ฟังข่าวการเสียชีวิตของราชาเพลงป๊อปเมื่อเช้าก้อรู้สึกเศร้าใจนะคะว่าทำไมคนเราถึงอายุสั้นได้เพียงนี้...เกิดเพราะความไม่รู้ พอตอนจะตายก้อตายอย่างไม่รู้อีก(เพราะหัวใจวายเฉียบพลัน)...รู้สึกตัวว่ากลัวขึ้นมาทันทีคะว่าถ้าเราขี้เกียจ หรือผลัดวันประกันพรุ่งที่จะตั้งใจภาวนาอย่างจริงจัง เราอาจจะตายด้วยความไม่รู้อีกกี่ครั้ง...ตอนนี้นาทีนี้ยังมีลมหายใจให้ดู ร่างกายยังขยับได้ ยังมีสติให้รู้สึกตัวอยู่ ก้อถือว่าโชคดีกว่าคนที่ไม่รู้ตัวอีกหลายๆคนบนโลกนี้ ที่ได้เรียนรู้วิชารู้ตามจริง ตามที่พระพุทธเจ้าสอน ... ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องดีๆคอยเตือนสติทุกครั้งที่ได้อ่าน

สาธุค่ะ (-/|\\-)
บางครั้งก็เห็นกิเลสตัวเองเยอะมาก จนรู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองร้ายกว่าที่คิดไว้มากๆๆๆๆๆ
แต่ใจมันไม่ยอมรับอย่างแรง T^T เลย มันอยากเป็นคนดีอ่ะค่ะ (แต่ไม่เห็นตัวอยาก 555)

ปล* ชอบประโยคสุดท้ายค่ะพี่เอ็ด
"ไม่มี "I" ก็ไม่มี He She It หรือ You
เห็นได้ตรงนี้แล้ว ใครจะ into ใครหรือไม่ ก็ไม่ใช่ประเด็น"
อืม..จริงๆด้วยค่ะ :)

ช่างเป็นเรื่องที่มาได้เหมาะเจาะแก่เวลาจริงๆ

ทำให้ได้คิดและเห็นแสงไรๆที่ปลายอุโมงค์

^_^

รอบทความนี้อยู่ ดีใจที่ได้อ่านคะ

"ไม่มี "I" ก็ไม่มี He She It หรือ You
เห็นได้ตรงนี้แล้ว ใครจะ into ใครหรือไม่ ก็ไม่ใช่ประเด็น"
^
^
อืม ใช่ค่ะ

วันนี้มาเม้นท์แบบแป้กๆค่ะ ถอดสมการความรักไม่ค่อยเป็น ^^"
รู้แต่ว่า ถ้ารูปแบบความรักความสัมพันธ์ เป็นแบบข้างบน ถอยยยดีกว่า

แต่ทั้งสิ้นทั้งปวง ก็ยอมรับอย่างเต็มปากเต็มคำว่า "รักตัวเอง" ค่ะ
รักมาก รักอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน เลยแก้สมการ "I" ไม่ออก - -"

ก็ไม่เป็นไรนิคะ ตอนนี้จิตยังอยู่อนุบาลอยู่ ทำแบบฝึกหัดไปเรื่อยๆ
สักวัน..ต้องได้สิน่า

อยู่เงียบๆคอยอ่านบล๊อคพี่...ตามฟังพี่ตามวิทยุตั้งแต่นมนานยิ่งอ่านยิ่งได้ฟังธรรมะพระอาจารย์ปราโมทย์รวมกับของพี่แล้ว ทำไมรู้สึกง่ายๆนะครับแต่พอทำกลับยาก แต่พอรู้ตัวอีกที่เริ่มรู้สึกตัวมากขึ้นตามความคิดตัวเองได้มากขึ้นดีขึ้นครับกับจิตใจที่เคยฟุ้งยกเว้นเรื่องเดียวคือขี้ลืม....

