|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
42-เรื่องราวสุดท้ายของการเรียนมหาลัยของเด็กพิเศษ
ก่อนวันฝึกซ้อม ผมเองก็รู้สึกตื่นเต้นมากเลยว่าจะได้รับปริญญา ต้องเตรียมตัวสักหน่อย ผมก็เตรียมเสื้อผ้าใหม่ๆ รองเท้าซื้อใหม่เลย ของทุกอย่าก็เตรียมพร้อม มีคนถามว่า เชาว์จะรับปริญญาแล้วหรอ ยินดีด้วยนะ ที่เด็กออทิสติกอย่างเชาว์เรียนจบได้ และจบคณะอะไรไม่จบ จบคณะที่ยากที่สุดได้ ผมเองก็จบคณะครุศาสตร์ เอกคณิตศาสตร์ ถามว่ายากตรงไหน สุดที่ยากคือเพราะเชาว์เป็นเด็กออทิสติกเนี้ยแหละ ในประเทศไทยจะมีเด็กออทิสติกที่จบครูและสามารถเป็นครูได้จริงๆ คงมีน้อยละ ผมเองก็บอกว่ามันก็นะ ผมเองพยายามมากๆ มากกว่าคนอื่นกี่เท่ารู้เปล่าละ จากนั้นในคืนก่อนซ้อมครั้งแรกมันเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก จะซ้อมอะไรนะ ซึ่งกำหนดการซ้อมของมหาลัยที่ผมอยู่เป็น ดังนี้ ซ้อมย่อย ซ้อมรวม ซ้อมใหญ่ พิธีจริง คำถามรับปริญญา ทำไมต้องซ้อมเยอะขนาดนั้น เหตุผลคือ เพราะมันเป็นพิธีพระราชทานปริญญาบัตรที่สำคัญมาก พระบรมศานุวงค์เสด็จมาพระราชทางปริญญาบัตรด้วยองค์เอง ทำให้การพระราชทานปริญญาบัตรมีความศักดิ์สิทธิ์และขลังมากที่สุด
วันซ้อมย่อย วันนี้ผมก็มาถึงที่มหาลัย ก็นะยังไม่ได้กินอะไรเท่าก็ต้องรีบไปซ้อม แต่ที่ยินดีคือได้เจอเพื่อนในห้องเรียน เค้าต่างๆก็ทักผม ผมก็รู้ดีใจมากๆเลยละ จากนั้นผมก็ต้องดูรายชื่อว่า ผมซ้อมห้องไหน และก็หาห้องซ้อมเจอ จริงๆผมเองก็มึนๆ ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรหรอก แต่ก็พยายามทำให้ตัวเองรู้เรื่อง มาถึงก็เจอครูที่มาฝึกซ้อมเลย กับฉากซ้อมการรับ อยากจะบอกว่า โห ท่าทางคงจะยากน่าดูเลยนะ
สิ่งที่ครูฝึกซ้อมสอนก็คือ การก้าวขาตรงกับจุดที่แปะไว้ ตามจังหวะ "วันนี้ครูขอแนะนำเพลงนี้ให้บัณฑิตฟัง และเธอได้ฟังจนเก็บไปฝันแน่ " ชื่อเพลง ตึ่ง ตึ่ง ตึ๊ง จากนั้นเราก็มาเริ่มกันเลยนะครับ ซ้าย ขวา ชิด ซ้าย ขวา ชิด ก็หมายถึง เดินซ้ายหนึ่งก้าวให้อยู่ตรงกลางระหว่างจุด 2 จุด และก้าวขวาเหยียบจุด ดึงเท้าซ้ายมาชิดที่ ตรงจุด โห แรกๆ เชาว์ทำไม่ได้เลย มันยากมากๆเลยละ พอตอนหลังๆ ครูฝึกซ้อมก็มาช่วยเชาว์ซ้อมเดี่ยวจนสามารถทำได้ ต่อไปก็คือการซ้อม จุดที่จะรับงาน เข้างาน การถวายการเอางาน โห ยากละ ช่วงนี้เป็นจุดสำคัญมาก เวลาในช่วงนี้ 2 วินาที (ช่วงนีเชาว์ขี้เกียจบรรยายมันอธิบายด้วยตัวอักษรยาก) เชาว์ฝึกซ้อมจนเวลาหมด อยากจะบอกว่าเหนื่อมากเลยละ
