หิมะ..ในเมืองที่ปีนึงจะมีซักครั้ง แต่ปีนี้หวือหวาฮ่ะ # 1
เวลาเห็นรูปจากหน้าเฟซเพื่อนๆที่อยู่ทางยุโรปหรือใกล้ๆตัวอย่างญี่ปุ่นทางเหนือๆนี่ ได้แต่สงสัยว่าทำมั้ยย ทำไมประเทศเดียวกันแท้ๆแค่ห่างมาทางใต้หน่อยกลับไม่ได้เห็นหิมะกะเค้ามั่งเลย มันเป็นอารมณ์อิจฉาล้วนๆ 555  ด้วยเหตุที่ทางบ้านอิฉันนี่เป็นเกาะค่อนมาทางใต้คือ เกาะคิวชู เป็นเกาะที่จะว่าดีก็ดีตรงที่ไม่ต้องแผ้วพานกับภัยธรรมชาติที่หนักหนาสาหัสนักอย่างเพื่อนร่วมประเทศแถบอื่น ไม่ว่าจะเป็นแผ่นดินไหว(ก็ไหวเหมือนกันแต่ด้วยความรุนแรงที่น้อยกว่าและจำนวนครั้งน้อยกว่ากันมาก) ซึนะมิ ภูเขาไฟระเบิด(เกาะนี้ก็มี้..หลังๆนี่ปะทุค่อนข้างบ่อยแต่ไม่ถึงกับบึ้มบั้ม อาจเพราะปะทุบ่อยๆนี่แหละเลยช่วยลดความเครียดของพี่ภูเขา คงเหมือนอารมณ์คนที่ได้ปลดปล่อยซะบ้าง..ลากให้เกี่ยวกันหน่อยน่าา ) ฝนตกหนักน้ำท่วม ดินถล่ม จะมีก็คงไต้ฝุ่นที่แฉลบไปแฉลบมาปีละหลายๆหนจนเหมือนเพื่อนกันไปแล้ว (เหรอ??  )
ตั้งแต่ย้ายมาอยู่นี่ในปี 2005 ร่วม 11 ปีเข้านี่เคยเจอหิมะอย่างเป็นก้อนเป็นกำกะเค้าอยู่หนเดี๊ยววว หนเดียวจริงๆ(มั้ง..ค่อนข้างแน่ใจแต่ขอมั้งไว้ก่อนเผื่อจำผิด) นั่นคือช่วงที่ย้ายมาปีแรกๆ ฮู้ยย.. ดี๊ด๊าเป็นช้างตกมัน อิลุงก็รู้เห็นเป็นใจว่าอิเมียเมืองร้อนนี่เกิดมาไม่เคยพบเจอหิมะ ก็อุตส่าห์ขับรถไปภูเขาไอ้ที่ๆหิมะตกเยอะหน่อย พอให้ลูกเมียเล่นให้ชุ่มใจว่าเนี่ย.. หิมะนะเธอว์ว์..(หมายเหตุ "เธอ" เป็นคำที่สะกดถูกต้อง ไอ้ที่เขียนใส่ "ว์ว์ " ไปนั่นเป็นการเน้นให้เข้าถึงอารมณ์กระแดะๆอย่างลึกซึ้งลากลงไปถึงกึ๋นและตับไตไส้พุง) จากวันนั้นถึงวันนี้.. พี่หิมะเค้าก็โปรยมาทุกปีเหมือนกัน แต่ปีละครั้ง มากสุดก็ 2 ครั้ง แต่ละครั้งแทบไม่อยากเรียกว่าหิมะ เพราะจะเป็นละอองบางๆ ที่แย่สุดก็คือพี่เล่นโปรยบางๆตอนบ่ายๆซึ่งยังมีแสงแดดอยู่ พอตกถึงพื้นก็ละลายหายวับไปกับตา .. ตกก็เหมือนไม่ตกแหละพี่เอ๊ยย .. แต่ไอ้ที่มาทุกปีคือการจับตัวเป็นน้ำแข็งของกระจกหน้ารถที่อิฉันเกลียดมากกก เพราะทำให้เสียเวลาในการเดินทางไปทำงาน ต้องเอาน้ำร้อนมาราดกระจกเปิดที่ปัดน้ำฝนปัดๆแล้วเอาผ้าเช็ดๆให้แห้งมิฉะนั้นไอ้กระไอน้ำที่ค้างบนกระจกน่ะแหละมันจะจับตัวมาเป็นน้ำแข็งปื้นๆอีกครั้งนึง แล้วตรูจะราดละลายทำไมวะนี่?? ภาษาญี่ปุ่นเค้าเรียก มุดะ.. แปลว่าเซี้ยเวลาโดยเปล่าประโยชน์อย่างสิ้นเชิง จริงๆเค้าก็มีสเปรย์ฉีดละลายนะ แต่อิฉันว่ามันครือกันน่ะแหละ เสียเวลาเหมือนกัน สู้น้ำราดปัดแล้วเช็ดแห้งเร็วกว่า ..
