... ผมดู Star trek ครั้งแรกในโรงใหญ่ตอนยังเด็ก นึกทบทวนโดยไม่ต้องค้นข้อมูล ก็ยังพอจำได้ว่าเป็นหนังอวกาศที่มีการย้อนเวลาและมีปลาวาฬร้องเสียงดัง ซึ่งนั่นคือ Star Trek IV: The Voyage Home จากนั้นมาก็เคยดูอีกภาคสองภาค แต่ก็นานมาแล้วจนจำไม่ได้ว่าภาคไหน (นั่นหมายถึง ภาคปลาวาฬ เป็น ภาคที่ติดตรึงในความทรงจำมากที่สุด)

จากวันนั้นถึงวันนี้ความเหมือนของผมกับ J.J. Abrams ผู้กำกับ Star Trek (2009) คือ ไม่ได้เป็นสาวก Star trek หรือ Trekkie อีกทั้งเมื่อเทียบหนังไซไฟอวกาศชื่อดัง ก็ชอบสตาร์วอส์มากกว่า

ครั้นเห็นว่า ภาคใหม่กำลังจะมาฉาย ก็คิดว่าอยากจะปูพื้นซักหน่อยเพื่อสร้างอารมณ์ร่วม โดยเฉพาะในแง่ความต่อเนื่องของตัวละคร ด้วยการหยิบภาค 1 ถึง 3 กลับมาดู


... ผลปรากฎว่า

ภาคแรก Star Trek: The Motion Picture ปรัชญาดีแต่หลับเป็นส่วนใหญ่ , ภาคสอง Star Trek: The Wrath of Khan หลับน้อยลงเพราะมันส์มากขึ้น , ภาคสาม Star Trek III: The Search for Spock หลับตั้งแต่ครึ่งเรื่องแรก

สามภาคที่ผมหลับแล้วหลับอีก ย้ำชัดว่า สตาร์เทร็ค ไม่ใช่ หนังในแนวทางตัวเองเป็นแน่แท้ เลยไม่คิดจะหาซีรี่ย์มาดูแล้วหลับต่อ

ซึ่งก็แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกัน คือ ถึงจะชอบ Star Wars มากกว่า แต่ผมก็ไม่ได้ชอบหนังแอคชั่นตะลุยอวกาศอะไรมากมาย มิหนำซ้ำ กลับชอบไซไฟอวกาศที่เน้นปรัชญา การวางแผน อย่าง นิยายเรื่อง สถาบันสถาปนา (The Foundation) สามเล่มแรก เอามากๆขนาดเฝ้ารอคนทำเป็นหนังอย่างใจจดใจจ่อ

แต่ไม่รู้เป็นยังไง พอดูหนังไซไฟอวกาศที่ตัวละครพูดมากทีไร กลับไม่อิน ขนาดซีรี่ย์ Battelstar Galactica ที่เคยมีคนเชียร์ ก็ดูแบบเพลินๆไม่ติด แล้วก็ค้างเติ่งอยู่กลางซีซั่น 1




... ถึงผมจะไม่ใช่แฟน สตาร์เทร็ค แต่ก็อยากดูหนังเรื่องนี้มากๆ เพราะผม เป็นแฟนของ J.J. Abrams

เริ่มต้นจากซีรี่ย์ระดับเทพอย่าง Lost ที่ผมยกให้เป็นซีรี่ย์อันดับหนึ่งในดวงใจแทน Friends เพราะความทึ่งแล้วทึ่งอีกในฝีมือการสร้างและเขียนบท จากนั้นก็ทดลองตามติดไปดูงานยุคก่อนของเขา ที่เป็นซีรี่ย์สายลับสองหน้าใน Alias แต่เรื่องนี้ไม่ค่อยติด เพราะดูไปเรื่อยๆรู้สึกว่ามันซ้ำจับแนวง่ายไปหน่อย

ต่อด้วย ติดตามไปดูฝีมือกำกับหนังใหญ่ Mission: Impossible III ที่ผมชอบฉากเปิดเรื่องมากๆ แต่ช่วงท้ายกลับรู้สึกว่ามันง่ายๆและ(น้ำ)เน่าๆพิกล ต่อมาก็ติดตามงานโปรดิวซ์ Cloverfield ที่ชอบมากๆ จนแทบจะลืมชื่อผู้กำกับแมตต์ รีฟ และนึกว่า JJ. กำกับเองเสียด้วยซ้ำ ล่าสุด ก็ทดลองหาซีรี่ย์เรื่องใหม่ของ JJ. ที่ผสมผสานความเป็น X-File กับ วิทยาศาสตร์ที่ยังไม่สามารถพิสูจน์ได้ อย่าง Fringe แต่ดูไปสองตอนผิดหวังนิดหน่อย


