สวัสดีค่ะ หวานคนเดิมเพิ่มเติมคือก้าวสู่บล็อคที่มีความเเปลกใหม่ จากกิจกรรม "ลุย! ล่า! ท้าเขียน" โจทย์ ให้อวดภาพถ่ายที่คุณประทับใจมากที่สุด
เป็นภาพพระอาทิตย์ขึ้น จำเวลาที่เเน่นอนไม่ได้ น่าจะราวๆเกือบ 6 โมง
ตอนหน้าฝนเข้าหนาวปีก่อน หน้ารีสอร์ทนึง ที่จังหวัดระยอง ถ่ายห่างกันเเค่ไม่กี่วิ ฟ้าสว่างเร็วมากๆ
สำหรับภาพพระอาทิตย์ขึ้นเป็นความชอบส่วนตัวของเราเอง มีภาพดวงอาทิตย์ทั้งขึ้นและตก อยู่ในอัลบั้มเยอะมากๆ
สำหรับเราช่วงที่ดวงอาทิตย์กำลังขึ้นหรือตก ท้องฟ้าจะสวยที่สุดๆ เรียกว่า vanilla sky
ทั้งหมดที่ตาเราเห็นจะเป็นเป็นสีพาสเทล มีส่วนผสมของสีนั้นนิดนี้หน่อย ทั้งชมพู ฟ้า ส้มอ่อนๆ เทาๆ หม่นๆ ทั้งหมดเป็นโทนสีที่ชอบ รู้สึกว่าธรรมชาติยังไงก็ดีที่สุดเลยล่ะ
ในความรู้สึกเราเอง เหมือนว่าการขึ้นของดวงอาทิตย์
เป็นช่วงข้ามผ่านระหว่างความมืด /ความสว่าง 
คล้ายๆกับชีวิตของเราที่จะก้าวผ่านการเริ่มต้นหรือจุดจบอะไรทำนองนั้น
เวลามองอะไรเเบบนี้ทำรู้สึกตัวเองได้หมุนนาฬิกาชีวิตใหม่
refresh เรื่องเก่าๆเพื่อรับเรื่องใหม่ที่ดีๆ ก็เลยชอบนั่งมองหรือเก็บภาพ
ในช่วงเวลานี้เป็นพิเศษเเหละ ถ้ามีโอกาสไม่ว่าที่ไหนเมื่อไรก็จะดูตลอดเลย
ส่วนความพิเศษของการถ่ายภาพพระอาทิตย์ขึ้น ทุกภาพ ไม่เฉพาะภาพนี้ คือ....
- ถ่ายในเมืองจะทำได้ยากเพราะตึกสูงบังเต็มไปหมด เพราะไม่เห็นขอบฟ้าชัดๆ ก็จะผ่านจุดที่กำลังขึ้นไปด้วยเลย
- การจะเก็บภาพจะมีช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้น อธิบายช่วงการขึ้นของพระอาทิตย์เป็น 3 ช่วง ช่วงแรกที่กำลังจะผ่านจุดที่มืดสุดๆ มีเเสงเล็กๆ
ช่วง 2 เเสงสวยสุดๆเเวบเดียวไม่ถึง 5 นาที เราจะเก็บภาพตรงนี้
จากนั้นช่วงสุดท้ายสว่างทั้งฟ้าล่ะ เป็นช่วงที่ท้องฟ้ามีสีเหมือนกับที่เราเห็นตลอดวัน
- เเต่ละครั้งท้องฟ้าไม่เคยเหมือนกัน เวลาก็ไม่เเน่นอนด้วย ต้องเตรียมตัวไปดีๆไม่งั้นพลาดเเน่ๆ นอกจากนี้ก็อาศัยสภาพอากาศด้วย
อย่างวันไหนฝนตก เมฆมาก พายุเข้า อากาศไม่เป็นใจก็ยากหน่อย
หรือหากมีคนจำนวนมากออกถ่ายภาพกัน ก็จะไม่ค่อยได้ภาพ
ที่สวยถูกใจเท่าไรนัก
 ภาพของเราให้ 2 ภาพเลย ภาพอาจจะไม่ได้สวยที่สุดที่มี
เเต่ประทับใจเพราะเรื่องราวล่ะมั้ง ภาพถ่ายนี้ตอนไปทริปใหญ่ทำกิจกรรมต่างจังหวัดกันทุกชั้นปี 3 วัน 2 คืน มีกิจกรรมเหนื่อยๆกว่าจะเลิกได้กลับที่พักนอนจริงๆก็ปาไป ตี 1
คนที่อยากดูภาพพระอาทิตย์ขึ้นมีเยอะเลย เเต่คนที่ดูจะจริงจังสุดๆ
ก็มีเเค่เราเนี่ยเเหละ
เสต็บเเรก คือหาเวลาดวงอาทิตย์ขึ้นของจังหวัดนั้นๆ ซึ่ง่ต้อง +- เอาเองอีก 10 นาที จำได้ว่าถาม Siri เอา เพื่อนฮาครืนกันทั้งห้องในความจริงจัง ได้ความขึ้นตอน ตี 5:35 เช้ามากกก เสต็บถัดมาคือ การตื่นนอน ต้องตื่นตั้งเเต่ 5:15 ไปนั่งดู
กลัวใจตัวเองมากว่าจะตื่นไม่ไหว เเต่ก็ตื่นมานั่งดูจนได้
เริ่มมีเเสงเเรกตอนตี 5:30 แต่มืดมากๆอยู่ดี ส่วนวานิลสกายที่ต้องการ กว่าจะมาก็เกือบๆ 6 โมงเเหละ เสต็บสุดท้าย
เก็บภาพที่ต้องการ เเละนั่งดูไปพร้อมๆกัน
โรเเมนซ์ยังกะฉากในหนังเลยเเหละ ถ้าไม่นับหน้าที่สดเเละเหนื่อยล้าสุดๆ
ยอมรับนับถือในความพยายามที่นั่งรอตากยุงอยู่นานทีเดียว
ขอบคุณเพื่อนคนนึงที่ออกมานั่งรอด้วยกันด้วย แหะๆ
ฟีลของการรอถ่ายรูปกับรอดูเฉยๆ ค่อนข้างต่างกันมากเลย
อยากได้รูปที่ดีๆ เเต่ก็ยังอยากดูด้วยตาไปด้วย
พอพยายามจะจดจ่อกับอะไรอย่างนึง
จะทำให้อีกอย่างทำได้ดีน้อยลง
ก็เลยเป็นการถ่ายรูปที่แอบกดดันนิดนึง เพราะมีคนรอดูภาพอยู่ด้วย
ประทับใจกับภาพนี้ ทั้งเรื่องราว, สถานการณ์, โชค, และจังหวะต่างๆที่ผสมกันพอดีเป๊ะ จนได้ภาพมา ประทับใจเเละขอบคุณทุกอย่างของวันนั้นที่เมฆเปิดพอให้เราถ่ายรูปสวยๆ
และดูด้วยตาอย่างประทับใจที่สุดครั้งนึงในชีวิต
(เนื่องจากเป็นคนไร้ดวงอย่างที่สุด เมื่อมีโชคเลยต้องขอบคุณมากจริงๆ)
ปล.อีกวันนึงของทริป ที่ทุกคนไม่เหนื่อยมาก
เมฆปิดก็เลยไม่มีใครถ่ายรูปสวยๆออกมาได้เลยสักคน ขอบคุณตัวเองอีกครั้งที่ตัดสินใจออกมาดูตั้งเเต่วันเเรกทั้งๆที่เหนื่อยมาก
| 
/ความสว่าง 
ภาพของเราให้ 2 ภาพเลย 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
