อยากลองเขียน เรื่องสั้น 1
พี่ชาย ฉันชื่อ ลัล อาศัยอยู่กับพี่ชายเพียงสองคนในบ้านไม้สองชั้นหลังเล็กๆ พี่ชายของฉันต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเพื่อหาเงินมาจ่ายค่ายาของฉันทุกเดือนใช่ฉันป่วย เป็นมาตั้งแต่เด็ก ฉันจึงไม่ได้ไปโรงเรียนเหมือนเด็กคนอื่นๆ ช่วงหลังๆนี้ อาการกำเริบบ่อยฉันจึงต้องไปหาหมอถี่ขึ้นค่าใช้จ่ายก็เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ พี่ลิทเลยต้องหางานทำเพิ่ม พี่ลิทไม่เคยบอกว่าทำงานอะไร บางครั้งพี่ลิทจะพาผู้หญิงกลับมานอนบ้านด้วยพอถามว่าใคร พี่จะตอบว่าลูกค้าถ้างั้นมันคงเดาไม่ยากหรอกว่างานที่พี่ลิททำคืองานอะไร ครืด ครืด ครืดดด ครืดดด เสียงเหมือนลากอะไรบางอย่างดังลงมาจากชั้นสอง ดึกขนาดนี้แล้วพี่ลิททำอะไรของเขานะ ช่างเถอะพรุ่งนี้เช้าค่อยถามแล้วกัน หาววว เข้านอนไวแต่ทำไมง่วงจังเมื่อยไปทั้งตัวเลย ส่งสัยจะนอนผิดท่า ฉันยืดตัวบิดขี้เกียจ แปลกจัง ป่านนี้พี่ลิทยังไม่ลงมาจากห้องอีก อ่ะ มาพอดีเลย หิวจัง ทำไรให้กินหน่อยสิ ฉันเดินเข้าไปเกาะแขนพี่ชาย เมื่อคืนพี่ทำอะไรเสียงดังมาถึงข้างล่าง เหมือนลากอะไรสักอย่าง เปล่าๆ ลิทมีสีหน้าตกใจกับคำถาม ไม่ได้ทำอะไรแค่เลื่อนลังหนังสือหาของหน่ะ เขาตอบแบบเอิกอัก อืม แล้วลูกค้าพี่ไปไหนหล่ะ เขากลับไปตั้งแต่เช้าแล้ว กลับไปตอนไหน ประตูบ้านยังล็อกอยู่เลย ออกไปยังไง เออ คือ พี่มาเปิดให้เขาหน่ะ ตอนนั้น ลัลยังไม่ตื่นเลย เมือพี่ชายยืนยันว่ากลับไปแล้ว ลัลก็ไม่มีทีท่าว่าจะถามต่อ วันนี้ทั้งวันพี่ลิทดูแปลกๆ คอยแอบมองฉันตลอดเหมือนมีอะไรอยากจะพูดพอถามก็ตอบว่าไม่มีอะไร ลัล วันนี้ลัลเข้านอนไวหน่อยนะ พี่มีลูกค้าจะมาตอนสองทุ่มนะลัลเข้าใจพี่ใช่ไหม ลิทบอกน้องสาวเชิงขอร้อง ได้ค่ะ งั้นลัลเข้าไปในห้องเลยก็ได้เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงก็สองทุ่มแล้ว ฉันพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง ครืด ครืด ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ตีสองดึกป่านนี้ใครทำอะไร ฉันเงี่ยหูฟังเสียงมันดังมาจากชั้นสอง ใช่มันดังมาจากห้องพี่ลิท พี่ลิททำอะไรของเขา ฉันควรขึ้นไปดูดีไหมนะ เร็วเท่าความคิด ขามันก็ก้าวเดินออกจากห้องตรงไปยังชั้นสอง ก๊อก ก๊อก พี่ลิท เปิดประตูให้หน่อยพี่ทำอะไรเสียงดังไปถึงชั้นล่าง ลูกบิดประตูกำลังถูกบิดช้าๆ อ้าว ลัล ขอโทษที่ทำเสียงดังจนลัลตื่น ไม่มีอะไรหรอกพี่นอนไม่หลับเลยลุกขึ้นมาจัดห้องนิดหน่อย พี่ลิทพูดพลางเอาตัวบังช่องประตูไม่ให้ฉันแอบมองเข้าไป ลัลไปนอนเถอะ ลูกค้าพี่ก็หลับไปแล้วคุยเสียงดังเดี๋ยวเขาจะตื่น อืมๆ งั้นไปนอนก่อนนะ แสงแดดส่องผ่านผ้าม่าน บ่งบอกว่าเช้าแล้ว ฉันรีบลุกจากเตียง เพื่อรอทานอาหารเช้า แต่พี่ลิทยังไม่ลงมาจากห้อง พี่ลิท