ข้างหลังชีวิต ภาคมัชฌิมวัย ตอน”คนโรงแรม”(7)

ช่วงปลายๆที่ผมจะออกจากงานที่โรงแรมเฟิร์สท ผมได้รับการติดต่อจากอาจารย์สมิต สัชฌุกร นักวิชาการด้านวาทวิทยา ให้ไปช่วยงานเกี่ยวกับการจัดอบรมหลักสูตร “รัฐศาสตร์ประยุกต์” จัดโดย สมาคมรัฐศาสตร์แห่งประเทศไทย โดย พล.ต.ท.กริช ปัจฉิมสวัสดิ์ ผู้ช่วย อตร.สมัยนั้น เป็นนายกสมาคมฯ งานที่ให้ไปช่วยก็เปรียบเสมือนเป็นผู้จัดการสมาคมฯ ซึ่งตั้งสำนักงานอยู่ที่ชั้น 5 อาคารปีกขวาของโรงภาพยนตร์รามาเธียเตอร์ด้านโรงแรมแมนดาริน สามย่าน

เหตุผลที่สมาคมฯมาตั้งอยู่ที่อาคารโรงภาพยนตร์แห่งนี้ เพราะท่านนายกสมาคมฯเคยมีพระคุณกับเจ้าของโรงภาพยนตร์แห่งนี้ในอดีต เลยมีการตอบแทนบุญคุณกันขึ้น สำนักงานของสมาคมฯตกแต่งอย่างดีพอสมควร มีห้องอบรม ห้องโถงด้านหน้าสำหรับรับรองแขก ห้องรับประทานอาหาร และห้องทำงาน มีลิฟท์สำหรับขึ้นมาที่สมาคมฯ ข้อสำคัญทุกอย่างฟรีหมด

อาจารย์สมิต สัชฌุกร พาผมไปพบกับท่านนายกสมาคมฯ (พล.ต.ท.กริช ปัจฉิมสวัสดิ์) ที่บ้านพักอันโอ่อ่าสวยงามใหญ่โตที่สุขุทวิท ซอย 20 เยื้องๆกับโรงแรมชวลิตที่ผมเคยทำงานอยู่ ท่านตกลงรับผมไว้แทนคนเดิมที่ลาออกชื่อ คุณประเสริฐ (นามสกุลจำไม่ได้) หลังจากที่คุณประเสริฐมอบงานให้ผมแล้ว อาจารย์สมิตก็แนะนำงานให้ผมทันที จำได้ว่าตอนนั้นสมาคมกำลังอบรมหลักสูตร “รัฐศาสตร์ประยุกต์” รุ่นที่เท่าไรจำไม่ได้แล้ว

หลักสูตร “รัฐศาสตร์ประยุกต์”จัดอบรมเฉพาะวันเสาร์และวันอาทิตย์ ตั้งแต่เวลาประมาณ 09.00 น. ถึง เวลา 17.00 น. เวลาเที่ยงพักรับประทานอาหารกลางวันที่ห้องอาหาร อาหารเป็นแบบบุฟเฟ่ต์โดยสมาคมฯจัดคนมาทำอาหารให้ หยุดพักเบรคช่วงเช้าเวลา 10.00 น. และช่วงบ่ายเวลา 15.00 น. ผู้เข้าอบรมมาจากคนหลากหลายอาชีพ เท่าที่วิเคราะห์ดูแล้วมักจะเป็นคนที่มีความสนใจด้านการเมือง และสนใจอยากจะทำความรู้จักกับท่านนายกสมาคมฯ เพราะท่านดำรงตำแหน่งผู้ช่วยอธิบดีกรมตำรวจ สามารถให้คุณให้โทษได้อย่างดีในสังคมสมัยนั้น และอีกประการหนึ่งสมัยนั้นยังไม่มีหลักสูตรอะไรที่จะใกล้ชิดกับข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ได้ การอบรมลูกเสือชาวบ้านก็ยังไม่เกิดขึ้น

