Definitely, Maybe คือหนังที่จะบอกกับเราว่า ความรักสามารถ “Restart” ตัวมันเองได้
ในกรณีที่มีมนุษย์ซื่อบื้อเผลอไปทำมันเปียก(น้ำตา) ต่อสายผิดจนเกิดไฟฟ้าลัดวงจร(ไปมีคนใหม่)
หรือซุ่มซ่ามทำมันลื่น(หลุดจากมือ)ตกแตก







ใน Definitely, Maybe วิล พระเอกของเรื่องกำลังเผชิญหน้ากับสิ่งที่เขาเคยวิ่งหนีมาตลอด
นั่นคือ “ปัญหาหัวใจ” ระหว่างเขากับภรรยา แต่เมื่อถึงคราวแตกหักต้องเซ็นเอกสารหย่า
เขากลับต้องตอบคำถามให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับความรักทั้งหมดที่ผ่านมาในชีวิตของเขา
โชคดีคือเขาไม่ต้องเอาคำตอบที่ได้ไปตอบกับภรรยา ไม่แม้แต่ต้องตอบให้ตัวเองฟัง
...แต่เขาต้องเอามันไปตอบให้ลูกสาวฟังแทน...

เพราะวันนึงลูกสาววัย 10 ขวบดันเกิดตื้อถามถึงเหตุผลของการหย่าร้าง
และอยากจะรู้ความสัมพันธ์ในอดีตของคุณพ่อให้ได้
ว่าแล้วเขาเลยตกลงกับลูกสาวว่า ทั้งชีวิตที่ผ่านมาเขามีแฟนมานับแม่ของลูกทั้งด้วยรวมทั้งหมดเป็น 3 คน
เขาจะยอมเล่าเรื่องของทุกคนให้ฟัง แต่จะเปลี่ยนชื่อของสาวทุกคนซะ
แล้วพอเล่าจบ เขาจะให้ลูกสาวตอบให้ได้ว่า “คนไหนคือแม่ของเธอ”

แต่ที่เขาไม่รู้ก็คือ...เมื่อเล่าจบ เขาจะได้รับคำตอบจากหัวใจตัวเองว่า เขารักใคร...

งะ ต้องไปทำงานแล้ว เดี๋ยวมาเล่าต่อนะ เรื่องนี้ – สุดยอดเลยขอบอก!!!

ในหนังเรื่องนี้ชอบคำ ความหมาย และจังหวะการมาของเจ้า “ของดูต่างหน้า” เอามากๆ
ใครเคยมีของต่างหน้าในแบบฟิวส์กู้ดไหม?
คือไม่ใช่ของแฟนเก่าหรือของญาติที่ตายไปแล้วอะไรแบบนั้นนะ
แต่เป็นของคนที่เรารัก และสงสัยมาตลอดว่าแท้จริงแล้วเขาก็รักเราใช่ไหม
ทุกวันเราพยายามจ้องมองของสิ่งนั้น เพื่อที่จะค้นหาเคล้าโครงหน้าของเขาบนสิ่งของ
พยายามเงี่ยหูฟังเสียงหัวเราะที่เคยเกิดขึ้นรอบๆ ของสิ่งนั้นยามที่เจ้าของเก่ากำลังอารมณ์ดี
และหยิบมันขึ้นมาแนบหัวใจชิดๆ พยายามจะสัมผัสไออุ่นจางๆ ที่ใครสักคนหลงเหลือไว้



เรื่องนี้ชอบนะ มันบอกให้เรารู้ว่า…
“ความรักในอดีตไม่ได้เป็นแค่บทเรียนเท่านั้น มันยังเป็นอนาคตได้อีกด้วย(?)”

ดังนั้นมีความรักไปเถอะ ไม่ว่าจะต้องเจออะไร รักไปเถอะ
ความรักมันไม่มีทางออก บทสรุปตายตัว หรือคำตอบที่แน่นอนหรอก!
แต่ทุกประสบการณ์ความรักที่ผ่านมาจะแอบบอกอะไรบางอย่างกับเราเสมอ
...อะไรบางอย่าง...ที่ใช้ตอบคำถามได้...

3 ดาวครึ่ง (จาก 4 ดาวเต็ม) สำหรับหนังเรื่องนี้ครับ
3 ดาวมาจากการถ่ายทอดเรื่องราวความฝันเรื่องงานของตัวเอก
ที่พยายามทำให้มันสอดคล้องกับความรัก อีกครึ่งดาวมาจากสภาพบ้านเมือง
ที่หนังย้อนจากยุค 2008 ไปในยุค 1992 พร้อมๆกับแสดงให้เราเห็นถึงความเจริญเติบโตของมหานคร
ลองสังเกตร้านมินิมาร์ทในเรื่องให้ดี มันคือตัวแทนของความเจริญแห่งยุคสมัย
ที่พัฒนาตั้งแต่คล้ายร้านโชว์ห่วย จนเริ่มมีติดแอร์ ชั้นวางของเป็นระเบียบ บาร์กาแฟ และอินเตอร์เน็ต

ส่วนอีกครึ่งดาวที่หายไป...หักแต้มไปเพราะตั้งแต่เกิด แตกเนื้อหนุ่ม มีครอบครัว และทำเว็บมา
ผมไม่เคยให้หนังเรื่องไหนเต็ม 4 ดาว! เป็นคนภาพยนตร์ใจต้องนิ่งและไว้มาดอะครับ
การที่เรายอมเทิดชูหนังเรื่องไหนออกนอกหน้านอกตา คนอ่านอาจจะรู้สึกว่าเราอ่อนแอและไม่น่าเชื่อถือได้
ดังนั้นเราจะต้องใหญ่ เราจะต้องไม่ลงให้ใคร ดีแค่ไหนก็เอาไป3ดาวครึ่งพอ

...เอ่อ...เดี๋ยวมาอธิบายต่อวันหลังนะ...เมียเรียกไปซักผ้า...

