| |
|||||||||||||
โลกของฉันโลกของเธอหรือโลกของใคร 1 ... CharlieBrown  งง ตามประสาคนจริงจังกับความเท่าเทียมของชีวิต ทุกวันนี้.. ทำไมฉันดูตัวเล็กลงเล็กลงเรื่อยๆ ใช่สิแก่ลงอายุมากขึ้นก็เล็กลงเป็นของธรรมดาสามัญโลก ความตกใจมันไม่ใช่ความธรรมดาสามัญ เพราะตอนนี้ตัวฉันเล็กเท่าหัวไม้ขีดไปแล้ว บางครั้งรู้สึกเหมือนตายไปเดินอยู่บนโลกอื่นดาวดวงอื่น ที่ฉันรักและชอบมอง ไม่ว่าจะเป็นคืนฟ้าใสแจ๋วไร้หมอกควันพิษ หรือคืนฟ้าขมุกขมัว ดาวดวงนั้นก็ยังสวยน่าไปอยู่จัง แล้วฉันก็ได้ไปเดินที่นั่นจริงๆ.. ในวันที่ฉันรู้สึกตายไปจากโลกนี้ โลกที่มนุษย์ทุกคนควรมีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน ดาวดวงนั้นที่ไม่ใช่โลกเมืองที่ฉันเกิด น่าอยู่สวยงามอากาศบริสุทธิ์ท้องฟ้าน่ามองน่าขึ้นไปแตะปุยเมฆที่ลอยต่ำ ไอเย็นสัมผัสหน้าฉัน รู้สึกเหมือนมีหยดน้ำเล็กๆเกาะแก้มฉัน ผู้คนเอื้ออาทรต่อกัน แม้กับคนต่างดาวมนุษย์ต่างแดนอย่างฉัน ผู้คนก็ยังยื่นมือให้ความช่วยเหลือ รอยยิ้มอย่างเอื้ออาทรฉันเก็บมันไว้ในกระเป๋าชีวิตจนตุง ฉันกำลังนึกถึง..เรื่องผัดผักบุ้งไฟแดง...ที่เล่าขานกันในโลกเมืองเกิดของฉัน เรื่องที่ฉันกำลังนำตัวเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในนั้น ลูกค้าส่วนนึงและตัวฉันเข้าร้านเพื่อรอดูการแสดงคอนเสริตก่อนรับประทานอาหาร เป็นคอนเสริตเล็กๆแต่ยิ่งใหญ่ของเจ้าของร้านและคณะ ..เปิดฉากการแสดงสดเสียงเงียบกริบของทั้งฮอล มีเพียงเสียงไฟจากเตาเสียงเคาะกะทะเหล็กเสียงน้ำมันกระเด็นอยู่บนผักบุ้ง ทุกอย่างบรรเลงตามจังหวะสนุกสนานที่พ่อครัวกำหนด กลิ่นหอมเครื่องปรุงโชยมายังผู้คนที่ร่วมชมการแสดง เพลิน.. แล้วความตระการตาของความตื่นเต้นก็ปรากฎขึ้น ผักบุ้งทั้งหมดลอยออกจากกะทะ ร่อนตรงไปยังจานที่เด็กเสริฟรอรับอยู่ห่างไกลออกไปจากพ่อครัว การแสดงวันนี้เกิดความผิดพลาด ผักบุ้งหล่นลงกองอยู่กับพื้น ผู้ชมการแสดงแบ่งอาการเป็นสองส่วน ..ส่วนหนึ่งปรบมือหัวเราะเฮฮา ฉันทำใจไม่อยากจะเข้าใจว่าเสียงหัวเราะนั้นหมายสื่ออะไร ..อีกส่วนหนึ่งรวมทั้งฉันเงียบกริบแววตาตกใจเห็นอกเห็นใจ ผู้ชมส่วนแรกเป็นคนบนโลกของฉัน อีกส่วนเป็นคนจากดาวต่างดวงที่ฉันเกิด ที่โลกของฉัน.. เราถูกโมลมาต่างจากดาวดวงอื่นจึงเกิดปรากฏการเช่นนี้ โมลด้วยความตั้งใจรวมกับโมลจากสิ่งที่ไม่ได้เลือก จิตใจผู้คนจึงได้แตกต่างกันระหว่างคนที่ถูกหล่อหลอมด้วยความรักความสุขของชีวิต กับคนขาดแคลนสิ่งเหล่านี้ ฉันเป็นคนส่วนหนึ่งในส่วนที่สอง ทำให้ฉันรู้สึกแปลกแยกจังเลย บนดาวต่างดวงที่ฉันเกิดนั้น ความเจริญทางจิตใจไม่ได้ยิ่งหย่อนไปจากความเจริญทางวัตถุ ที่นั่นไม่มีใครรังเกียจความเจริญ ต่างจากโลกของฉันที่จากมา ได้กลิ่นอายความบริสุทธิ์ของอิสระเสรีภาพไปทั่วทุกอณูที่นั่น ฉันเก็บความบริสุทธิ์ของดาวดวงนั้นใส่กระเป๋าตุงแบบแหนหวง เพื่อชดเชยเมื่อต้องกลับมาบนโลกของฉันหรือโลกของใคร โลกที่ฉันไม่มีสิทธิ์กำหนด โลกที่ควรศิวิไลซ์แต่ไม่ศิวิไลซ์ได้สักที ใช่สิถ้าฉันตายไปจริงๆฉันขอไปอยู่บนดาวดวงนั้นนะ เอ หรือจะเป็นดวงจันทร์ดี แล้วเธอหละ.. ย่ำย่างเยื้องงามหยดย้อยนวลปรางค์แม่เอย สวยหยาดหยั่งเยาวมาลเลิศแล้ว สรรภางค์เพียงพิศเพลินพรมพาลเพริดแพร้ว สวยดุจดั่งดุ่มเดินย่ำแนวพิมานชั้นฟ้า ภูเขาทะเลทราย ในวันที่ไม่มีฝนแต่อากาศเย็นบริสุทธิ์ทั้งกายภาพและจิตใจ  ฉันบันทึกไว้ ณ วันรัฐประหารทุกครั้ง CharlieBrown
|
สมาชิกหมายเลข 2993564
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
เพียงเธอหลับตา ก็ได้พบกัน :) Group Blog | ||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