พล่ามมาก็เพื่อจะบอกว่าปีนี้พิเศษกว่าทุกปี เพราะคราวนี้หิมะตกมากที่สุดตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ มากกว่าตอนย้ายมาอยู่แรกๆนั่นอีก แถมหิมะยังอยู่ตัวยาวนานกว่าไม่ละลายง่ายๆจนทำเค้าลำบากลำบนเรื่องการเดินทางไปทำงาน แต่อิป้ารอดตัวเพราะตรงวันหยุดพอดี วะฮะฮ่าาา(หัวเราะออกจะเห็นแก่ตัวไปรึเปล่านะ 
ช่วงกลางเดือนมกรา หิมะตกมารอบนึงแต่เป็นแบบแผ่วเบามากๆ จนอิป้าสะบัดบ๊อบไม่แยแสประมาณตกมาเป็นฝุ่นทำความรำคาญ ชิส์ส์.. พอห่างมาอีกเกือบสองอาทิตย์พยากรณ์บอกว่าจะตกอีกละนะ จะตกวันเสาร์กับอาทิตย์ สื่อทางทีวีวิทยุก็บอกให้ตุนอาหารการกินสัก 2 วัน เพราะหิมะจะตกมาก วันเสาร์ไปซุปเปอร์ตอนเย็นข้าวของถึงกับเหี้ยนชั้นกันเป็นแถบๆค่ะ อะไรจะขนาดนั้นคนญี่ปุ่นนี่กลัวกันจนเกินเหตุหรือเปล่า? เพราะที่นี่แต่ไหนแต่ไรมาหิมะไม่ตกขนาดออกไปไหนมาไหนไม่ได้นี่นะ อิป้าก็คิดแบบคนไม่เคยเจอหนักๆมาก่อนไง (ตามประสาคนไทยแบบอิป้า..ไม่ได้บอกคนไทยทุกคนจะเป็นเหมือนอิฉันนะฮะ) ความรู้สึกมันก็..ไม่เชื้อออ ไม่เชื่ออ เหอะ ตกมาแบบคราวที่แล้วอีกปะไร ก็ซื้ออาหารการกินกลับไปบ้านตามปกติ ไม่ได้ตุนอะไรไว้ทั้งสิ้น เพราะถึงจะเกิดขึ้นจริงที่บ้านก็มีของกินฉุกเฉินอยู่ในช่องแข็งอยู่เพียบ
ถึงจะปรามาสไว้อย่างนั้นแต่คืนเสาร์ก็เฝ้าดูนะว่าหิมะจะตกอย่างโฆษณาหรือเปล่า ก็ไม่เห็นมีซักกะผีก .. ถึงเที่ยงคืนก็เริ่มปรอยๆแบบฝอยๆเช่นเคย เลยหมั่นไส้..ไม่ดูไม่เดอมันละ นอนดีกว่าสุขกว่ากันเยอะ มุดผ้านวมแถมผ้าห่มไฟฟ้าโปะอีกผืนสุขแบบไม่แยแสหิมะละ พอตื่นเช้าขึ้นมาวิ่งไปดูที่หน้าต่างก่อนเพื่อน (แบบว่าไม่สนใจเล้ย 555  ) เว้ยเฮ้ยยย.. ขาวโพลนไปทั้งบ้านทั้งเมืองเล้ยยย แถมยังตกมาเรื่อยๆอี๊กกก.. เย้ๆๆๆ ปลุกคนทั้งบ้าน ตื่นเร้วว ออกไปลุยหิมะกัน ผล..หลับกันต่อทั้งบ้านมีแต่อิป้าคนเดียวที่บ้าหิมะ ล้างหน้าแปรงฟันเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปลุย เอ๊ย..ซื้อขนมปังแถวบ้านเป็นการลองเชิงความหนาว แล้วก็กลับมาตั้งหลักที่บ้านอีกรอบก่อนจะออกไปลุยจริงละ