คุณสูบบุหรี่ไหม...อึม ฉันก็ไม่ (ถ้าคุณตอบว่า “สูบ” ฉันก็จะตอบว่า “อึม ฉันก็สูบ”)
ที่ถามเพราะ...หนังเรื่องนี้มีฉากสูบบุหรี่ที่สวยงามที่สุดในโลกภาพยนตร์



มันเริ่มจากผู้ชายกับผู้หญิงที่ไม่ได้เกี่ยวดองกันทางร่างกาย อารมณ์ หรือด้านไหนๆ เลย
แค่ทั้งคู่พนันกันว่าบุหรี่ของใครจะไหม้ไฟเร็วกว่ากัน ว่าแล้วก็เริ่มจุดบุหรี่พร้อมๆกัน
อัดเข้าปอดพร้อมๆกัน และพ่นควันออกมาพร้อมๆกัน

ทันใดนั้นสถานที่ธรรมดาๆ อย่างหน้าร้านมินิมาร์ทก็กลายเป็นสถานที่ที่โรแมนติกอย่างบอกไม่ถูก
แสงจากหลอดไฟนีออนตัวหนังสือที่สว่างแบบถูกที่ถูกทาง ฝนตกเม็ดใหญ่ๆสร้างฝ้าบนกระจก เสียงดนตรีคลอ
สีหน้าตอนที่แต่ละฝ่ายดูดบุหรี่ที่จนส่วนปลายของบุหรี่เกิดแสงไฟเป็นประกายลุกขึ้นแดงๆ
ควันบุหรี่เหงาๆ เคล้าเคียงบทสนทนาเศร้าๆ เมื่อวันนี้เป็นวันเกิดของฝ่ายหญิง
แต่เธอกลับมายืนสูบบุหรี่กับคนแปลกหน้า เพราะแฟนของเธอมั่วแต่ไปเป็นนักล่าฝันอยากจะนักร้องดัง
ส่วนฝ่ายชายก็กำลังซังกะตายกับหน้าที่การงาน และคิดถึงแฟนที่เขากำลังจะขอแต่งงานวันพรุ่งนี้...

อ่อๆ ที่น่ารักมากๆอีกอย่างก็คือ “ท่าดีใจตอนที่ชนะพนัน” … … …
เฮ้อ...(เอามือเท้าคางหน้าจอคอม) ถ้าคุณสูบบุหรี่ วันหลังเรามาพนันกันบ้างไหม?

ผมได้ทำความรู้จักกับหนังเรื่องนี้ครั้งแรกที่บ้านของคุณ BloodyMonday
ทันทีที่เห็นภาพปก - ผมบอกกับตัวเองว่า ไม่ดู “แน่นอน”
แต่พออ่านที่คุณ BloodyMonday เขียนจนจบผมบอกกับตัวเองว่า “ไม่แน่”อาจจะหามาดู

ภายหลังผมเลยตกหลุมรักทั้งหนังเรื่องนี้และทั้งคุณ BloodyMonday (ในฐานะคนแนะนำที่ดี...ฟิ้ว เกือบเกย์แล้วไหมล่ะ)

ในตอนหนึ่งของหนัง พระเอกพยายามซ้อมการขอแต่งงานกับเพื่อนสาวของเขาก่อนจะเอาไปขอคนรักจริงๆ
ในจังหวะแรกเขาสารภาพรักห้วนๆ เลยเจอเพื่อนสาวเลยดุด่าต่อว่าเสียยกใหญ่
พระเอกเลยพูดใหม่ยาวๆว่า “ผมอยากจะแต่งงานกับคุณ เพราะคุณเป็นคนเดียวที่ผมอยากตื่นมาเจอ
และเป็นคนเดียวที่ผมอยากจะจูบราตรีสวัสดี ครั้งแรกที่ได้เห็นมือคู่นี้...
(พระเอกเอื้อมมือไปจับมือเพื่อนมาติ๊งต่างว่ามือแฟน แล้วเพลงก็เริ่มดังคลอเบาๆ)
ผมก็อยากจะเกาะกุมมันไว้ ส่วนใหญ่แล้วถ้าคุณรักใครอย่างที่ผมรักคุณ
การแต่งงานเป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ที่เราจะทำ ดังนั้น คุณจะ...เอ่อ...แต่งงานกับผมไหม?”

โดยหลวมตัว เพื่อนสาวคนนั้นอินจัดเล่นเกินค่าตัวตอบไปว่า “Definitely…Maybe”



เหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผมชอบดูหนัง...คือหลายต่อหลายครั้งมันช่วยให้ผมผ่านช่วงเวลาอันเลวร้ายไปได้
ยิ่งในช่วงเวลาที่ชีวิตบัดซบ เ_ย และนรกแตก (ขออภัยสำหรับคำหยาบครับ
แต่ไม่ต้องกังวลไปรีวิวนี้ติดป้ายเรท PG – 13 ไว้แล้ว เด็กอายุต่ำว่า 13 ควรมีผู้ปกครองคอยให้คำแนะนำ)
ในทุกวันเวลาที่เลวร้ายและค่ำคืนที่มืดมน เป็นโชคดีของผมที่ในตู้เก็บซีดีหรือรายการของสถานีโทรทัศน์
มักจะมี “หนังสักเรื่อง” มาช่วยกู้สถานการณ์ให้เสมอ

เพื่อแบ่งปันความรู้สึกนั้น วันนี้ผมเลยอยากจะลองซ่อมบทแบบในหนังให้คุณฟังดูบ้าง ว่า...
“ผมอยากจะให้คุณดูหนังเรื่องนี้ครับ...เพราะผมเชื่อว่ามันจะทำให้คุณมีเช้าที่สดใสและมีค่ำคืนที่อบอุ่น
ครั้งแรกที่ได้ดูหนังเรื่องนี้ ผมรู้สึกว่าไม่ควรที่จะเก็บงำมันเอาไว้คนเดียว
(ตอนนี้ผมแอบทำตาหวานใส่หน้าจอ โปรยความน่าเชื่อถือลงบนคีย์บอร์ด และเปิดเพลงคลอเบาๆ)
ดังนั้น...ถ้าคุณเคยรักหนังสักเรื่องอย่างที่ผมรักหนังเรื่องนี้ ผมคิดว่า...เอ่อ...คุณควรจะได้ดูมัน”

แล้วคุณก็จะเล่นนอกซีน พลั้งปากพูด และใจพาไปตอบผมกลับมาว่า
1. Definitely
2. Maybe
หากตอบข้อแรกแล้วไปหาหนังเรื่องนี้มาดู...คุณจะรักผม(โทษฐานที่มาแนะนำหนังดีๆ)
แต่หากเลือกข้อสอง...คุณจะ(ยัง)ไม่รักผม แต่สักวันนึงเมื่อคุณได้ดูหนังเรื่องนี้ แล้วคุณจะกลับมาตายรังทั้งชุดนอน ^^

ผมดูแล้ว ชอบครับ ^_^

เรื่องนี้น่ารักมากค่ะ

เดาทางไม่ออกว่าจะจบแบบไหน

บทไม่เลี่ยน ไม่โอเว่อร์ตามแบบฉบับฮอลลีวู้ด

เกรด A- สำหรับเราค่ะ

เวลาอ่านรีวิวของคนอื่นๆ
ที่เขียนรีวิวหนังทั้งเชียร์ออกนอกหน้า
และกร่นด่าถึงพริก..ถึงขิง..ต้องขอบอกว่า
เม้นท์ด้านล่างก็มีผลกับความเชื่อเหมือนกันค่ะ
ไม่เต็มร้อยหรอก..แต่ความน่าจะเป็น..ก็มีสูง
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น..เชื่อตัวเองมากกว่าค่ะ..แบบว่าต้องลองดู


