สอนลิงทำมาค้าขาย
การสอนลูกให้ทำงานเริ่มต้นมาจากการทำขนมซึ่งเป็นงานอดิเรกของยัยแม่ ทำไงได้ล่ะ ลูกตั้งสาม เดินเข้าร้านเบเกอร์รี่ทีนึงหมดหลายร้อย เพราะฉะนั้นถ้ามีเวลาว่าง ยัยแม่ไม่เคยเกี่ยงงอนที่จะทำขนมให้สามแสบ โชคดีนะเนี่ยะที่ลิงไม่เคยปฏิเสธเมนูของยัยแม่ แถมขนมซองก็ไม่ชอบเอามากๆ ได้ดั่งใจจริงๆลิงบ้านนี้ (ห่างไกลโรคไตแล้วล่ะ อิอิ)
สามแสบมีเพียงแสบเดียวที่ท่าทางจะไปในทิศทางที่แม่ชอบ ยัยแม่ชอบทำขนมมาก แต่ไม่ชอบทานเลย ขณะที่ใบโพธิ์ชอบทั้งทำขนมและทานขนม เวลาที่ยัยแม่ทำขนม ใบโพธิ์จะเป็นคนแรกที่วิ่งเข้ามาช่วยหยิบนั่นจับนี่ มานช่างวุ่นวายดีแท้ แต่ยัยแม่เป็นพวกชอบพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส อยากวุ่นดีนัก...จับมาช่วยหาเงินเสียเลยสิ
...และท้ายสุด จากที่นั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อ ยัยแม่ก็ใช้ให้เรียงถ้วยกระดาษบ้าง วิ่งไปหยิบแป้ง หยิบน้ำตาล อ่านสูตร (สะกดทีละตัวนั่นล่ะค่ะ...อดทนฟังเอา สอนกันไปทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ) เมื่อโตพอที่จะชั่งตวงอะไรได้เอง ก็สอนให้อ่านค่าบนเครื่องชั่งทั้งแบบเข็มและดิจิตอล ทุกอย่างไม่ได้เป็นได้รวดเร็วในวันเดียว ลูกฉานไม่ใช่อัจฉริยะปานนั้น ที่เห็นนี่ฝึกมาตั้งแต่เด็กผู้ชายคนนี้ยังไว้หางเปียแมนจูจนกระทั่งหัวเกรียนไปเรียนโรงเรียนวัดเลย ต้องอดทน ใจเย็น เหวี่ยงวีนพอประมาณ ไม่งั้นเด็กจะถอยกรูดหลังติดฝา และกลายเป็นไม่ชอบไป ดับฝันวัยลิงนี่ไปเลยล่ะ
...สำหรับใบโพธิ์ ทุกอย่างเรียนรู้มาจากพื้นฐานของการเล่นเสียมากกว่า ยัยแม่มองว่า เป็นเรื่องปกติที่เด็กเล็กๆจะชอบเล่น ยิ่งเลอะๆมอมแมมนี่ยิ่งชอบ ยัยแม่อาศัยความอยากรู้อยากเห็นของใบโพธิ์นี่ล่ะ เป็นการสอนให้มีวิชาติดตัวบ้าง อย่างน้อยๆ ก็จะได้ทำทานเองได้ ไม่ต้องไปซื้อหาหรือไม่ก็ซื้อเท่าที่จำเป็น ไม่ต้องหมดเปลืองมากนัก (แต่ถ้าเรื่องขี้เกียจนี่ ต้องหมั่นตัดขนที่งอกตามตัวเองนะอ้วนนะ แม่ช่วยไม่ได้ หุหุ )
วันนี้ยัยแม่ทำปุยฝ้าย ใบโพธิ์ได้เรียงถ้วยกระดาษลงในพิมพ์อลูมิเนียม (เหมือนรูปด้านบน แต่อันนั้นเราทำเค้กกล้วยหอมใช้ภาพเก่าแทนค่ะ)แล้วก็ชั่งตวงส่วนผสม ร่อนแป้ง ส่วนการตัดหยอด ผสมสี และนึ่ง ยัยแม่ทำให้ เพราะถ้าไม่แป๊ะ เราอาจจะได้ขนมหัวล้านไปส่งขายแทน ... เสียชื่อยัยแม่หมด