ตื่นหรือยัง หิวข้าวแล้วนะ ลงมาทำอะไรให้กินหน่อยฉันไปเรียกพี่ลิทที่หน้าห้องนอน พี่ลิทเปิดประตูออกมา ท่าทางเหมือนคนอดหลับอดนอน ทำไมสถาพพี่เป็นแบบนี้เนี้ย พี่ไม่ได้นอนหรอ พี่นอนไม่หลับเดี๋ยวพี่ลงไปรอแปปนึงนะ ฉันลงมานั่งรอพี่ลิทข้างล่าง เสียงพี่ลิทกำลังเดินลงมาแต่เขากำลังเดินลงมาคนเดียว ลูกค้าพี่ไปไหนแล้วหล่ะ ไม่เห็นเดินตามลงมา เออ กลับไปแล้วหน่ะ ตั้งแต่ลัลยังไม่ติ่น หรอ งั้นรีบๆเลย ลัลหิวแล้ว พี่ลิทยังคงพาลูกค้ามาบ้านอยู่แทบจะทุกวัน และในทุกๆคืนจะมีเสียงแปลกๆเหมือนลากอะไรบางอย่างดังมาจากชั้นสอง และเช้าวันรุ่งขึ้นพี่ลิทจะบอกว่าลูกค้ากลับไปตั้งแต่เช้าตอนฉันยังไม่ตื่นซึ่งมันก็แปลกที่ฉันจะไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูบ้านทั้งๆที่ห้องนอนฉันอยู่ติดกับทางเข้าบ้าน พี่ลิทต้องมีอะไรปิดบังฉันอยู่แน่ๆถามอะไรก็ไม่ตอบฉันคงต้องสืบหาเอาเองแล้ว ฉันเริ่มจากเดินสำรวจไปรอบบ้านๆเผื่อจะเจออะไรผิดสังเกตแล้วฉันก็เจอจริงๆ บริเวณสวนหลังบ้านเหมือนมีรอยถูกขุดและกลบฝั่งอะไรบางอย่างอยู่หลายจุดฉันเลยเดินเข้าไปหาจอบที่เก็บไว้ในห้องเก็บห้องเพื่อไปขุดหลุมดูว่ามันคืออะไรและสายตาฉันเหลือบไปเห็นของบางอย่างถูกห่อด้วยผ้าซุกไว้ใต้ชั้นวางของ เมื่อเปิดดู มันคือมีด มีดหลายเล่มที่เปรอะคราบเลือดแห้งกังวางซ้อนกันอยู่ มีด เลือด รอยกลบดินที่สวนหลังบ้านหรือว่าพี่ลิทจะ...ยังไม่ทันจะพูดจบ ก็มีเสียงเปิดประตูจากหน้าบ้าน พี่ลิทกลับมาแล้วฉันรีบเก็บมีดไว้ที่เดิมและออกจากตรงนั้น เพื่อไมให้พี่ลิทเห็น กลับมาแล้วหรอ วันนี้กลับไวจัง พี่จะให้ลัลเข้าไปอยู่ในห้องเลยไหมฉันพยายามถามด้วยน้ำเสียงทีเป็นปกติที่สุด เข้าไปเลยก็ได้ พี่ก็จะพาลูกค้าขึ้นไปข้างบนเหมือนกัน เมื่อพูดจบฉันรีบเดินเข้าไปในห้องแล้วล็อคประตูทันที อย่าบอกนะว่าพี่ลิทเป็นฆาตกรลวงผู้หญิงมาฆ่า ฉันนั่งซุกตัวอย่างข้างเตียงตัวสั่นระริกด้วยความกลัว ฉันควรทำอย่างไรดีจะหยุดพี่ลิทหรือปิดปากเงียบทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นดี คิดไม่ออกเลยจริงๆฉันยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่รู้ว่านั่งนานอยู่เท่าไหร่ นานจนไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหน ครืด ครืดดดด เสียงเดิมๆปลุกให้ฉันตื่นขึ้น เสียงนั้นอีกแล้ว เอาว่ะเป็นไงเป็นกันวันนี้ต้องรู้ให้ได้ว่าพี่ลิททำอะไรฉันเดินออกจากห้องตรงไปหยิบกุญแจสำรองขณะกำลังจะไขเข้าไปในห้องพี่ลิท ใจฉันเต้นรัวจนแทบจับจังหวะถูกขออย่าให้มันเป็นเหมือนที่ฉันคิดเลย แต่สิ่งที่ขอไม่เป็นไปตามหวังสิ่งที่ฉันเห็น พี่ลิทกำลังลากขาของใครบางคน ใครคนนั้นก็คือลูกค้าที่พี่พามาตอนนี้อยู่ในสภาพไร้ลมหายใจเลือดไหลท่วมตัว พี่ลิทฆ่าคน ฉันตะโกนลั่นห้องแขนขาอ่อนแรงล้มพับลงไปกองอยู่หน้าประตู