มาถึงเรื่องหนัง..อิอิ..เป็นคนที่ได้ดูหนัง"น้อย"มาก
หนังเรื่องนี้..ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย(ไปอยู่ไหนมาเนี่ย?)
แต่เป็นแนวที่ชอบค่ะ..อย่างนี้เรียกว่าโรแทนติกคอมมาดี้รึเปล่า
อ่านเม้นท์ของคนข้างบนแล้ว..ก็น่าสนใจดีค่ะ
ขอตอบข้องสองแล้วกัน..Maybe..แต่จะกลับมาตายรังทั้งชุดนอนรึเปล่า..ต้องลองดู

ปล.*ฮา ฮา..เชื่อมากไม่ได้..อิอิ ห้าเม้นท์เชียร์ข้างบน..หน้าม้าทั้งนั้น

ปล.**เปิดมาเห็นโปสเตอร์หนังแอบงง...หนังฮอลลีวู้ด ทำไมเป็นภาษาอิตาลี

ปล.***ไปเช่ามาดูบ้างดีกว่า..มีร้านเช่าอยู่แถวบ้านนี้เอง

ปล.****ที่จะเช่ามาดู..ไม่ได้เชื่อคอมเม้นท์ทั้งห้าเต็มร้อยนะคะ..แต่มันต้องลอง..เพราะน่าสนใจ

ปล.*****ให้คะแนนเต็ม..ทำไมมันมีแค่สี่ดาวคะ..ปกติมันต้องห้าดาวไม่ใช่หรือ?

ปล.******แต่ช่างปล.มันเถอะ สนใจแค่สิ่งที่เจ้าของบล็อกต้องการนำเสนอก็พอ

ต่อจากบล็อกที่แล้วหน่อย
เรื่องหัวบล็อก..ตอนแรกที่อ่าน..ชอบมากค่ะ
นึกว่า..เอามาจากหนังสือเล่มไหน
ยิ่งรู้ว่าคุณชุดนอน"คิดเอง"..ยิ่งชอบมากเป็นพิเศษ

มาขออนุญาติ..ขอหยิบเอาไปเป็นแรงบันดาลใจ
ในการเขียนอะไรซักอย่าง...ได้ไหมคะ...
ตอบที่บล็อกด้วยนะคะ..ว่าได้หรือไม่ได้..ไม่ว่ากันค่ะ

"วางร่มลงได้ไหม? อยากให้เราเปียกด้วยกัน
แล้วผมจะทำให้คุณได้รู้ว่า ความรู้สึกอบอุ่นภายใต้สายฝนเป็นอย่างไร "

สำหรับผมแล้วที่ติดใจหนังเรื่องนี้มากที่สุดก็คือ การสปอยตัวเองด้วยคำพูดที่ว่าหนังเป็น Romantic Comedy แต่เมื่อได้ดูจริง ๆ กลับไม่พบคำพูดเหลานั้น หลายคนที่เจอบอกว่าผมอคติ จะให้ผมว่ายังไงหล่ะครับ ก็น้อมรับคำนั้นและยังยืนยันว่า มันไม่ใช่ โรแมนติก คอมเมดี้ นี้คือจุัดเสียของหนัง ส่วนอย่างอื่นที่หนังพยายามยัดเยียดให้ก็คือ ความบริสุทธิ์ของพระเอก ที่ไม่น่าเชื่อว่ายังจะมีผู้ชายแบบนี้อยู่บนโลกอีก . . . สิ่งที่เกิดขั้นนั้นเหรอ หนังวางกำดักให้คนดูเกิดอาการคลั่งและเอาใจช่วย วิล กันซะ จนมองว่า เห้ย......อาการหนักกันขึ้นเรื่อย ๆ แล้วหล่ะ

แต่ผมก็ไำม่ไำด้หลบหลู่คนที่ชอบน่ะ แต่ตอนที่ผมได้ดูตอนนั้นในรอบพิเศษ มันคือความไม่พิเศษที่ผม ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเป็นทีมเขียนทีมเดียวกับที่เขียน Love Actually และ Bridget Jones’s Diary ครับมันทำให้ผมเชื่อในการันตีดังกล่าวได้ก็เท่านั้นเอง

อิอิ...อะไร..ทักนิดเดียว..เปลี่ยนโปสเตอร์แล้วเหรอคะ
ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย..แค่ตอนแรกเห็นแล้วคิดว่า
"เฮ้ย..เราอยู่อิตาลี ทำไมหนังเรื่องนี้..ไม่เคยเห็นผ่านสายตาหว่า"..แค่นั้นเอง

อุ๊บ.บ..บ..palao นั่นไง..มีความข้างบน..ที่มีความเห็นที่แตกต่างแล้ว

ขอบคุณค่ะ..ที่อุตส่าห์ถือจั่วหัวบล็อกไปให้..ขอบคุณมากมาย
ส่วนที่ว่า..ขอถือร่มอีกมือไว้ก่อน..แล้วรอให้ตัวหนังสือของแจง
ทำให้รู้ว่า..ความอบอุ่นใต้สายฝนเป็นอย่างไร..อื้อฮื้อ..สำนวน..หวานได้อีกค้า...

คุณปลาตะเพียบโออิชิ
ผมดูแล้ว...ก็ชอบครับ ^^

คุณ vanilla
ผมเป็นจำพวกดูแล้วให้เกรดไม่เป็นเอาเสียเลยครับ
เอบวก บีลบ ซีหารอะไรนี่ผมมองค่าแล้วตีประมาณระดับความประทับของตัวเองไม่ออกจริงๆ
แต่เห็นด้วยจริงๆ ว่าเรื่องนี้เดาทางยาก และไม่เลี่ยนลิ้น(หัวใจ)เลยรับ ^^

คุณ palao
ถือเป็นอีกหนึ่งผมมุมมองครับ
ผมเองนี่เห็นหนังเรื่องนี้มาแบบม้ามืดนอกสายตามากๆ
คือตอนที่มันลงโรงฉาย ผมก็ไม่เคยสังเกตเห็น ออกแผ่นเจอหน้าก็ไม่คิดอยากจะดู
จนได้ไปอ่านในบล็อกของคุณ BloodyMonday อย่างที่ว่านั่นแหละครับ ถึงได้ไปหยิบหามาดู

พอไม่คาดหวังก็เลยไม่ผิดหวัง พอไม่ตั้งมาตรฐานก็เลยได้พบเจอบางสิ่งที่อยู่นอกเหนือจินตนาการ

เรื่องความซื่อของพระเอก ผมว่าออกแวมองโลกแง่ดีน่ะครับ
เขาก็ตามคนอื่นทันนะ อย่างตอนท้ายๆที่เขาพูกับสาวคนหนึ่งในงานเลี้ยงประมาณว่า
อย่ามาพูดหวานๆใส่เขาเลย เรา(เขาและเธอ)รู้ดีว่ามันจะนำไปต่อทางไหน แล้วผมไม่มีเวลาสำหรับเลียแผลใจ

ปล ผมไม่รู้เลยว่าหนังเรื่องนี้มาจากทีมงานกับหนังอีก 2 เรื่อง
แต่ถึงรู้ก็คงไม่ต่างอะไร เขาคงไม่คิดจะทำซ้ำอะไรมากมายหรอกครับ
แค่คงจะมีความเป็นตัวเองของผู้สร้างไว้เท่านั้นเอง...แต่ละเรื่องที่เอ่ยมาก็เน้นแต่ ฟิวกู้ดๆ ทั้งนั้นเลยนี่ครับ ^^

คุณ nikanda
ภาพโปสเตอร์นี่ไม่ได้เอะใจจริงๆ -*-
เพราะมันมีให้เลือกเยอะ เลยหยิบอันที่ชอบภาพมา
ก่อนเปลี่ยนแวะไปดูอีกรอบ (มันเป็นภาพเล็กๆแต่พอกดแล้วจะขยายใหญ่)
เล็งดีๆมีภาษาญี่ปุ่นด้วย เรียกว่ารวมๆโปสเตอร์จากหลายๆชาติเอาไว้เลย

เรื่องเมนต์หน้าม้านี่...หึหึ ฮ่าฮ่าฮ่า (ไม่มีคำอธิบาย 555+ ก็จะเอาให้ครบ 5 ไง ^^)

เรื่องคะแนนนี่ผมเห็นในหนังสือนิตยสารหนัง มักจะเต็มที่แค่ 4 ดาวครับ
เหมือนเกรดก็จะมีแค่ A B C D ...(5 ดาวนี่ไก่ย่างแล้วครับ 555+ พูดแล้วหิว)

ตอนแรกว่าจะเอาภาพที่ผมมีในคลังไปฝากที่บ้าน
แต่ลืมไปว่ากดคลิกขวาลงไม่ได้ โค้ดภาพมันยาวๆ เลยหมดแรงจะเอาไปลง
ขอลงไว้ที่นี่นะครับ เป็นอีกภาพฝนตกที่ผมบังเอิญมี และน่ารักดีในความรู้สึกของผม
(แต่ภาพประกอบของคุณคงจะโรแมนติกกว่าของผมแน่ๆเลย)

ปล
Bridget Jaeng’s Diary <<< อ่านจังหวะแรกฮากระจาย 555+

ปล 2
จะรออ่านนะครับ
อ่อ ลืมบอกไป ฤดูฝนคือฤดูที่ผมชอบที่สุด
ภายใต้ตัวหนังสือของคุณแจงฤดูโปรดของผมจะอบอุ่นขาดไหนกันน่อ ^^

กลับมาทักทายกันอีกครั้งครับ ขออนุญาต Add เลยแล้วกันนะ

คิดว่าคงมีอะไรได้คุยกันเยอะขึ้น เพราะผมกับคุณเหมือนกันอย่าง

คือ พัฒนาการเกี่ยวกับหนัง มักจะเริ่มจาก หาและค้นด้วยตัวเอง

แต่ผมมักจะตรงจนบางคนเขาก็รับไม่ไ้ด้เหมือนกัน

ขอตอบเรื่อง แบทแมน หน่อยแล้วกันนะครับ

สำหรับผมแล้วหนังถือว่าเล่นเนื้อหาและอารมณ์สุดยอด แต่ข้อเสียเหรอก็อย่างที่อ่านหน้า Blog นั้นหล่ะครับ โดยรวมก็คือหนังซัมเมอร์แห่้งปีอีกเรื่องในใจครับ

มาอีกรอบ..วันนี้
อุ๊บ..บไม่รู้จริงเลยหน้าแตก..แฮะ แฮะ
เวลาให้คะแนนอะไร..แจงก็นึกไปแต่ห้าดาว
ไก่ย่างห้าดาว โรงแรมห้าดาว..อะไรที่ดีที่สุด
แฮะ แฮะ..บอกแล้วว่าไม่ค่อยรู้เรื่องหนังขออภัย

มาเอาหัวบล็อกไปแล้ว..แวะมาอีก..ขโมยรูปประกอบไปอีก
ขอยืมหน่อยน้า...คิดเร็ว เขียนเร็ว..หารูปประกอบไม่ทัน..

ว่าแล้วก็จะเชิญไปเจิมบล็อกใหม่เลยค่ะ..เขียนแล้วเรียบร้อย

ตามมาดูฤดูฝนที่บล็อกนี้ค่ะ


อ่านบล็อกบ้านคุณแจงแล้วยอมรับว่าประโยคหัวบล็อกนี้โดนใจจริงๆ

แวะมาแจ้งข่าวด้วยว่าตอนนี้พร้อมสำหรับการรีวิวหนังสือวันที่ 25 แล้วนะคะ
ว่าแต่ว่าคุณชุดนอนตั้งใจจะ public กี่โมงคะ เผื่อจะได้รอพร้อมกันค่ะ

หนังเรื่องนี้ ยังไม่ได้ดูค่ะ ปกติเป็นคนดูหนังน้อยเหมือนกัน
ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนประมาณ 5 ปีที่แล้วดูบ่อยมาก
ประมาณว่าอาทิตย์ละสองเรื่อง
บางทีก็ดูสองเรื่องติดกันในวันเดียว ...

เข้าใจคิดนะคะ รีวิวได้น่ารักดี แอบฮาด้วย

ถ้าจะตอบว่า "แน่นอน" ทันทีโดยไม่มี "ไม่แน่" ต่อท้าย
จะเป็นการใจง่ายเกินไปหรือเปล่าคะ?

แล้วถ้าบอกว่า ตกหลุมรักหนังเรื่องนี้ล่วงหน้าไปแล้วก่อนดู
และตกหลุมรักตัวหนังสือคุณด้วย จะใจง่ายไปหรือไม่?

.....

เนื่องด้วยคำว่า จากทีมผู้สร้าง Nothing Hill และ Love Actually
แถมยังมี Bridget Jone's ที่คุณ palao มาบอกด้วยอีกต่างหาก
แม้ว่าคุณป๊อบคอนกายแห่งเวบข้าวโพดต้ม จะให้ดาวแค่ดาวเดียว
ยังไงก็จะต้องหามาดูให้ได้ เพราะแค่เพียงการันตีจากโปสเตอร์
ก็ทำให้ไม่มีความลังเลเหลือค้างในใจ ประกอบเรื่องย่อของคุณเต่าฯ
และฉากประทับใจที่คุณฝ้ายฯเอามาให้อ่านกันนี้แล้วด้วย
แค่นี้คงพอตอบได้ว่า Definitely โดยไม่ดูใจง่ายไปนะคะ

.....

ส่วนตัวหนังสือคุณชุดนอน ตกหลุมรักมาแต่ไหนแต่ไร
ยิ่งบลอคนี้ด้วยแล้ว เป็นรีวิวหนังที่น่ารักที่สุดเลยล่ะค่ะ
(แอบสารภาพรักซะเลย เขิน)

....

ขอบคุณที่ทิ้งปริศนาไว้ในป.ล.ให้งงเล่นนะคะ
จนบัดนี้ยังงงไม่หาย ถ้าไม่เฉลยแล้วจะปล่อยให้คาใจ
ก็ไม่ว่าอะไรกันค่ะ

ถ้าวันที่ 25 อัพได้แต่หน้าปกหนังสือ
ก็ "ขอร่วมด้วยทั้งชุดนอน" ค่ะ

แวะมาบอก ว่า Add ไปแล้วครับ

และที่สำคัญ หุหุหุ มีเพื่อนใหม่ให้แปะให้ Friend List อีก 1 คน

มีหนังสืออะไรแนะนำได้นะครับ แต่ส่วนมากผมจะอ่านเวลาเบื่อ ๆ นะครับ

เหมือนกับว่าต้องทำอารมณ์ก่อนอ่าน...

"คนร้ายที่ตลก"หรือคะ?
ไม่รู้ว่าแตกต่างจาก"คนที่ตลกร้าย"ซักเท่าไหร่
แต่ถ้าชอบความเจ็บปวดเล็กๆจากความผิดหวัง
คงต้องเป็นแนว"พระรองเกาหลี"แล้วละค่ะ
คนดีที่แอบร้าย..หรือจะเรียกว่าคนร้ายที่แอบดีก็ได้..อิอิ

แจงเป็นพยานปากเอกให้เองค้า..
ว่าความอบอุ่นภายใต้สายฝนนั้น..มันมีจริง

วิธีที่จะทำให้ผู้หญิงอบอุ่นภายใต้สายฝน..มีอีกห้า-หกวิธี
ตอนอ่านตอนแรก..ก็ว่าจะผ่านไปแล้วนะคะ..ถ้าไม่เห็นคำว่า"ฮา ฮา"ต่อท้าย
อ่านไป อ่านมา...ประโยคนี้..มันกินความนัยไปในแนวทางอีโรติกไหมนี่??
หรือแจงคิดมากไป..อีกแล้ว..ฮา ฮา ฮา ฮา

วิธีที่จะส่งตัวอักษรผ่านคอมพ์ไปโอบกอดหญิงสาวต่างแดน
ให้อบอุ่นกลางสายฝน..จนถึงหิมะที่หนาวเย็น.....หรือคะ???
คงต้องบอกว่า..คุณชุดนอนฯทำได้ดีแล้วค่ะ..ดีมากเสียด้วย
ขนาดแจงแค่ผ่านมาเยี่ยมเยี่ยม..ยังเคลิ้มเลย...ฮา ฮา ฮา
นับประสาอะไร..หากคุณชุดนอนฯ..อยากจะส่งไปโอบกอดใครจริงๆ

^
^
^
ตามคุณแจงมาห่างๆ

คุณชุดนอนค่ะ อ่านเม้นที่บล็อกนู้นแล้วก็อดมาคุยกับคุณไม่ได้
รับทราบค่ะว่าคุณเป็นแฟนคลับของฤดูฝนของจริง...
และเป็นแฟนคลับที่เก่งและน่าชื่นชมมากนะคะ
ที่ทำให้ฤดูฝนที่เป็นฤดูที่ทำร้ายแสงสว่างในจิตใจของอ้อนมาเสมอ
ให้กลับเป็นฤดูฝนที่อบอุ่นขึ้นมาได้...

สำหรับอ้อน สายฝนเป็นเหมือนความรักครั้งเก่าที่ฝากรอยหยดน้ำไว้ในใจ
พร้อมกับอาการหายใจไม่ออกของละอองฝนปนละอองเกสรดอกไม้ที่ล่องลอยมากับสายลม...

ต้องขอโทษแฟนคลับด้วยที่รู้สึกไม่ดีต่อฤดูฝน

สุดท้ายนี้ สิ่งที่อยากให้เป็น
คงไม่ใช่ว่าอยากให้ฝนหยุดตก
แต่น่าจะเป็น อยากเปลี่ยนความรู้สึกต่อฤดูฝนให้เป็นไปในทางที่ดีขึ้นมากกว่า...ว่าไหมคะ (ยิ้ม)

ตามมาจากบล๊อคคุณแจงค่ะ
ติดใจคำข้างบน ที่เป็นสโลแกน ขอบบล๊อค
ถามว่าดูคอมเม้นกี่อันถึงจะเชื่อ อันนี้แล้วแต่ประเภทหนังค่ะ
ถ้าเป็นแนวที่เราไม่ชอบ จะกี่อันบอกว่าดี ก็ไม่เชื่อ
ถ้าเป็นแนวที่เราชอบ ต้องดูเสียงส่วนใหญ่ค่ะ เป็นไปได้ก็จะดูทุกคอมเม้น แล้วดูเสียงส่วนใหญ่ไปทางไหนค่ะ

อย่างนี้นี่เอง...เห็นแล้วค่ะ อิอิ
ขอบคุณนะคะที่จงใจแกล้งกันให้เล่นสนุก

.....

ดอกไม้ อาจจะกำลังชุ่มฉ่ำกับหยดน้ำเพราะเป็นธรรมชาติ
หรืออาจจะกำลังร้องไห้ กลั่นน้ำตาให้กับความไม่เป็นธรรม
อันนั้นก็สุดแต่คนมองจะมอง อาจจะมองเห็นเป็นอย่างใจ
คิดอย่างไร ก็เห็นกุหลาบเป็นอย่างนั้นก็ได้นะคะ

ตอนนี้ เห็นดอกไม้ร้องไห้เหมือนกันซะแล้วค่ะ

คอมเม้นท์ อ่านทุกคอมเม้นท์ค่ะ
แต่ไม่ใช่เชื่อหรือไม่เชื่อ
แค่เป็นการรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น

เราเป็นทั้งคนที่เชื่อคนง่าย และไม่เชื่อคนง่าย
ส่วนใหญ่ก็จะดูหนังที่ตอนนั้นรู้สึกอยากดู ที่รู้สึกว่ามันตรงจริตเรามากกว่า ดีไม่ดีก็ถ้าอยากดูก็จะขอดูก่อนแล้วค่อยว่ากัน

ส่วนเรื่อง Definitely, Maybe นี้ เราดูจบแล้วเรารู้สึกเฉยๆ จริงๆแล้วดูเพราะตาไรอั้น เรย์โนลด์แสดงอีกตะหาก 555
..คงเป็นเพราะไม่ได้อยู่ในห้วงและช่วงที่จะซาบซึ้งกับหนังโรแมนติคมังคะ พอดูจบแล้วก็จบกัน ไม่ได้คิดอะไรต่อ