วันซ้อมรวม วันนี้ซ้อมอีกที่หนึ่ง ผมก็ไปที่ๆไม่คุ้น ผมก็งงๆ อะไรอยู่ตรงไหนกันแน่ ผมเองก็พยายามหานะ และก็ได้เจอเพื่อน(อีกแล้ว เชาว์เนี้ยคือต้องพึ่งเพื่อนตลอดเลย) เชาว์มีเวลากินข้าวซักพักนึง จากนั้นเค้าก็เรียกรวมแถวเพื่อเข้าห้องประชุม เพื่อฝึกซ้อม และก็มีศัพท์ใหม่ละ โหลดแถว หมายถึง การที่ค่อยๆเรียกแถวเข้าห้องประชุม จากนั้นก็เริ่มการฝึกซ้อมกัน
การฝึกซ้อมในรอบนี้จะเรียกที่ละแถวให้เข้ามารับ การเดิน การเข้างาน รับงาน ทุกอย่างต้องเร็ว หมายความว่า การรับปริญญาบัตรจะต้องทำเวลา ห้ามช้าเลย แต่เชาว์เร็วไม่ได้ ผมก็เริ่มงอแงเหมือนเด็กอีกครั้ง แต่เพื่อนๆเชาว์ก็ให้กำลังใจ บอกว่าเชาว์ทำได้ ใจเย็นๆสิ ใช่เชาว์ต้องใจเย็นๆ จากนั้น ก็มีการฝึกซ้อมเรื่อยๆ เชาว์เองก็พยายามนะ แต่สุดท้ายก็ไม่ไหว ก็เลยขอไปอยู่แถวสุดท้ายได้ไหม(ความหมายของแถวสุดท้ายคือเด็กพิเศษ พิการนั่นแหละ) เหตุผลที่เชาว์เลือกอยู่อย่างนี้เพราะเชาว์ ทำแล้วผิดพลาดตลอดๆด้วยความที่เร็ว ด้วย พอจากนั้นก็เริ่มช้าลง ช่วงท้าย เชาว์ก็พอทำได้ คือปัญหาคือ สมองเชาว์ประมวลผลไม่ทัน การเคลื่อนไหวร่างกายไม่ค่อยดี ทำให้ผมทำอะไรช้าไปหมดเลย สรุปผลวันนี้ เชาว์ก็โอเคนะ
วันซ้อมใหญ่ วันนี้ดูอลังการมาก บัณฑิตทุกคนจะต้องแต่งชุดครุยเหมือนพิธีจริง อยากจะบอกว่า อากาศร้อนมากเลยละ เชาว์ก็ไปเจอเพื่อนๆ แต่รอบนี่เชาว์ไม่ได้อยู่กับเพื่อน เพราะเชาว์ได้ไปอยู่แถวสุดท้ายซึ่งเชาว์ก็โอเคอยู่นะ เช้ามาก็ได้ถ่ายรูป ถ่ายอะไรก็ได้ มันสนุกมากๆเลยละ แต่ผมขี้ร้อนก็เลยถอดชุดเข้า-ออกบ่อยเพราะว่าตัวเองร้อนและด้วยตัวเองมีปัญหาด้านอารมณ์ทำให้หงุดหงิดง่าย จากนั้นก็ได้เวลาเข้าแถวเพื่อ โหลดเข้าห้องประชุม วันนี้จะซ้อมเหมือนพิธีจริง 2 ครั้ง แบบไม่มีเวลาพักเลย ขอให้ทุกคนอดทนนะครับ จากนั้นก็เริ่มพิธีกัน อยากจะบอกว่าการที่เป็นคนรับท้ายๆเนี้ยเรียกว่ารอกันนานก็นเลยทีเดียว ผมเองก็นั่งอยู่ข้างหลัง ครูเค้าจะต้องขานนามไปเรื่อยๆ เราห้ามสนใจนามที่เรียก ถามว่าทำไม เพราะจะทำให้แถวชะงักและช้า ผมอยากจะขอบคุณจริงๆเลยสำหรับครู ให้กำลังใจผมตลอดเลย ผมมีความสุขมากๆเลยครับ เชาว์ทำให้ได้นะ ผมรู้สึกว่ามีคนเป็นห่วงเสอมเลยละ ตอนช่วงที่ผมออกไปรับ ผมก็พยายามรวบรวมสมาธิและค่อยๆทำตามที่สอน และสุดท้ายผมก็ทำได้ ไม่ผิดพลาดแล้วละ พอซ้อม 2 ครั้ง เสร็จจากนั้นก็มาถ่ายภาพร่วมกับเพื่อนๆ และพูดคุยกัน มันสนุกมากเลยละ วันนี้ที่พิเศษคือ แม่กับน้องสาวมาให้กำลังใจด้วยละ ระหว่างนั้นแม่ก็ชวนผมไปกินอาหารข้างนอนกัน แต่ผมเองก็อยากกินกับเพื่อน สุดท้ายผมเห็นว่าครอบครัวสำคัญกว่าก็เลยไปกินกับแม่ ทุกคนก็ส่งเชาว์ เชาว์รู้สึกว่าเชาว์พยายามจนมาถึงวันนี้ได้ เชาว์ต้องพยายามจริงๆละ
