ถนนสายนี้...มีตะพาบ(115) โกรธ โกรธ โกรธ
ถนนสายนี้..มีตะพาบ (115)
โกรธ โกรธ โกรธ
มีน กุสุมา เขียนคำ
เมื่อความโกรธเข้ามาเยือน สติเป็นเสมือนเพื่อนร่วมทาง ที่คอยสกัดขัดขวาง ไม่ให้เกิดโทสะจนขาดสติ ด้วยเนื้องาน ที่เป็นส่วนผสม ระหว่างงานหนึ่งยึดคติ เห็นลูกค้าหรือผู้ใช้บริการคือพระเจ้า และอีกเนื้องานถือการถูกใจของผู้ใหญ่เป็นที่ตั้ง ถูกต้องครับผม..เหมาะสมครับท่าน ทำแบบนี้มาหลายสิบปี ฉันจึงรับมือกับความโกรธได้ค่อนข้างดี ไม่ปล่อยให้อารมณ์มีอิทธิพลเหนือเหตุผล แต่ถึงอย่างนั้น ผลพวงของการสะกดกลั้นความโกรธเอาไว้ เพราะไม่ได้ระบายออก ก็แสดงตัวออกมา เป็นความเครียดที่สะสมเอาไว้ ด้วยอาการปวดศีรษะ ไมเกรน ความดันโลหิตสูง นอนไม่หลับ หายใจไม่อิ่ม หัวหมุนงุนงง
ฉันมักหาที่สงบๆในแต่ละวันจับเข่าคุยกับตัวเอง เพื่อหาที่มาของความเครียด โกรธใคร โกรธอะไร โกรธทำไม เครียดเรื่องอะไร ที่แท้เกิดจากการเรียงลำดับความคิดผิดๆของตัวเอง และยังจำแนกความรู้สึกออกมาได้ตั้งมากมาย เช่น โกรธ กลัว หงุดหงิด ฉุนเฉียว ขุ่นเคือง เหลือทน น่ารำคาญ น้อยใจ เสียใจ โมโห อาละวาด เดือดดาล ยั๊วะ วีน เหวี่ยง ความไม่พึงพอใจที่เป็นด้านลบทั้งหลาย
และพบว่าที่แท้แล้วอารมณ์เหล่านี้ เกิดจากความกลัว กลัวไม่มีที่พึ่งพิง กลัวขาดการควบคุม กลัวไม่เป็นที่ยอมรับนับถือ ความกลัวจึงแปลงเปลี่ยนเป็นความโกรธ เป็นความไม่สบายใจ เป็นความกังวลใจ และกลายเป็นความเครียดในที่สุด
ในเมื่อเราเป็นเจ้าของความรู้สึก เราต้องฝึกเขาได้ การค้นหาวิธีเพื่อจัดการกับอารมณ์เหล่านี้ อย่างสร้างสรรค์..กลายเป็นเรื่องสนุก และพบว่าบางครั้งความโกรธที่กำลังก่อตัว ก็หาคู่กรณีไม่ได้ เป็นความโกรธอะไรก็ไม่รู้ เป็นความโกรธแบบอ่อนๆ ที่สะท้อนเป็นความรู้สึกหงุดหงิด ความไม่ได้อย่างใจ ความรู้สึกเบื่อหน่าย รู้สึกไม่ปลอดภัย รู้สึกไม่มั่นคง อาจเป็นเพราะฉันพึ่งพาระบบมากเกินไป ความกังวลจึงกลายเป็นความเครียด
ชีวิตเปรียบคล้ายโรงเรียน ความโกรธคือหลักสูตรที่เราต้องเรียนรู้ ทำความเข้าใจและยอมรับมัน หาวิธีจัดการด้วยสติอย่างตรงไปตรงมา และฉันยังจะพบว่า ความโกรธก็มีแง่ดี ไม่เสียเวลาโทษสิ่งอื่น โทษคนอื่นที่เป็นสาเหตุให้โกรธ ฉันจะรับผิดชอบความรู้สึกของตัวเอง
ความโกรธที่เกิดขึ้นเป็นครั้งคราวเป็นเรื่องปกติ เป็นภาษาของความรู้สึก ที่ใช้สื่อสารกับตัวเอง สัญญาณเตือนภัยนี้ที่ชื่อว่าความรู้สึก ความกลัว ความโกรธ ความวิตกกัววล ความไม่สบายใจทั้งหลาย ฉันคิดว่าคือส่วนหนึ่งของความเป็นมนุษย์ และเป็นส่วนที่สำคัญที่สุด ของการดำรงอยู่ของการมีชีวิตรอด
เพราะเมื่อไหร่ก็ตาม..ที่เราตัดขาดจากความรู้สึกเหล่านี้ เก็บกดเอาไว้คล้ายว่าไม่เคยมี ไม่รู้สึกรู้สานั่นเท่ากับว่าเราตัดขาดคุณค่า จากความเป็นมนุษย์ของตัวเราเอง
แอมอร
สวัสดีค่ะความโกรธ
| Create Date : 08 ตุลาคม 2557 |
| Last Update : 8 ตุลาคม 2557 9:27:50 น. |
|
42 comments
|
| Counter : 1336 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [
โดนเลยค่ะ
ไม่แสดงอารมณ์อะไรบ้าง รพ.บ้าถามหาแน่นอน
เป็นมีมุมมองของความโกรธ ที่เป็นตรรกะ จริงๆ
สบายดีนะคะ