เอเป็นมือใหม่หัดเขียน ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยจ้า
ขอโทษที่หายไปนาน อยากมาอัพบล็อกใจจะขาด มัวแต่ยุ่งๆวุ่นวายหลายประการค่ะ
อันดับแรก ได้มาแล้วค่ะ Learner Permit สำหรับขับขี่ในนิวยอร์ค สอบโดยสอบข้อเขียนเท่านั้นค่ะ สามารถขับขี่บนท้องถนนได้ แต่ต้องมีผู้มีใบขับขี่ระยะยาวที่อายุเกิน 21 ปี นั่งประกบค่ะ ยังไม่สามารถขับไปไหนมาไหนได้เอง จนกว่าจะไปสอบขับแล้วได้ใบขับขี่ตัวจริงมาค่ะ
อันดับสอง วุ่นวายกับการเตรียมของ เตรียมห้องให้ อคิราภ์ น้อยจ้า
ในที่สุดก็เกือบครบแล้วค่ะ ^_^ ยังขาดเหลืออีกนิดหน่อย ต้องค่อยๆทยอยแล้วค่ะ เพราะงบเริ่มบานเจ้าค่า แต่อย่างน้อยของที่จำเป็นต้องหยิบใช้ก็ได้ตระเตรียม+ทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วจ้า
อย่าหาว่าเห่อเลยนะคะ ถึงจะเลี้ยงลูกคนอื่นมาเยอะแยะ แต่ลูกตัวเองไม่เค้ย ไม่เคยค่ะ อะไรๆก็ใหม่ไปหมด รวมถึงสภาพแวดล้อมที่นี่ด้วยเนอะ :)
ส่วนห้องนอน และห้องโถง คุณพ่อเขาลงแรงทาสีเอง ตกแต่งเองค่ะ สองสามสัปดาห์ผ่านไปด้วยความเจ็บปวดของคุณพ่อค่ะ เพราะปกติคุณพ่อมีโรคปวดหลังอยู่แล้ว แต่เพื่อ Kira น้อย(ชื่อเล่น ที่คุณพ่อเริ่มใช้เรียกหนูน้อยในพุงคุณแม่) คุณพ่อสู้ตายจ้า ส่วนคุณแม่ต้องผูกมาร์ส อพยพไปอยู่อีกห้องบ้าง ไปนั่งอยู่ในครัวบ้าง ไปนั่งอ่านหนังสือหลังบ้านบ้าง เพราะไม่ต้องการสูดกลิ่นสีจ้า
อันดับสาม ช่วงนี้ร่างกายเริ่มไม่เอื้ออำนวยแล้วค่ะ นั่งนานๆหน้าคอม พาลปวดหลัง ปวดไหล่ แถมยังติดตามด้วยอาการมือชาเจ้าค่ะ
อันดับสี่ ความจำปลาทอง เป็นเหตุจ้า เขา(ใครก็ไม่รู้ อิ อิ)ว่ากันว่าแม่ท้อง อาจมีอาการเอ๋อๆ ปลาทองเรียกพี่ได้บางขณะ ท่าจะจริงนะคะเนี่ย คือลืมพาสเวิร์ดเข้าบล็อก ลืมแล้วลืมอีก ยันไปจนลืมพาสเวิร์ดอีเมล วันนี้ใช้เวลานานมากกว่าจะเข้ามาในบล็อกได้ค่า งือๆ
โอเคๆ บ่นจบแระค่ะ อิ อิ
มีพุงมาอวดค่ะ แอบตกใจตัวเองเหมือนกัน พุงใหญ่มาก ไม่ได้ส่องกระจกเต็มตัวนาน เพิ่งจะมาสังเกตจากรูปที่คุณสามีถ่ายให้นี่ล่ะค่ะ ขึ้นมา 14 กิโลกรัมแล้วค่ะ
ปล. จากในรูป ในมือมีเสลอปี้ด้วยน๊า วันนี้ที่นิวยอร์คอากาศร้อน 97องศาฟาเรนไฮด์ ก็ราวๆ 36องศาเซลเซียสค่ะ เลยรบเร้าให้คุณพาไปจัดเสลอปี้แก้วใหญ่มา แล้วก็แวะไปนั่งรับลม มองดูน้ำที่ Park แถวบ้านนิดนึงค่ะ ท่าทาง Kira จะชอบใจ ดิ้นดุ๊กดิ๊กๆ ใหญ่เลยค่ะ หรือว่าจะหนาวก็ไม่รู้เนอะ
ใกล้เต็มทีๆละค่ะ คุณพ่อทักอยู่ทุกวัน ว่านึกภาพไม่ออกว่าจะอยู่ถึงอีกเดือนได้ยังไง เหมือนพุงคุณแม่จะระเบิดอยู่ทุกวัน วันกำหนดนัดหมายจริง 23 สิงหาคมค่ะ ซึ่งเป็นวันเกิดของแม่เอด้วย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะมาแย่งวันเกิดกันหรือปล่าวน๊า แต่ในความเป็นจริงแล้ว โอกาสที่เราจะได้เจอกันมีตั้งแต่ 2-6 สัปดาห์นับจากวันนี้ไปค่ะ แต่เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นล่ะจ้า ตอนนี้พ่อกับแม่ก็แสตนด์บาย พร้อมเสมอแล้วจ้า (ว่าไปคุณแม่ก็แอบกลัวนิดๆนะคะ) ออกมาง่ายๆนะลูกนะ ><
ว่าแต่ตอนนี้คุณแม่นั่งนาน หลัง ไหล่ เริ่มประท้วงแล้วจ้า ขอตัวไปเอนหลังก่อนนะคะ
แล้วไว้มาคุยกันใหม่ค่า
แม่เอ
เตรียมห้อง เตรียมอุปกรณ์ไว้ให้พร้อมแบบนี้
จะสะดวกมากจริงๆครับ
น้อง Kira ได้ทานสเลอปี้กับคุณแม่ด้วยนะ 5555
นึกถึงตอนมาดามของผมท้องเลยครับ
เป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นและมีความสุขมากๆครับ