ลัล คือ มันไม่ใช่อย่างที่ลัลเห็นนะลิทพยายามพูดแก้ตัวและรีบเดินตรงเข้ามาหาลัล ออกไป อย่าเข้ามาใกล้ลัลนะ ลัลกลัวแล้ว ลัลจะปิดปากเงียบไม่บอกใครปล่อยลัลไปเถอะนะ ฉันพยายามดันตัวถอยหลังหนีหายใจหอบแรงรู้สึกเหมือนโรคประจำตัวจะกำเริบเมื่อพี่ลิทเห็นเช่นนั้นเลยบอกกับฉันให้ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ นะลัลหายใจเข้าลึกๆเดี๋ยวอาการกำเริบแล้วเรื่องมันจะบานปลายไปใหญ่ แต่คำปลอบนั้นมันใช้ไม่ได้ผล ฉันหายใจแรงขึ้น เรื่อยๆและลุกขึ้นผลักพี่ลิทออกไป ตอนนี้อาการฉันกำเริบแล้ว ฉันเริ่มคลุ้มคลั่งอาละวาดเดินไปหยิบมีดที่วางอยู่ข้างๆศพ ยกขึ้นชี้ไปทางพี่ลิท ลัล ใจเย็นๆวางมีดลงก่อนพี่ลิททำมือให้ฉันวางมีดลงพอฉันเผลอเขาก็กระโดดเข้ามาแย่งมีดจากมือฉัน เราสองคนยื้อแย้งกันอยู่พักใหญ่อาจเป็นเพราะฉันกำลังคลุ้มคลั่งเรี่ยวแรงฉันจึงเยอะขึ้นมากกว่าปกติพี่ลิทจึงสู้แรงฉันไม่ไหว ทำให้พี่ลิทโดนมีดบาดที่มือเลือดไหลเป็นทาง ลัล พี่ขอร้องวางมีดลง แล้วใจเย็นๆเรื่องทั้งหมดมันเป็นฝีมือลัลนั้นแหละ ช่วงหลังๆมานี้พี่ไม่มีเวลาให้ลัลเลยทำให้ลัลน้อยใจและอาการทางจิตกำเริบ ลัลเลยคลั่งแล้วบุกมาฆ่าลูกค้าพี่ถึงในห้องนี้ พี่โกหก พี่ไม่ได้โกหก ที่ไม่บอกตั้งแต่แรกเพราะกลัวว่าลัลจะสติแตกและอาการกำเริบหนักขึ้นไปอีก พี่โกหก อย่ามาหลอกฉัน พี่เป็นฆาตกร พี่ฆ่าคนอื่นแล้วโยนความผิดมาให้ลัลเดี๋ยวพี่ก็จะฆ่าฉันเป็นรายต่อไปใช่ไหมหล่ะ ฉันยังคงไม่ยอมวางมีดถ้างั้น ก่อนที่พี่จะฆ่าฉัน ฉันควรชิงลงมือก่อนแล้วกัน ฉันไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าใส่พี่ลิท เงื้อมีดในมือขึ้นและปักลงตรงกลางอกไม่กี่วินาทีต่อมาพี่ลิทก็ล้มลง เมื่อเห็นภาพ พี่ลิทกำลังจะหมดลมหายใจ ชั่ววูบหนึ่งฉันฉุกคิดขึ้นมาได้นี้ฉันทำอะไรลงไป ปากยังคงพึมพำ ประโยคเดิมซ้ำๆสายตาจับจ้องไปที่ฝ่ามือที่เปียกโชกไปด้วยเลือด ตอนนี้สติของฉันเริ่มกลับมาแล้วไม่นะ พี่ลิท อย่าตายนะ ฉันขอโทษ ได้โปรดลืมตาขึ้นมาก่อน ฉันร้องไห้คร่ำครวญกอดศพพี่ลิทที่นอนอยู่ตรงหน้าพลางคิดว่าเรื่องเลวร้ายทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะฉันเอง ฉันควรรับผิดชอบกับสิ่งที่ฉันทำ รอก่อนนะพี่ลิทเดี๋ยวลัลจะไปอยู่ด้วย รอก่อนนะ เมื่อพูดจบเธอก็ลุกขึ้นไปหยิบตะเกียงมาจุดไฟเผาสิ่งของรอบๆตัวเธอและลงไปนั่งกอดศพพี่ชายของเธอท่ามกลางเปลวไฟที่กำลังลามไปทั่วบ้าน อีกไม่กี่นาที ลัลก็จะตามไปอยู่กับพี่แล้วนะพวกเราจะไปหาพ่อกับแม่พร้อมกัน รอลัลแปปนึงนะพี่ลิท
| Create Date : 29 มิถุนายน 2558 |
| Last Update : 29 มิถุนายน 2558 23:16:19 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 536 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [