ คนที่เขารักเราไง คนไม่รักตายตรงหน้าก็ไม่ร้อง เชื่อเราดิ ;)
ในฐานะคนซึมเศร้า2017 และผ่านตรงนั้นมาได้ ถ้าเราผ่านไปได้ คุณก็ต้องผ่านไปได้นะ ถึงวันที่มันสุดๆแล้ว คุณจะแก้ปัญหานั้นได้เอง แล้วรับรองว่าคุณจะแข็งแรงขึ้นอีกร้อยเท่า สู้ๆคับ
| Create Date : 23 พฤษภาคม 2560 |
| Last Update : 23 พฤษภาคม 2560 21:31:37 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 500 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