... ผมคิดว่า J.J. Abrams เป็น หนึ่งในอัจฉริยะในการทำหนังตลาดฟอร์มยักษ์โดยแท้ เพราะไม่ใช่แค่จะทำออกมาได้บันเทิงสุดขั้วแบบ ไมเคิล เบย์ แต่ เขายังทำให้ หนังตลาดๆแบบ สายลับ , สัตว์ประหลาด ให้ออกมาเหนือความคาดหมาย และ มักจะพกพาความแปลกใหม่มาด้วยเสมอ แถมยังเป็นคนไอเดียเก๋ไก๋ แอบสร้างจักรวาลของตัวเอง ด้วยการโยงเรื่องนั้นเรื่องนี้มาหากันผ่านรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่คนดูต้องสังเกตเอง

เมื่อเขามาทำ Star trek สิ่งที่เขาพามาด้วย ก็ล้วนเด็ดๆ อาทิเช่น





J.J. Abrams พา ไซล่าร์ วายร้ายโรคจิตที่ชอบคิดเปิดกะโหลกเพื่อนๆ มาจากซีรี่ย์ Heroes และนั่นทำให้ทุกครั้งที่ สป๊อคอารมณ์เสีย ทำหน้าแบบจ้องจะกินเลือดกินเนื้อ มันทำให้ผมลุ้นว่า เมื่อไหร่เฮียจะเอานิ้วกรีดรอบกะโหลกแล้วสแกนสมองเหมือนที่เคยทำ



(รูปนี้นึกว่า ลุงซูลู ข้ามเวลามาลองชิม Slusho เพราะ คุณลุงคนนี้เล่นทั้งใน Heroes และ เคยเล่นเป็น ซูลู ในสตาร์เทร็ค เวอร์ชั่นดั้งเดิม)

J.J. Abrams พา Slusho มาด้วย เครื่องดื่มเจ้าปัญหาที่โผล่ไปซะทุกเรื่องตั้งแต่ Lost , Heroes , Cloverfield ขนาดหนังอวกาศอย่างเรื่องนี้ พี่แกยังหาทางโผล่มาได้อีก เอากะเค้าซิ


J.J. Abrams พา บทหนังที่ฉลาดมาก ที่ใช้ การข้ามเวลา มาจัดการเรื่องราวใหม่ สร้างจักรวาลใหม่ Timeline ใหม่ (ลองนึกถึง โจโจ้ ล่าข้ามศตวรรษ ภาค 6 ที่ตอนจบรื้อโลกใหม่ แล้วเหลือตัวละครจากโลกเก่าเพียงตัวเดียวที่มาดำเนินชีวิตต่อใน โลกใบใหม่ ไปพร้อมๆกับตัวละครเก่าที่ถูกเปลี่ยนแปลงเส้นทางชีวิตใหม่)

ดังนั้นเมื่อ อดีตถูกเปลี่ยนแปลง นับแต่นี้ J.J. Abrams มีอิสระเต็มที่ ที่จะเล่นเรื่องราวได้ใหม่ โดยจะอิงกับโลกใบเดิม หรือ สร้างเรื่องราวใหม่โดยไม่ต้องเกรงการกระทบเส้นเรื่องที่แล้วๆมา
( เช่น การให้ อูฮูร่า รักกับ สป๊อค ก็น่าสนใจว่า อาจนำไปสู่ ความขัดแย้งในภาคต่อๆไปของสองตัวเอกแล้ว อูฮูร่า จะกลับไปรักกับ เคิร์ก ตามเส้นเรื่องเก่า หรือ จะนำไปสู่เส้นเรื่องใหม่ไปเลย)




... จุดเด่นของบทหนังสตาร์เทร็คชุดนี้ ที่เด่นกว่าเวอร์ชั่นเก่าๆ คือ อารมณ์ขันที่ถูกจัดสรรให้กับนักแสดงทุกคน ได้โปรยเสน่ห์จากเอกลักษณ์เฉพาะตัว เช่น มุกตลกสัญชาติรัสเซียของเชคอฟ , มุกมือใหม่หัดขับของซูลู , ขนาดสป๊อกยังแอบมีมุกซุบซิบกับเคิร์กตอนท้ายเรื่องเจรจากับเนโร ฯลฯ

