บินออกจาก สนามบินดอนเมือง เวลา 10:30 ใช้เวลาประมาณ 1 ชม. 

เวลาในประเทศพม่า ช้ากว่าเราเล็กน้อย

หลังจากลงเครื่อง ทางสายการบินมีบริการรถเข้าเมือง เป็นรถบัสเหมือน บขส บ้านเรา ขนาดกลาง

หรือใครที่ จะใช้บริการ Taxi ก็ได้ อัตราค่าบริการ แล้วแต่จะต่อรอง (ราคาที่จากโรงแรมขากลับได้ก็ประมาณ 3000 จ๊าด)

มาดูเมืองเขากันว่าจะน่าอยู่ขนาดไหน 

ใกล้ถึงพม่ามาแล้ว จากความรู้เล็กน้อย เทือกเขาที่เป็นเขตแดนระหว่างพม่าและไทย 

จะมีชื่อว่า เทือกเขาถนนธงชัย ยาวลงมาเป็นเทือกเขาตะนาวศรี และลงไปทางใต้ก็จะเป็นเทือกเขาภูเก็ต 

ถนนทางจากแอร์พอร์ตเข้าเมือง การขับรถของที่นี่คือ คนขับอยู่ขวามือเหมือนบ้านเรา

แต่ว่าจะขับเลนขวาแทน ส่วนการขับขี่จากที่สังเกต ส่วนใหญ่จะเน้นการใช้แตรรถ 

ในการเตือน จึงกลายเป็นมลพิษทางเสียงไปโดยปริยาย 

ถนนนี้คล้ายกับมอเตอร์เวย์บ้านเรา ที่จะมีด่านเก็บเงิน รถเล็กเสียอยู่ 300 จ๊าด ถ้ารถโดยสาร ประมาณ 1500 จ๊าด (ถ้าจำไม่ผิด) 

ที่นี่ รถยนต์ที่ใช้จะเป็น 5ประตู ยี่ห้อที่เห็นเยอะ ก็ KIA รถยี่ญี่ปุ่นก็มี แต่มากที่สุดก็จะเป็นการใช้จักรยานยนต์ 

ร้านมือถือ เครือข่าย Dtac บ้านเรา ก็มี แต่ใช้อีกชื่อ 

อันนี้ห้อง Hotel 8 เป็นอาคารพาณิชย์ 2 คูหา แล้วก็ทำเป็นโรงแรม 4 ชั้น

ระดับ 2 ดาว การบริการพนักงานที่นี่ต้อนรับดีมาก

หลังจากเช็คอินเข้าที่พักแล้วเราก็เดินทางต่อ ไปที่ วัดพระมหามัยมุนี โดยนั่ง Taxiไป

รถ Taxi ที่พม่า จะเป็นรถเก่งทั่วๆไป ไม่มีลักษณะชัดเจน แต่จะรู้ได้จาก จะคนพูด Taxi แล้วกวักมือเรียกเรา

3- 4 จ๊าด แล้วแต่จะต่อรอง หรือระยะทางใกล้ไกล ก็ลองๆ สอบถามกับคนในโรงแรมก่อน

เดี๋ยวไม่งั้น ได้นั่งรถราคาแพง 

วัดนี้จะมีค่าเข้าสำหรับนักท่องเที่ยว ต่างชาติ คนละ 1 US ดอลล่า 

การแต่งกายก็ ผู้ใหญ่ กระโปรงยาว หรือกางเกงขายาว ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่น่าจะมีปัญหา 

จากหน้าประตู 2 ข้างก็จะมีแต่ร้านขายของที่ระลึก และพระพุทธรูป ให้เช่าไปสักการะกัน 

และต้องถอดรองเท้าเดินเข้าไปนะ ฉะนั้นอย่าใช้รองเท้าแพงไปหล่ะ มิงั้นเดี๋ยวหาไม่เจอ

(ไม่ใช่คนต้องขโมยนะ แต่ว่าคนเยอะมากอาจหลงไปอยู่ผิดที่ผิดทาง) 

เรื่องการแต่งกายของพม่า ก็ใส่ง่าย ชายและหญิงจะส่วมผ้าถุงยาว คีบรองเท้าแตะ (อารมณ์คนต่างจังหวัดจะหิ้วขันไปอาบน้ำอะไรยังงี้) 

มาดูบรรยากาศภายในวัดกัน

ด้านหน้าของผู้ชายในภาพ จะเป็นบริเวณที่ผู้ชายเท่านั้นจะสามารถเข้าไปได้ 

จะไม่อนุญาติให้ผู้หญิงเข้าไป ทางด้านซ้ายมือ จะมีการ์ดคอยตรวจ และตักเตืองนักท่องเที่ยวหรือคนท้องที่ในการ เข้ามาในเขตหวงห้ามนี้ 

มีติดกล้องไว้ให้ดู สำหรับบุคคลภายนอก

อาชีพยอดฮิต เหมือน เซเว่นเลย ไปที่ไหน มีทุกทีแถมมีตลอดเส้นทาง

อันนี้ไปเจอกรุ๊ปคนไทย กำลังนั่งสวดมนต์ขอพร

ด้านข้างของวัดจะมีทางเดินมายัง พิพิภัณฑ์ของวัด ในนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับศาสนาพุทธล้วนๆ