ปุยฝ้ายของ Chatsa's Bakery House สีจะไม่จัด กลิ่นมะลิไม่ฉุน หน้าแตกและเนื้อเบา หอมๆหวานไม่จัด ทานกับน้ำชาหรือกาแฟเข้ากันค่ะ (แอบโฆษณาแบบนี้พันทิปจะเก็บค่าพื้นที่ยัยแม่รึเปล่านะ )
ขั้นตอนการบรรจุห่อ (แบบรูปแรกด้านบน) ยัยแม่ต้องทำเอง จัดเรียงดีมีชัยไป 25% ที่เหลือคือ รสชาติ ราคา และความสดใหม่ เฉลี่ยกันไปตามสัดส่วนของกลุ่มลูกค้า ยัยแม่เน้นขายไม่แพง (มีคนบอกว่าลูกเกินไป555)
ณ เวลาที่บรรจุถุงนี่ใบโพธิืได้แต่มองไปหาวไป ล่วงเข้าสองทุ่มแล้ว ปกติใบโพธิ์นอนทุ่มครึ่ง โชคดีที่วันนี้คุณพ่อเอกกลับบ้านมาหาใบโพธิ์ เลยมาช่วยแพคขนม สอนใบโพธิ์จับจีบถุง เบาแรงยัยแม่ไป และเบาแรงที่จะต้องพาใบโพธิ์เข้านอนด้วย (เวลาลูกนั่งดูตาปรอยๆนี่น่าสงสารไปอีกแบบ แต่ยัยแม่ก็ให้ดูไว้ ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ นอนดึกไปกว่าเดิมครึ่งชั่วโมง โรงเรียนยังไม่เปิด พ่อเอกไม่บ่น ... รอดตัวยัยแม่ไป)
...แล้วก็ถึงตอนเช้า ใบโพธิ์ต้องเอาขนมมาส่งที่ร้านก๋วยจั๊บ ราคาถุงละ 15฿ ใบโพธิ์ได้ค่าเหนื่อยและค่านอนช้าถุงละ 3 ฿ ยัยแม่ได้ 12 ฿ เงินเล็กน้อย แต่ก็สะสมหยอดกระปุกให้เป็นเงินก้อนใหญ่ได้นะเออ...ยัยแม่สอนลูกทุกวันว่า อย่าดูถูกเงิน แดงเดียวก็เสียวได้ เฮ้ย...ไม่ใช่ แดงเดียว ก็มีค่า (ตลกบริโภคตลอดยัยแม่คนนี้...)
ยัยแม่ไม่ได้สอนให้ลูกทั้งสามคนไปในทิศทางเดียวกันหมด ยัยแม่จะต้องปรับไปตามความเหมาะสมของวัย ความชอบของลูก และสภาวะแวดล้อมในช่วงเวลานั้นๆ แต่ทุกคนยัยแม่จะสอนไม่ให้อายที่จะทำกินในสัมมาอาชีพ สะบัดความคิดของเด็กๆให้หลุดพ้นจากการทำตัวเป็นลูกที่ไม่รู้จักพ่อแม่ (กรูลูกครายยย...ทำไมต้องมาทำงานแบบนี้!!!) แบบนั้นยัยแม่เกลียดยิ่งนัก ... จำไว้ ลูกแม่ห้ามเป็นแบบนั้น แม่เคืองมาก และจะไม่แบ่งมรดกให้ด้วยนะ!
ท้ายสุด...ขอลาไปด้วยภาพงามๆของยัยแม่กับลูกลิงนะคะ ขอให้มิตรรักทุกท่านมีความสุขในทุกๆวันค่ะ
| Create Date : 28 ตุลาคม 2557 |
| Last Update : 28 ตุลาคม 2557 11:08:08 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 1370 Pageviews. |
 |
|
)
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [
น้องซีก็ชอบขี่ม้าเหมือนใบโพธิ์เลยค่ะ ที่ฟาร์มโชคชัยก็มีค่ะ