รวมทั้ง การสร้างคาแรคเตอร์ที่ชัดเจนและโดดเด่นของทุกคน ได้รับการเกลี่ยไปอย่างลงตัว เป็น ทีมที่เราอยากพบพวกเขาซ้ำอีกในภาคถัดๆไป



ทีมแคสต์นักแสดงลูกเรือเอนเตอไพรซ์ทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างยอดเยี่ยม เพราะแต่ละคนทำให้แฟนเก่าๆสามารถจูน หน้าเก่า กับ หน้าใหม่ ได้อย่างไม่ขัดเขิน (ยกเว้น เชคอฟ ที่รู้สึกว่า คาแรคเตอร์ เก่า-ใหม่ จะไม่ค่อยใกล้กันเหมือนตัวละครอื่นๆ) ซึ่งตัวนักแสดงแต่ละคนก็ทำการบ้านมาดีด้วย

เพราะขนาด การแสดง ทั้งกวนโอ๊ยและเกรียนแตกของ Chris Pine ก็ทำให้คิดถึง เคิร์กรุ่นเดอะได้อยู่ดี , Zachary Quinto เด่นมากๆ แต่อย่างที่บอกข้างต้น ภาพไซลาร์ฝังหัวจนคิดถึงตลอด เหมือนกับ Simon Pegg ที่ผมสลัดภาพของเขาจากหนังตลกชั้นดี Shawn of the Dead กับ Hot fuzz ไม่ออกเลย

และถ้าใครชอบ John Cho ชาวเอเชียคนเก่งบนยานต้องไม่พลาดหนังที่เขาเคยแสดงอย่าง Harold & Kumar Go to White Castle ที่ งี่เง่ากับอุบาทว์มาก บ้ามาก แต่ก็ฮามากเช่นกัน (ภาคสองออกแผ่นแล้วแต่ไม่รู้จะฮาหรือเปล่า Harold & Kumar Escape from Guantanamo Bay)

ยังมีสองนักแสดง ที่คอหนังรุ่นคุณลุงคุณน้าต้องดีใจที่เห็นเขาและเธอกลับมา แถมยังมาเป็นแพ็กเก็จแม่ลูก หนึ่งคือ สป็อคต้นตำรับ - Leonard Nimoy กับ สาวสวยที่ดวงการแสดงเหมือนดาวตก - Winona Ryder




... อีกส่วนที่ไม่ปรบมือให้ไม่ได้ คือ งานด้านเทคนิก โดยเฉพาะ CG สมศักดิ์ศรีหนังอวกาศยุคใหม่ และ ที่ดีมากๆคือ ความไฮเทคล้ำสมัยมันไม่หลอกตาเป็นการ์ตูนเหมือนกับ Star wars ที่ดูเด่น แต่เหมือนหลุดออกจากโลกที่เราอาศัยจนไม่สมจริงเมื่อมีคนอยู่ในฉาก งานด้านเสียงก็เฟี้ยวฟ้าวอลังการชนิดที่ว่า ไม่ดูในโรงถือว่า น่าเสียดายเอามากๆ



... ความสามารถในการกำกับของ J.J. Abrams โดดเด่นในหนังเรื่องนี้เป็นอย่างยิ่ง ตอกย้ำยี่ห้อ JJ ได้เป็นอย่างดีไม่ว่าจะเป็นการที่ หนึ่ง เขาเอาหนังฟอร์มยักษ์ได้อยู่มือ เป็นผู้กำกับที่ไว้ใจได้ในการมอบเงินก้อนโตเพื่อไปถลุงสร้างหนังฟอร์มใหญ่ๆซักเรื่อง

และ สอง เขาทำหนังได้ถึงในทุกอารมณ์ที่ต้องการนำเสนอ ตื่นเต้นก็ตื่นเต้นสุด ซึ้งก็ซึ้งน้ำตาซึม ขำก็ขำจริงไม่ใช่ขำเฝื่อนๆ หรือ ใช้สมองก็ต้องรีดรอยหยักเกือบหมดหัว

ดูตัวอย่างที่เห็นชัดๆมากของ Star trek คือ ฉากเปิดเรื่อง ที่เนื้อหาก็ไม่ได้ใหม่อะไร เกี่ยวกับ พ่อผู้เสียสละ แต่ เขาทำให้เราได้ลุ้นแล้วเชื่อในความเป็นไซไฟหรือลิเกอวกาศที่หลายคนเรียกได้ภายในไม่กี่นาที จากนั้นก็ทำเอาทั้งตื่นเต้นสลับน้ำตาซึมไปเลยแค่ช่วงเวลาสั้นๆ