กลับมาบ้านลุงก็ตื่นมากินขนมปังที่เมียลุยความหนาวไปซื้อมา เป็นสามีตัวอย่างที่ดีมาก.. ตื่นมาแล้วจะช้าอยู่ทำไม ปะ..ชวนลุงไปลุยหิมะกัน จริงๆลุงเป็นคนไม่ชอบหน้าหนาวอย่างมาก เบื่อที่ต้องใส่เสื้อผ้าหลายชิ้นแล้วก็หนาว ถ้าให้เลือกลุงเลือกจะอยู่เมืองร้อนอย่างไทยบ้านเฮา แต่ช้าไปแล้วนะจ๊ะลุงจ๋ารออีกทีก็เกษียณแล้วโน่นแหละที่พอจะหลบหนาวไปๆมาๆระหว่างไทยกับญี่ปุ่นได้ ถ้าสังขารยังอำนวยอยู่อ่ะนะ..
แพล่มมานานละ ลุยดูรูปกันเลยดีกว่าค่ะ เอ็นทรี่เรื่องหิมะนี่คงแบ่งเป็น 2 ตอนเพราะรูปเยอะเช่นเคย แล้วไม่อยากตัดรูปใดรูปหนึ่งออกไปเพราะชอบโดยส่วนตัวแม้หลายรูปหลายวิวจะซ้ำก็ตาม อยากบันทึกไว้ในความทรงจำ
เนี่ย..รอจนดึกตกมาแค่เนี้ย เออ..พรุ่งนี้ก็คงเป็นงี้แหละวะ เซี้ยเวลานอนตรู
แต่พอตื่นเช้ามาเห็นเป็นอย่างนี้ โอ้..ขาวโพลนไปหมด ฉ่ำใจจริงๆ ประสาคนไม่ค่อยเจอหิมะอ่ะเนอะ
ถลาออกมาหน้าบ้าน ดูความหนาว่าจะซักเท่าไหร่.. จริงๆแล้วหลับยาวตื่นเพราะเสียงลากเท้าแซ้กๆๆของลุงข้างบ้านที่จะไปเดินออกกำลังประจำทุกวัน ที่แกต้องลากเท้าเพราะไม่แน่ใจว่าพื้นข้างล่างจับแข็งหรือเปล่า กลัวลื่นล้ม หิมะก็หนาใช้ได้นะ จะว่าไปมากกว่าทุกปีที่เคยเจอแหละ
หน้าบ้านๆ
บรรยากาศโดยรอบตอนเดินไปซื้อขนมปัง รถราเงียบกริบก็ใครจะแหกขี้ตาเสี่ยงมาขับรถบนถนนยังงี้เล่า.. นอนซุกผ้านวมอยู่กับบ้านดีกว่า มีแต่อิป้าเห่อหิมะนี่แหละที่แล่นฝ่าหนาวไป
อิ่มท้องก็เริ่มออกเดินทางโดยลุงนำไปก่อน สะบัดสะบิ้งทำเป็นไม่อยากออกมาหนาว พอออกไปได้พักนึงถึงวัดโทร.มาจิกเมีย จงมาที่นี่โดยด่วน สวยมากกก .. เหอะ!! ตรูบอกก่อนแล้วว่าสวยๆไม่เชื่อ
ประตูเข้าวัดถ่ายจากข้างในออกไป จะมีซุ้มเล็กๆมีบ่อน้ำไว้สำหรับล้างมือบ้วนปากตามธรรมเนียมก่อนจะเข้าไปในตัววัด
แต่.. เอ่อ.. วันอย่างนี้จำเป็นต้องล้างมือบ้วนปากด้วยหรือคะ? เว้นได้ไหม? ลุงบอกไม่ได้ ชั้นล้างแบบหนาวๆมาแล้ว ต้องเท่าเทียมกันย่ะ .. แหม่.. อันนี้ชั้นยอมสละสิทธิ์ความเท่าเทียมไว้สักเตื้อก็ได้ อ่ะ..เดี๋ยวขอพรแล้วไม่ศักสิทธิ์ ล้างก็ล้าง.. 