ปอลอ. ได้รับเมลแล้วค่ะ..ตกลงตามนั้น

เห็นสายฝนแล้วอดไม่ได้ ขอแจมสักนิดนะ คุณ

"ถ้าจูบของเธอจะชื่นฉ่ำดั่งสายฝน
ฉันจะยอมทนยืนตากฝนไปชั่วนิรันดร์"

(ของคุณแต่งเอง อิชั้นไปเก็บของชาวบ้านมา)
ไหน ๆ ก็ ไหน ๆ แล้ว อีกสักบท ให้เลี่ยนแตกไปเลย 5555

"วสันต์ผ่านลุเหมันต์
แหละคิมหันต์ก็ผันเปลี่ยน
ฤดูกาลจะหมุนเวียน
และยังเป็น ณ. เช่นนี้
ฤทัยนั้นสิมั่นคง
จะยืนยงมิหน่ายหนี
ทิวาวาร ฤาราตรี
ณ ตราบนี้นิรันดร"

(ยังคงเก็บของชาวบ้านมาอีกเช่นเดิม)

เชื่อตา เชื่อใจ เชื่อความรู้สึก ตัวเองค่ะ สำหรับหนังทุกเรื่องที่ผ่านตา ผ่านใจ ผ่านความรู้สึก

แต่ใช้คอมเมนต์ของเพื่อน เป็นตัวจัดลำดับลิสต์รายการว่าหนังเรื่องไหนควร ดูก่อน ดูหลังมากกว่า

กลับมาอ่านอีกรอบ รอบแรกไม่ได้อ่านรายละเอียดหนัง
พออ่านจบ อยากดูหนังเรื่องนี้ขึ้นมาทันที พูชอบหนังแนวนี้ แนวหนังชีวิต โรแมนติก ดราม่า อะไรก็ได้ขอเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ ไม่ค่อยชอบหนังแฟนตาซี
Definitely Maybe ต้องจำไว้ก่อน ถ้าเจอจะเช่ามาดู

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณขอรบกวนทั้งชุดนอน ชื่อย๊าวยาว มีชื่อสั้นๆกว่านี้ไหม พูชื่อพูค่ะ เวลาร้อง พูไทเกอร์ หรือหมีเสือ ก็ร้องว่า Narak Narak อิอิ ร้องไปด้วยต้องยิ้มไปด้วยถึงจะออกเสียงได้ถูกต้องค่ะ

พูเป็นคนแปลกค่ะ ไม่รู้จะสงวนลิขสิทธิ์ไปทำไม ปกติก็ไม่มีคนอ่านงานของพูอยู่แล้ว เอิ้กๆ ถ้ามีใครสักคนเอาไปลอกเลียน พูคงภูมิใจมาก แหม เราแต่งดีขนาดเค้ามาเอาไปใช้

ในมือตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่าค่ะ ดื่มแด่มิตรภาพที่ว่างเปล่าที่ตัวหนังสือส่งถึงกัน

ไม่ comment เรื่องฝน >> คุยไว้แล้วใน Blog คุณแจง
ไม่ comment เรื่องหนัง >> เพราะยังไม่ดู แต่อยากบอกว่า อ่านไล่ลงมา 5 comment หนับหนุนให้อยากดูนะ สมความตั้งใจคนรีวิวเนอะ ....

ตั้งใจแวะมาบอกว่า เรารอดตัวที่น้องคนที่ไปด้วยกัน คงไม่โทษเราประจานใครต่อใครได้ เนื่องจาก คุณน้องเค้าไม่มี blog อ่ะ

โดนดักคอ ^^
นิสัยติดอ่านคอมเม้นท์ก่อนนี่คงติดตัวไปแล้วมั้งคะ แก้ไม่ทันแล้วมั้ง แต่เวลาจะเม้นท์นี่ใช้ความคิดเห็นส่วนตัวนะเอ้อ ^^

Definitely, Maybe ...ยังไม่ได้ดูเลยค่ะ หนังรักนี่ไม่ใช่แนวเท่าไหร่ เข้าโรงทีก็ดูแต่แฟนตาซีน่ะนะ แต่อ่านที่คุณรีวิวแล้ว น่าสนใจจังค่ะ

มีโอกาสจะหามาดูแน่เลย แต่ตอนนี้ขอ said maybe ไปก่อนนะคะ ติดสอบอยู่เลย ^^

ปล.ชอบหัวบล็อกคุณจังค่ะ ฤดูฝนก็อบอุ่นได้เนอะ
ปปล.มีคนเคยบอกมั้ยว่าคุณฯชุดนอนโรแมนติกจัง ไม่มีใครบอกหนูบอกเอง 555+

สวัสดีค่ะคุณชุดนอน......................................

อ่านเม้นต์คุณจากบ้านคุณแจงเลยตามมาพลัน
มีเรื่องต้องสะสางเล็กน้อย

หลังไมค์นะคะ
ขอสะสางทั้งชุดนอน!!

หวัดดีวันใหม่ค่ะ..คุณ"......"
ขอเลือกดูก่อน...ที่จะเติมคำลงในช่องว่าง
ชื่อเยอะเหลือเกินค่ะ..ขอเวลาซักนิดนะคะ

-ขอรบกวนทั้งชุดนอน
....ยาว..ว..ว..มากเกินไป..เสียเวลาพิมพ์..อิอิ

-วีระวัฒน์ กิตติตระกูลชัย
ชื่อเป็นทางการมากค่ะ..ชื่อเพราะ..นามสกุลก็เพราะ
เรียกว่าใครแต่งงานด้วย..เชิดหน้าชูตา เพราะเวลาคนเรียกชื่อตัวเองและนามสกุลสามี
ยิ้มรับหน้าชื่นตาบานได้...ไม่ต้องเขิน..น..น...น อาย
คุยเล่นสนุกๆค่ะ..ความจริงชื่อนั้นสำคัญไฉน????
ถ้ารักเสียแล้ว..นามสกุล ขึ้นรถ ลงเรือน แฉลบแล่ง
ดำดี ขาววอก........อะไรก็รับได้ทั้งนั้น

-วัฒน์
ชื่อเล่นสั้นๆและก็ฟังดูเพราะดีค่ะ..อิอิ

-ข้าวหวาน
ไม่อาว..ว..ว..ชื่อน่ารัก แต่น่ารักเกินปาย..ย..ย

-จื้อหยวนเสีย
ไม่ชอบชื่อที่ออกแนวจีนๆ....

-โกะก๊ก
อันนี้แปลกหู..ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย..

-ชุดนอน
สั้นๆ..ชัดเจน เป็นตัวของตัวเอง ไม่แปลก แต่ไม่เหมือนใคร
แถมเจ้าของบล็อกชอบด้วย..จะขัดได้ไง..ก็ขอเรียกคุณชุดนอนเหมือนเดิม


ส่วนที่บอกว่า..อยากรู้ว่าแจงเรียกคุณในใจว่าอะไร
ก็บอกแล้วไงนะ..ว่าเรียกในใจ...ถ้าขืนบอกไป..ก็ไม่เรียกว่า"เรียกในใจ"สิคะ

อ่ะ..ล้อเล่น...

