ช่วงนี้เปิดนิตยสารเกมขึ้นมาทีไร ได้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนักข่าวภาคสนามรบไปซะทุกที
ก็ต้นปีนี้หลายๆค่ายเกมต่างเล่นพากันพร้อมใจปล่อยเกมสงครามออกมากันให้เต็มแผงไปหมด

มองไปทางไหนก็เห็นแต่เกมที่มีคนถือปืน ถือปืน แล้วก็ถือปืน เห็นจำนวนปืนขนาดนี้แล้ว
พาลให้นึกสงสัยไปว่าขนาดแค่ปืนยังเยอะขนาดนี้ แล้วถ้าจำนวนลูกกระสุนของทุกเกมรวมๆกันนี่มันจะกี่ล้านนัด!!

และด้วยเกมสงครามที่มีอยู่ปริมาณมหาศาลนี้เอง ที่เล่นเอาผมเลือกไม่ถูกเลยว่าจะเขียนรายงานข่าวเกมสงครามไหนดี นี่ขนาดคัดเน้นๆมาก็แล้วก็ยังเลือกไม่ถูก เพราะเอาเฉพาะที่ดังๆน่าจบตามองก็มีทั้ง Call of Duty : World at war เกมสงครามย้อนยุคสุดอลังการที่ทำเอา Svring Private Ryan กลายเป็นสนามเด็กเล่นไปเลย หรืออย่าง Killzone 2 ก็น่าเขียนถึง เพราะทั้งสมจริงขนาดที่คุณจะได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้น ดุดันถึงขั้นถ้าคุณแอบพักหายใจก็จะไม่ได้หายใจอีกต่อไป และภาพสวยถึงขั้นโคตรพ่อโคตรแม่สวย แต่ถ้าไปเลือกเขียนอันอื่น...ก็คงจะพลาดไม่ได้เขียนถึง Gears of War 2 เกมสงครามสุดดิบเถื่อนระหว่างเหล่ามนุษย์พันธุ์ดุกับพวกต่างดาวสายพันธุ์แสบที่งัดเทคโนโลยีนานาชนิดมาถล่มกันแบบไม่กลัวเปลืองงบ พกปืนติดใบเลื้อยมาพร้อมกระซวกลำไส้กันและกัน และโดดเด่นด้วยระบบ Multiplayer ที่เปิดโอกาสให้คุณได้ระเบิดหัวเพื่อนๆอย่างสนุกสนาน



Call of Duty : World at war


Killzone 2


Gears of War 2


ซึ่งเหล่าตัวเลือกที่มากมายนี้แสดงให้เราเห็นว่าตลาดเกมยังคงเปิดกว้างสำหรับเกมแนวสงคราม ด้วยเพราะความรุนแรงในสนามรบนั้นยังมีช่วงว่างให้กับไอเดียและยังเหลือพื้นที่ให้กับจินตนาการอยู่อีกมากมาย ว่าแล้วเหล่าโปรแกรมเมอร์ก็เลยขยันกันผลิตสงครามในแบบของตัวเองออกมากันใหญ่ ซึ่งใครที่ออกแบบสงครามออกมาได้สร้างสรรค์ก็จะได้รับทั้งคำชมและตัวเงิน แต่ถ้าออกแบบมาได้สิ้นคิดและห่วยแตกก็จะได้รับทั้งคำอวยพร(ในแง่ร้าย)และเผลอๆอาจจะต้องเก็บข้าวของย้ายไปทำงานกับค่ายเกมใหม่

พูดถึงคนที่สร้างสงครามได้ห่วยแตก...ไม่รู้ทำไมผมถึงนึกถึงอดีตประธานธิบดีสหรัฐฯ จอร์จ ดับเบิลยู บุช...

เมื่อไม่นานมานี้ผมเพิ่งได้มีโอกาสแวะไปเยี่ยมเว็บไซต์ เครือข่ายต้นไม้ขี้เหงา ของคุณทรงกลด บางยี่ขัน บ.ก.นิตยสาร a day มา ที่นั่น...คุณทรงกลดได้พูดถึงเรื่องราวของนาย มันตาเซอร์ อัล-ไซดี นักข่าววัย 29 ชาวอิรักที่ไปสร้างวีรกรรมด้วยการไปตระโกนด่าบุชว่า “สุนัข” แล้วปารองเท้าใส่จนเกิดเป็นกระแสข่าวโด่งดังอยู่นานสองนาน

จากเหตุการณ์ขว้างรองเท้าในวันนั้นพอมาถึงวันนี้ได้ก่อให้เกิดเป็นเว็บไซต์ //www.thankyouforthrowingyourshoe.com/ (แปลตรงตัวได้น่ารักมากว่า “ขอบคุณที่ขว้างรองเท้าของคุณ”) ซึ่งเปิดพื้นที่ให้คนที่รู้สึกต่อต้านสงครามในอิรักได้เข้ามาโพสต์รูปถ่ายของตัวเองกับรองเท้าภายในเว็บ เพื่อเป็นสัญญาณของการประณามการกระทำของรัฐบาลสหรัฐฯ ว่าแล้วก็มีผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกแสดงตัวกันออกมาพร้อมกับรองเท้าคู่ใจอย่างอุ่นหนาฝาคลั่งจนถึงขั้นอบอุ่นและเหม็นอับไปทั้งเว็บไซต์





คุณทรงกลดได้ตั้งข้อสงสัยว่า อันที่จริงแล้วการปารองเท้าและด่าคนอื่นว่า “สุนัข” แบบที่นายมันตาเซอร์ อัล-ไซดีกระทำนั้น ถือว่าเป็นการกระทำที่ต่ำช้าและผิดกาลเทศะเอามากๆในสังคมอิรัก ซึ่งทำให้เกิดคำถามขึ้นว่า นี่ถือว่าถูกต้องแล้วหรือที่เว็บไซต์นี้ไปยกย่องคนที่ทำแบบนั้นว่าเป็นฮีโร่? แล้วคำถามนี้ก็ได้รับคำตอบกลับมาว่า...

“ทางเว็บไซต์ได้ประกาศไว้ชัดเจนว่า
พวกเขาเห็นว่าการขว้างรองเท้าเป็นความผิดที่ควรได้รับการลงโทษ
แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกดีกับการปารองเท้า มากกว่าการทำสงคราม”

อ่านจบแล้วชักนึกสนุก...ซึ่งถ้าหากวันนี้ไม่มีใครว่าอะไร
จะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะของดหยิบเกมสงครามมาเขียนถึง...แล้วหันไปหยิบรองเท้าขึ้นมาแทน?

Create Date : 22 มีนาคม 2552
Last Update : 15 เมษายน 2553 15:22:36 น.		4 comments
Counter : 842 Pageviews.
Share Tweet