จากนั้น หนังก็เข้าสู่รูปแบบความเป็นหนังสตาร์เทร็คเวอร์ชั่นเก่าๆก็ประมาณว่า มี ปัญหา มีสถานการณ์ที่ต้องแก้ไข และ กัปตันเคิร์ก กับ สป๊อค ก็จะเป็นเพื่อนคู่ซี้รู้ใจที่ใช้จุดเด่นของแต่ละคนเข้าแก้ไขปัญหา ทั้งความกล้าฉลาดและความช่างเหตุผลจนไร้อารมณ์

เพียงแต่ ครั้งนี้ ทั้งคู่ยังไม่ใช่เพื่อนรักผู้รู้ใจ แต่ยังเป็น คู่กัด ที่ฝั่งหนึ่งหมั่นไส้ความเจ้าเหตุผลจนเหมือคนไร้หัวใจ ส่วนอีกฝั่งก็ไม่พอใจกับความฉลาดแกมโกงนิดๆกับลีลาเกรียนได้ใจของอีกคน

หนังปูพื้นให้เห็น การเติบโตของเคิร์กตั้งแต่วัยเด็ก เห็น ความห่ามมุทะลุ และ การเติบโตของ สป็อค ที่โดนดูถูกเพราะเป็นเลือดผสม (วัลแคน+มนุษย์) ก่อนจะโคจรมาเจอกันที่ สตาร์ฟลีท โดยมีจุดร่วมที่ต้องเผชิญหน้าคือ วายร้ายที่ชื่อ นีโร ที่รับบทโดย อีริค บาน่า ซึ่งผมคิดว่าการเปล่งรัศมีโหดของแกดูเข้าที เรื่องหน้าเขาน่าจะลองหาบทร้ายเล่นอีกซักเรื่อง



... ตัวละครหลักทั้งสามคน (เคิร์ก , สป็อค , นีโร ) ถูกออกแบบ โครงสร้างทางจิตใจที่มีจุดเหมือนและแตกต่างได้น่าขบคิด โดยเฉพาะตัวร้ายที่ไม่ได้เป็นผู้นำมาจากไหน เป็นเพียงคนใช้แรงงานธรรมดาๆ และ เป้าหมายก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่อยากครองจักรวาล หากแต่มาจาก การสูญเสีย

ชายหนุ่มทั้งสามคน มีปมของความแค้นหลังการสูญเสียเหมือนๆกัน คนหนึ่งสูญเสียภรรยา อีกคนสูญเสียพ่อ และ อีกคนสูญเสียแม่

จากความสูญเสีย นำไปสู่ ห่วงโซ่ของความแค้น

แต่เพราะความหมกมุ่นกับความแค้นจนชีวิตไม่เหลือเนื้อที่ให้สิ่งอื่น คอยใช้อารมณ์นำทางทำทุกอย่างแม้จะเห็นว่ามันอาจนำมาซึ่งความวายป่วงของตัวเอง(ยิงยานที่บรรจุสสารแดง) จึงชักนำให้ นีโร กลายเป็นวายร้าย

ตรงข้ามกับ ชายที่ใช้ชีวิตโดยใช้สัญชาติญาณนำหน้าอยู่บ่อยๆ ที่มี ชายอีกคนที่ใช้ความเป็นเหตุเป็นผลมากกว่าความรู้สึก มาคบเป็นเพื่อน และ มองเห็นแสงสว่างของชีวิตมากกว่าจมปลักอยู่กับความมืดในความแค้น

ดังนั้น ถึงในใจของตัวละครทั้งสามจะอัดแน่นด้วยความแค้น แต่เมื่อ ฝั่งหนึ่งมีมิตรภาพกับความไว้ใจ ในขณะที่อีกฝ่ายมีแต่ความโดดเดี่ยว ก็คงไม่ต้องเดาว่าบั้นปลายจะเป็นเช่นไร



