เคยเล่าเรื่องห้องส้วมที่เมืองจีนให้เพื่อนฟัง  เล่ากันเป็นเมดเล่ย์ของหลายๆเมืองที่เคยไปเจอมา  แต่ละฟังไปก็แสดงสีหน้ารังเกียจกันอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ไม่วายหัวเราะขำไปด้วย   ก็ใช่นะสิ การไปเข้าส้วมที่เมืองจีน จะว่าน่ากลัวก็น่ากลัว จะว่าขำก็ขำ(ก็ขำตอนเอามาเล่าให้คนอื่นฟังนั่นแหละ)  เวลาเข้าห้องน้ำแต่ละครั้ง เหมือนจะไปซื้อหวย ต้องลุ้นระทึกกันทุกครั้ง  

ไอ้ที่ลุ้น ไม่ได้หวังว่าจะถูกหวย แต่ลุ้นแบบไม่ให้เจอกองใหญ่ก็พอ   แค่เจอแบบเรี่ยร่ายรายทางก็ไหวเหมือนกัน คนไทยยังเรา ยังไงก็ทนบ่ได้

ตอนไปเมืองจีนครั้งแรก ขนาดอยู่ในมหาวิทยาลัย ระดับปัญญาชนผู้มีการศึกษา   ประตู้ห้องน้ำปกติจะมีกลอนใช่ไหม  อันนี้มีกลอนเหมือนกัน แต่ 1. ตัวล็อกหาย 2. กลอนหลุดไปทั้งยวง  ทำให้ปิดประตูไม่ได้  ถึงจะปิดประตูไม่ได้ คนท้องถิ่นก็ไม่สนใจ ปิดไม่มิด แง้มไว้นิดนึง ไว้เล่นตามองตา ก็ท่าจะดี  บางทีแง้มให้เห็นว่ามีคนอยู่ยังโอเค  แต่ได้ประตูไม่มีกลอนแต่งับได้นีั่สิตัวดี  ผลักเข้าทีไร มีเสียงตะโกนสวนกลับมา หรือไม่ก็มีแรงกระเด้งพร้อมเสียงตกใจ ตอบกลับมาให้ผวาทุกที   

ที่เด็ดสุดก็คือ เข้าห้องน้ำแล้วไม่กดน้ำนี่แหละ  ยังไงก็ต้องมีให้เห็นคาตาได้ทุกวัน จนทำให้หลายๆคนตัดสินใจไม่เข้าห้องน้ำที่ตึกเรียน ยอมอดทนอดกลั้นเก็บเอาไว้ไปปล่อยที่ห้องพักจะดีกว่า 

กระดาษทิชชู่กลิ่นแรงพิเศษ เป็นอุปกรณ์หนึ่งที่สำคัญในการเข้าห้องน้ำที่เมืองจีนมาก  และที่สำคัญต้องเป็นทิชชู่หอมที่มีกลิ่นแรง ๆ อันนี้จำเป็นมาก  เพราะมิเช่นนั้นอาจถูกกลิ่นในห้องน้ำรมจนช็อคได้ เพราะรวมทั้งกลิ่นที่ฉุนบรม และของหมักหมมที่ไม่ได้ชำระล้าง  ตอนแรกๆก็พบกระดาษแบบกลิ่นหอมธรรมดา มันเอาไม่อยู่จริงๆ ต้องใช้อย่างแรงพิเศษเท่านั้น ถึงจะพอสู้รบปรบมือกันได้  เฮ่อ...จะขาดใจ