เนื้อหาสาระของหลักสูตรก็เป็นเรื่องทั่วไป ไม่เจาะลึกอะไรนักหนา แต่วิทยากรที่เป็นกรรมการของสมาคมด้วย เป็นแม่เหล็กที่ดึงดูดผู้มาเข้าอบรมได้ดี อาทิ ศ.ดร.นิพนธ์ ศศิธร อดีต รมว. กระทรวงศึกษาธิการ ฯลฯ ศ.ดร.กมล ทองธรรมชาติ ศ.จรูญ สุภาพ (ทั้งสองท่านเป็นอาจารย์ที่ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ) อาจารย์นิยม ติวุฒานนท์ นักกฏหมายประจำ ศาลอาญา อาจารย์สมิต สัชฌุกร นักวาทวิทยา อาจารย์คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ อาจารย์ไพบูลย์ สำราญภูติ นักขายและนักการตลาดวงการธุรกิจ ฯลฯ เป็นต้น

ผมได้รับความรู้และประสบการณ์เกี่ยวกับการจัดอบรมที่สมาคมฯมาก แต่ละรุ่นที่เปิดอบรมและปิดอบรม ผมจะเป็นผู้กล่าวรายงาน และนายกสมาคมฯจะเป็นผู้กล่าวเปิดการอบรมหรือปิดการอบรม คำกล่าวของท่านนายกสมาคมฯผมจะเป็นผู้ร่างให้ท่าน ที่สำคัญที่สุดคือจะมีการเชิญช่างภาพ ทีวี ทุกช่องในสมัยนั้นมาทำข่าวออกอากาศด้วย เรื่องนี้แหละเป็นดาบสองคมที่ฟันท่านตกจากเก้าอี้ผู้ช่วยอธิบดีกรมตำรวจ เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อ ทีวี ออกข่าวบ่อยเข้า ท่านนายกฯก็ดังขึ้นเรื่อยๆ ใครๆก็รู้จักท่าน ตอนนั้นคุณสมัคร สุนทรเวช เป็น รมว.มหาดไทย คงจะเบื่อหน้าท่านเต็มที ก็เลยปลดท่านออกจากตำแหน่ง ผช.อตร. ไปเป็นที่ปรึกษา กรมตำรวจ

กิจกรรมของหลักสูตรนี้จะมีการพาผู้เข้าอบรมไปทัศนศึกษาที่โครงการตามพระราชดำริที่หุบกระพง วันสุดท้ายปิดการอบรมจะมีการสังสรรค์และร้องเพลงสดุดีมหาราชา (สมัยนั้นเพลงนี้ยังไม่แพร่หลายเท่าวันนี้) และเพลงสรรเสริญพระบารมี และถ่ายรูปหมู่พร้อมกันที่ดาดฟ้าของอาคาร โดยใช้กล้องถ่ายแบบหมุน (เพราะรุ่นหนึ่งๆจะมีผู้เข้าอบรมประมาณ 50-60 ตน)

ผมเคยเก็บภาพถ่ายกิจกรรมของการอบรมหลักสูตรนี้อยู่หลายรุ่น รวมทั้งหนังสืออนุสรณ์ประจำรุ่นด้วย ต่อมาก็สูญหายไปตามกาลเวลา น่าเสียดายมาก วันนี้ผมจำชื่อผู้เข้าอบรมได้เพียงคนเดียวชื่อ สุรินทร์ โกสิยางกูร ตอนนั้นทำงานอยู่แผนกส่งเสริมการขาย เครื่องดื่ม เป๊ปซี่ และเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงในวงการสื่อมวลชนมาก (เพราะเอาเป๊บซี่ไปแจกบ่อย) ต่อมาเป็นกรรมการสมาคมศิษย์เก่าสันติราษฏรบำรุงด้วย)

ผมช่วยงานอยู่ที่สมาคมรัฐศาสตร์แห่งประเทศไทยประมาณหกเดือน พอขึ้น พ.ศ. 2520 ชีพจรลงเท้าผมขึ้นไปทำงานที่โรงแรมปอยหลวง สี่แยกสันกำแพง เชียงใหม่