จนมั่นใจแล้วว่าไม่ได้เป็นโรคภัยชนิดร้ายแรงอื่นใด
ที่มีอาการใกล้เคียงกัน
เมื่อเกิดแพนิค จงตั้งสติให้มั่น แก้ไปตามอาการ
หยุดวิ่งหาทางออกจนขาดสติ
เพราะยิ่งวิตกกังวล ก็ยิ่งตื่นกลัว
สงบสยบความเคลื่อนไหว
แก้ไปตามอาการ เช่น
ปวดเมื่อยเนื้อตัว ปวดบ่าตึงไหล่
ออกไปเดินยืดเส้นยืดสาย
มีเงินมากหน่อยไปสปา นวดน้ำมัน ขูดกัวซา
ปวดหัวก็ไปนอน พักงีบเติมพลังให้สมอง
ปวดตา ตาล้าตาเพลีย พักสายตา
มองท้องฟ้า มองใบไม้เขียวๆ
หายใจติดๆขัดๆ ฝึกหายใจกันใหม่
หายใจยาวๆเข้าไว้ หายใจเข้าท้องป่อง
หายใจออกท้องยุบ
ใจสั่น ดื่มน้ำเปล่า กินยาลม อมยาอม
ดมและทายาหม่อง เคี้ยวหมากฝรั่ง
ช่วยให้ระบบประสาทผ่อนคลาย
เมื่อรู้สึกอ่อนเพลีย กินอาหารบำรุงกำลัง
กินอาหารเช้า กินอาหารให้ตรงเวลา
เคี้ยวอาหารช้าๆละเลียดอย่างมีความสุข
เติมเต็มด้วยแบรนด์ซุปไก่สกัด
แป๊ะก๊วย องุ่น กล้วยหอม กล้วยน้ำว้า
ผักสดและผลไม้หลากสี
หยุดเสิร์ชค้นหาคำตอบเพื่อยุติความวิตกกังวล
ทำชีวิตให้เป็นเรื่องง่าย ๆหิวก็กิน ง่วงก็นอน
ทำใจยอมรับมัน
และอยู่ด้วยกันอย่างเป็นมิตร
//////////////////////////
ท้ายเรื่อง ไม่ได้หายไปไหน นี่คือส่วนหนึ่ง
ของบทความเพื่อบอกเล่าประสบการณ์ในช่วงสามปีที่ผ่านมา
และเวลาส่วนใหญ่เป็นที่ปรึกษาให้กับเพื่อนๆที่กำลังหาทางออก
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคิดถึงเพื่อนๆบล็อกอยู่เสมอนะคะ
Merry Chrismas และสวัสดีปีใหม่ค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [
