ดอกผลต้นรัก

บางทีโมรีก็นึกนะ...ว่าความรักของอาคิราก็ก่อปัญหาให้เกิดกับเธอ

หญิงสาวจดไว้ในใจเลยทีเดียวว่านายหัวหนุ่มของเธอเป็นคนขี้หึงมากขนาดไหนและแม้ว่าเธอจะพยายามทำใจกับความหึงที่มากเท่ากับความรักของเขาซึ่งมอบให้มา แต่บางครั้งหญิงสาวก็อดเบื่อหน่ายไม่ได้กับความหวงที่ตามติดมากระชั้นชิดจริงๆ นะ...ตอนนี้เธอนึกอยากให้อาคิราไปเรียนหมอจะได้มาทำคลอดให้เธอเสียรู้แล้วรู้รอด!

“ทำไมต้องเป็นหมอผู้ชายด้วยที่ทำคลอด”

มันเป็นปัญหาชวนโลกแตกจริงๆเพราะยิ่งใกล้คลอด อาคิราก็จะย้ำถามซ้ำๆ ถึงเรื่องเดิมอยู่แบบนี้เขาถามราวกับว่าเธอจะตอบคำถามเขาได้งั้นแหละ!

“หมอผู้ชายก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่คะ”

“ไม่ได้!” คนค้านหน้าหงิก “หมอผู้หญิงมีตั้งเป็นร้อยเป็นพันนิ่มก็เลือกมาสักคนสิ ถามจริงๆ นะนิ่มไม่อายเขาหรือไงที่ต้องไปขึ้นขาหยั่งแล้วมีผู้ชายเห็นไปถึงไหนต่อไหน”

โมรีมองคนพูดตาเขียวและอาคิราก็ชะงักไปก่อนบอกอ่อยๆ

“เปลี่ยนโรงพยาบาลไปเลย ที่กรุงเทพฯมีให้เลือกเยอะแยะ...นะนิ่มนะ”

หญิงสาวถอนหายใจเมื่อสุดท้ายคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เริ่มอ้อนขณะนั้นเธอกับเขาอยู่ในห้องนอนของอาคิราในบ้านที่กรุงเทพฯ โมรีกำลังจัดการเก็บของเตรียมคลอดใส่กระเป๋าไว้โดยมีเขาคอยช่วยเพราะนี่เหลือแค่ไม่ถึงสองเดือนก็จะถึงกำหนดแล้ว และทั้งๆที่หมอซึ่งจะทำคลอดให้เธอ ขึ้นชื่ออันดับต้นๆ ของหมอทำคลอดชื่อดังแล้วนะอาคิราก็ยังแย้งอยู่ดี ส่วนสาเหตุน่ะหรือ...ก็เพราะหมอเป็นผู้ชาย!

นายหัวหนุ่มทำงอแงไม่ยอมท่าเดียวแม้เธอจะบอกว่าหมอคนดังที่ว่าเป็นผู้ชายแค่ตัวก็ตาม จนเธอไม่รู้จะพูดอย่างไรดีส่วนเหตุผลน่ะหรือ เขาบอกว่าหวงไม่อยากให้เอ่อ...ผู้ชายคนอื่นแตะต้องเธอแม้จะเป็นการทำคลอดก็ตามที

ตอนแรกที่ได้ฟังเหตุผลโมรีก็ไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่เอ็ดอึงอยู่ในใจ ว่าคนอะไรคิดลึกเป็นที่สุดเลย!

และแน่นอนอยู่ด้วยกันมาได้หลายเดือนวิธีเดียวที่หญิงสาวค้นพบสำหรับการทำให้คนเอาแต่ใจยอมคล้อยตามเธอได้ก็มีแค่ทางเดียวคือเอาใจเขาให้มากที่สุดออดอ้อนเข้าอีกหน่อยตอนนั้นถ้าหากอยากได้อะไร โมรีคิดว่าแม้แต่ดาวกับเดือนเขาก็ต้องหามาให้เธอจนได้หญิงสาวลอบถอนหายใจหลังจัดการรูดซิปปิดกระเป๋าแล้วหันไปประจันหน้ากับสามี

“คุณอัคขา มานี่ ขอนิ่มกอดหน่อยสิคะ”

อาคิรายิ้มหวานกระเถิบเข้ามาใกล้เมื่อโมรีอ้าแขนออกใบหน้าคมคายนั้นซุกอยู่แทบอกนุ่ม ก่อนที่เขาจะยกตัวเธอขึ้นนั่งบนตักหนามือใหญ่ลูบเบาๆ ที่หน้าท้องนูนใหญ่ ส่วนโมรีลูบไล้เส้นผมดกหนาไปมาแล้วช้อนใบหน้าคมคายให้แหงนเงยขึ้นมองพร้อมกับก้มลงไปประทับริมฝีปากตนบนริมฝีปากของเขาแผ่วเบา

“ตามใจนิ่มนะคะ หมอคนนี้เก่งคุณอัคคงไม่อยากเห็นลูกกับเมียเป็นอะไรไปแน่ๆ ใช่มั้ยคะ”

“หื้อ แต่...” อาคิราแย้งแต่หญิงสาวจูบเบาๆปิดกั้นคำปฏิเสธ

“นะคะ...ตามใจนิ่มนะ นะคะคุณอัคขา”

ชายหนุ่มมีทีท่ายอมแพ้ก่อนที่ดวงตาคู่คมจะแพรวพรายขึ้นเมื่อกระซิบที่ริมหูขาวผ่องแต่คำกระซิบนั่นทำเอาว่าที่คุณแม่หน้าแดงหญิงสาวฟาดเพียะลงบนต้นแขนหนาแล้วพยักหน้ารับ เพราะคนที่ต้องอดเสน่หาไปนานสามสี่เดือนหลังเธอคลอดร้องขอข้อแลกเปลี่ยนโมรีถอนหายใจเมื่อเขาโอบเธอเข้าไปกอด

เห็นไหมล่ะ นี่เขาละ พ่อของลูกเธอถ้าหากว่าลูกคลอดออกมาแล้วเป็นจอมเอาแต่ใจ โมรีจะไม่สงสัยเลย!

สิ่งที่โมรีจำได้ในตอนก่อนจะหมดสติไปก็คือเสียงร้องไห้จ้า และเสียงนายแพทย์ผู้ทำคลอด บอกว่าลูกของเธอเป็นผู้ชาย จากนั้นหญิงสาวก็รู้สึกหมดแรงก่อนจะดิ่งลึกลงไปในภวังค์ทันทีทุกอย่างนั่นก็คงเพราะเธอปวดท้องรอคลอดมาเกือบสามวันแล้ว จนร่ำๆอาคิราอยากให้ผ่าคลอดแต่เธอยังยืนยันว่าอยากคลอดเอง

หญิงสาวหลับไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้แต่คงจะนานมากทีเดียว เพราะก่อนคลอดเธอจำได้ว่าเป็นเวลาเช้ามืดส่วนตอนนี้ไฟในห้องเปิดสว่างจ้า เวลาก็คงจะเป็นช่วงกลางคืนแล้ว

โมรีพยายามจะขยับตัวแต่ก็ร้าวไปหมดจึงนิ่งเสียแต่พอจะยกมือก็ต้องอมยิ้ม เพราะคนที่นอนจับมือเธอแนบแก้มแม้แต่ตอนหลับนั่นก็คือพ่อของลูก และเมื่อดูจากทรงผม เสื้อผ้า และไรหนวดที่ขึ้นเต็มก็แสดงว่าตั้งแต่ตอนเธอคลอด อาคิราก็คงจะไม่ได้ไปไหนเลย เขาคงจะเฝ้าอยู่ข้างเตียงรอให้เธอตื่นอยู่ตรงนี้

“อุ้ย คุณแม่รู้สึกตัวแล้วหรือคะ”

นางพยาบาลสาวที่เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมชามใส่น้ำและผ้าเช็ดตัวเอ่ยทักเสียงเบา โมรีส่งยิ้มให้และเอ่ยถาม“นี่ฉันหลับไปนานแค่ไหนคะ”

“เกือบแปดชั่วโมงได้ค่ะก็ตั้งแต่เช้าที่คุณคลอดเลย นี่จนจะค่ำแล้วแน่ะค่ะคุณหมอว่าส่วนหนึ่งคงเพราะคุณเพลีย และเครียดเรื่องการคลอดประจวบกับน้องตัวโตมากเลยคลอดยาก พอคลอดคุณก็เลยหลับไปเลย เพราะคงเหนื่อยมากอ้อ...หิวน้ำมั้ยคะ ดิฉันจะได้รินให้”

คุณแม่ลูกอ่อนพยักหน้า แล้วรับน้ำมาดื่มซึ่งในระหว่างนั้นพยาบาลสาวก็บอกแก่เธอว่า

“สามีคุณเฝ้าอยู่ตลอดเลยค่ะจะห่างจากคุณก็แค่ตอนไปดูน้องเท่านั้น เอ่องั้นเดี๋ยวดิฉันจะไปพาน้องมานะคะคุณแม่คงอยากเห็นหน้า” บอกจบนางพยาบาลก็ออกจากห้องไป ส่วนอาคิรางัวเงียตื่นขึ้นเพราะเสียงปิดประตูชายหนุ่มส่งยิ้มให้เธอยกมือลูบหน้าลูบตา ก่อนจะลุกขึ้นมาขยับเตียงให้เธอเอนพิงจากนั้นจึงนั่งลงแล้วโอบเธอเข้าไปกอดลูบหลังเบาๆ

“ลูกน่ารักมาก ขอบคุณนะนิ่มแต่นิ่มหลับไปนานจนผมเป็นห่วง”

โมรีดึงเขาเข้าหาใกล้ๆหอมแก้มสากฟอดใหญ่

“ตัวคุณพ่อเหม็นจังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วนะคะ หนวดขึ้นเต็มแล้วดูสิ”

“อื้อ รอนิ่มตื่นน่ะ” ชายหนุ่มบอกเขินๆจูบลงตรงขมับของเธอหนักๆ

“เจ็บมากมั้ย ดูนิ่มทรมานมากจนผมใจไม่ดีเลย”

อาคิราซุกหน้ากับซอกคอขาวผ่องท่าทีทะนุถนอมห่วงใยยิ่งทำให้โมรีแทบจะหายเจ็บเป็นปลิดทิ้งหญิงสาวเหลือบมองคนที่ไม่เคยอ้อนใคร นอกจากเธอ กับแม่ของเขาอย่างปลาบปลื้มเพราะที่เขากล้าแสดงออกเช่นนี้ นั่นก็แสดงว่าเธอสำคัญกับเขาพอที่เขาจะให้เธอเห็นทุกซอกทุกมุม ไม่ว่าจะเข้มแข็ง อ่อนโยน อ่อนแอหรือแม้แต่ท่าทางน่ารักๆ แบบนี้

“คุณอัคขา เงยหน้าขึ้นมองนิ่มหน่อยสิคะ”

หญิงสาวเอ่ยเรียกเสียงหวานพลางกดจูบกับกลุ่มผมดกดำที่อยู่แนบชิดและอาคิราที่ทำตามในทันทีก็ยิ้มร่า เมื่อมือน้อยประคองใบหน้าเขาไว้แล้วหญิงสาวก็โน้มหน้ามาหา ชายหนุ่มตอบรับจุมพิต ขบเม้มริมฝีปากอิ่มอย่างเย้ายั่วกอดรัดร่างเล็กไว้แน่น ก่อนไล้ปลายจมูกสูดดมกลิ่นหอมลงมาตามแนวกรามและลำคอขาวผ่อง แล้วหยุดซุกซบกับอกอวบ

“แบบนี้จะให้ผมไปรักใครได้อีกเท่านี้ใครๆ ก็ว่าผมทั้งรักทั้งหลงนิ่มจะแย่แล้ว”

โมรีหัวเราะคิกประคองใบหน้าเขาเพื่อรับจูบแผ่วๆอีกหลายครั้งด้วยกัน ก่อนที่อาคิราจะแนบหน้าชิดใกล้ กระซิบกระซาบถามอาการเธออย่างเป็นห่วงพร้อมออดอ้อนวอนขอ ให้เธอจูบเขาอีกหลายๆ ครั้งเลยทีเดียว คนเจ้าเล่ห์อ้างว่าเป็นเพราะเธอทำเขาใจหายใจคว่ำเรื่องการคลอดเจ้าตัวเล็กดังนั้นจึงเป็นหน้าที่เธอที่ต้องปลอบใจเขา!

จากนั้นเกือบครึ่งชั่วโมงนางพยาบาลคนเดิมก็กลับมาพร้อมกับอาคิราซึ่งเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำเสร็จพอดีเรือนร่างกำยำแข็งแกร่งหอมฟุ้ง เมื่อเขาเข้ามาจูบที่ข้างแก้มนวลเบาๆ

“น้องกำลังตื่นพอดีเลยค่ะยังไงคุณแม่ลองให้น้องดูดนมหน่อยนะคะ”

โมรีน้ำตารื้นเมื่อนางพยาบาลเข็นรถเข็นเด็กอ่อนเข้ามา และอาคิราเข้ามายืนใกล้ๆชายหนุ่มช้อนอุ้มเด็กตัวเล็ก ผิวแดงๆ ยับย่นอย่างชำนาญและถนอม ก่อนจะยื่นส่งให้เธอหญิงสาวรับมาอย่างระวัง ก้มหน้าพิจารณาแล้วน้ำตาก็ร่วงพรูหลังลูกน้อยทำเสียงอ้อแอ้ แย้มยิ้มราวกับมองเห็นหน้าเธอแล้วก็ไม่ปาน

“ต๊าย ยิ้มใหญ่เชียว น้องคงรู้ว่าคุณแม่อุ้ม”

หญิงสาวผู้พยาบาลอุทานส่วนอาคิราหัวเราะพอใจ แล้วต่อจากนั้นโมรีก็ได้รับการสอนเรื่องให้นมลูกชายคนแรกโดยมีพยาบาลคอยดูแลใกล้ๆ แต่ที่อยู่ไม่ห่างเลยคืออาคิราชายหนุ่มทรุดลงนั่งเคียงข้าง โอบเธอไว้ขณะให้นมลูก พลางยื่นนิ้วเขี่ยแก้มแดงๆ ใสๆเล่นอย่างมันเขี้ยวไปพลาง หอมแก้มแม่สลับกับลูกไปพลาง

“นิ่มว่าหน้าลูกเหมือนใคร”

คนที่โอบแล้วเกยคางกับบ่าเธอกระซิบถามใกล้ๆ

“ตอนนี้ที่ผมรู้คือดีหน่อยที่ท่าทางตาหนูจะขาวเหมือนแม่ ไม่ดำปิ๋ดปี๋เหมือนพ่อ”

ชายหนุ่มบอกพลางหัวเราะยื่นนิ้วใหญ่สอดไว้ภายใต้อุ้งมือข้างหนึ่งของลูกน้อย

“ว่าไงครับ อารัทธ์ตัวน้อยของพ่อ”

คุณพ่อขี้เห่อที่นับแต่ฝันว่าจะได้ลูกชายไม่ยอมให้หมอบอกเพศลูกน้อยเพราะอยากลุ้นตอนคลอดตั้งชื่อนี้เตรียมไว้แต่แรกโดยที่โมรีเองได้แต่ตามใจเขาเพราะนายหัวหนุ่มบอกว่าลูกคนนี้เป็นจุดเริ่มต้นของครอบครัวที่สมบูรณ์

“นี่คุณอัคจะให้ลูกใช้ชื่อเล่นชื่อจริงเป็นชื่อเดียวกันจริงๆ น่ะเหรอคะ”

นายหัวหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองคนถามพลางพยักหน้าหงึกๆ

“จริงสิ อารัทธ์ ฟังยังไงก็ดูดีเดี๋ยวพอโตหน่อยมีสาวๆ มาเรียก อารัทธ์คะ อารัทธ์ขา น่ารักดีออกนะ”พอพูดมาถึงตรงนี้อาคิราก็ยิ้มกว้างดูเจ้าเล่ห์น่าตีให้สักเพียะ

“เหมือนที่นิ่มเรียกผมว่า คุณอัคคะคุณอัคขาไง ฟังแล้วกระชุ่มกระช่วย เหมือนเป็นหนุ่มเสมอเลย” โมรีค้อนขวับในขณะที่อาคิราหัวเราะเสียงดังจนลูกน้อยสะดุ้ง พลอยทำให้พ่อแม่มือใหม่ต้องปลอบกว่าอารัทธ์ตัวเล็กจะดูดดื่มน้ำนมจากทรวงมารดาเป็นปกติ

“อ้าว ตื่นแล้วเหรอนิ่ม โอ้โฮ นั่นไงตาหนู ดูดอั้กๆ ท่าจะหิวมากนะลูก”

อารดีที่เปิดประตูเข้ามาทักท้วงดีใจด้านหลังเป็นอินทุภาที่คลอดแล้วและตามต่อด้วยโอสธีที่หอบหิ้วมาทั้งกระเป๋าเสื้อผ้าพี่ชายและตะกร้าของบำรุงพี่สะใภ้แล้วเสียงทักทายก็ดังขึ้นจากนัยนิตกับแฟนหนุ่มที่ตามเข้ามาตอนนี้เพื่อนสนิทอาคิราท้องได้เดือนกว่าแล้วเช่นเดียวกับวันใหม่ที่ตั้งท้องได้สามเดือน เธอมาพร้อมกับครอบครัวและอนลัสโดยมีขณิกาพ่วงท้ายมาด้วยอีกคน