ได้ล้างมือแล้วก็ไหว้พระสิคะ 
หิมะตกอยู่เรื่อยๆ ไม่มีท่าว่าจะหยุด
รูปวัดแบบเต็มๆ ถ่ายรูปออกมาไม่ชัดเลยเพราะฝ่าหิมะตลอด แต่ซ้วยย สวย บรรยากาศแปลกไปจากที่เคยถ่ายๆมาเวลาปกติ ดูสวยแบบเงียบสงบเบาๆ และหนาววว.. 555
ด้านหลังวัดเป็นที่ทำการของตำบล ขาวๆกว้างๆนั่นคือสนามดินอเนกประสงค์
ด้านหน้าวัดเยื้องๆไปหน่อยเป็นทางรถไฟ ยืนคอยจะถ่ายรูปรถไฟซะปวดมือ อยากได้รูปรถไฟข้ามสะพานฝ่าหิมะ
ถนนสายหลักของตำบลนี้ ผิวถนนจับแข็งอย่างนี้รถราน้อยมาก ใครจะอยากเสี่ยงลื่นแพร่ดๆ
กลับบ้านไปเก็บบรรยากาศสวนหลังบ้านมั่ง
ตามด้วยตุ๊กตาหิมะหลากหลายที่ลุงปั้นและเปลี่ยนไปเรื่อย
เหนื่อยเลือก ย่อ ฝาก และอัพรูป พักครึ่งแค่นี้นะแจ๊ะ มาต่อกันบล็อกหน้าเรื่องรูปหิมะอีกบล็อก อย่าเพิ่งเบื่อกันเน้อ ก็คนมันเห่อ ลากันด้วยภาพนาง(กล้า)กระโจน เส้นทางนี้เป็นทางเลียบทุ่งนาด้านหลังที่หิมะเริ่มละลายพอเฉอะแฉะเป็นบางตอนละ พบกันใหม่บล็อกหน้า มีความสุขทุกท่านนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาเยือน สวัสดีค่ะ..
| Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2559 |
| Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2559 13:16:07 น. |
|
18 comments
|
| Counter : 1398 Pageviews. |
 |
|
ด้วยเหตุที่ทางบ้านอิฉันนี่เป็นเกาะค่อนมาทางใต้คือ เกาะคิวชู เป็นเกาะที่จะว่าดีก็ดีตรงที่ไม่ต้องแผ้วพานกับภัยธรรมชาติที่หนักหนาสาหัสนักอย่างเพื่อนร่วมประเทศแถบอื่น ไม่ว่าจะเป็นแผ่นดินไหว(ก็ไหวเหมือนกันแต่ด้วยความรุนแรงที่น้อยกว่าและจำนวนครั้งน้อยกว่ากันมาก) ซึนะมิ ภูเขาไฟระเบิด(เกาะนี้ก็มี้..หลังๆนี่ปะทุค่อนข้างบ่อยแต่ไม่ถึงกับบึ้มบั้ม อาจเพราะปะทุบ่อยๆนี่แหละเลยช่วยลดความเครียดของพี่ภูเขา คงเหมือนอารมณ์คนที่ได้ปลดปล่อยซะบ้าง..ลากให้เกี่ยวกันหน่อยน่าา
) ฝนตกหนักน้ำท่วม ดินถล่ม จะมีก็คงไต้ฝุ่นที่แฉลบไปแฉลบมาปีละหลายๆหนจนเหมือนเพื่อนกันไปแล้ว (เหรอ?? 
) 
) เว้ยเฮ้ยยย.. ขาวโพลนไปทั้งบ้านทั้งเมืองเล้ยยย แถมยังตกมาเรื่อยๆอี๊กกก.. เย้ๆๆๆ ปลุกคนทั้งบ้าน ตื่นเร้วว ออกไปลุยหิมะกัน ผล..หลับกันต่อทั้งบ้านมีแต่อิป้าคนเดียวที่บ้าหิมะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [
รูปล่าสุดนี่ลั้ลลาเต็มที่เลยนาเนี่ย