วันพิธีจริง วันนี้เชาว์มาคนเดียวแต่เชาว์เพื่อเตรียมตัวต่างๆ แต่ก็อย่างที่บอกมหาลัยเชาว์เค้ารับกับรอบ 2 นะ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเวลาไหนนะ เชาว์ก็เดินเล่นสนุกสนานมากเลยละ สักพักก็เห็นเด็กๆวิ่งเล่นอยู่ เชาว์รู้สึกชอบมากก็เลยไปดูเค้า วันนี้มีแต่คนมีความสุข เหมือนวันพบญาติกัน มีญาติเยอะมากๆเลยละ จากนั้นเชาว์ก็รอจนแม่ผมก็มา และก็ตามสภาพให้เชาว์ใส่ชุดถ่ายรูป คืออากาศมันร้อนมากๆเลยละ แมละวันนี้ก็มีแม่สาว (ผู้ปกครองในกลุ่มเด็กพิเศษ)มาด้วยละ เชาว์ดีใจมากเลยละ จากนั้นช่วงเช้าผมก็ได้เจอเพื่อนที่คุยกับญาติ สนุกมากเลยละ ตอนบ่ายเชาว์ก็ได้เข้าไปลงทะเบียนรายงานตัวว่ามาแล้ว จากนั้นก็รอรับเสด็จ อยากจะบอกว่านานมากเลยละ แต่ทุกคนก็รออย่างตั้งใจ เวลาของทุกคนก็น้อยลงไป ผมอยู่ แถว 43 ซึ่งเป็นแถวสุดท้าย อยากจะบอกว่ารับปริญญาสมัยนี้ เค้ามีถ่ายทอดสดให้ดูการพระราชทานปริญญาบัตร ที่ภายนอกอาคาร ผมอยากจะบอกว่ามันตื่นเต้นมาก จนถึงเวลา 18.00 น ทุกคนก็ตื่นเต้นที่จะได้เข้าไปเชาว์ก็รู้สึกกังวนมากเลยละ จากนั้นก็เดินเข้าอาคาร แต่ครูที่มหาลัยก็มาส่งเชาว์เข้าหอประชุม ครูเค้าบอกว่า เชาว์เก่ง ทำให้ได้นะ ครูทุกคนเป็นกำลังใจให้ เชาว์ทำได้ สู้ๆนะ และก่อนเข้าห้องประชุมจะมีการตรวจทุกอย่าง คือ สำนักราชวังเค้า ห้ามเอา โทรศัพท์ เหรียญ กระเป๋า ทุกอย่างเลยละ คือห้ามหมด แหวน กำไล ห้าม และ เล็บมือ ทุกคนจะต้องชูมือเหมือนหมอกำลังจะเข้าห้องผ่าตัดละ เชาว์ก็เข้าไป อยากจะบอกว่าบรรยากาศดูเหมือนสถานที่ๆ มีความศักดิ์สิทธ์มากๆ แสงไฟ ที่นั่งต่างๆ จากนั้นพิธีก็เริ่ม สมเด็จพระบรมโอรสาริราช สยามมงกุฏราชกุมาร ทางเสร็จมาเป็นประธานในพิธีนี้ เชาว์รู้สึกเกร็งไปหมดเลย และแม่ก็มาดูอยู่หน้าจอทีวีที่เค้าถ่ายทอด
จากนั้นการขานนามเรียกชื่อบัณฑิตก็เริ่มต้นขึ้น เชาว์ก็รอ ในนั้นคือน่าเบื่อสุด สงสัยคนที่ติดโทรศัพท์คงขาดใจแน่เลยละ เชาว์ก็รถจนแถวสุดท้ายเชาว์ก็ลุกขึ้นเดินไปอย่างกังวน มือสั่น และในระหว่างนั้นมีคนทำปริญญาตก โหคนอื่นนี้แทบดู มองดูเลยละ เกิดไรขึ้น เชาว์เองก็กังวน แต่ก็เจอครูที่คุมแถวแต่ละแถว เค้าบอกว่าเชาว์สู้ๆ ครูเชื่อว่าเชาว์ทำได้จริงๆนะ และครูที่ส่งขึ้นเวทีก็บอกเชาว์ ใจเย็นๆ ตั้งใจนะ ทุกคนที่รู้จักเชาว์ก็ดูอยู่ตั้งใจ และตอนรับ มันเกิดเหตุการณ์ที่ทำแทบหยุดหายใจคือ เชาว์เข้างานเร็วไป แต่ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เชาว์ก็นั่งกลับมาพร้อมปริญญาบัตร