สิ่งที่ค่อนข้างนับได้ว่า “น่าแปลกใจ” สำหรับกระแสหนังของโรแมนติก-อิโรติก FIFTY SHADES OF GREY นั้นนับได้ว่าทั้งวิธีการประชาสัมพันธ์ภาพยนตร์, ความสนใจของบุคคลทั่วไปมัวแต่โฟกัสกับประเด็นที่ว่าหนังมันเป็นหนังแนวอิโรติก หวือหวา โป๊ แค่ไหน จนอาจจะกล่าวได้ว่ามันอาจจะทำให้เกิดความ “ไขว้เขว” กับความตั้งใจของตัวหนังพอสมควร มิเช่นนั้นลองสังเกต “เพื่อน” ที่คุณไปนั่งดูหนังด้วยกันสิครับว่าคำวิจารณ์แรกๆ ที่หลุดออกมาหลังจากหนังจบมีประเด็นอะไรที่หลุดประเด็นเหล่านี้บ้างหรือเปล่า 

- หนังไม่เห็นจะโป๊เท่าไหร่เลย 

- ฉากเซกส์ก็งั้นๆ ไม่ได้ถึงใจอะไร

- ฉากแนวบอนเอจ เอสเอ็ม(เซ็กส์แบบนาย-ทาส) จืดชืดไม่ได้ตื่นตาอะไรเลย

- ฯลฯ

ตราบใดก็ตามที่เรายังโฟกัสอยู่แต่มุมมองด้านนี้ คุณจะผิดหวังกับ FIFTY SHADES OF GREY ไปโดยปริยาย

แต่ถ้าหากเราหวนกลับไปทำความเข้าใจ “ที่มา” ของ FIFTY SHADES OF GREY สักนิด บางทีมุมมองต่อตัวหนังของคุณอาจจะเปลี่ยนแปลงไป ต้นกำเนิดของหนังเรื่องนี้ เริ่มต้นมาจากนิยายในชื่อเดียวกัน เขียนโดยอี แอล เจมส์(นามปากกา) หรือเอริก้า เลียวนาร์ด  ต้นกำเนิดที่แท้จริงของนิยายเรื่องนี้เริ่มมาจากแฟนฟิคชั่นชื่อมาสเตอร์ ออฟ เดอะ ยูนิเวิร์ส (Master of the Universe) ซึ่งเมื่อมันเริ่มมาจากนิยายแนวนี้แล้ว แน่นอนว่ามันจะต้องตอบสนองความรู้สึกต่อคนอ่านในแนวเข้าข้างตัวละครเดินเรื่องสักตัว นั่นก็คือนางเอกของเรื่อง 

ถ้ามองประวัติของตัวผู้เขียนแล้ว “ลักษณะการใช้ชีวิตของผู้เขียนมักจะถ่ายทอดส่วนหนึ่งของตัวเองลงมาในงานเขียนไม่มากก็น้อย” เอริก้า เคยทำงานเป็นผู้บริหารสถานีโทรทัศน์ในประเทศอังกฤษ ก่อนจะลาออกมาเป็นแม่บ้านในเวลาต่อมา และแน่นอนตัวเธอเองยังเคยออกมายอมรับกับสื่อว่านิยาย Twilight นั้นได้สร้างอิทธิพลกับนิยายของเธอเช่นกัน และด้วยความที่เป็นแม่บ้าน ชีวิตของเธอก็น่าจะน่าเบื่อพอสมควรจน “ผู้ชายในฝัน” ของเธอจึงกลายเป็นผู้ชายหล่อรวยที่มีรสนิยมทางเพศหวือหวา (ขัดกับภาพความเป็นจริงของชีวิต)  

ไม่น่าแปลกใจที่ FIFTY SHADES OF GREY จะถูกถ่ายทอดเรื่องราวทั้งหมดออกมาในมุมมองของ “นางเอก” ซึ่งเป็นตัวแทนของผู้หญิงที่ก้าวเข้าไปสู่โลกที่เธอไม่คุ้นเคยมาก่อน นั่นก็คือ “เรื่องบนเตียง” ของมหาเศรษฐีหนุ่มอย่างคริสเตียน เกรย์(เจมี่ ดอร์แนน) ที่อาจจะ “ใหม่” มากสำหรับ อนาสตาเซีย(ดาโกต้า จอห์นสัน) ดังนั้นหนังจึงถูกถ่ายทอดออกมาในลักษณะ “เข้าข้างผู้หญิงและมองในมุมของนางเอก”   

ถ้าสังเกตให้ดีแล้วจริงๆแกนหลักของเรื่องนั้นสามารถย่อยสั้นๆได้ว่ามันเป็นเรื่องของ “ผู้หญิงที่อยากมีสามีเป็นคนรวย” แต่สิ่งที่สั่นคลอนความรักของตัวอนาสตาเซียนั้นก็คือรสนิยมทางเพศในแบบที่เขาชอบเซกส์แบบเจ็บๆ หรือการเล่นเสียวแบบที่ไม่เหมือนคนทั่วไป แถมสิ่งที่คอยรบกวนจิตใจของอนาสตาเซียตลอดเวลานั้น คริสเตียนคือชายในฝันที่เธอรอมาทั้งชีวิต แต่เหมือนกับว่า “แฟนตาซีในหัวของเธอ” กับ “ภาพความจริง” มันไม่ตรงกัน

สิ่งหนึ่งที่เรียกได้ว่าโดดเด่นและเกื้อกูลให้อารมณ์ของแต่ละฉากในหนังพาฝันจนถึงขีดสุดก็คือเพลงประกอบที่ไพเราะ เหมาะกับเหตุการณ์ต่างๆในเรื่องไม่ว่าจะเป็นช่วงหวานใส โรแมนติก ดาร์ค เซ็กซี่ เรียกได้ว่าตอบโจทย์ทุกช่วงทุกตอน 

ถ้าหากจะให้กล่าวโดยสรุปก็คือ FIFTY SHADES OF GREY เป็นหนังโรแมนติกสุดแฟนตาซีที่พยายามจะถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดของตัวเอกของเรื่อง ซึ่งเอาเข้าจริงมันก็คือ Twilight ในเวอร์ชั่นที่พระเอกของเรื่องชอบเซกส์แบบเจ็บๆก็แค่นั้นเอง ไม่มีอะไรมากกว่านี้ 

ให้ 2.5 คะแนนจาก 5 คะแนน 

@พริตตี้ปลาสลิด