... ข้อดีมากมายในหนังเรื่องนี้ ส่งให้ Star Trek เป็นหนังตลาดในแง่ของการเข้าถึงคนหมู่มากที่มีคุณภาพสูง ชนิดที่เรียกว่า ถ้าให้มองหาข้อเสียแบบน่าติในหนังเรื่องนี้ ผมแทบจะหาไม่เจอ แต่ยังพอมองเห็น จุดที่น่าเสียดายที่ถ้าทำดีกว่านี้อีกสักนิด ภาคดราม่าของหนังน่าจะทำให้หนังติดตรึงใจคนดูมากขึ้น นั่นคือ พัฒนาการของตัวละครเคิร์ก ที่ดูก้าวกระโดด ขาดช่วง ไม่เหมือน สป๊อค

สป๊อค วัยเด็กโดนดูถูก รักแม่ แค้นใจ โตขึ้นตอบโต้สภาว่า ฉันเก่งแค่ไหน ก็ไม่ไปอยู่ด้วยหรอก และ ทุกครั้งที่เห็นหน้าสป๊อคทำให้เราเข้าใจชีวิตเขาแบบเข้าถึง

ส่วน

เคิร์ก วัยเด็กโตมาแบบไม่มีพ่อ --> ก่อเรื่อง --> เข้าสตาร์ฟลีต แต่ละช่วงเราเห็นแต่พฤติกรรมกวนๆเกรียนๆไม่รู้ความคิดของตัวละครแล้วจู่ก็เปลี่ยนแปลงชีวิตเลย

ถ้าหนังบอกความรู้สึกนึกคิดก่อนเข้าสตาร์ฟลีตให้เราเห็นบาดแผลในวัยเด็กสักนิด เพิ่มน้ำหนักในการกระทำ น่าจะดีกว่านี้ เช่น ความกดดันที่ต้องตามรอยพ่อผู้ยิ่งใหญ่ หรือ ความคิดว่า ฉันจะทำดีไปทำไม ในเมื่อสุดท้ายตายไปลูกก็เดือดร้อน จนกลายเป็นคนเลือดร้อนก่อเรื่องไปทั่วในตอนแรก

ต่างกับ สป๊อค ที่เราเข้าใจว่า เขาโตมากับความรู้สึกนึกคิดอย่างไร แต่ เคิร์ก เราเห็นแต่ด้านพฤติกรรมอย่างเดียว

เช่นเดียวกับตอนท้ายที่รู้สึกว่า ถึงจะมีวีรกรรมที่น่ายกย่อง แต่ วัยแค่นี้ เพิ่งมาเรียนแค่นี้ จะไม่มีคนที่เก่งกว่าเชียวหรือที่จะรับช่วงต่อเป็นกัปตันยาน



สรุป ... ในแง่ของการเป็นหนังไซไฟตะลุยอวกาศ Star trek ฝีมือ J.J. Abrams คือ หนังที่ออกมาแทบจะไร้ที่ติ เยี่ยมในแง่มอบความบันเทิง เยี่ยมทั้งในแง่ของคุณภาพ เยี่ยมทั้งในแง่ทำให้หน้าใหม่ๆที่ไม่รู้จักสตาร์เทร็คสามารถสนุกติดใจ และ เยี่ยมที่สุดในแง่ของการทำให้แฟนเก่าๆสามารถสนุกและรู้สึกจูนไปกับเวอร์ชั่นใหม่ได้อย่างเพลิดเพลิน

นี่เป็นกระบวนการนำ ของเก่า มาทำใหม่ ได้อย่างสุดเจ๋งประมาณเดียวกับที่ The Dark knight เคยทำได้ เป็นตัวอย่างที่ดีที่ว่า ไม่ว่าจะ remake , reboot , redux หรือ rebok อะไรก็ตาม ถ้าสามารถสร้างแฟนใหม่ๆไปพร้อมชนะใจแฟนเก่าได้ โอกาสประสบความสำเร็จอยู่แค่เอื้อม

เชียร์ว่าให้ตีตั๋วไปดูในโรงหนัง เพราะถ้าดูเป็นแผ่น คิดว่า อรรถรสความตื่นตาอลังการทั้งภาพและเสียงจะลดลงไปพอสมควร

สำหรับแฟนสตาร์วอร์สอย่างผม เชื่อว่า ใครก็ตามที่ได้ดูหนังเรื่องนี้เป็นหนังไซไฟอวกาศในโรงครั้งแรก น่าจะเกิดความรู้สึกเดียวกับตอนที่ผมได้รู้จัก สตาร์วอร์ส นั่นคือ ตื่นตาตื่นใจ และ จะขอสมัครเป็นเทร็กกี้คนใหม่ในบัดดล

"Live Long And Prosper" (il_lli)