ดังนั้นห้องพักคนไข้ที่ดูกว้างจึงแคบไปในทันใดวันใหม่ติดใจหลานเล็กมาก เช่นเดียวกับนัยนิตที่เข้ามาซักถามคุณแม่มือใหม่ว่าตอนคลอดเจ็บมากหรือเปล่าขณิกากับอาทิตย์เข้ามาขออุ้มหลานชาย ส่วนอาคิราคุยกับอนลัส และอลันเกี่ยวกับการเตรียมตัวเป็นคุณพ่อ

ในขณะเดียวกันอารดีและดัมรงค์ สาวิตรีได้แต่มองลูกหลานอย่างอิ่มใจ พลางหันมาปรึกษากันถึงการเลี้ยงเจ้าตัวเล็กต่อไปจากนี้ทั้งห้องอบอวลไปด้วยความสุข รอยยิ้มและเสียงหัวเราะจนเกือบจะสองทุ่มทั้งหมดถึงได้ลากลับไป

อาคิราที่เพิ่งปิดประตูห้องหลังเดินออกไปส่งมารดาและญาติๆ กลับมาหาโมรี หญิงสาวมองดูลูกชายตัวน้อยที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆอย่างเป็นสุข ส่วนชายหนุ่มทรุดลงนั่งเบาๆ ข้างภรรยาก่อนหอมแก้มนิ่มโอบแม่ของลูกไว้ มืออีกข้างก็เอื้อมไปกุมมือเล็กๆ อย่างถนอม

“คนต่อไปผมอยากได้ลูกสาว”

เขาว่าจูบหนักๆ ที่ขมับจนคุณแม่เพิ่งคลอดอดไม่ได้หยิกหมับที่มือใหญ่เข้าให้

“นิ่มตั้งใจจะเลี้ยงลูกไปก่อนปีหนึ่งค่ะแหม...นิ่มเพิ่งคลอดคิดอะไรอยู่คะเนี่ยหืม”

อาคิราทำหน้างอนๆ ก่อนซบกับบ่าบอบบาง “ก็เดี๋ยวแพ้นี่พนันกับคุณอ้นไว้ว่าหัวปีท้ายปี” ว่าแล้วคนเจ้าเล่ห์ก็หัวเราะร่วนส่วนโมรีแม้จะทำหน้าบึ้ง สุดท้ายเธอก็อดหัวเราะตามไม่ได้

“ครอบครัวของเราจะต้องเป็นครอบครัวใหญ่ๆเรามีเจ้าตัวเล็กกันสักห้าคนดีมั้ย”

หญิงสาวมองลูกน้อยสลับกับสามีก่อนแนบหน้าเข้าด้วยกัน อาคิราเลยโยกตัวไปมาเบาๆ

“แต่คุณอัคต้องสัญญาว่าจะอยู่ช่วยนิ่มเลี้ยงลูกไปจนอืม...จนไม่เหลือฟันเลยนะคะ”

“โห จะเหลือคำว่าหน้าตาดีอีกมั้ยเนี่ยตอนนั้นน่ะ”

นายหัวหนุ่มโอดแล้วก็ประสานเสียงหัวเราะกับคนกะเกณฑ์เขาวางคางบนบ่าภรรยา ยามมองลูกน้อยที่หลับสนิทโมรีมองใบหน้าคมสันซึ่งแนบชิดอย่างสุขใจ แล้วเธอก็หอมแก้มเขากระซิบตอบอย่างซึ้งใจ

“ขอบคุณนะคะ นิ่มรักคุณอัคจัง”

อาคิรายิ้มรับรู้สึกหัวใจพองโตโอบกอดหญิงสาวแน่นขึ้น แล้วเขาก็เอ่ยคำสัญญาที่รัดรึงหัวใจของเธอกับเขาเข้าไว้ด้วยกันผูกมันด้วยสายใยแน่นเหนียว ที่เกินกว่าจะทำลายลงได้ นับแต่นี้และตลอดกาล

“ผมก็รักนิ่ม และจะรักตลอดไปเจ้าหัวใจของผม”

จบบริบูรณ์

เล่ห์ลวงอาคิรา

Create Date : 13 สิงหาคม 2558
Last Update : 13 สิงหาคม 2558 19:33:54 น.		2 comments
Counter : 1292 Pageviews.
Share Tweet