อ่านประโยคนั้นดีดีนะคะ..แจงบอกว่า"ฉันขอเรียกเขาในใจ..ว่าอะไรดีน้า..ไม่บอกดีกว่า"
ลืมเติมคำในวงเล็บค่ะ..อิอิ..ความจริงแล้ว ต้องเขียนว่า
"ฉันขอเรียกเขาในใจ..ว่าอะไรดีน้า(คิดไม่ออก..เลย)ไม่บอกดีกว่า"

อย่ารู้เลยค่ะ...ขอเก็บไว้ในใจดีกว่า...อิอิ ไม่ว่ากันน้า..

ลืมโน่นลืมนี่อยู่เรื่อยเลย
เอิ้กๆ เข้ามาแอดเฟรนบล๊อคค่ะ คุณชุดนอน
ขออนุญาติเรียกชื่อตามคุณแจงก็แล้วกันค่ะ ว่ายังไงว่าตามกัน เอิ้กๆ

ค่ะ คุณคะ...........

อ่านการสะสางของคุณจบแล้วก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนเดิมอยู่ดี
ต้องไปเปลี่ยนเป็นชุดนอนมานั่งหน้าคอมพ์ ถึงจะคิดออกว่าจะเขียนว่าอย่างไร

ดิฉันอ่านทบทวนไปมากับคำสารภาพทางตัวอักษร หลายเรื่องไม่เคยได้รับรู้
แต่หลายเรื่องก็เคยทราบมาก่อน บางเรื่องทราบมานาน บางเรื่องก็เพิ่งจะทราบเมื่อวานนี้
หลังจากวันที่ได้ทราบข่าวการสูญเสียของคนคนหนึ่งคนนั้น อย่างที่แจ้งให้ทราบไปแล้ว
ตกใจระคนเสียใจและทำอะไรไม่ถูก ยังมีความจริงอีกบางอย่างที่ยังไม่ได้บอกให้ทราบ
หลังจากวันนั้น ดิฉันยังคงเข้าไปวนเวียนในบ้านหลังนั้นอยู่ไม่ขาดสาย เป็นระยะ ๆ
เหมือนจะให้คนที่ตายไปแล้วฟื้นขึ้นมา หรือมีคุณคนนั้นกลับมาและบอกว่าอำเล่น
แต่มันก็ไม่เป็นจริง และนั่นเองก็ได้พาให้ฉันไปรู้จักบลอคคุณนายอรที่เขียนอำลาให้แก่เพื่อนบลอค
ฉันอ่านและแสดงความเสียใจเอาไว้ด้วยเช่นกัน และแน่นอนว่า คุณแคปซูลสีฟ้าดิฉันก็รู้จัก
และคุณเอง(หมายถึงคุณคนนั้น)ก็เป็นผู้นำเพื่อนคนนี้มาให้ฉันได้ทำความรู้จักนั่นเอง

ณ ตอนนี้ ต้องยอมรับว่ายังชา ๆ ไม่หาย แว่บแรกที่รับรู้ว่าคุณกลับมาเกิดใหม่และเป็นคนที่ดิฉันคุ้นเคย
ยอมรับว่าชอคและทำอะไรไม่ถูกอีกครั้ง อยากจะโกรธ อยากจะต่อว่า อยากจะตัดพ้อและน้อยใจ
แต่กระนั้นก็ดีใจเกินไปที่ในที่สุดแล้ว ชีวิตฉันก็ยังไม่ได้สูญเสียอะไรไป และที่หวังให้คุณแค่อำเล่นก็เป็นจริง
และฉันยังมีโอกาสได้รู้จักคุณ ได้แอดคุณเป็นเพื่อน ได้อ่านตัวอักษรของคุณ อย่างที่คิดว่าจะไม่ได้ทำแล้ว
และแถมยังได้สารภาพถึงผลกระทบหลังจากการเสียชีวิตของคนคนนั้นในชาติภพนั้น ซึ่งไม่คิดว่าจะได้พูด

จริง ๆ แล้วมีหลายเรื่องที่น่าเอะใจแต่ดิฉันกลับไม่ได้สงสัยอะไรเอง
เพื่อนบลอคของคุณในชุดแรก เป็นชุดเดียวกันกับเมื่อชาติภพของคุณในชาติที่แล้ว
และที่สำคัญเรื่องราวที่ยังเหลือค้างคือ Paris:Je t'aime หลังจากวันที่คุณจื้อเสียชีวิตไป
ดิฉันคลิกกลับไปอ่านบทความนั้น พร้อมรำพึงรำพันอยู่เพียงคนเดียวอย่างเสียดายว่า
ดิฉันน่าจะมีโอกาสได้คอมเม้นต์มัน และคุณก็น่าจะได้อ่านคอมเม้นต์ดิฉัน
แต่การที่ฉันเห็นชื่อบลอคเดียวกันในชาติภพนี้ของคุณ ดิฉันกลับคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญ
ต้องสารภาพอีกครั้งว่าหวนนึกถึงบลอคที่ฉันเคยอ่านมาก่อนแล้วเช่นกัน
แต่ก็ไม่คิดจะคลิกไปดู มิเช่นนั้น ความจริงก็อาจจะปรากฎเสียตั้งนานว่าคุณกลับชาติมาเกิด
คุณเองก็ทิ้งร่องรอยไว้มาก แต่ดิฉันก็มีส่วนผิดอยู่เองที่ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้

ดิฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน ว่าการกระทำของคนคนหนึ่งจะมีผลกับคนอีกคนหนึ่งได้มากมายนะคะ
มันไม่ได้ยิ่งใหญ่ ไม่ได้ส่งผลต่อโลก ไม่ได้ทำให้สังคมมนุษย์เปลี่ยนแปลง แต่กระนั้นแล้ว
ก็กลับทำให้คนอีกคนตัวเล็ก ๆ ในสถานะเดียวกันได้รับอิทธิพลและคลื่นกระทบของมันอย่างไม่น่าเชื่อ

ไม่ว่าคุณจะเป็นใครมาก่อน ใช้ชื่อว่าอะไรก็ตาม หรือตายไปแล้วและเกิดใหม่กี่ครั้ง
แต่ชาติภพนี้ของคุณ คือ ปัจจุบันป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด อดีต...ไม่จำเป็นต้องลืม แต่ก็ไม่จำเป็นต้องจดจำ
เพียงแต่ให้มันเป็นเรื่องราวความหลัง และปูพื้นฐานทำให้เรารู้จักกันในชาตินี้จะดีกว่า
เพราะอย่างไรก็ตาม มันก็คือ ตัวคุณทั้งหมด ตัวอักษรคุณ และความคิดคุณ
ดิฉันรู้สึกดีใจและปลาบปลื้ม ที่เป็นส่วนเล็ก ๆ ส่วนหนึ่งในการเกิดใหม่ของคุณครั้งนี้
เพราะฉะนั้น เรามาเริ่มรู้จักกันใหม่และปล่อยอดีตให้มันเป็นไปอย่างนั้นจะดีกว่า
ดิฉันเองก็อาจจะต้องใช้เวลาเล็กน้อย ในการปรับความคิดใหม่ให้คุ้นชินกับโลกอีกโลกใบหนึ่ง
ที่ไม่มีคำว่า "จื้อหยวนเสีย" คอยวนเวียนก่อกวนเหมือนอย่างเคย ซึ่งอีกไม่นานคงชิน