พอปฎิบัติไปเรื่อยๆ ตามดูตามรู้กายใจไปเรื่อยๆ ก็พบว่าพอดูหนังทีไร จิตใจมันดื่มด่ำไปกับหนังมากๆเลย เหมือนไม่มีตัวเรา ใจมันไปยึดไปผูกอยู่กับอารมณ์ในหนัง ขนาดว่าดูเสร็จแล้วก็ยังจินตนาการถึงมันอยู่ร่ำไป เลยทำให้รู้สึกว่าไม่ค่อยอยากดูหนังอ่ะค่ะ มันรู้สึกเหมือนจิตใจไม่สงบ อย่างนี้จะเรียกว่าเราติดสงบหรือเปล่าอ่ะคะ

ป.ล. เวลาอ่านบล็อกพี่ก็เผลออินกับบทความ ด้วยสำนวนภาษาที่แยบคายทำให้รู้สึกเพลิดเพลินบ่อยๆ แต่ดีตรงที่พี่มักจะใส่ข้อคิดว่าให้ตามดูตามรู้อยู่เรื่อยๆ ขนาดบางทีใต้รูปสวยๆของคุณ Sevendaffodils ยังอุตส่าห์โน๊ตไว้ให้รู้ว่าชอบเรยย เลยเหมือนมีเบรคคอยหยุดใจให้อยู่กะตัวเป็นระยะๆ

สาธุค่ะ ได้ทำ exercise ดูใจเล็กๆ ระหว่างช่วงเวลาทีมักจะอินไปกะอินเตอร์เน็ท

อรุณสวัสดิ์ฺครับ

จริงๆ นึกว่าวันนี้จะได้อ่านเรื่องคุณไมเคิลจากพี่ซะอีก (แต่ผมว่าพี่เขียนแน่ ใช่ปะ :)

อาชีพหลัก เรียนรู้ กายใจตนเอง

มาอ่านเรื่อยๆๆ ค่ะ เพื่อเตือนตัวเองไม่ให้ประมาทค่ะ ขอบพระคุณมากๆเลย สำหรับบทความที่มีประโยชน์ค่ะ

สวัสดีครับพี่ aston'27
^ ^) วันก่อนได้ฟังธรรมะของพระอาจารย์ ชยสาโร
ท่านก็พูดถึงรูปประโยคในภาษาอังกฤษ I YOU WE THEY แล้วตามด้วยกิริยา
แต่แปลก ! ที่การศึกษาในศาสนาพุทธ จะศึกษาจนไม่มี สัตว์ บุคคล เรา เขา
เหลือเพียง กิริยา (v) แต่ไม่มีเรา ไม่มีเขา
;) แล้วใครจะทุกข์ล่ะครับ

ดีใจที่คุณแอสตั้นเขียนเรื่องนี้ตอนนี้ค่ะ

:)

He's Just Not That into You

โดน...

รู้สึกว่าเรื่องแบบนี้มันบาดใจค่ะ บางทีก็หลงนานกว่าจะกลับมาได้ ^_^

Nothing into nothing is nothingness.

morning ค่าพี่เอ๊ด..
ถูกใจบล็อกวันนี้จริงๆ > <~

น่าจะใช้ได้กับ เงื้อง่าราคาแพง...


วันก่อนพี่ดูหนัง The kite runner กับ Becoming Jane


อารมณ์หนังแตกต่างกันลิบ...



นี่แหละชีวิตมนุษย์ - -"


สวัสดีวันพระค่ะ

โดนใจมากมาย
เขียนต่อไปเรื่อยๆนานๆนะคะ
ชอบอ่านมาก
และสุขใจมากๆที่ได้เข้ามา

ชีวิตดีขึ้นมากค่ะ

ขอบคุณนะคะ

ไม่แวะมาทักทายนาน...มั่ก แวะปุ๊บ ก็ได้อ่านคำพูดโดน..โดนปั๊บ

"ไม่มี "I" ก็ไม่มี He She It หรือ You
เห็นได้ตรงนี้แล้ว ใครจะ into ใครหรือไม่ ก็ไม่ใช่ประเด็น"

ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่คุณ aston แบ่งปันให้ได้อ่านเสมอมา

มีความสุขมากๆ.. Take care ค่ะ

ขอบคุณมากๆนะคะ

แค่อ่านบทความนี้ โล่งใจอย่างบอกไม่ถูกเลย..
คิดอะไรได้เยอะ ขอบคุณจริงๆค่ะ☺