วันอาทิตย์ที่ผ่านมามีโอกาสไปทำบุญที่วัดเหมือนเช่นทุก ๆ วันหยุด ระหว่างรอตักบาตรสายตาก็มองไปเห็นครอบครัวใหญ่ครอบครัวหนึ่ง ซึ่งมีเด็กเล็กคนหนึ่ง อายุประมาณขวบกว่าๆ มีพ่อ แม่ พี่ รวมทั้งยาย คอยดูแลอยู่ใกล้ ๆ และที่ตรงข้ามกันนั้น ก็มีกอกล้วยไม้อยู่จำนวนหนึ่งซึ่งกำลังแข่งกันออกดอกสะพรั่ง ดูแล้วมีความสวยงามเจริญตาดี แต่เมื่อลองพิจารณาดูให้ลึกสังเกตดูดี ๆ ในบรรดาดอกกล้วยไม้นั้นจะมีดอกตูม ซึ่งกำลังรอที่จะเบ่งบานมีดอกที่กำลังบาน มีดอกที่บานเต็มที่แล้ว มีดอกที่กำลังเหี่ยวเฉาและมีดอกที่ร่วงโรยหล่นอยู่ตามพื้น

ชีวิตของกล้วยไม้กับชีวิตของครอบครัวมนุษย์นี้ดูดี ๆ มันก็มีความคล้ายกันดอกตูมที่กำลังรอวันเบ่งบานก็เปรียบเหมือนชีวิตของเด็กน้อย ดอกที่กำลังบานก็เหมือนคนวัยหนุ่มสาว ดอกที่บานเต็มที่แล้วก็เหมือนกับคนวัยกลางคนดอกที่กำลังเหี่ยวเฉาก็เหมือนกับคนวัยชรา...

มองดูกล้วยไม้และคนในครอบครัวนั้นแล้วก็สะท้อนใจไม่น้อย

ชีวิตของกล้วยไม้ก็สะท้อนความเป็นไปตามธรรมชาติซึ่งไม่มีสิ่งใดจะสามารถลิขิตให้เป็นไปอย่างอื่น และแม้กระทั่งตัวเรา ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามสภาพอย่างนั้น

มันคงคล้ายกับเงาสะท้อนของกระจกธรรมชาติแห่งชีวิตที่ต้องใช้วิธีแห่งการสังเกตด้วยตาเนื้อและตาใน เราจึงจะมองเห็นความคล้ายกันของ ๒ สิ่ง

แต่ถึงอย่างนั้นหากเราไม่ได้มองเห็นคุณค่าแห่งการเปลี่ยนแปลง ไม่รับรู้ถึงความเป็นไปตามธรรมชาติหากยังคงลุ่มหลงมัวเมา ต่อสิ่งปรุงแต่งและปัจจัยภายนอก เราก็จะไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการพิจารณาการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้

ธรรมชาตินั้นสร้างเรามาพร้อมกันนั้น ธรรมชาติก็พยายามสอนให้เรารู้จักกฎธรรมดาแห่งความเป็นไปสัตว์ที่มีปัญญาก็พอจะมองเห็นและสั่งสอนกันได้ในกฎพื้นฐานของธรรมชาตินั้นก็จะสามารถเอาชีวิตรอดจากกฎพื้นฐานนั้น

จากบทเรียนของวันนั้นทำให้ข้าพเจ้ามองเห็นเงาสะท้อนบางอย่างของธรรมชาติ ซึ่งมีสิ่งที่ดำเนินไปในทิศทางเดียวกันคือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป(เป็นธรรมดา) คนที่ยึดถือสิ่งที่ไม่เที่ยงว่าเรา เป็นของเรา ย่อมมีความทุกข์ติดตัวไปเสมอ ๆ

Create Date : 01 เมษายน 2557
Last Update : 1 เมษายน 2557 9:31:56 น.		3 comments
Counter : 565 Pageviews.
Share Tweet