ไม่ต้องขอบคุณดิฉันไม่ว่าด้วยสาเหตุใด ๆ ทั้งสิ้นนะคะ
คุณควรขอบคุณตัวเอง ที่เป็นแรงบันดาลใจให้ตัวเองได้กลับมาเกิดใหม่เป็นคนใหม่
คุณควรขอบคุณตัวเอง ที่ก้าวออกไปเสาะหาแรงบันดาลใจเพื่อยืนหยัดในโลกใหม่อีกครั้ง
คุณควรขอบคุณตัวเอง ที่รังสรรค์ตัวอักษรได้อย่างน่าสนใจและมีอิทธิพลกับผู้อื่นทำให้ต้องติดตาม
และฉันเองควรขอบคุณคุณที่มาเกิดใหม่ นอกจากให้โอกาสตัวเองแล้วยังให้โอกาสดิฉันเป็นเพื่อนกับคุณ
และให้โอกาสดิฉันได้อ่านตัวหนังสือดี ๆ ของคุณอีกครั้ง

สุดท้าย ดิฉันนำของมาฝาก ไม่รู้ว่าใช่ภาพถั่วงอกหัวทิ่มดินที่คุณหมายถึงหรือเปล่า



ป.ล.แอบภูมิใจในตัวเอง ที่เคยถามว่าคุณเป็นนักเขียนหรือไม่ คุณกลับปฏิเสธดิฉันในครั้งนั้น
นักเขียนไม่จำเป็นต้องเขียนลงหนังสือ ผลงานได้ตีพิมพ์ต่อสาธารณะชนหรือมีชื่อเสียงโด่งดัง
แค่ตัวอักษรของมัน มีอิทธิพลอะไรบางอย่างและกับใครสักคนได้ก็พอ
ดังนั้น แม้ความจริงจะปรากฎออกมาว่า "เคยใช่" แม้คุณจะปฏิเสธว่า "ไม่ใช่" ก็ตาม
แต่สำหรับดิฉัน มันคือ "ใช่" คุณเป็น 'นักเขียน' สำหรับดิฉันเสมอ

เพิ่งมานึกได้ว่ารูปนี้เป็นรูปหลังกลับชาติมาเกิดของดิฉัน
ส่วนรูปถั่วงอกน้อย คงเป็นถั่วงอกสีชมพูม่วง
เอามาฝากใหม่ค่ะ

ผมเคยอ่านคำวิจารณ์หนังว่าไม่ดี แต่พอเราไปดูกลับรู้สึกว่าชอบ

ในขณะเดียวกันก็เคยอ่านคำวิจารณ์หนังเสียเลิศเลอ แต่พอเราไปดูกลับคิดว่า "เสียดายตังค์ เฮ้อ เสียดายตังค์"

จากประสบการณ์ทั้งสองแบบที่ได้เจอ จึงไม่ค่อยได้ใส่ใจกับคำวิจารณ์นัก แต่ถ้าจะอ่านก็เพียง... อยากฟังความเห็นที่แตกต่าง

ขอบคุณครับที่เขียนพาดพิงถึง (ก่อนที่จะเปลี่ยนหน้าพอดี แหะๆ) ดีใจครับที่คำแนะนำสั้นๆของผม มันสามารถช่วยกระตุกต่อมกระบวนการทางความคิดของคุณชุดนอน ที่พออ่านแล้ว มันก็ทำให้ผมอยากกลับไปตกหลุมรักกับหนังเรื่องนี้อีกครั้งหนึ่ง...

ว่าแต่ ผมขอไปนอนสลบเหมือดก่อนนะครับ แหะๆๆ แล้วเจอกันเมื่อชาติ(ไม่)ต้องการ ^^

สวัสดีค่ะ เอารีวิวมาให้ แต่ว่าไม่ได้ตั้งเป็นหน้าหลักนะคะ

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=missdoobdub&month=24-07-2008&group=3&gblog=14

หวัดดีค่ะ..แจงส่งลิงค์"ต้นไม้ใต้โลก"ให้หลังไมค์แล้วนะคะ
เป็นไงบ้าง..คนบ้านนี้ วันที่ยี่สิบห้าแล้วน้า..เอ.เอ่ เอ เอ้ เอ๋??
เอ..หรือว่าลืมแล้ว..เจ้าของโครงการ...ยังไม่เห็นอัพเลย..อิอิ

มารายงานตัว และส่งงานค่ะคุณชุดนอน

เชิญบ้านนู้นนะคะ

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณชุดนอน
ขอบคุณมากๆสำหรับความคิดเห็น และคำถามดีๆ ที่ไปเขียนไว้ที่บล๊อคนะคะ พูกับย่า รู้สึกดีมาก ที่มีคนอ่านและสนใจถาม ย่าถึงกับส่งเรื่องอื่นๆ อีกหลายๆเรื่องมาให้พูได้ลงในบล๊อคค่ะ ส่วนคำถามที่ถามไป ย่าไปตอบแล้วนะคะ คุณลองกลับไปอ่านดูได้ และวันนี้พูก็เอาเรื่องใหม่มาลงด้วยค่ะ แต่ค่อนข้างยาวนิดหนึ่ง ถ้ามีเวลาว่างเชิญเข้าไปอ่านนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

ไม่พลาดแน่ค่ะเรื่องนี้เพราะชอบผู้กำกับมากเลยค่ะ ประทับใจสุดๆกับสองเรื่องที่ผ่านมา แต่เอ๊ ไม่อยากตั้งความหวังมากเกินไป เอาเป็นว่าขอดูโดยไม่คาดหวังอะไรดีกว่านะคะ

แวะมาหาหลังจากไม่ได้มาซะนานแต่เห็นหา้การ์ตูนหล่ะ เอาเป้นว่าเดี่ยวไปอ่านแ้ล้วกัน

ดูแล้วกลับมาตายรังทั้งชุดนอนจริงๆด้วย

ดูหนังเรื่องนี้จบแล้วหนูนึกถึงคำพูดหนึ่งที่เคยอ่านเจอ และหนุก็เคยใส่คำพูดนี้เว้ในงานเขียน (ที่อยู่ในกรุเก่าเก็บ เพราะยังเขียนไม่จบ) ไว้แล้ว

นึกครึ้มๆจะเขียนต่อแล้วกัน