บทสุดท้าย

ไบรโอเนียมองเงาสะท้อนของตนในกระจกเงาด้วยความรู้สึกประหม่าขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ในเมื่อวันนี้คือวันที่นางเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับทีนิส ชุดแต่งงานของนางถูกตัดเย็บด้วยความปราณีตด้วยผ้าไหมเนื้อดีย้อมเป็นสีม่วงอ่อนที่ปักลวดลายด้วยอัญมณีอย่างวิจิตรงดงามสมฐานะของผู้ที่จะมาเป็นราชินีแห่งแคว้นคิเรบัสเป็นอย่างยิ่ง

เสียงเคาะประตูห้องที่ดังขึ้นดึงความสนใจของนางจากหน้ากระจกและเมื่อทหารองครักษ์ที่ยืนเฝ้าอยู่ตรงหน้าประตูขานมาว่าเป็นโลเอลนางจึงบอกให้เข้ามาได้ พระบิดาของนางในเครื่องแต่งกายแบบกษัตริย์เต็มยศนั้นต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นนางก่อนที่รอยยิ้มกว้างจะปรากฏพร้อมกับสายตาที่มองนางด้วยความปลาบปลื้มและภูมิใจ

“พ่อเกือบลืมไปแล้วว่าเจ้านั้นเป็นสตรีที่งดงามเพียงใด” แล้วโลเอลก็โอบกอดร่างของพระราชธิดาแน่น “เจ้าทำให้พ่อคิดถึงแม่ของเจ้าในวันนางแต่งงานกับพ่อ นางทั้งงดงามและน่าดูสง่างามจนพ่อไม่คิดว่าจะหาหญิงใดมาเทียบเทียมความงามของนางได้...”

แล้วโลเอลก็ถอนหายใจพร้อมกับดวงตาทอประกายหมองเศร้าจนไบรโอเนียต้องบีบมือของพระบิดาแน่นๆ

“มันคงดีกว่านี้ถ้าหากว่าแม่ของเจ้าได้เห็นว่าเจ้าเติบใหญ่เป็นเจ้าหญิงที่งดงามและเฉลียวฉลาดมากเพียงใด”

“เสด็จแม่ยังคงอยู่ในใจของพวกเราเสมอมาเพคะเสด็จพ่อ”

โลเอลยิ้มก่อนจะรั้งร่างของนางมากอดอีกครั้ง “หลังจากนี้พ่อคงจะคิดถึงเจ้ามาก”

“ถ้าเช่นนั้นทำไมถึงทรงปลดลูกออกจากตำแหน่งรัชทายาทล่ะเพคะ” ไบรโอเนียเอ่ยถามพลางกระพริบตาถี่ๆ เพื่อไล่หยดน้ำตาที่เอ่อคลอให้แห้งไป

“ที่พ่อตัดสินใจแบบนั้นก็เพราะพ่อเห็นแก่ความสุขของเจ้า แม้ว่าพ่ออาจจะต้องเหงาเมื่อเจ้าไม่ได้อยู่ที่ดาร์ซีอีก แต่การที่เจ้าจากพ่อมาก็เพราะชีวิตของเจ้าต้องก้าวเดินไปข้างหน้า พ่อคงทุกข์ใจมากกว่าถ้าหากต้องทนเห็นเจ้าจมตัวเองอยู่กับเศร้าโศกเหมือนอย่างที่ผ่านมา”

แล้วโลเอลก็ยิ้มให้กับนางเพื่อยืนยันคำพูด “พ่อดีใจที่เจ้าแต่งงานกับเขา เพราะอย่างน้อยพ่อก็รู้ว่าเขาเป็นคนเช่นไร และความมั่นคงในความรักที่เขามีต่อเจ้าทำให้พ่อวางใจว่าเขาจะทำให้เจ้ามีความสุข”

โลเอลกับไบรโอเนียก็หันไปมองที่ประตูเมื่อทหารองครักษ์คนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับโค้งทำความเคารพและบอกให้กับทั้งคู่รู้ว่ารถม้าที่จะพานางไปยังมหาวิหารใจกลางกรุงทาลีนซึ่งเป็นสถานที่จัดพิธีอภิเษกสมรสมาจอดรออยู่แล้ว

กษัตริย์ของแคว้นดาร์ซีพยักหน้าให้กับทหารองครักษ์ก่อนที่จะรับผ้าคลุมศีรษะที่ทำจากผ้าลูกไม้ฉลุสีเดียวกับชุดของนางซึ่งใช้เพื่อคลุมหน้าเจ้าสาวจากข้ารับใช้หญิงที่ยื่นให้แล้วบรรจงสวมมันให้กับไบรโอเนียและนั่นก็ทำให้ชุดเจ้าสาวของนางสมบูรณ์แบบพร้อมที่จะเข้าพิธีอภิเษกสมรสแล้ว

“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นรัชทายาทของแคว้นดาร์ซี หรือกำลังจะเป็นองค์ราชินีคนใหม่ของคิเรบัส เจ้าก็เป็นลูกที่พ่อภูมิใจอยู่เสมอ”

ไบรโอเนียเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อสะกดกลั้นน้ำตาซึ่งมาจากความซาบซึ้งใจก่อนที่จะย่อตัวแสดงความเคารพให้กับผู้เป็นพระบิดาและองค์ราชาแห่งแคว้นดาร์ซี ซึ่งโลเอลก็พยักหน้ารับพร้อมกับกางศอกให้นางคล้องแขนตนและพากันเดินออกจากห้องของนางลงไปยังด้านหน้าปราสาทซึ่งมีรถม้าที่ประดับตกแต่งอย่างงดงามรออยู่

- จบบริบูรณ์ -

จบแล้ว

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ติดตามกันมาอย่างยาวนานนะคะ

สำหรับเรื่องนี้เขียนทิ้งเอาไว้นานมากๆ แต่สุดท้ายก็เข็นจนจบจนได้
ถึงแม้ว่าจะใช้เวลานานมากซะหน่อยแต่พอเขียนจบแล้วก็สบายใจค่ะ ทำสำเร็จไปอีกหนึ่งเรื่อง ฮี่ๆๆๆ

เรื่องนี้ถ้ามีข้อบกพร่องตรงไหนบ้างก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ น้อมรับฟังคำติชมค่ะ

และเจอกันเรื่องใหม่ไม่นานเกินรอค่า

++ รักคนอ่านค่ะ ++