ป.ล. รอบที่ไปดูมีฝรั่งแต่งชุดลูกเรือเอนเตอไพรซ์ไปด้วย ไม่รู้พี่แกมาโปรโมทหรือเป็นเทร็กกี้ตัวยง เท่ระเบิด

ป.ล. 2 ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ตามข่าวที่ว่า Lost กำลังจะจบเรื่องราวในสองปีข้างหน้า ช่วงเวลาไล่เลี่ยกับ Star trek ภาคสองกำลังจะสร้างต่อ ทำให้ผมจินตนาการถึง Star trek ภาคถัดไปว่า J.J. Abrams น่าจะผูกเรื่องมาด้วยกันเสียให้สิ้นความสงสัยของผู้คนซะที



ถัดจากนี้ Spoil ซีรี่ย์ Lost เล็กน้อย


ในเมื่อ Lost ก็มีเรื่องราวของการเดินทางข้ามเวลา

เป็นไปได้ว่า สตาร์เทร็ค ภาคหน้า ยานเอนเตอร์ไพรส์อาจประสบอุบัติเหตุ ทำให้ข้ามเวลาตกลงไปในเกาะร้าง พบกับ ล็อคและพรรคพวก แล้วจากนั้น หนังก็ค่อยๆย้อนอดีตที่มาของผู้รอดชีวิตแต่ละคน ซึ่งล็อกแอบเห็นใต้ท้องยานว่า รหัสของยานเอนเตอร์ไพรซ์คือ 4 8 15 16 23 42


ไม่ใช่แค่นั้นระหว่างข้ามเวลามา สัตว์ประหลาดจากดาวหิมะที่พระเอกไปเจอที่ถูกจับมาไว้บนยาน ก็ตามมาด้วย แต่ ดันเกิดความผิดพลาดหลุดไปอยู่ในยุค Cloverfield

... ปริศนาทุกอย่างไขกระจ่างแล้ว




Link บทความที่เกี่ยวข้อง

36 ข้อของ Cloverfield กับผมฯ ( โอ้ มายก๊อด โอ้ มายก๊อด โอ้ มายก๊อด โอ้ มายยยยย แอวะ)

Mission: Impossible III , ภารกิจสุดมันส์ที่ขาดเสน่ห์





"ผมอยู่ข้างหลังคุณ" ขอฝากหนังสือเล่ม 4 ที่ชวนเพื่อนผู้อ่าน ออกเดินทางสำรวจจิตใจมนุษย์ และ ทำความรู้จัก'คน' ให้มากขึ้น ผ่านโลกภาพยนตร์ ในหนังสือชื่อ มากกว่าที่ตาเห็น - LifeScan วางขายในร้านสือทั่วไป พฤษภาคมนี้จ้า

พื้นที่แนะนำผลงาน{ตัวเอง}

(คลิกที่รูปหนังสือ เพื่อ อ่าน หรือ แสดงความเห็น ต่อหนังสือแต่ละเล่มได้เลยครับ)

ปีนี้ “ผมอยู่ข้างหลังคุณ” ขอฝากผลงานเล่มล่าสุดที่เพิ่งคลอดจ้า อันว่าด้วย 'ความรักและกำลังใจ' ผ่านแรงบันดาลใจจากชีวิตและภาพยนตร์ ในหนังสือที่ชื่อว่า

เมื่อฉันลืมตา แล้วโลกเปลี่ยนไป



และ ผลงานสองเล่มก่อน จากสองปีที่ผ่านมา



"หนังสือรัก" หนังสือที่หยิบยกความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองและคนรอบข้าง ได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม กับ องศาที่ 361 หนังสือที่อาสาช่วยคุณค้นหามุมเล็กๆในตัวเองที่จะมีความสุขในชีวิตได้มากขึ้น โดยอาศัย'หนัง'เป็นสะพานพาไปเข้าใจตัวเอง


มีขายตามร้านหนังสือทั่วไป แต่ เพื่อนๆที่หาซื้อตามร้านไม่ได้ "หนังสือรัก"เข้าไปสั่งได้จากเว็บของสนพ.เลยจ้าที่ //www.bynatureonline.com/store/bookstore.php ส่วน องศาที่ 361 และ เมื่อฉันลืมตา แล้วโลกเปลี่ยนไป สั่งได้จากในเว็บหรือหน้าร้านซีเอ็ดครับผม

ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก

พูดคุยกับเจ้าของ Blog คลิก

เปิดหารายชื่อหนังเก่าๆนอกเหนือจากในหน้าสารบัญ คลิก