"บุคคลหว่านพืชเช่นไร ย่อมได้ผลเช่นนั้น"

ดังนั้น "ผลของการกระทำ จึงย่อมเกิดจาก ความคิด"

มนุษย์ เมื่อได้ยินได้ฟังเรื่องอะไรก็มักจะมองแต่

ผลที่เกิดขึ้น แล้วก็ตัดสินว่า ต้องมีฝ่ายดี

ต้องมีฝ่ายเลว หรือ ดีน้อยกว่า หรือ เลวน้อยกว่า

แล้วต่างคนก็ต่างคิดไปตามที่ตนได้เห็น ตนได้ยิน ตนพอใจ

จนบางครั้ง ก็เลยเถิดถึงขั้น ตัดสินว่า

มันสมควรเป็นเช่นนั้นแล้ว มันถูกต้องแล้ว

โดยลืมพิจารณาความเป็นจริงว่า "ผล" นั้น เกิดจาก "เหตุ" อะไร?

เรื่องนี้จึงเป็นตัวอย่างให้เห็นว่า

"เมื่อเรามี ความคิด ที่จะหาเรื่องอยู่เสมอ เรื่องก็จะเกิดอยู่เสมอ"

ผลกรรมที่ต้องเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย

และผลกรรมที่ต้องถูกจับฐานพรากชีวิตคนอื่นนั้น

ก็เกิดจาก "ความคิด" ที่จะหาเรื่องอยู่เสมอนั้นเอง

ถ้าไม่มี "ความคิด" ที่จะมีเรื่อง

ก็จะไม่เกิด "คำพูด" ที่ก่อเรื่อง

และจะไม่นำไปสู่ "การกระทำ" ที่ทำให้เรื่องนั้นเกิดขึ้น

โดยเฉพาะ "การระงับ ความคิด ที่นำไปสู่ความไม่พอใจ" ตั้งแต่เริ่มแรก

แต่มนุษย์ มักถูกกระตุ้นได้ง่าย หลอกลวงได้ง่าย จาก กิเลส ตันหา

ซึ่งนำไปสู่ การคิด การพูด การกระทำ ใต้อิทธิพลของ

ความโลภ ความโกรธ ความหลง เรื่องนี้จึงจบลงอย่างที่เห็น

ในชีวิตของมนุษย์เรานั้น มีเรื่องราวเช่นนี้ วนเวียนมาให้เห็นอยู่เสมอ

แล้ว มนุษย์ ก็มองเรื่องเหล่านั้น ด้วย ความคิด ที่อยู่ใต้อิทธิพลของ

ความโลภ ความโกรธ ความหลง พากัน วิพากษ์วิจารณ์

เรื่องของคนอื่นกันไปโดยไม่ได้เรียนรู้ ระมัดระวัง ความคิด ของตน

ว่ามันอาจนำไปสู่ ผล ที่เป็นหายนะในชีวิตแม้แต่น้อย

จนกระทั่งวันนึง เมื่อ "ความซวย" มาเยือน

เราก็จะกลายเป็นคนหนึ่งในเรื่องราวเหล่านั้น