จงให้ความสำคัญต่อสิ่งที่ถูกต้อง มากกว่าสิ่งที่ถูกใจ
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2560
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
28 พฤษภาคม 2560
 
All Blogs
 
เส้นทางชีวิต... กว่าจะถึงพันตำรวจเอก ตอนที่ ๑๑๐





เมื่อเครื่องบินฝูงใหญ่นั้น ผ่านไปทางมักกะสันหมดแล้ว  และออกสำรวจความเสียหายในท้องที่จัดให้รถบรรทุกผู้ต้องหาหลบภัยไปนั้น กลับโรงพักเรียบร้อย ไม่มีผู้ต้องหาคนไหนขาดหาย ผมก็ขึ้นห้องพักโดยไม่ได้เอาใจใส่ว่า ตำรวจทั้งนายและพลที่แตกกระเจิงไปนั้น จะกลับกันเมื่อไร

บนห้องพักของผมเต็มไปด้วยฝุ่นละอองที่หล่นลงมาจากเพดานด้วยฤทธิ์ของความสั่นสะเทือนของลูกระเบิดที่ตกในวัดชนะสงคราม กระจกหน้าต่างแตกไปทุกบานนี่ขนาดโดนแต่เพียงแรงสั่นสะเทิอนเท่านั้น

ไอ้เด็กน้อยของผมมันหนีไปแล้ว ไม่รู้ไปทางไหน ไม่ได้กลับมาคืนนั้น

ผมล้มตัวลงนอนด้วยความเพลียละเหี่ยทั้งกายและใจ ไม่เป็นบ้าไปก็บุญแล้ว

ลูกระเบิดที่ตกลงในวัดชนะสงครามลูกที่ใกล้ที่สุดห่างจากที่กำลังที่หลบอยู่นั้น ไม่ถึงห้าสิบเมตร เพียงชั่วถนนคั่นดีแต่ว่าที่กำบังเขาทำไว้แข็งแรง มีทรายบรรจุอยู่หนาตั้งเกือบสองศอก เวลาลูกระเบิดลงมาเป็นชุด ผมต้องอ้าปากกว้าง ไม่ให้เสียงระเบิดมันดันแก้วหูแหลก สะเทือนไปทั้งตัวเหมือนตัวจะลอยหลุดออกไป

ด้านหน้าของที่กำลังนั้นมีรอยพรุนไปด้วยสะเก็ดระเบิด บางชิ้นฝังอยู่ในทรายก็มี

ผมไม่รู้ว่าคนอื่นเขากลับโรงพักกันเมื่อไร ล้มตัวลงนอนก็หลับไปทันที แล้วตอนค่อนรุ่ง ผมก็ฝันเห็นผานิตมากล่าวลาผมด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือด อย่างที่เล่าในตอนต้นๆ แล้ว ลูกระเบิดที่ไปอาละวาดที่มักกะสันหล่นลงบนหลุมหลบภัยที่เธอกับพี่สาวหลบอยู่พอดี ไม่มีใครเหลือรอดที่หลุมนั้น

ผมตื่นขึ้นมาเกือบเที่ยงลงไปอาบน้ำชำระร่างกายที่ห้องน้ำหลังโรงพัก กลับขึ้นมาบนห้องพักก็พบเมียผมนั่งทำหน้าพิกลอยู่ในห้องก่อนแล้ว เขามาจากบางกรวยที่ไปอพยพหลบภัยอยู่ เมื่อได้ข่าวโรงพักชนะสงครามโดนระเบิด เขาก็รีบมาจากบางกรวย มาถึงก็ไม่พบผมบนห้องพัก ถามตำรวจคนไหนๆ ก็ไม่มีใครรู้ว่า ผมหายไปไหน ก็จะรู้ได้ยังไง ไม่มีใครอยู่โรงพักสักคนตอนนั้นมันก็อึกอักตอบกันไม่ได้ ก็เลยยิ่งทำให้เขาใจเสีย และยิ่งมาเห็นสภาพห้องอันเกลื่อนไปด้วยฝุ่นเละเทะ กระจกก็แตกทั้งห้อง เขาก็คิดไปในทางไม่สู้ดี นั่งหมดอาลัยอยู่บนเตียงนั่นเอง ถ้าผมขึ้นมาช้าอีกหน่อยก็คงจะพิลึก

พอเห็นผมขึ้นมาก็ทำหน้าพิลึกอีกเหมือนกัน แต่พิลึกด้วยความรู้สึกที่ต่างกัน

ทีนี้เขาก็เลยไม่อพยพไปไหนขนของพาลูกสาวมาอยู่ที่บ้านบางลำภู สู้ภัยด้วยกันเสียเลย

ทีนี้ผมก็ต้องนอนบ้านทุกคืนลูกสาวคนโต อายุไม่ถึงขวบดี ก็ได้มีโอกาสลงหลุมหลบภัยที่สร้างไว้ในบ้านตั้งแต่ยังเล็กๆ เวลาหวอดัง ผมต้องอุ้มลงหลุมไปด้วย

นี่แหละผลที่ส่งข่าวไปให้ฝรั่งมัน

รุ่งขึ้น เราก็วิทยุไปด่ามันมันขอโทษมาคำเดียว น่าไหนล่ะครับ





Create Date : 28 พฤษภาคม 2560
Last Update : 7 มิถุนายน 2560 0:03:12 น. 1 comments
Counter : 494 Pageviews.

 


โดย: ก้นกะลา วันที่: 14 มิถุนายน 2560 เวลา:17:52:48 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ธารน้อย
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [?]




New Comments
Friends' blogs
[Add ธารน้อย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.