ศึกษากันอย่างเชิงลึก แต่เสียดายมีแต่ภาษาพม่า ยากที่จะอ่านออก

อันนี้สร้างเป็นบ่อปลา และเป็นเนื้อหาการเผยแพร่ศาสนาขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา 

แม้จะดูไม่สะอาดสวยงาม แต่บอกเลยถ้าได้ไปเห็นจะบอก สุดยอดจริงๆ

ถ่ายแบบพาโนราม่าเลย เพราะกว้างมากเก็บไม่หมด

ซูมใกล้ๆ จะเห็นว่า สีทองๆ จะเป็นรูปปั้นของพระสงฆ์ทั้งหลาย เดินทางจากหลายๆประเทศ เพื่อจุดหมายเดียวกัน

ทางออกด้านของพิพิธภัณฑ์

จากนั้นก็เดินหา Taxi ไปตลาด หาของกินและ กลับโรงแรม 

สุดท้ายเดินวนไปนั่ง Taxi จากด้านหลังวัด พี่คนนี้พูดได้แค่ภาษาพม่าอย่างเดียว

ฉะนั้นไม่ต้องแปลกใจว่า เวลาขึ้น Taxi ทำไมถึงมี คนนั่งข้างหน้ามาอีกคน ส่วนใหญ่จะมาเป็นล่ามและไกด์ให้เราไปในตัว 

แต่ดีว่าคนแถวนั้นคุยภาษาอังกฤษได้ เลยบอกให้พี่เขามาส่งที่ตลาด

ถ่ายเบาะรถมาด้วย เห็นเบาะ Gucci แต่ว่าดูชุดคนขับก่อนนะ แนวสุดๆๆ 

มารยาทในการขับรถของที่นี้ จะเงียบมากไม่มีการด่า หรือตะโกนในรถ นอกจากบีบแตรอย่างเดียว

และแล้วก็มาถึงตลาด ใกล้ๆ กับโรงแรมที่พัก แต่ไหง อารมณ์เหมือนเดิน พาหุรัดไปซะงั้น

เห็นไม้ข้างหน้า ไม่ได้เอามาตีหัวใครนะ เป็นไม้ที่เอามาทำแป้งทาหน้า ที่พม่าเขาทากัน

และฮิตในบ้านเรา 

เดินจนเหนื่อยและหิวมาก ก็ได้มาพบกับร้านข้างถนน ไม่ใช่บนฟุตบาทนะ ไม่มีจร้ามีแต่บนถนน

ร้านนี้ดูสะอาดสุดแล้วหล่ะ 

คนขายพูดพม่าได้อย่างเดียว และพูดภาษาอังกฤษได้ ว่า one thousand และชู 1 ไม้ 

แปลได้ว่า ไม้ละ 1พัน จ๊าด (เงินพม่า) 

คล้ายๆกับทำขาหมูบ้านเรา และประยุกต์กินแบบอาหารญี่ปุ่น อุด้งอะไรเนี่ยแหละ 

มีน้ำซุปให้ น้ำจิ้มอร่อยดี 

หยิบเลือกได้ตามใจชอบ บางคนมาถึงหยิบ 1 ไม้ แล้วก็จุ่มลงไปที่ถ้วยน้ำจิ้ม เสร็จแล้ว จ่ายตัง 

แต่ส่วนตัวกินแล้วเหนียว มีปัญหาการเคี้ยวเนื้อหมู 555+ แต่รสชาติดี

เนี่ยนั่งบนถนนจริงๆ 

2 คน รวมกัน กินไป 30 ไม้ ก็ 3000 จ๊าดนะจร๊ะ

แล้วเราก็เดิน ทางหาของกินต่อ ไม่อิ่ม

รถเมย์บ้านเขา ก็คล้ายกับรถเมล์ต่างจังหวัดบ้านเรานะ (ที่คุ้นเคยก็สายนครปฐม บ้านเรานั้นแหละสีส้ม) 

เดินต่อมาอีก เราก็มาเจอกับร้านอาหาร ด้านนอกเหมือนร้านขายโรตี แต่เข้ามาด้านในก็จะมีอาหารถาดไว้บริการ 

ดีว่ามีคนในนี้ฟังและพูดภาษาอังกฤษได้ เลยได้กินจร้า 

นี่คืออาหารที่สั่งมา แต่ว่าแกงไม่ได้สั่ง และก็ไม่รู้ว่าคืออะไรด้วย เด็กพม่าสอนก็ออกเสียงไม่เป็น 55+ 

มีกุ้งผัดพริก แต่รสชาติไม่เผ็ดนะ

โรตีมาแบบไม่ใส่นม (รสชาติเค็มๆ อร่อยนะ) ด้านข้างๆ เป็นข้าวโพด แต่ว่าเนื้อมันเละ

โดยรวมอาหาร ไม่เผ็ดจัดจ้าน แต่ว่าอร่อยนะ 

อ๋อ ร้านไม่มีน้ำแข็ง เวลาเสริฟ น้ำอัดลม ก็มาเป็นขวดแช่ตู้เย็น แต่ถามว่าเย็นไหม คิดว่าตู้เย็นคงไม่มีน้ำยา 55+

ข้าว 2 จาน กับข้าว 4 อย่าง โรตี 1 น้ำอัดลม 2  ค่าเสียหาย ไม่เกิน 8 พันจ๊าด 

มีการตูนล้อเลียนด้วย อิอิ