ด้วยความภาคภูมิใจ นี้คือรางวัลแห่งความสำเร็จจริงๆ จากนั้นก็ออกจากห้องประชุม เวลา 4 ทุ่ม ทุกคนเค้าก็อยากกลับบ้านกันแล้วละ ผมก็ถ่ายรูปแม่กับน้องสาวอีกครั้งนะ และเชาว์ก็ได้เจอเพื่อน ผมเองก็เสียใจที่จะได้เจอเพื่อนเป็นครั้งสุดท้ายแบบตัวเป็นๆ เพื่อนบอกว่า ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็มีโอกาสเจอกันอีก จากนี้ก็พยายามเป็นครูที่ดีให้ได้นะ
ผมเองก็รู้สึกว่า ผมเองก็มาถึงจุดๆนี้ได้ แต่ต้องพยายามมากๆเลยละ ต่อจากนี้ไปก็จะเป็นชีวิตวัยทำงานเต็มรูปแบบแล้ว ซึ่งผมเองก็ต้องพยายามต่อไปนะ ไม่รู้ว่ามันจะยากแค่ไหน แต่ผมก็ต้องเชื่อมั่นในความรักที่ผมอยากจะเป็นครูให้ได้เลย
Create Date : 13 ธันวาคม 2558 |
Last Update : 13 ธันวาคม 2558 8:49:06 น. |
|
16 comments
|
Counter : 9873 Pageviews. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 18 ธันวาคม 2558 เวลา:10:44:10 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 21 ธันวาคม 2558 เวลา:17:08:54 น. |
|
|
|
โดย: IP: 110.169.198.54 วันที่: 9 มีนาคม 2559 เวลา:16:03:33 น. |
|
|
|
โดย: คิมหันต์แม่ซานต้า IP: 119.160.223.174 วันที่: 18 เมษายน 2559 เวลา:17:43:09 น. |
|
|
|
โดย: น้องเชาว์ วันที่: 25 เมษายน 2559 เวลา:13:11:17 น. |
|
|
|
โดย: จันจิรา IP: 1.47.41.70 วันที่: 24 พฤษภาคม 2559 เวลา:9:55:29 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 19 ธันวาคม 2559 เวลา:17:18:19 น. |
|
|
|
โดย: La IP: 1.20.90.65 วันที่: 27 พฤษภาคม 2560 เวลา:13:52:14 น. |
|
|
|
โดย: Goygun IP: 1.46.129.88 วันที่: 27 กรกฎาคม 2560 เวลา:13:49:52 น. |
|
|
|
โดย: ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอ IP: 1.10.255.114 วันที่: 5 มกราคม 2561 เวลา:21:33:23 น. |
|
|
|
โดย: ภาณุพงษ์ IP: 1.1.130.178 วันที่: 25 กรกฎาคม 2561 เวลา:18:42:29 น. |
|
|
|
โดย: จันทร์ฉาย IP: 223.24.172.90 วันที่: 4 ธันวาคม 2561 เวลา:16:44:49 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 23 พฤษภาคม 2562 เวลา:8:00:06 น. |
|
|
|
โดย: ะะฝัะพะฝ IP: 163.172.136.205 วันที่: 19 มิถุนายน 2562 เวลา:21:52:31 น. |
|
|
|
โดย: ศิริประภัสร์. อุ้ยค่ะ IP: 223.24.168.37 วันที่: 9 กรกฎาคม 2562 เวลา:10:11:09 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 30 สิงหาคม 2562 เวลา:13:09:20 น. |
|
|
|
| |
|
|
ขอให้น้องเชาว์มีความสุขมากๆ กับสิ่งที่ทำนะคะ สุขใจไปด้วยที่เห็นเชาว์มีความสุขค่ะ